Τα 4 ερωτήματα που “ακολουθούν” την παραίτηση του Όθωνα Ηλιόπουλου

Ερωτηματικά, που πιθανότατα θα απαντηθούν από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλεί η υπόθεση της παραίτησης του βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Όθωνα Ηλιόπουλου. Αυτά δεν έχουν να κάνουν τόσο με την επιλογή του ομογενή ακαδημαϊκού στον οποίο δόθηκε η πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, όσο στον χειρισμό της υπόθεσης από την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Οι λόγοι της παραίτησης

Όσον αφορά τους λόγους της παραίτησής του ο Όθωνας Ηλιόπουλος εξηγείστην επιστολή του ότι αναγκάστηκε να οδηγηθεί στην απόφαση αυτή από τον συνδυασμό της αύξησης του όγκου εργασίας στην κλινική που διευθύνει στις ΗΠΑ και των αναγκών καθημερινής παρουσίας στο ελληνικό κοινοβούλιο.

 Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «ο όγκος τόσο της κλινικής όσο και της ερευνητικής μας δουλειάς πολλαπλασιάστηκε με φερέλπιδα αποτελέσματα για τους ασθενείς μας.Παράλληλα ωστόσο, το διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό στη χώρα και η υπεράσπιση θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών απαιτεί πλέον μια καθημερινή παρουσία και ακόμα μεγαλύτερα διαστήματα παραμονής μου στην Ελλάδα».

Με τον τρόπο αυτό εξηγεί το γιατί διαφοροποιήθηκε από τις προθέσεις του περίπου έναν χρόνο πριν. Όταν κατά την διάρκεια των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ κι ενώ υπήρχε μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα πως θα παραιτηθεί δήλωνε: «Σκοπεύω να τιμήσω την εμπιστοσύνη του Αλέξη Τσίπρα και την εντολή των εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να τους εκπροσωπήσω στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές όπως ορίζει το Σύνταγμα της χώρας».

Τα ερωτήματα

Η απόφαση για την παραίτηση του Όθωνα Ηλιόπουλου, όπως διαφαίνεται από τα παραπάνω, δεν λήφθηκε αιφνιδιαστικά. Πάντως οι κινήσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με την εξέλιξη αυτή φαίνεται να «ξετυλίγονται» από την Παρασκευή. Όταν η γραμματέας της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Θεοδώρα Τζάκρη, έκανε ερωτήματα στις υπηρεσίες της Βουλής για την διαδικασία που προβλέπεται σε περίπτωση παραίτησης βουλευτή.

Κάπου εδώ εκκινούν και τα ερωτήματα που αφορούν τους χειρισμούς της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Σε μία περίοδο μάλιστα που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρίσκεται, ξεκάθαρα, σε περίοδο πολιτικής κρίσης. Έχοντας στον ορίζοντά του ένα οργανωτικό συνέδριο για το οποίο πολλοί προβλέπουν εντάσεις ανάμεσα στον Στέφανο Κασσελάκη και τους διαφωνούντες με κεντρικές επιλογές του. Την ίδια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να διαχειριστεί και τους «κραδασμούς» της διαγραφής του Παύλου Πολάκη από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος.

Το πρώτο ερώτημα αφορά την δημόσια έκφραση της …επιθυμίας του Όθωνα Ηλιόπουλου, να αντικατασταθεί από τον, Στέφανο Κασσελάκη. Ιδίως από την στιγμή που αυτή υπέρ-τονίστηκε τόσο στην επίσημη ανακοίνωση της Κουμουνδούρου όσο και με δηλώσεις στελεχών προσκείμενων στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Θοδώρα Τζάκρη και η Νίνα Κασιμάτη.

Η τελευταία μάλιστα απεύθυνε πρόσκληση στον Στέφανο Κασσελάκη λέγοντας σε ανάρτησή της : Πρόεδρε, σε περιμένουμε στο έδρανό σου στη Βουλή για τις μεγάλες μας μάχες!».  Αυτά ενώ είναι τόσο συνταγματικά δεδομένος όσο και γνωστός ο τρόπος αντικατάστασης ενός βουλευτή: Η προβλεπόμενη και μόνη διαδικασία που υπάρχει είναι η πλήρωση της θέσης από τους επιλαχόντες του ψηφοδελτίου που συμμετείχε ο βουλευτής που παραιτήθηκε. Αυτή την διαδικασία άλλωστε δήλωσε ότι θα ακολουθήσει και η προεδρία της Βουλής όταν στο τέλος του Αυγούστου θα ξεκινήσουν οι συνεδριάσεις της Ολομέλειας του Σώματος.

