Μάτι: Ελλιπή οργάνωση καταγγέλλουν οι μάρτυρες – “Πιάστηκαν σαν τα ποντίκια στη φάκα οι κάτοικοι”

Για ένα «έγκλημα εγκλωβισμού» που κατέκαψε το Μάτι το 2018 και μαζί εκατοντάδες ανθρώπους, εκ των οποίων 104 έφυγαν από τη ζωή, μίλησε ο , κάτοικος της περιοχής που έχασε την πυελική μητέρα του, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων. Συνολικά 10 μάρτυρες κατέθεσαν κατά τη σημερινή ακροαματική διαδικασία, η οποία θα συνεχιστεί την ερχόμενη Τετάρτη.

Όπως εξήγησε ο μάρτυρας, η μητέρα του έφυγε από το σπίτι της μαζί με μία γειτόνισσα, προκειμένου να σωθεί από τις φλόγες με αποτέλεσμα να καεί στην προσπάθεια της να ξεφύγει. Σύμφωνα με τα όσα είπε, δεν υπήρξε καμία ενημέρωση, ενώ αντέκρουσε τον ισχυρισμό περί άναρχης οικοδόμησης στην περιοχή.

«Δεν υπάρχει θέμα ρυμοτομίας ή αυθαιρέτων. Μπορούσαν να γλιτώσουν σε τρία λεπτά, αλλά εδώ ήταν αδύνατον να φύγουν όπως έγινε. Τα ποντίκια πιάστηκαν στη φάκα κι η φωτιά πέρασε τη Μαραθώνος. Όλα αυτά περί ακραίων φαινομένων και περιβαλλοντικής κρίσης, ισχύουν από τη Μαραθώνος και επάνω, κατά εμάς -τους Ματιώτες- από Μαραθώνος και κάτω έγινε το έγκλημα του εγκλωβισμού» τόνισε. Καταθέτοντας, επεσήμανε ότι τα τελευταία έξι χρόνια έχει μάθει πως «στις 18:05 έτρωγε ανέμελη καρπούζι στο μπαλκόνι της. Όταν τη βρήκα, το ρολόι,που εντόπισα λίγα μέτρα από τη θάλασσα, έγραφε 6:24. Ο ιατροδικαστής μου εξήγησε ότι η μητέρα μου έπεσε νεκρή από τις αναθυμιάσεις και στη συνέχεια κατακάηκε».

Μάρτυρας: Το διαμέρισμα της δεν κάηκε. Κάηκαν το πάνω, το κάτω και το δίπλα διαμέρισμα. Ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Προσπάθησε με τη γειτόνισσα να διαφύγει σε αυτά τα 19 λεπτά. Αιφνιδιάστηκαν γιατί δεν υπήρχε ενημέρωση, έστω καμπάνες. Πήγαν να φύγουν με το αυτοκίνητο αλλά δεν τις άφησαν.. έχασαν πολύτιμο χρόνο, παλεύοντας σαν συγκρουόμενα του λούνα παρκ.

Εισαγγελέας: Αν έμενε στο σπίτι της, πιστεύετε θα σωζόταν;

Μάρτυρας: Λόττο..

Εισαγγελέας: Άρα δεν ήταν λάθος η αντίδραση της να φύγει… δεν ήταν πανικός… θα μπορούσε να παίξει Λόττο;

Μάρτυρας: 19 διαμερίσματα έχει η πολυκατοικία. Κάποιοι το παίξαν το Λόττο και κέρδισαν. Στο ισόγειο της πολυκατοικίας, 7 ισόγεια διαμερίσματα στο ένα συγκεντρώθηκαν 17 άτομα και οχυρώθηκαν με πετσέτες και αλλά και περίμεναν. Η μάνα μου με τη γειτόνισσα όταν πήρε το διπλανό διαμέρισμα φωτιά, δεν μένεις από τους καπνούς. Η αντίδραση της ήταν λογική. Εκ των υστέρων προφήτης έρχομαι και λέω ότι ήταν Λόττο. Η κοινή λογική λέει φεύγω να σωθώ.

Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η Σουμελά Χατζηλαζαρίδου, η οποία χρειάστηκε να κολυμπήσει για επτά ώρες μέχρι να διασωθεί, στο εδώλιο θα έπρεπε να βρίσκονται περισσότεροι κατηγορούμενοι. «Από τις περίπου 18:00 βρέθηκα στη θάλασσα να κολυμπάω 6,5 με 7 ώρες. Μας χτυπούσαν κάτι ξύλα τα οποία μετά από καιρό έμαθα ότι ήταν πτώματα. Ένα κορίτσι έπαθε κρίση πανικού και την πήρα πάνω μου για να αντέξει. Φωνάζαμε, ουρλιάζαμε και τίποτα. Αργά πια τη νύχτα ένα ψαροκάικο μας έριξε ένα σκοινί να ανέβουμε, μια κυρία έπαθε ανακοπή. Όταν ανέβηκα κόπηκε η φωνή μου δεν μπορούσα να μιλήσω, πράγμα που σιγά σιγά επανέρχεται τώρα μετά από 6 χρόνια. Συνεννοήθηκα με νοήματα και πήγα στη Ραφήνα όπου συνάντησα την οικογένεια μου. Η εικόνα ήταν … δεν υπήρχε ούτε ένα ασθενοφόρο, πηγαινοέρχονταν αμάξια, καράβια, ασυνόδευτα παιδιά… καμία πρόβλεψη, καμία οργάνωση… Κανείς δεν ειδοποίησε ούτε ήρθε να μας σώσει. Δεν ήρθε ένα άτομο, ένα πυροσβεστικό, ένα εναέριο μέσο… Εδώ θα έπρεπε να είναι το λιμενικό, η αστυνομία, το ΕΚΑΒ… όχι μόνο οι πυροσβέστες».

