I Feel Love: Το τραγούδι που άλλαξε για πάντα την pop μουσική

Ο δίσκος της Donna Summer “I Remember Yesterday” κυκλοφόρησε στις 13 Μαίου του 1977 και έμελλε εν πολλοίς, να αλλάξει τον τρόπο που ο κόσμος άκουγε τη “pop” μουσική. Η ίδια η Summer ήθελε το άλμπουμ της να είναι κατά βάση “disco” αλλά να περιέχει και ετερόκλητους ήχους με αναφορές στο πρόσφατο παρελθόν.

Τα κομμάτια “I Feel Love” και “Love’s Unkind” είναι τα πιο εμπορικά της κυκλοφορίας, ωστόσο το “I Feel Love” συγκεκριμένα, ήταν ένας ύμνος – “game changer”. Στην παραγωγή και τη δημιουργία του τραγουδιού συνεργάστηκαν ο θρυλικός Giorgio Moroder με τον Pete Bellotte, με το “δίδυμο” να στοχεύει στο να δημιουργήσει έναν “φουτουριστικό ήχο” βασίζοντας τη σύνθεση και την ηχογράφησή τους σε ένα συνθεσάιζερ Moog. Συνολικά το I Remember Yesterday ήταν ένα concept album με κάθε τραγούδι να αντιπροσωπεύει μια “άλλη εποχή”. Το “I Feel Love”, ήταν “το μέλλον”.

Το ενδιαφέρον είναι πως αρχικά το “I Feel Love” κυκλοφόρησε ως B-side για το single “Can’t We Just Sit Down (And Talk It Over)” που έφτασε στο νούμερο 20 του αμερικανικού Billboard R&B chart. Δύο μήνες μετά την αρχική κυκλοφορία, κυκλοφόρησε και αυτόνομα ως single, φτάνοντας στο νούμερο ένα σε πάρα πολλά κράτη ανά τον πλανήτη.

Ο Moroder είχε δηλώσει σε συνέντευξή του πως η ηχογράφηση έγινε μέσα σε μόλις 10 λεπτά με τη Summer να ανταποκρίνεται απόλυτα σε αυτό που είχε στο μυαλό του. “Ποτέ δεν περίμενα πως θα είχε τέτοια απήχηση, περισσότερο ήταν ένα πείραμα για εμάς”. Γι’ αυτό άλλωστε ήταν και το track με το οποίο “έκλεινε” ο δίσκος.

Στόχος των Moroder και Bellotte ήταν να δημιουργήσουν ένα χορευτικό αλλά και “αιθέριο”, ονειρικό κομμάτι, κάτι που έδεσε απόλυτα με την ερμηνεία της Summer. Σύμφωνα με το Rolling Stone, η σύνθεση του “I Feel Love” άνοιξε “δρόμους” για άλλα είδη όπως η house, η techno, και η ποπ εν γένει. Η Beyoncé απέτισε φόρο τιμής στον ντίσκο ύμνο, συμπεριλαμβάνοντας sample του στο δικό της, “Summer Renaissance”. Κατά τον Simon Reynolds, το κομμάτι ενέπνευσε ακόμη και συγκροτήματα του post punk και της new wave. “Αν μπορείς να πεις πως υπάρχει ένα κομμάτι με το οποίο ξεκίνησε ο ήχος των 80s, τότε αυτό είναι το I Feel Love”, είχε γράψει ο ίδιος. Το “Heart of Glass” των Blondie επίσης, ήταν εμπνευσμένο από το “I Feel Love”.

Η κομβική “τομή” του “I Feel Love” είναι πως βασίστηκε σχεδόν αποκλειστικά στο Moog synth, την ώρα που τα περισσότερα ντίσκο κομμάτια της εποχής ηχογραφούνταν με κανονική ορχήστρα και φυσικά όργανα. Ως τότε τα synth δεν χρησιμοποιούνταν άλλωστε σε τέτοιο βαθμό για “ποπ” μουσική, ή τουλάχιστον δεν είχαν ενσωματωθεί σε κομμάτια που είχαν κάνει τέτοια εμπορική επιτυχία. Και σίγουρα, λειτουργούσαν μόνο “συμπληρωματικά”.

Βασικό ρόλο στις ηχογραφήσεις έπαιξε ο Robby Wedel που δάνεισε στην ομάδα παραγωγής το synth από τον συνθέτη κλασικής μουσικής, Eberhard Schoener, με τον οποίο και συνεργαζόταν. Ο Moroder περιέγραψε τον Wedel ως “αφανή ήρωα” της επιτυχία του “I Feel Love”. Το μόνο φυσικό όργανο που χρησιμοποιήθηκε ήταν ένα drum kit by session που έπαιξε ο Keith Forsey, σταθερός συνεργάτης των Boney M.

Η αρχική διάρκεια του κομματιού ήταν 5:53, ωστόσο στη single εκδοχή του έφτασε σε διάρκεια 8:15, σε μια πιο “χορταστική” version.

O David Bowie έχει πει για το κομμάτι πως όταν ηχογραφούσε εκείνη την εποχή μαζί με τον Brian Eno, ο ίδιος ο Eno του είπε πως ακούγοντας το “I Feel Love” ένιωσε πως άκουσε για πρώτη φορά “τον ήχο του μέλλοντος”. Ο Eno του ανέφερε ακόμη πως πίστευε πως το “I Feel Love” θα άλλαζε το πώς θα ηχογραφείτο η dance μουσική για τα επόμενα 15 χρόνια. Όπερ και εγένετο.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το “I Feel Love” έφτασε στην κορυφή του UK Singles Chart τον Ιούλιο του 1977, μια θέση που διατήρησε για τέσσερις εβδομάδες. Τα remix του τραγουδιού του 1982 και του 1995 έφτασαν στο νούμερο 21 και στο νούμερο 8 στο UK Singles Chart αντίστοιχα.

Τέλος, το “I feel love” είναι ένα anthem για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. “Νομίζω πως ο απελευθερωτικός ήχος, η αίσθηση ελευθερίας και λύτρωσης που αποπνέει, έκανε τη γκέι κοινότητα των 80s να εκφραστεί μέσα από αυτό σε μεγάλο βαθμό”, είχε δηλώσει ο Moroder ερωτηθείς σχετικά. “Το κομμάτι αυτό, είναι πραγματικά ένας ύμνος για κάθε queer άτομο”, έχει αναφέρει ο Sam Smith που κυκλοφόρησε το 2019 τη δική του διασκευή.