Η πιο μεγάλη μπούρδα…

Μόλις έγινε δεκτή η πρόταση μομφής κατά του Στέφανου Κασσελάκη, οπαδοί και υποστηρικτές του άρχισαν να διακινούν μια μεγαλειώδη μπούρδα. Πώς είναι δυνατόν-λένε- 163 μέλη ενός κομματικού οργάνου να καθαιρούν τον πρόεδρο που εξελέγη από 65.000 μέλη;

Και καλά να το λένε απλά μέλη, φανατικοί υποστηρικτές του τέως προέδρου. Αυτοί δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν πώς λειτουργούν και τα κόμματα και ευρύτερα οι θεσμοί σε μια δημοκρατική χώρα. Αλλά να το λένε και υπεύθυνα πρόσωπα( βουλευτές κ.α), που μετέχουν στα όργανα;

Τουλάχιστον τρεις βουλευτές (Έλενα Ακρίτα, Νίνα Κασιμάτη, Πέτρος Παππάς) και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος(ήταν ένα είδος συμβούλου του Κασσελάκη) αναπαρήγαγαν αυτήν τη θεωρία: ότι, τάχα, τσαλακώθηκε η θέληση της βάσης, ότι το όργανο που έκανε δεκτή τη μομφή ήταν «απονομιμοποιημένο» και άλλα παράδοξα έως ανόητα.

Αλήθεια, αν η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ είναι «απονομιμοποιημένη», γιατί ο Κασσελάκης και οι υποστηρικτές του δέχτηκαν να δώσουν εκεί τη μάχη εναντίον της μομφής; Και αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, δηλαδή αν η μομφή δεν είχε περάσει, τότε η Κ.Ε θα ήταν απονομιμοποιημένη ή θα πανηγύριζαν για το θρίαμβο του Κασσελάκη; Η απάντηση είναι προφανής.

Αλλά ας το γενικεύσουμε. Οι πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί συνήθως εκλέγονται από εκατομμύρια ψηφοφόρους ή από πολλές χιλιάδες μέλη κομμάτων. Αυτό, όμως, δεν τους καθιστά ανεξέλεγκτους σε όλη τη διάρκεια της θητείας τους. Οι θεσμοί μας προβλέπουν διαδικασίες ελέγχου και ανατροπής τους.

Στη Βουλή υπάρχει η πρόταση μομφής, που μπορεί να οδηγήσει στην πτώση μιας κυβέρνησης. Δεν είναι σύνηθες, αλλά μπορεί να γίνει. Επίσης, οι βουλευτές έχουν το δικαίωμα να αποχωρούν από το κόμμα με το οποίο εξελέγησαν και να ρίχνουν την κυβέρνησή του, αν κρίνουν ότι η παραμονή του είναι επιζήμια για τη χώρα.

Το 1993 βουλευτές της ΝΔ οδήγησαν σε πτώση την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Κατηγορήθηκαν ως όργανα «διαπλεκομένων συμφερόντων», αλλά το εκλογικό αποτέλεσμα τούς δικαίωσε. Η ΝΔ έχασε τις εκλογές. Και ο πρωταγωνιστής της πτώσης της τότε κυβέρνησης Αντώνης Σαμαράς ίδρυσε δικό του κόμμα και μπήκε στη Βουλή. Δεκαέξι χρόνια αργότερα έγινε αρχηγός της ΝΔ, οι ψηφοφόροι της τον συγχώρεσαν!

Αν οι βουλευτές μπορούν να ρίχνουν μια κυβέρνηση, ένα κομματικό όργανο δεν μπορεί να καθαιρεί τον αρχηγό του κόμματος; Μα, η διαδικασία της μομφής προβλέπεται από το Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έχουν όλοι αποδεχθεί. Ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης αρνήθηκε να κινήσει αμέσως τη διαδικασία για την εκλογή αρχηγού και προκάλεσε τους εσωκομματικούς αντιπάλους του: «Καταθέστε πρόταση μομφής, όπως προβλέπει το Καταστατικό», είπε το περασμένο Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου. Προφανώς, επειδή τον είχαν διαβεβαιώσει ότι η μομφή θα απορριπτόταν και ο ίδιος θα έβγαινε πανηγυρικά νικητής. Πώς, λοιπόν, οι υποστηρικτές του μιλούν σήμερα για «απονομιμοποιημένα» όργανα, για «περιφρόνηση της βάσης του κόμματος» και για «πραξικόπημα»;

Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι έξω από κάθε λογική και όσοι τους χρησιμοποιούν γίνονται καταγέλαστοι.

Ας το πούμε με ένα άλλο παράδειγμα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει εκλεγεί πρωθυπουργός με περισσότερες από δύο εκατομμύρια ψήφους. Αν γίνει πρόταση μομφής στη Βουλή και την υπερψηφίσουν εφτά βουλευτές της ΝΔ, η κυβέρνησή του θα πέσει. Έτσι προβλέπουν το Σύνταγμα και ο Κανονισμός της Βουλής. Αν οι βουλευτές κρίνουν ότι η κυβέρνηση βλάπτει τη χώρα, έχουν δικαίωμα να την ανατρέψουν. Δεν θα ζητήσουν την έγκριση των δύο εκατομμυρίων ψηφοφόρων.

Αν η πλειοψηφία αρμόδιου οργάνου ενός κόμματος κρίνει ότι ο αρχηγός του το οδηγεί στην καταστροφή, δεν έχει δικαίωμα να τον καθαιρέσει; Πρέπει να ρωτήσει τους 65.000 ψηφοφόρους που τον ψήφισαν πέρσι;

Αυτός ο ισχυρισμός είναι αστείος. Πρόκειται για μεγαλειώδη μπούρδα. Εφόσον η μομφή προβλέπεται από το Καταστατικό, είναι αυτονόητο ότι έτσι έπρεπε να γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, εκλογές θα γίνουν. Και αν ο κ. Κασσελάκης πιστεύει ότι επί των ημερών του ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε καλά και ότι εξακολουθεί να έχει την εμπιστοσύνη της κομματικής βάσης, ας είναι ξανά υποψήφιος για να την ξανακερδίσει.

Αυτά είναι ξεκάθαρα πράγματα. Είναι κατανοητό ότι οι ηττηθέντες στην πρόταση μομφής αισθάνονται απογοήτευση, λύπη και οργή. Έτσι γίνεται στην πολιτική. Στις νίκες πανηγυρίζεις, όπως πανηγύριζαν πέρσι τον Σεπτέμβριο όσοι ψήφισαν τον Κασσελάκη για αρχηγό. Τώρα έχασαν.

Ας το αποδεχθούν και ας πάνε παρακάτω. Για παρηγοριά ας εφαρμόσουν τη συνταγή του Ναπολέοντα: «Στη νίκη αξίζουμε σαμπάνια, στην ήττα τη χρειαζόμαστε