Το δεύτερο ερώτημα αφορά το κάπως παράδοξο σκεπτικό που αναπτύχθηκε από τους παραπάνω. Στην επιστολή του Όθωνα Ηλιόπουλου δεν προκρίνεται η αντικατάστασή του από τον Στέφανο Κασσελάκη επειδή ο τελευταίος είναι …πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή έχει ομογενειακή καταγωγή! Παρά το γεγονός ότι το αξίωμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που διαθέτει σήμερα ο Στέφανος Κασσελάκης είναι προφανώς υπέρτερο της βουλευτικής ιδιότητας. Ως εκ τούτου η ομογένεια εκπροσωπείται στον μέγιστο δυνατό βαθμό από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ίσως αυτό το «λογικό κενό» να διέκρινε η γραμματέας της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Θεοδώρα Τζάκρη σημειώνοντας σε ανακοίνωσή της ότι ο Στέφανος Κασσελάκης θα πρέπει να καταλάβει την βουλευτική έδρα και προκειμένου «να ενδυναμωθεί η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα δια της συμμετοχής του εκλεγμένου της προέδρου στο Κοινοβούλιο»

Το τρίτο ερώτημα (που φαίνεται να είναι και το πιο σημαντικό) είναι το πώς στοχεύει να αξιοποιήσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την εξέλιξη. Ο προβληματισμός εδράζεται στο ότι οι 5 επιλαχόντες που «μεσολαβούν» έως την 9^η θέση του Ψηφοδελτίου Επικρατείας προκειμένου να χριστεί βουλευτής ο Στέφανος Κασσελάκης σχετίζονται με τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και την Νέα Αριστερά. Δηλαδή δύο … «βασικούς στόχους» της ρητορικής του Στέφανου Κασσελάκη και των συνεργατών του το τελευταίο διάστημα.

Θυμίζουμε ότι στους 5 υποψήφιους περιλαμβάνεται η εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ επί Αλέξη Τσίπρα, Πόπη Τσαπανίδου (η οποία και καταλαμβάνει αυτόματα την έδρα), ο επικεφαλής του πολιτικού του γραφείου Μιχάλης Καλογήρου και η Τζένη Λιβαδάρου που τοποθετήθηκε στο ψηφοδέλτιο με απόφαση του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης η νομικός Ζωρζέτα Λάλη που πολιτογραφείται στην Νέα Αριστερά και ο καθηγητής Θανάσης Τσακρής που έχει ενταχθεί στην οργάνωση ΚΟΣΜΟΣ του Πέτρου Κόκκαλή που πλέον βρίσκεται σε συμμαχία με την Νέα Αριστερά.

Ως εκ τούτου σε αυτή την υπόθεση εμπλέκεται το στοιχείο του … «εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού». Αυτό που έχει αποτελέσει έως τώρα πάγια τακτική της προεδρίας του Στέφανου Κασσελάκη προκειμένου να διαχειριστεί τις πολιτικές εξελίξεις.

Το τέταρτο ερώτημα σχετίζεται με μία διαφαινόμενη αλλαγή στάσης του Στέφανου Κασσελάκη σχετικά με το βουλευτικό αξίωμα. Εξαρχής ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν φάνηκε να επιδιώκει με επίταση να αποκτήσει την βουλευτική ιδιότητα, παρότι είχε την δυνατότητα να «πιέσει καταστάσεις» το πρώτο διάστημα που ανέλαβε την ηγεσία του ΣΥΡΙΑ και πριν το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Αντιθέτως φαίνονταν να προκρίνει το σχήμα του να είναι Πρόεδρος της Κ.Ο ο Σωκράτης Φάμελλος και ο ίδιος να εστιάζει στην «επικοινωνία με τους πολίτες». Μάλιστα είχε «ψηλά στην ατζέντα» του μία έντονη κριτική σε συνταγματικές δυνατότητες των εκλεγμένων στο κοινοβούλιο, Εστιάζοντας κυρίως στο της βουλευτικής αποζημίωσης ή πολύ περισσότερο την βουλευτική ασυλία  ζητώντας την κατάργησή της. Δυνατότητες που προφανώς θα αποκτούσε και ο ίδιος σε περίπτωση που θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα η «ευχή» του Όθωνα Ηλιόπουλου.