Cristina Alossi

ΕΙΔΑΜΕ JAMES ΣΤΟΝ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟ – ΕΙΠΑΝ ΤΟ SENORITA ΚΑΙ Ο TIM BOOTH “ΠΕΤΑΞΕ” ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ

Βρεθήκαμε (με κινητό) στη συναυλία των James στο Λυκαβηττό και σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.

Αν όταν ανακοινώθηκε η συναυλία των James στο Λυκαβηττό είπες μέσα σου “άσε τους είδα πέρυσι στο Ηρώδειο, πόσο διαφορετικοί μπορεί να είναι”, έκανες λάθος και έχασες μια διαφορετική πλευρά της μπάντας από το Μάντσεστερ, που αποθεώθηκε από τους φανατικούς θαυμαστές της το βράδυ της Πέμπτης (5/09). Για άλλη μία φορά!

Ακόμα γεμάτοι με φρέσκες ιδέες, ακόμα περιπετειώδεις τόσο μουσικά όσο και καλλιτεχνικά μετά από 41 χρόνια, οι James ξεσήκωσαν τον Λυκαβηττό, εδώ από όπου ξεκίνησε η λατρεία του ελληνικού κοινού για τον Tim Booth και την μπάντα του. Αυτή τη φορά στις αποσκευές τους οι James έφεραν και το νέο τους άλμπουμ, το 18ο της καριέρας τους, με τίτλο “Yummy” και σήμα κατατεθέν ένα AI ξυλάκι παγωτό με πορτοκαλί πεταλούδες.

Cristina Alossi

Τα νέα τους τραγούδια περιλαμβάνουν στίχους σχετικά με την τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης, το εύθραυστο κλίμα και την αμερικανική πολιτική, ενώ παράλληλα τραγουδούν για το αέναο θαύμα της αγάπης, των λουλουδιών και των… πεταλούδων [σύμβολο προσωπικής μεταμόρφωσης και πνευματικής αφύπνισης, καθώς η ίδια η φύση της μας υπενθυμίζει τη δύναμη της αλλαγής].

Η φετινή τους συναυλία καμία σχέση δεν είχε με την εμφάνιση στο Ηρώδειο, όπου στο πλαίσιο της περιοδείας “James Lasted Orchestral Tour – 40th Anniversary” έφεραν την οκταμελή χορωδία gospel Manchester Inspirational Voices μαζί με ορχήστρα 22 μουσικών. Μάλιστα η συναυλία μαγνητοσκοπήθηκε και θα κυκλοφορήσει σύντομα, όπως αποκάλυψε ο Tim.

Cristina Alossi

James – Crowd surfing στο κοινό και ψυχεδελικά λουλούδια

Πολλά χρόνια έχουν περάσει από τότε που πρώτος ο συμπατριώτης τους ο Morrissey φόρεσε ένα μπλουζάκι James για να στηρίξει μια καινούργια… μπάντα που τα έσπαγε. Σήμερα ο 64χρονος Tim Booth από το Yorkshire -που μοιάζει 40άρης και κατοικεί στην Κόστα Ρίκα – είναι βετεράνος σε αυτό που κάνει στη σκηνή, δίνει ψυχή αλλά και σώμα αφού για άλλη μια φορά “πέταξε” πάνω στα χέρια του κοινού θέλοντας να έχει την απόλυτη επαφή με την ενέργειά μας.

Προσιτός, χαμογελαστός και ζεν, συνεχίζει να απολαμβάνει το crowd surfing στο κοινό, με όλους μας να προσπαθούμε να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας ή απλώς να ακουμπήσουμε “το είδωλο”. Με τι χέρι όταν όλοι κρατάμε ένα κινητό;

Η συναυλία όπως πάντα χτίστηκε γύρω από μια ελεύθερη ροή συγχώνευσης παλαιών και νέων στοιχείων με πολύ αυτοσχεδιασμό. Στο 9μελές line-up των James ξεχωρίσαμε την εξαιρετική τραγουδίστρια Chloe Alper, κάποτε μέλος του punk συγκροτήματος Period Pains της 90ς εποχής του ρεύματος Riot grrrl και την πληθωρική δεύτερη ντράμερ Debbie Knox-Hewson.

Cristina Alossi

Ο ροκ δανδής με τη μαύρη φούστα Andy Diagram και το μαγικό βιολί του πολυοργανίστα Saul Davies μας ανέβασαν το “τσι” και φυσικά ο Booth, που εξακολουθεί να απολαμβάνει το χορό σαν να βρίσκεται σε χαλαρή έκσταση, ήταν ο απόλυτος γκουρού της βραδιάς.

Στην οθόνη χορτάσαμε πεταλούδες, ψυχεδελικά λουλούδια, AI τοπία από neverland νησιά και τα κεφάλια του συγκροτήματος να παίρνουν πολλά πρόσωπα με συμπαραδηλούμενα για τη χειραγώγηση, την ταυτότητα και την τεχνητή νοημοσύνη.

