Ο ΕΚΡΗΚΤΙΚΟΣ HAUSER ΕΞΗΓΕΙ ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Μ’ ΕΝΑ ΤΣΕΛΟ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ 

Τον αποκαλούν ο “Κροάτης επαναστάτης με το τσέλο” και αν τον δεις στη σκηνή να ερμηνεύει από Μπετόβεν μέχρι… Κάιλι Μινόγκ θα καταλάβεις ότι ο 38χρονος τσελίστας Stjepan Hauser είναι μία κατηγορία από μόνος του.

Στα live του ο Hauser επαναπροσδιορίζει δημοφιλή κομμάτια παίζοντας βιολοντσέλο – μια φόρμουλα που τον έχει εξακοντίσει σε μερικούς από τους πιο ιστορικούς χώρους συναυλιών σε 40 χώρες του κόσμου.

Το ταλέντο του, η πρωτότυπη προσέγγιση στο βιολοντσέλο και η αφοσίωση στην τέχνη του τον έχουν καθιερώσει ως έναν από τους κορυφαίους περφόρμερς-τσελίστες της γενιάς του.

Γνωστός για τη δυναμική σκηνική του παρουσία – την οποία είχαμε την ευκαιρία να βιώσουμε στον Λυκαβηττό το 2023 – θα μπορούσες να πεις ότι ο Hauser είναι ένα “φαινόμενο”.

Λίγο πριν από την επιστροφή του στον Λυκαβηττό (13.09) και την πρώτη του εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη (11/9) κάναμε μία ολιγόλεπτη “περιπατητική” κουβέντα μαζί του, για όλα όσα ονειρευόταν στο παιδικό του δωμάτιο και σήμερα έχουν γίνει πραγματικότητα. 

Hauser – O Κροάτης τσελίστας γεμίζει στάδια και ρίχνει το… ίντερνετ

Διαγράφοντας σόλο πορεία μετά το “διαζύγιο” των 2Cellos, ο Hauser γεμίζει στάδια και ρίχνει το… ίντερνετ.  Εκατομμύρια ακόλουθοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν μια αφοσιωμένη, διεθνή βάση θαυμαστών που συνεχίζει να αυξάνεται. Με πάνω από ένα δισεκατομμύριο audio streams σε όλο τον κόσμο και περισσότερες από 4 δισεκατομμύρια προβολές, ο Κροάτης τσελίστας ζει το όνειρο… χωρίς να παίζει κλασική μουσική.

Στόχος του, όπως λέει, είναι να δείξει στο κοινό τη δύναμη που έχει το βιολοντσέλο να “ακουμπήσει” όλα τα είδη της μουσικής. Ποπ επιτυχίες, λάτιν τραγούδια, ροκ ύμνοι, όλα “μεταφρασμένα” μέσα από το ηλεκτρικό τσέλο του Hauser ακούγονται διαφορετικά.

Για τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής του ήταν επικεντρωμένος μόνο στην κλασική μουσική. Έτσι εξελίχθηκε ως μουσικός. Μεγάλοι τσελίστες όπως ο Mstislav Rostropovich και η Jacqueline Mary Du Pré, ήταν οι ήρωές του. Στη συνέχεια επεκτάθηκε στους πιανίστες, στους βιολιστές, στους σπουδαίους μαέστρους και ο “κύκλος” των επιρροών του άρχισε να ανοίγει.

Πάντοτε, όπως λέει, ήθελε να εμφανίζεται μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους.  Καθώς μεγάλωνε “ήρθε” ο Michael Jackson, ο Elvis, οι AC/DC, οι Rolling Stones, αλλά και ο Sinatra και ο Dean Martin.

Με posh γυαλιά ηλίου και ένα λευκό πουκάμισο κάτω από τον δυνατό ήλιο, ο Hauser στο zoom μοιάζει περίπου σαν σταρ του Χόλιγουντ. Βρίσκεται στην Αττάλεια για συναυλίες και ξεκλέβει λίγο χρόνο για καμιά βουτιά.  

Μια “βουτιά” του ζητάω κι εγώ να κάνει… στο παρελθόν και να θυμηθεί πώς ξεκίνησαν όλα αυτά.  Πώς προέκυψε η αγάπη του για το βιολοντσέλο – το οποίο αποκαλεί “το πιο ωραίο όργανο στον κόσμο”. Έπαιξαν ρόλο οι γονείς του στην αγάπη του για την κλασική μουσική;

“Ήμουν πολύ μικρός όταν άκουσα το βιολοντσέλο στο ραδιόφωνο και ερωτεύτηκα αμέσως τον ήχο του (το κομμάτι που άκουσε ήταν ο “Κύκνος” από το «Καρναβάλι των ζώων» του Καμίλ Σαιν-Σανς]. Ήταν ένας τόσο ζεστός, όμορφος ήχος και θυμάμαι ότι εντυπωσιάστηκα. Ήταν ο πιο υπέροχος ήχος που άκουσα ποτέ. Ρώτησα τη μαμά μου “τι είναι αυτό”; Μου είπε “αυτό είναι ένα βιολοντσέλο” και τότε της είπα “αυτό θέλω να κάνω”. Ήταν η στιγμή μηδέν, το πεπρωμένο. Και από τότε, το βιολοντσέλο έγινε ο έρωτας της ζωής μου.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν περιτριγυρισμένος από μουσική. Και από τέχνη γενικότερα. Η μητέρα μου έπαιζε κρουστά, δίδασκε μουσική σε μικρά παιδιά και διηύθυνε χορωδίες. Ο αδελφός μου και η αδελφή μου παίζουν μουσική και ο πατέρας μου έπαιζε κιθάρα ερασιτεχνικά.  Καταλαβαίνεις ότι η μουσική ήταν κάτι που υπήρχε μονίμως στο σπίτι μας και νιώθω ότι η τύχη με βοήθησε που μεγάλωσα σε αυτό το περιβάλλον. Άρχισα να ακούω κλασική μουσική από μωρό.”

Η κλασική μουσική κάπου συνειρμικά μας παραπέμπει σε βαριές ξύλινες αίθουσες με σοβαρά πρόσωπα, αυστηρούς κανόνες και …βελούδινες μακριές κουρτίνες. Το δικό του σόου δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτή την εικόνα.

“Προσωπικά, πάντα πίστευα ότι η κλασική μουσική είναι για όλους, και ότι αν την παρουσιάσεις με τον σωστό τρόπο, όλοι μπορούν να την ερωτευτούν. Απλά πρέπει να ερμηνεύεις με πολύ πάθος, αγάπη, να έχεις κάποιο χάρισμα και έντονη προσωπικότητα. Ήξερα από πολύ νωρίς ότι μπορώ να το κάνω. Ήξερα ότι μπορώ να παρουσιάσω ένα “διαφορετικό” βιολοντσέλο σε μαζικό κοινό. Όχι για να μην είμαι βαρετός, αλλά για να αγγίξω τις καρδιές τους. Ήταν πάντα το όραμά μου να παίζω κλασική μουσική για τις μάζες, για χιλιάδες και εκατομμύρια ανθρώπους και ήξερα μέσα μου ότι μπορώ να το κάνω.”

Όπως λέει συχνά ο Hauser: “Ήθελα να κάνω κάτι επαναστατικό, κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο και τρελό”. Από εκεί εξάλλου προέκυψε το motto “επαναστάτης του τσέλο”.  Και κανείς δεν πρόκειται να του πει τι μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει στο σόου του!

“Όταν το κοινό ακούει το βιολοντσέλο να παρουσιάζεται σωστά, τότε το λατρεύουν. Πολλές φορές έχω δει ανθρώπους να λένε “ουάου, τι είναι αυτό” με θαυμασμό. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πόσο αγαπούν την κλασική μουσική. Απλά πρέπει να τους κάνεις να το συνειδητοποιήσουν” μας λέει ο Howser και χαμογελάει στην κάμερα του κινητού.

Hawser – Από Έλβις και Μάικλ Τζάκσον μέχρι το Φάντασμα της Όπερας

Το σόου περιλαμβάνει κινηματογραφικά scores, γνωστά ποπ τραγούδια, ροκ ύμνους αλλά και πολλή λάτιν μουσική, κάτι που λίγο μας ξένισε όταν τον ακούσαμε στον Λυκαβηττό με το ελληνικό κοινό να τον αποθεώνει. Πώς γίνεται η επιλογή των τραγουδιών; 

“Από πάντα αυτό που σκεφτόμουν ήταν να κάνω μια επανάσταση με το τσέλο. Να δείξω σε όλους τη δύναμη αυτού του μουσικού οργάνου, με το οποίο μπορείς να κάνεις πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το βιολοντσέλο δεν είναι μόνο για ένα είδος μουσικής.  Εγώ από την άλλη σαν περφόρμερ είμαι πάντα μια διαφορετική περσόνα. Μπορώ να γίνω ροκ σταρ. Μπορώ να είμαι ένας σοβαρός κλασικός μουσικός. Μπορώ να είμαι ένας ρομαντικός τύπος.

