Ο επικίνδυνος Μπαλάσκας και ο εγκληματίας ήρωας

Η υπόθεση της Σαλαμίνας έγινε άλλη μια ευκαιρία για το ακούραστο ελληνικό κοινό των social media να διχαστεί σε υπερασπιστές του σωτήρα της 20χρονης και επικριτές της σωματικής κακοποίησης και της διαπόμπευσης του επίδοξου βιαστή που έχει συλληφθεί 15 φορές.

Σαν να μην έφτανε η πεποίθηση του μέσου Έλληνα πως δεν έχει Google, αλλά είναι το Google εμφανίστηκε και ο -κατά του ιδίου το ρηθέν- αστυνομικός αναλυτής Σταύρος Μπαλάσκας για να κανονικοποιήσει κακουργηματικές συμπεριφορές και δυνητικά, να ανοίξει το δρόμο για να γίνουμε η απόλυτη Άγρια Δύση, παίρνοντας όλοι το νόμο στα χέρια μας.

Ομολογουμένως, δεν δείχνουμε να είμαστε πολύ μακριά από αυτό. Ωστόσο κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Ή καλύτερα να αποδεχθούμε πως ό,τι θέλουμε να ισχύει για εμάς -σε επίπεδο νόμων, όπως για παράδειγμα αυτών των προσωπικών δικαιωμάτων-, ισχύει για όλους.

Τα δικαιώματα που απαιτούμε να μας αναγνωρίζουν, τα έχουν όλοι.

Ο άνθρωπος που αποθεώθηκε γιατί προπηλάκισε δυνητικό εγκληματία ενώ δεν υπήρχε πια κίνδυνος για την 20χρονη γυναίκα, μάλλον δεν θα απολάμβανε της ίδιας αντιμετώπισης, εάν φορούσε στολή αστυνομικού.

Τότε θα κάναμε λόγο για αστυνομική βία, αφού αυτό ακριβώς θα ήταν.

Τώρα αναφέρεται η λέξη «ήρωας», γιατί «είχε λόγο». Κάτι που πάντα μπορεί να επικαλεστεί και κάποιος που αύριο, μεθαύριο θα χτυπήσει εμένα -ή εσένα.

Όποιος όμως, και αν χτυπήσει άλλον χωρίς να υπάρχει κίνδυνος στη μέση (άρα ζήτημα αυτοάμυνας), πρόκειται για αξιόποινη πράξη. Το αυτό ισχύει και για βίντεο που λαμβάνεται και δημοσιεύεται, δίχως την άδεια μας (πχ revenge porn).

Σωστά;

ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΜΑΣ ΩΣ «ΗΡΩΩΝ»

O Kώδικας Ποινικής Δικονομίας δίνει στους πολίτες το δικαίωμα στην αυτοάμυνα και την τριτάμυνα (την υπεράσπιση άλλου ανθρώπου που κινδυνεύει). Και ναι ως πολίτες έχουμε το δικαίωμα να προβούμε σε μορφή συλλήψεως.

Η παρέμβαση μας όμως, σταματά στην ακινητοποίηση του δράστη.

Μετά αναλαμβάνει η Άμεση Δράση που μπορεί να μην έχει επιδείξει -επανειλημμένως- τα καλύτερα αντανακλαστικά, ωστόσο αν θέλουμε να λέμε πως είμαστε νομότυποι, αυτό οφείλουμε να κάνουμε.

Γίνεται αντιληπτό πως μπαίνει στη μέση και ο προσωπικός παράγοντας, ωστόσο είναι πάντα χρήσιμο να κάνουμε τα δέοντα, ώστε να μη χάνουμε το δίκιο μας ή να μη γινόμαστε σαν και αυτά που καταδικάζουμε: άνθρωποι που πιστεύουμε πως υπό συνθήκη μπορούμε να βιαιοπραγούμε και εξευτελίζουμε άλλους δημόσια.

Δεδομένα δεν θα μας αρέσει αν βρεθούμε στην άλλη πλευρά της ιστορίας, για τον όποιον λόγο.

ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΠΑΛΑΣΚΑ

Ο -αυτοαναφερόμενος ως- αστυνομικός αναλυτής, Σταύρος Μπαλάσκας εμφανίστηκε το πρωί της Πέμπτης στην εκπομπή «Σήμερα» του ΣΚΑΙ και δήλωσε πως «ο νόμος στην Ελλάδα δίνει το δικαίωμα στον πολίτη να κάνει σύλληψη στα κακουργήματα». Στα όσα ανέφερε ήταν και πράγματα που δεν τεκμηριώνονται (είναι καθαρή κινδυνολογία), άρα θα μπορούσε να κληθεί να δώσει εξηγήσεις για αυτά.