Cristina Alossi

James – Τι ακούσαμε στη συνάντηση “Ανώνυμων Χρηστών Κινητών Τηλεφώνων”

Όλα ξεκίνησαν με το “Johnny Yen” σε έναν Λυκαβηττό που είχε πολλούς καθήμενους και πολλούς συνομηλίκους του Tim, τους οποίους θα γνώριζε σύντομα έναν έναν.

Για όσους λατρεύουν τα 80ς ήρθε το “Waltzing Along” από το “Whiplash”. Δεν προλάβαμε να συνηθίσουμε τον Tim στη σκηνή και στο “Life’s a Fucking Miracle” από τον νέο δίσκο κατέβηκε στο πλήθος. Και αυτή θα είναι μόνο η αρχή. Όπως ήταν αναμενόμενο στο “Say Something” έγινε χαμούλης ενώ το υπέροχο  “Out to Get You” και το “Jam J” με τη ντουντούκα έδωσαν τη θέση τους στο “Born of Frustration” στο οποίο ο Tim χάθηκε μέσα στους καθήμενους θεατές, αγκαλιάζοντας τους πάντες και παραμερίζοντας μία… θάλασσα κινητών.

Cristina Alossi

Σας ευχαριστώ που βρίσκεστε εδώ απόψε σε αυτή τη συνάντηση ανώνυμων χρηστών κινητών τηλεφώνων. Το όνομά μου είναι Τιμ και είμαι εθισμένος. Όλα ξεκίνησαν το 2004 όταν πήρα το πρώτο μου κινητό, του Στιβ Τζομπς, και κατηγορώ τους γονείς μου γι αυτό. Τώρα είναι το τελευταίο πράγμα που αγγίζω το βράδυ πριν κοιμηθώ και το πρώτο που αρπάζω όταν δεν θέλω να είμαι παρών με τους ανθρώπους γιατί είμαι ντροπαλός. Είμαι τόσο χαρούμενος που βρεθήκαμε μαζί απόψε με τα κινητά μας.

Ίσως απόψε να αφήσουμε τα κινητά; Αυτό το τραγούδι είναι γραμμένο από την πλευρά … ενός κινητού”. Το “Mobile God” τραγούδι από το Yummy ασχολείται με την κατάχρηση των τηλεφώνων στην εποχή μας. Η μπάντα έχει θεματάκι με αυτό και σε κάποιες συναυλίες ο Tim απείλησε ότι θα σταματήσει να τραγουδάει λόγω των αμέτρητων οθονών που είναι στραμμένες επάνω του. Λίγο αργότερα πήδηξε κυριολεκτικά πάνω στα χέρια του κοινού και μεταφέρθηκε για αρκετά μέτρα … στον αέρα!

“Είστε η μόνη χώρα που θα παίξουμε το Senorita”

Στο ατμοσφαιρικό “Shadow of a Giant” η καταπληκτική φωνή της Chloe Alper, μετά τα “Way Over Your Head”,  “Sound” και “Stay” (και το Beautiful Beaches με μήνυμα για την κλιματική κρίση).

Τα “δυνατά χαρτιά” οι James τα κράτησαν για το φινάλε. Ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα ακούγαμε το “Senorita”γιατί το παίζουν σπάνια έως καθόλου στις συναυλίες τους. “Είστε η μόνη χώρα που το θα παίξουμε” είπε ο Tim και ακολούθησε αποθέωση.

Cristina Alossi

Το “Sometimes” (με ηλεκτρονική βροχή και κεραυνούς στο background) και το “Getting Away With It (All Messed Up)” ικανοποίησαν όσους ήθελαν να “ακούσουν τα παλιά”.  “Πετάμε λεφτά στους James, φέρνουμε ορχήστρες και πολύ κόσμο. Δεν είμαστε ο Ed Sheeran. Οπότε ευχαριστούμε που έρχεστε και πληρώνετε τους λογαριασμούς μας” είπε γελώντας ο Booth που όμως έκανε ένα λαθάκι στο κλείσιμο. Όταν λες στους Έλληνες “παρακαλώ 10 άτομα να ανέβουν στη σκηνή για να χορέψουμε” (το Laid) πρέπει να προβλέψεις ότι θα ανέβουν 100 και θα πέσουν επάνω σου σαν πολιορκητικός κριός. 

Cristina Alossi

Cristina Alossi

Τέλος καλό όλα καλά, και το φινάλε ήταν ένα πολύχρωμο πάρτι με ξεφάντωμα πάνω και κάτω από τη σκηνή… αλλά η σκέψη περπατώντας προς την έξοδο ήταν η ίδια που κάναμε και στους Placebo.

Στις μέρες μας το αίτημα να μην χρησιμοποιούμε κινητά στις συναυλίες θυμίζει τον θρύλο ενός σπουδαίου Δανού βασιλιά Βίκινγκ (true story, ο βασιλιάς Κανούτος) που πίστευε ότι έχει τη δύναμη να αντιστρέψει την παλίρροια…

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα