Η SYSTEM OLYMPIA ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΣΕΞΙ ΔΙΣΚΩΝ

Είναι ένα από πιο καυτά ονόματα στο χώρο της εκλεκτικής χορευτικής μουσικής, υπό αυτήν την έννοια έρχεται στην Αθήνα ακριβώς την στιγμή που πρέπει. 

Η System Olympia, κατά κόσμον Francesca Macri, είναι στη συζήτηση. Είτε κυκλοφορεί τη δική της μουσική με τα δικά της beats και φωνητικά στο δικό της label, είτε ρεμιξάρει σπουδαίους άλλους καλλιτέχνες, είτε γυρίζει τον κόσμο φορώντας ακουστικά και  διαλέγοντας μουσική για πάρτι. Εκπροσωπώντας την πάντα επίκαιρη ντίσκο αισθητική, με italo και boogie εκλάμψεις, περάσματα από την σοφιστικέ πλευρά της ποπ και ανασκαφές σε ξεχασμένα gems του παρελθόντος.

Περήφανα μεσογειακή, ενίοτε κλείνοντας το μάτι και προς την ανατολή όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς και στην ωριαία εκπομπή της κάθε μήνα στο λονδρέζικο NTS Radio. Η βρετανική πρωτεύουσα είναι η πόλη-βάση της εδώ και χρόνια, αν το επώνυμό της, όμως, σας χτύπησε καμπανάκι είναι γιατί γεννήθηκε και μεγάλωσε στις κάποτε ελληνικές αποικίες του ιταλικού νότου. Την Ελλάδα πάντως θα την επισκεφθεί για πρώτη φορά το προσεχές Σάββατο 7.9, καλεσμένη της &Beyond για την επιστροφή στην πόλη – συνέχεια του αντίστοιχου «μεσογειακού» περσινού event με τους Nu Genea. 

 

Όμως, αυτό που έστρεψε τα μάτια πάνω στην System Olimpia κι έφερε τον κόσμο στη μουσική της είναι ότι μοιάζει να βρίσκεται σε αποστολή να ξανακάνει σέξι την χορευτική μουσική. Το αναγνωρίζει και η ίδια, εντελώς αναπολογητικά το συζητά και το επιδιώκει. Όχι με χυδαίο τρόπο, αλλά με τις αναφορές της στην ξεχασμένη erotica ενός παρελθόντος που σήμερα δείχνει εντελώς αθώο και σχεδόν παιδικό: softcore ταινίες των 70s-80s, φθηνή ερωτική λογοτεχνία, σκισμένα πορνοπεριοδικά, αντικείμενα φετίχ. Όσα δηλαδή εξαφάνισε η πιο υστερική εκδοχή της σύγχρονης πολιτικής ορθότητας προωθωντας τον πουριτανισμό και την ανηδονία. 

Όλα αυτά συμπυκνώνονται φυσικά στα πολυσυζητημένα εξώφυλλα των δίσκων της. Η Francesca εξηγεί τη δημιουργική διαδικασία και τις ιστορίες πίσω από τα διάσημα πλέον covers της…

«Χρησιμοποιώ το ίδιο συναίσθημα που με παρακινεί αρχικά να γράψω μουσική. Και το αφήνω να μετατρέψει τους ήχους σε εικόνες. Τα κόνσεπτ και η καλλιτεχνική διεύθυνση των εξωφύλλων έρχονται κατευθείαν από μένα. Αλλά, φυσικά, ζητάω από τους φωτογράφους και τους γραφίστες να με βοηθήσουν στην εκτέλεσή τους. 

 

Για το Sanctified EP

 

Ήθελα μια εικόνα δυνατή, αλλά και ταυτόχρονα τρυφερή. Είχα το όραμα μια γυναίκας στα γόνατα, να μοιάζει όμορφη, απίστευτα ελκυστική ενώ βρίσκεται σε μια ευάλωτη στάση. Νομίζω, το να πέφτεις στα γόνατα για τον εραστή σου είναι μια πανίσχυρη πράξη οικειότητας. Το EP έχει δύο κομμάτια που είναι γκρούβι, γεμάτα θετική ενέργεια, πάθος κι επιθυμία. Κι άλλα δύο που παρουσιάζουν τη μελαγχολική πλευρά του ίδιου νομίσματος. Αυτός είναι και ο τρόπος που προσωπικά βιώνω τον έρωτα και τον πόθο, την επιθυμία και την πραγματοποίησή της, Είναι αυτή η μόνιμη κατάσταση limbo, στο μεταίχμιο αυτών των διπόλων. 

 

Για το New Erotica Collection

Παρότι αυτό το εξώφυλλο συγκεντρώνει όλο και μεγαλύτερη προσοχή και τόσες πολλές αναφορές, πρέπει να πω ότι μου φαίνεται αρκετά αστείο το γεγονός ότι δεν το σκέφτηκα και ιδιαίτερα. Είδα μια εικόνα που μου άρεσε σε ένα από αυτά τα παλιά σέξι περιοδικά που αγαπώ κι απλά ζήτησα από έναν εκ των γραφιστών που συνεργάζομαι να το κάνει εικονογράφηση. Δεν πιστεύαμε με τίποτα ότι θα προκαλούσε τόση συζήτηση και θα γινόταν ήδη καλτ. Κι όμως έχει ήδη γίνει. 

Μιλώντας για εξώφυλλα, της ζητήσαμε να μας διαλέξει και μερικά all-time αγαπημένα της, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε κριτήριο. Αυτές είναι οι επιλογές της…

 

Ike & Tina Turner, Outta Season

Έχω βάλει αυτόν τον δίσκο σε ένα κάδρο στη μέση τους σαλονιού μου. Στην εποχή του, αποτέλεσε μια κριτική στον τρόπο που δείχνει ενδιαφέρον το λευκό κοινό για τη μαύρη μουσική των 60s. 

 

Eric B & Rakim, Follow the Leader

Γκάνγκστερ λήψη, κομψό κλασικό αυτοκίνητο, κάστομ ρούχα, μπερέδες, μάυρο και χρυσό. Θέλω να ζήσω μέσα σε αυτήν την φωτογραφία.

 

Gepy & Gepy, Body to Body

Ένας τριχωτός ιταλός άνδρας ανάμεσα σε τόπλες γυναίκες μέσα σε μια πισίνα. Τελειότητα, απλά. 

 

Alice Coltrane, Eternity

Ένας δίσκος που μιλάει για την αιωνιότητα, ακούγεται αιώνιος και σε κάνει να νιώθεις έτσι, δε θα μπορούσε να μη φαίνεται κι αιώνιος χωρίς καν να προσπαθεί. 

 

Cesar Castro, Te cambié por otra

2 εραστές φιλιούνται στο σαλόνι. Θα μπορούσαν να είναι οι γονείς σου. Ανεπιτήδευτο κι όσο πρέπει κακόγουστο.