Συγκεκριμένα, είπε ότι «έχουμε έναν άνθρωπο που αν έκανε για την κόρη μου, ό,τι για το κορίτσι στη Σαλαμίνα που το έσωσε από βιασμό, προσωπικά θα είχα γονατίσει και θα του είχα φιλήσει τα πόδια και τα χέρια.

Ένας καθ έξιν βιαστής, ένας άνθρωπος ταυτοποιημένος για τέτοιες πράξεις, έφαγε και μερικές ψιλές. Φωνάζει ο κόσμος ‘δεν έπρεπε να γίνει αυτό’. Μην περιμένετε από άνθρωπο που έχει υπηρετήσει δεκαετίες το νόμο να πει ότι η αυτοδικία είναι καλό πράγμα. Δεν είναι.

Ε, εντάξει, ίσως δεν έπρεπε να ανεβάσει αυτό το βίντεο, ίσως δεν έπρεπε να του ρίξει ψιλές. Κατά βάση είναι ένας ήρωας που έσωσε από σίγουρο βιασμό και κακοποίηση -και μπορεί και θάνατο, δεν ξέρουμε- μια κοπέλα.

Την ακολουθεί στη θάλασσα γιατί θέλει να της κάνει κακό. Εκείνη την στιγμή δεν βλέπει τίποτα μπροστά του. Βλέπει μια κοπέλα που θέλει να βιάσει, να της κάνει κακό και ενδεχομένως να την σκοτώσει.

Κι έρχεται ένας άνθρωπος που του έριξε, εντάξει, του έριξε (σ.σ. συνοδεύει τη φράση με απορριπτική χειρονομία) τώρα κάτι ψιλές και έσωσε την κοπέλα. Του απέσπασε και κάποια ομολογία με αυτό που έκανε. Ίσως να έπρεπε να δώσει το βίντεο στην αστυνομία και να μη το δημοσιεύσει.

Οι ευαισθητούληδες τώρα (σ.σ. συνοδεύει πάλι τη φράση με χειρονομίες και γκριμάτσες που λοιδορούν). ΟΚ. Δεν είναι καλό η αυτοδικία, αλλά είναι σύλληψη πολίτη.

«Να σας πω κάτι, να το ‘κλείσουμε’: ο νόμος στην Ελλάδα, η ελληνική νομοθεσία δίνει το δικαίωμα στους Έλληνες πολίτες, στα κακουργήματα που βλέπει να διαπράττονται μπροστά του, να κάνουν σύλληψη -σαν να είναι αστυνομικός, χωρίς να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο».

Για την ιστορία, ο νόμος αναφέρει πως ο πολίτης μπορεί να προβεί σε «μορφή σύλληψης» -όχι ότι μπορεί να παρέμβει «σαν αστυνομικός», όπως διευκρινίζει και εκπρόσωπος αστυνομικών (συνέχισε να διαβάζεις).

ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑ Η «ΜΟΡΦΗ ΣΥΛΛΗΨΗΣ» ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Για να καταλήξουν κάπου οι αρχές εκ πρώτης ως προς τον επίδοξο βιαστή, θα πρέπει να διερευνηθεί εάν εν προκειμένω υπάρχει προμελετημένο έγκλημα, να εξεταστεί το αδίκημα απόπειρας βιασμού από το πώς και πού ξεκίνησε ο δράστης, τι στόχο είχε, πώς κατέληξε και αν υπήρξε υπέρβαση ορίου τριτάμυνας που αναφέρεται στο άρθρο 22 του Ποινικού Κώδικα για την άμυνα υπέρ τρίτου.

Ο Γιάννης Γλύκας, δικηγόρος με εξειδίκευση στο ποινικό δίκαιο διευκρίνισε στην εκπομπή Πρωινή Ζώνη του Action 24 πως «σε ό,τι αφορά τη βασική πράξη, η πράξη του φερόμενου ως εν απόπειρα βιαστή είναι στα όρια της έννοιας της απόπειρας βιασμού, αφού δεν έχει ξεκινήσει το αδίκημα και με το γεγονός ότι δεν βρέθηκε το φερόμενο μαχαίρι. Αυτό όμως, είναι κάτι που θα λύσουν τα δικαστήρια.

Υπάρχει η διάταξη του 275 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που λέει ότι οι αστυνομικές αρχές και οι προανακριτική υπάλληλοι έχουν υποχρέωση και οι πολίτες δικαίωμα να προβούν σε μορφή συλλήψεως, για να σταματήσουν αυτόφωρα κακουργήματα -εφόσον δύναται και με τον αναγκαίο τρόπο.