«Καμία οργάνωση»

Την απόλυτη έλλειψη οργάνωσης περιέγραψε και ο Γρηγόρης Πολίτης, η μητέρα του οποίου απανθρακώθηκε στην εξοχική τους κατοικίας επί της λεωφόρου Μαραθώνος, ενώ ο πατέρας του κατόρθωσε να σωθεί.

«Ο πατέρας μου, 87 ετών, έφτασε μέχρι τη θάλασσα περίπου 1 χιλιόμετρο μακριά, και έμεινε εκεί περίπου 2 ώρες χωρίς κανέναν να τον βοηθήσει. Κάποιος ιδιώτης τελικά τον πήγε σε ασθενοφόρο με αρκετά εγκαύματα στα χέρια και στο πρόσωπο. Μου κανείς εντύπωση πως ο πατέρας μου μπόρεσε να κάνει όλη αυτή τη διαδρομή, ενώ ειδικά εξοπλισμένοι άνθρωποι όχι» εξήγησε ο μάρτυρας, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στο γολγοθά που έζησε αναφορικά με τη σορό της μητέρας του.

«Η μητέρα μου δεν μπόρεσε να φύγει από το σπίτι. Όταν φτάσαμε στο σπίτι, κάναμε έλεγχο. Ο πρώτος όροφος ακόμα καιγόταν. Ζητήσαμε βοήθεια πυροσβεστικού αλλά μας είπαν ότι δεν είναι δουλειά τους να κάνουν διάσωση ανθρώπου και να καλέσουμε το ΕΚΑΒ. Μετά από 20 λεπτά ήρθαν αλλά μας είπαν ότι πρέπει να έρθει η πυροσβεστική να σβήσει η φωτιά. Ξανακαλέσαμε την πυροσβεστική και φυσικά χάθηκε χρόνος. Τελικά η μητέρα μου βρέθηκε σε ένα σπιτάκι έξω από το κύριο σπίτι. Δεν είχε μείνει τίποτα παρά μόνο ελάχιστα κόκκαλα. Ήταν πλήρως απανθρακωμένη. Δεν υπήρχε οργάνωση. Όταν ξεκίνησε η φωτιά να βοηθήσουν περισσότερο στην κατάσβεση, όταν απείλησε η φωτιά δεν υπήρξε καμία ειδοποίηση και όταν έφτασε στον αστικό ιστό οι δυνάμεις θα μπορούσαν να είχαν βοηθήσει τον κόσμο να σωθεί και να μην είχαμε τόσα θύματα» κατέθεσε επισημαίνοντας ότι χρειάστηκε να περάσουν περίπου πέντε ώρες για να κατορθώσει να παραδώσει τη μητέρα του σε κάποιον αρμόδιο φορέα. «Αφού παραλάβαμε τη σορό με ένα γραφείο τελετών, όπως μας είπαν, πήγαμε στο Νταου Πεντέλης σύμφωνα με τις οδηγίες. Αλλά εκεί δεν ήταν κανείς και είχε εκκενωθεί από τις 5 το απόγευμα. Τελικά από τα κεντρικά μας ζήτησαν να την αφήσουμε πίσω εκεί που τη βρήκαμε και να την πάρουν την επόμενη ημέρα. Δεν το έκανα και τελικά κανόνισαν να παραλάβουν στο Σισμανόγλειο 5 ώρες μετά. Από εκεί φαίνεται η απόλυτη έλλειψη οργάνωσης εκείνη την ημέρα».

«Καήκαμε γιατί δεν έγινε εκκένωση»

Μεταξύ των μαρτύρων που κατέθεσαν στο δικαστήριο, ήταν και η Αναστασία Φράγκου στην οικογένεια της οποίας ανήκει το κτήμα μέσα στο οποίο βρέθηκαν απανθρακωμένοι δεκάδες άνθρωποι διαφόρων ηλικιών. Η γυναίκα αναφέρθηκε στο πως η ίδια και η οικογένεια της κατόρθωσε να σωθεί, τονίζοντας την αδυναμία του κράτους να βοηθήσει. «Το κράτος στράφηκε εναντίον των κατοίκω,ν ότι εμείς φταίμε και είμαστε αυθαίρετοι. Όμως υπάρχουν δίοδοι. Δεν καήκαμε γιατί δεν είχαμε διόδους, αλλά γιατί δεν έγινε εκκένωση, δεν ειδοποιηθήκαμε. Και όσοι σωθήκαμε ήταν από τύχη, γιατί η φωτιά έκανε δίνες και κάποια σπίτια και δέντρα γλίτωσαν…» κατέθεσε.

Περιγράφοντας τα όσα συνέβησαν κατά τη φονική φωτιά, είπε: «βγήκαμε έξω από το οικόπεδο μας με τα οχήματα αλλά δεν μπορούσαμε να περάσουμε γιατί είχε κλείσει ο δρόμος. Καταλάβαμε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα να φύγουμε όταν ένα πεύκο λαμπαδιάσε αμέσως, λες και κάποιος έβαλε μια βόμβα. Όταν μπήκαμε ξανά στο οικόπεδο, βλέπουμε τον κοσμάκη να εισέρχεται στο χωματόδρομο φωνάζοντας βοήθεια. Το μόνο ανθρώπινο πράγμα που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να ανοίξουμε την πόρτα και να πάμε όλοι να σωθούμε στο γκρεμό. Γιατί δεν υπάρχει παραλία όπως έλεγαν τα ΜΜΕ, αλλά ένας γκρεμός 18 μέτρα ύψος, τα οποία κατεβήκαμε πετώντας κυριολεκτικά. Φώναξε ο σύζυγος μου «τρεχάτε στο γκρεμό» και αρχίσαμε να τρέχουμε. Όταν άνοιξα την πίσω πόρτα του οχήματος να πάρω τα ζωάκια μας, είπα στη γειτόνισσα Χρύσα Σπηλιώτη που ήταν κοκαλωμένη «τρέχα, τί στέκεσαι;», χωρίς να ξέρω ότι είχε πάει για μπάνιο με το σύζυγο της και τον περιμενε… Όταν φτάσαμε στο γκρεμό ένας κύριος του βγήκε ο αστράγαλος, ένας άλλος χτύπησε τα γόνατα του… ο γιος μου έπεσε στη θάλασσα και χάθηκε για 2,5 ώρες…».

Πρόεδρος: Αν πηγαίνατε στο γκρεμό δεν είχε φόβο να σκοτωθείτε;

Μάρτυρας: Ο παππούς μου είχε λαξεύσει το βράχο, γιατί του άρεσε το ψάρεμα και εχεκάνει υποτυπώδη σκαλοπατάκια για να πιάνει χταπόδια. Αλλά με το καιρό και τα χρόνια είχαν φθαρεί. Δεν βλέπαμε τίποτα από εκεί, ακούγαμε ελικόπτερα, φωνές ανθρώπων από τη θάλασσα. Κατά τις 12 παρά, ήρθε ένα βαρκάκι που μπορούσε κάπως να προσεγγίσει ..

Πρόεδρος: Αυτοί που εγκλωβίστηκαν στο οικοπεδο σας δεν μπόρεσαν να κατέβουν;

Μάρτυρας: Η φωτιά τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Όπως πληροφορήθηκα, ο τελευταίος που σώθηκε, είδε τον κόσμο και διέρρηξε το σπίτι μας, μπήκε μέχρι την κρεβατοκάμαρα και έμεινε εκεί μέχρι που δεν άντεχε γιατί είχαν πάρει όλα φωτιά, κουρτίνες , στρώματα… Πήδηξε από το παράθυρο και μας είπε ότι ήδη είχε περάσει το θερμικό κύμα και είχα σαρώσει το σημείο. Δεν υπήρχε πια κανένας όρθιος έξω…

Πρόεδρος: Οι άνθρωποι ποιοι ήταν;

Μάρτυρας: Το πρώτο κύμα που τους υποδεχθήκαμε, είχε οδηγηθεί στο στενό γιατί η διόδος στη Δημοκρατίας που καταλήγει σε κανονικες παραλίες, καιγόταν. Περίπου 40 σώθηκαν. Κάποιοι ίσως δεν ήξεραν ότι υπήρχε γκρεμός σε εμάς. Όλο το παραλιακό μέτωπο στο Κόκκινο Λιμανάκι είναι σε γκρεμό, έχει βράχια. Δεν πρόλαβαν να κατέβουν. Τους έκλεισε η φωτιά και δεν υπήρχε… η Χρύσα αν δεν περιμενε το σύζυγο της θα είχε σωθει… η Χρύσα ήξερε που να πάει….

Πρόεδρος: Η τελευταία ενημερώσει που πήρατε ήταν στις 5:30 από την τηλεόραση;

Μάρτυρας: Μας πήρε η κουνιάδα μου που το άκουσε. Ειδοποίηση; Δεν ακούσαμε τίποτα. Ούτε ντουντούκα. Μας έσωσε η υψομετρική διαφορά. Εγώ λόγω των ζώων έμεινα στη στεριά και σώθηκα. Όλοι οι άλλοι το ίδιο, εκτός από τον κύριο που έβγαλε τον αστράγαλο του και εκείνος που μάτωσαν τα γόνατα του που έμειναν στα πρώτα σκαλιά…