Ο Μητσοτάκης προπαγανδίζει, ο Κασσελάκης μαζεύει υπογραφές…

Πώς καταλαβαίνει κανείς ότι η κυβέρνηση ζορίζεται ακόμα κι όταν δεν υπάρχει αντιπολίτευση να την απειλεί; Με δύο τρόπους. Πρώτα παρατηρώντας τη διαρκή- αλλά άνευ ουσίας- υπερδραστηριότητα του πρωθυπουργού. Και μετά παρακολουθώντας την κρατική τηλεόραση.

Την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου κι ενώ είχε καεί μεγάλο μέρος της βορειοανατολικής Αττικής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στη βάση της Ελευσίνας και φωτογραφήθηκε με πιλότους πυροσβεστικών αεροσκαφών. Η επικοινωνία στο αποκορύφωμά της. Η φωτιά είχε φτάσει στο Χαλάνδρι, αλλά η φωτογραφία έμεινε.

Σκληρή δουλειά καμιά φορά η πολιτική. Χτες το πρωί, σχεδόν αξημέρωτα, ο πρωθυπουργός έτρεχε στο Κορωπί, για να «επιθεωρήσει» τα νέα λεωφορεία που μπαίνουν σε κυκλοφορία. Αμέσως μετά τον περίμενε η κάμερα και το μικρόφωνο της ΕΡΤ σε «ζωντανή» σύνδεση. Τριάντα(30!) είναι τα νέα λεωφορεία. Τέτοιο ταρατατζούμ για 30 λεωφορεία και με ολόκληρο πρωθυπουργό επικεφαλής, λιγάκι υπερβολικό φαίνεται. Σίγουρα είναι εξόχως προπαγανδιστικό, την ώρα που το επιβατικό κοινό τραβάει κάθε μέρα των παθών του τον τάραχο για να πάει στον προορισμό του.

Έχει και συνέχεια. Παρακολουθώ το μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ. Γίνεται της κακομοίρας στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, αλλά πρώτο θέμα «ο Μητσοτάκης επιθεωρεί λεωφορεία». Επί δέκα λεπτά έπαιζαν Μητσοτάκη στο Κορωπί και στο τέλος έβαλαν και Μαρινάκη να μας πει πόσο φροντίζει η κυβέρνηση την «καθημερινότητα του πολίτη». Η είδηση για την Ουκρανία κράτησε σκάρτα τρία λεπτά και για τη Μέση Ανατολή τέσσερα.

Τι δηλοί ο μύθος; Ότι μετά την ηχηρή σφαλιάρα του 28% των ευρωεκλογών ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Τρέχουν και δεν φτάνουν. Η δεύτερη τετραετία δεν πάει καλά και φοβούνται την «κατάρα» της, που θέλει τις κυβερνήσεις να καταρρέουν. Εξ ου και ο μπιζιμποντισμός του πρωθυπουργού. Για να μην τον πιάσει κι αυτόν η «κατάρα» και μάλιστα χωρίς να έχει απέναντί του σοβαρό αντίπαλο.

Και πράγματι δεν έχει. Οι ψηφοφόροι είπαν στον Μητσοτάκη και στη ΝΔ «ξεχάστε το 41% και την παντοδυναμία», αλλά δεν ενίσχυσαν κανέναν από όσους ακολουθούν, ώστε να τον καταστήσει άμεσα απειλητικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη κρατήθηκε μεν στη δεύτερη θέση(εξαιτίας φανερών αδυναμιών του ΠΑΣΟΚ), αλλά με το 15% δεν πάει πουθενά. Ή μάλλον πάει, όλο και πιο κάτω. Ο Τσίπρας έφυγε μετά το 18%, εξέλεξαν τον Κασσελάκη για «να νικήσει τον Μητσοτάκη», αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ «πάει για βρούβες». Ό,τι και να λέει ο Κασσελάκης δεν ακούγεται, αφού ο ίδιος φρόντισε να ευτελίσει το κόμμα(του) προτάσσοντας τα προσωπικά του, τα σπίτια του, τα λεφτά του, την πισίνα(ή σηπτική δεξαμενή) του. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το κόμμα ούτε αξιοπρέπεια εκπέμπει ούτε αντιπολίτευση κάνει.

Βυθισμένο στην εσωστρέφεια, στην ίντριγκα, στα αλληλομαχαιρώματα, το κόμμα του Κασσελάκη είναι καταδικασμένο. Ο ίδιος δεν έχει μπούσουλα, άγεται και φέρεται, δεν τον ακούει κανείς. Τελευταίο …κατόρθωμα των «κασσελακίστας» η συλλογή 800 (και κάτι) υπογραφών υπέρ Κασσελάκη φυσικά. Και να δούμε τώρα αν θα απαντήσει(με… χίλιες υπογραφές) ο Πολάκης, λίγο πριν επιχειρήσει να καταλάβει την Κουμουνδούρου και να τον στείλει πίσω στην Αμερική.

Αυτή είναι η εικόνα του πολιτικού σκηνικού λίγο πριν εισέλθουμε στο φθινόπωρο. Εικόνα θολή. Μια διάχυτη απογοήτευση δείχνει να κυριαρχεί. Και, όπως έγραψε ο Αμερικανός συγγραφέας Έρικ Χόφερ, «η απογοήτευση είναι ένα είδος χρεοκοπίας»…