Κρατώ πολύ μεγάλη επιφύλαξη για ό,τι ακριβώς έχει συμβεί σε αυτήν την περίπτωση, σε σχέση με την πραγματική βούληση του ανθρώπου αυτού. Από εκεί και πέρα, πρέπει να υπάρχει το μέτρο και να είναι πάντα με τη μέση διαδικασία που θα μπορούσε να γίνει επιτρεπτή μια μορφή βίας.

Αυτό που έχει αναρτηθεί και βλέπουμε, προφανώς ξεφεύγει του μέτρου. Αυτοανακηρύσσεται σε δημόσιο τιμωρό ο συγκεκριμένος. Προφανώς έχουμε υπέρβαση των ορίων της χρησιμοποίησης της συγκεκριμένης διάταξης. Αυτός που σίγουρα τελεί κακούργημα μεταγενέστερα, είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος βιντεοσκοπεί και χτυπάει προς τέρψιν δημόσια αυτής όλης της διαδικασίας.

Δεν ξέρω τι είχε ανάγκη να κάνει αυτός ο άνθρωπος. Να αναδειχθεί ή όχι. Είναι σαφέστατο πως αυτό που κάνει είναι πάρα πολύ μακριά από ό,τι επιτρέπει ο νόμος.

Πρόκειται για παράβαση της νομοθεσίας και φυσικά, δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτόκλητους δημόσιους τιμωρούς με τον τρόπο αυτόν. Άλλο πάω και βοηθάω και άλλο αφότου έχω σταματήσει τον άνθρωπο που πάει να κάνει κάτι κακό και προδήλως έχει προβλήματα υγείας.

Ναι μεν μπαίνει στη διαδικασία να τον σταματήσει -αν θέλει να κάνει κάτι-, αλλά είναι κάτι τελείως διαφορετικό θέμα η δημόσια διαπόμπευση και η ανάδειξη του ως μάγκα, ως ανθρώπου που χτυπάει τον κόσμο, που ‘καθαρίζει’ και υποκαθιστά την ελληνική αστυνομία. Αυτό δεν πρέπει να το ακολουθεί κανείς, καθώς υπάρχουν περαιτέρω συνέπειες».

Βάσει λοιπόν, της ελληνικής νομοθεσίας το έργο του ανθρώπου που παρενέβη τελειώνει στην ακινητοποίηση του φερόμενου ως δράστη. Μετά οφείλει να περιμένει την αστυνομία. Τα χτυπήματα, η δημόσια διαπόμπευση και πολύ περισσότερο η βιντεοσκόπηση όλων αυτών είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Είναι τέλεση κακουργήματος.

Η βιντεοσκόπηση δεν τελείται στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό έχει παρέλθει από την στιγμή που δεν κινδυνεύει πια η κοπέλα. Από εκεί και πέρα αρχίζει η δημόσια διαπόμπευση. Ακόμα και ο κατηγορούμενος έχει δικαιώματα».

Η παράνομη βιντεοσκόπηση είναι κατ’ έγκληση κακουργηματικής διαστάσεως και απαγορεύεται. «Χώρια όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν με σωματικές βλάβες, εξυβρίσεις κλπ».

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ Ο «ΗΡΩΑΣ»

Κατόπιν όλων αυτών, γίνεται σαφές πως ο άνθρωπος που παρενέβη έπρεπε να συλληφθεί επίσης «από την στιγμή που οι αστυνομικοί που πήγαν στο σημείο είχαν γνώση όσων έγιναν». Τώρα που έχουν «και αυτή η υπόθεση θα ακολουθήσει το δρόμο της δικαιοσύνης», όπως είπε ο αναπληρωτής ΓΓ της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Βορειοανατολικής Αττικής, Δημήτρης Αποστολόπουλος.

«Πολλές φορές, ακόμα και σε παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που έχουν δημοσιευθεί στα social media, μέσω του άρθρου παραβάσεων δια του Τύπου έχουμε προβεί σε σύλληψη των δραστών.

Η έννοια παρέμβασης του πολίτη, σε μια τύπου σύλληψη -γιατί δεν υπογράφει έκθεση σύλληψης ο πολίτης όταν έλθει στο αστυνομικό τμήμα, δίνει απλά μια κατάθεση-, ακινητοποιεί τον δράστη για να μην τελεστεί η πράξη και να μη χαθούν στοιχεία. Καλεί την Άμεση Δράση και παραδίδει εκεί τον δράστη. Εκεί τελειώνει η παρέμβαση του. Όποια άλλη πράξη είναι παντελώς παράνομη».

Ο εν λόγω είπε πως καλούσε την αστυνομία, δίχως όμως αποτέλεσμα και για αυτό προχώρησε στις αξιόποινες πράξεις. «Αυτό είναι εύκολο να ελεγχθεί, μέσω των κλήσεων από το κινητό του».