Θέλω λοιπόν να δείξω την ποικιλομορφία του βιολοντσέλου και η ιδέα μου ήταν να φτιάξω μια μεγάλη μουσική παράσταση όπου οι άνθρωποι θα μπορούν πρώτα να κλάψουν, να χαμογελάσουν, μετά να χορέψουν, μετά να καθίσουν, μετά να σηκωθούν.  Ένα σόου που θα περιλαμβάνει όλα τα συναισθήματα, σαν να μπαίνει ο θεατής σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ. Έτσι συναισθηματικά γίνεται και η επιλογή των τραγουδιών.”

Στην ερώτηση για Έλληνες καλλιτέχνες που θαυμάζει, δεν απάντησε δίνοντας ονόματα, αλλά σίγουρα η Ελλάδα είναι για εκείνον ένας ιδιαίτερος τόπος.

“Φέτος ξεκίνησα την περιοδεία μου στην Ελλάδα και τώρα θα την τελειώσω στην Ελλάδα. Οπότε είναι ένα ξεχωριστό μέρος για μένα. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στην Ελλάδα. Το κοινό σας είναι καταπληκτικό και μου έδειξε τόση αγάπη που ανυπομονώ να επιστρέψω και να παίξω σε αυτούς τους όμορφους χώρους της. Η Ελλάδα είναι διάσημη για την ιστορία της, για αυτή την καταπληκτική παράδοση και είναι πάντα ωραίο να παίζεις σε τόπους με πλούσιο ιστορικό παρελθόν. Αγαπώ την κλασική μουσική αλλά αγαπώ και την ελληνική μουσική. Τα κροατικά τραγούδια επηρεάζονται πολύ από την ελληνική παράδοση, οπότε μεγάλωσα και με τέτοιες επιρροές. Γνωρίζω πολύ καλά αυτό το πνεύμα. Η Κροατία και η Ελλάδα έχουν πολλές ομοιότητες. Είμαστε χώρες “αδέρφια”.”

Κοιτάζοντας τα social media του Howser νιώθεις ότι είναι διαρκώς σε περιοδεία. Ότι είναι διαρκώς κάπου αλλού μακριά από το Rakalj το μικρό χωριό του στην ανατολική ακτή της Ίστριας, που βρίσκεται πάνω από τον κόλπο Raša. Εκεί όπου του αρέσει να περπατάει και να απομονώνεται στη φύση και όπου υπάρχει και μια ειδική περιπατητική διαδρομή 5 χλμ που έχει το όνομά του. Εκεί που πηγαίνει για να επανασυνδεθεί με τις ρίζες του.

“Στις περιοδείες είμαστε λίγο σαν τους αθλητές. Πρέπει να έχεις πειθαρχία και συγκέντρωση. Η διαδοχικές συναυλίες έχουν δυσκολία. Συχνά λέω ότι πρέπει να είσαι λίγο τρελός για να τα καταφέρεις, γιατί είναι μια τρελή ζωή. Δεν είσαι ποτέ σπίτι. Δεν ηρεμείς. Πάντα ταξιδεύεις. Ξοδεύεις πολλή ενέργεια στη σκηνή. Θέλει συγκέντρωση και κόπο. Αλλά είναι μια αποστολή. Αν δεν το αγαπάς, δεν μπορείς να το κάνεις. Αυτό που ζω είναι η αποστολή μου, είναι το κάλεσμά μου. Ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να διαδώσω τη μουσική, να φέρω χαρά, αγάπη σε χιλιάδες ανθρώπους, οπότε για μένα είναι φυσικό. Δεν υπάρχει άλλο πράγμα που θα έκανα περισσότερο από αυτό.”

Εκτός από την κούραση, ένα ακόμα πράγμα που δεν τρομάζει τον Howser είναι ένα δάσος από… κινητά τηλέφωνα μπροστά στο πρόσωπό του όταν παίζει τσέλο. Το είδαμε με τα μάτια μας όταν στην εμφάνισή του στον Λυκαβηττό κατέβηκε παίζοντας τσέλο ανάμεσα στον κόσμο και όλοι άρχισαν να τον αγκαλιάζουν ανεξέλεγκτα για μία σέλφι.

“Δεν με ενοχλεί καθόλου. Μου αρέσει να κατεβαίνω στο κοινό και να νιώθω την αγάπη, γιατί θέλω να αισθάνομαι ότι αυτό που κάνω είναι αμοιβαίο. Είναι σαν μέρος της παράστασης, γιατί το κοινό με εμπνέει να γίνομαι καλύτερος και μου δίνει ενέργεια για να συνεχίσω. Είμαι εδώ εξαιτίας των θαυμαστών μου, οπότε πρέπει να τους ευχαριστήσω. Χωρίς τους θαυμαστές, κανένας από εμάς τους καλλιτέχνες δεν θα υπήρχε. Οπότε πάντα νιώθω μεγαλύτερη ευθύνη και κάνω ό,τι μπορώ για να περάσουν όλοι την καλύτερη βραδιά της ζωής τους.”

Ταλέντο, σκληρή δουλειά και τύχη. Πώς τα βάζει σε σειρά με βάση τη σπουδαιότητα;

“Δεν υπάρχει τύχη. Εμείς δημιουργούμε την τύχη μας. Αν πιστεύεις στον εαυτό σου και είσαι αποφασισμένος, και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να πετύχεις τα όνειρά σου, μπορείς να τα καταφέρεις. Πέρα από αυτά που είπες νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η συνέπεια (με την έννοια της σταθερότητας και της επιμονής). Η συνέπεια είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας της επιτυχίας, διότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έχουν ταλέντο, αλλά δεν είναι πειθαρχημένοι. Δεν έχουν συνέπεια. Χωρίς πειθαρχία μία κατάσταση μπορεί να “δουλέψει” μόνο για μικρό χρονικό διάστημα.

Αυτό που κάνει κάποιον πραγματικά σπουδαίο είναι να μπορεί να κάνει τα ίδια πράγματα, να επαναλάβει τις ίδιες ρουτίνες για μεγάλο χρονικό διάστημα και για πολλά, πολλά χρόνια. Αυτό που μου συμβαίνει σήμερα, το ονειρευόμουν από τότε που ήμουν μικρό παιδί και δεν σταμάτησα ποτέ. Δηλαδή επί 30 χρόνια της ζωής μου, χωρίς ανάπαυλα, είμαι επικεντρωμένος στην αποστολή μου. Ο στόχος μου δεν άλλαξε ποτέ και τίποτα δεν μπορεί να με κλονίσει από την αποστολή μου. Αυτό λοιπόν πιστεύω ότι είναι το κλειδί. Η συνέπεια και η ψυχική αντοχή. Το ταλέντο δεν σημαίνει τίποτα χωρίς όλες αυτές τις ιδιότητες.”

Το συγκεκριμένο βιολοντέλο με το οποίο τον είδαμε να ανεβαίνει στη σκηνή είναι ένα παράξενο… όργανο. Μοιάζει με καρδιά, μοιάζει με ένα μεγάλο τόξο; Έχει …τιράντες για να το φοράει ο Hauser και να οργώνει τη σκηνή. Έχει σχεδόν ερωτική σχέση με αυτό το όργανο.

“Όπως είδες έχω τρομερή ενεργητικότητα στη σκηνή. Από την άλλη το τσέλο θεωρούνταν πάντα ένα κανονικό, βαρετό κλασικό όργανο. Στήνοντας την παράσταση είδα τον εαυτό μου ως σόουμαν, διασκεδαστή, ροκ σταρ καλλιτέχνη. Ήθελα να κάνω τα πάντα με το τσέλο μου. Ήθελα να μπορώ να κυλιέμαι στο πάτωμα, να τρέχω στο κοινό και να βουτάω από τη σκηνή… να έχω ελευθερία. Σκέφτηκα τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να το κάνω αυτό γιατί κανείς δεν το έχει ξανακάνει. Οπότε αυτό το τσέλο που βλέπετε ήταν κάτι σαν καινοτομία. Όταν παίζω κλασική μουσική έχω ένα ακουστικό ξύλινο τσέλο.

Πρόσφατα είχε ένα κοντσέρτο κλασικής μουσικής στο Royal Albert Hall και φυσικά χρησιμοποίησα ένα κλασικό ακουστικό όργανο. Επίσης όταν κάνω ηχογραφήσεις χρησιμοποιώ κλασικό τσέλο. Αλλά όταν παίζω στις μεγάλες σκηνές, στα γήπεδα και σε μεγάλους ανοικτούς χώρους είναι πολύ πιο εύκολο να χρησιμοποιήσω ηλεκτρικό τσέλο, που έχει δυνατό ήχο και φυσικά δεν είναι τόσο πολύτιμο όσο ένα Stradivarius. Το κλασικό βιολοντσέλο είναι το αγαπημένο μου, αλλά δεν μπορείς να το έχεις μαζί σου γιατί είναι ένα ντελικάτο ευαίσθητο μουσικό όργανο. Και όταν είσαι ένας τρελός ροκ σταρ μπορεί να το καταστρέψεις.”

Αγαπημένος διάσημος ροκ σταρ, αγαπημένος κλασικός συνθέτης και αγαπημένο venue; 

“Ο Έλβις Πρίσλεϊ και ο Μότσαρτ. Το Royal Albert Hall είναι ένα από τα αγαπημένα μου, αλλά μου δίνει έξτρα έμπνευση να παρουσιάζω το σόου μου σε μέρη με ιστορική σημασία ή σε εξωτερικούς χώρους και αμφιθέατρα που είναι κάτω από τα αστέρια, το φεγγάρι ή κοντά στη θάλασσα.”

Με τις επανενώσεις να είναι στη… μόδα συζητάμε μια πιθανή επανένωση των 2CELLOS με τον (οικογενειάρχη πλέον) Luka Šulić. [Ένα χαμογελαστό “maybe” έφερε τους Oasis πάλι στο μυαλό μας].

“Τα πράγματα πάνε τόσο καταπληκτικά με τη σόλο πορεία μου που δεν θέλω να αλλάξει τίποτα. Κανείς δεν ξέρει, μπορεί μετά από χρόνια… σαν τους ABBA να επανενωθούμε κι εμείς (γελάει). Προς το παρόν τα σχέδιά μου είναι νέο άλμπουμ και νέες περιοδείες. Η περιοδεία γίνεται όλο και μεγαλύτερη και μαζί της αυξάνονται και οι απαιτήσεις. Οπότε θα παίξω σε μεγαλύτερους χώρους, για μεγαλύτερα κοινά και θα συνεχίσω να αναπτύσσομαι και να χτίζω την καριέρα μου ως σόλο καλλιτέχνης. Το σόου θα γίνεται καλύτερο, γιατί είμαι τελειομανής και προσπαθώ συνεχώς να βελτιώνομαι. Πάντα στοχεύω στην πρόοδο, στο καλύτερο και ποτέ δεν είμαι πραγματικά ικανοποιημένος.”

Για επίλογο του ζητήσαμε να αφιερώσει ένα τραγούδι στο γυναικείο κοινό που αποτελεί και το πιο φανατικό στις συναυλίες του.
“Στις γυναίκες αφιερώνω κάθε μου τραγούδι. Παίζω για τις γυναίκες και είναι η μεγαλύτερη έμπνευσή μου. Είναι αμοιβαίο. Αγαπώ τις γυναίκες και οι γυναίκες με αγαπούν. Είναι μια αδιασπαστη αγάπη. Όποιο τραγούδι και να διαλέξουν είναι δικό τους.”

Και μπορούν να το συνοδεύσουν ίσως με ένα κρασί Howser μιας και ο “επαναστάτης του τσέλο” έχει πλέον και τη δική του σειρά πολυτελών κρασιών. “Και τα δοκιμάζω όλα να είστε σίγουροι”  μας λέει και γελάει. “Το κρασί ήταν πάντα κάτι που με ενδιέφερε. Ήθελα να συνεχίσω αυτή την αίσθηση ποιότητας και πολυτέλειας που νιώθει κανείς όταν ακούει τσέλο.”

Το αντίο μας είχε μέσα και ένα “εις το επανιδείν”, κυρίως για να μιλήσουμε για τα όσα έχει καταφέρει το HAUSER Music Foundation, μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε ο γνωστός μουσικός για να στηρίξει νέους μουσικούς και καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο. Να τους βοηθήσει να αξιοποιήσουν πλήρως τις δυνατότητές τους και να συνεχιστεί η κληρονομιά της κλασικής μουσικής σε όλο τον κόσμο.

Ήταν ένας δάσκαλος μουσικής που την καθοριστική στιγμή έδωσε την αυτοπεποίθηση στον 14χρονο Hauser να μην αφήσει το όνειρό του. Και εκείνος ίσως με τη σειρά του θέλει να το προσφέρει σε κάποιον νεότερο! Γιατί μια λέξη ενθάρρυνσης, όπως λέει, μπορεί να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή σου.