ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ: Ή θα συνέλθουν ή θα έρθουν οι Βελόπουλοι…

Μόλις μπήκαμε στο δεύτερο χρόνο της κυβερνητικής θητείας ήρθαν τα πάνω κάτω: η περίφημη κυριαρχία της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη πήγε περίπατο, ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη έφτασε στα όρια της αποσύνθεσης και το ΠΑΣΟΚ αναζητεί το νέο αρχηγό του. Μόνη σταθερά – και σε άνοδο – οι παντός είδους Βελόπουλοι.

Αφού παρήλθε η μελωμένη πρώτη τετραετία, τα προβλήματα άρχισαν να δείχνουν τα δόντια τους. Η πλαστή εικόνα, που δείχνει η κυβερνητική προπαγάνδα, δεν περνάει πια. Σημαντικά τμήματα του πληθυσμού πλήττονται από την ακρίβεια και τη στεγαστική κρίση και γυρίζουν την πλάτη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η Ελλάδα είναι, με βάση διεθνή και εγχώρια κριτήρια, η δεύτερη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης και αυτό δεν αλλάζει με τις αυτάρεσκες «αναλύσεις» υπουργών όπως ο Χατζηδάκης και ο Σκέρτσος, που παραμυθιάζουν και τον Μητσοτάκη ότι «πάμε καλά». Δεν το βλέπουν οι ψηφοφόροι και γι’ αυτό ήρθε το 28% των ευρωεκλογών, χωρίς η αντιπολίτευση να κουνήσει το δαχτυλάκι της.

Εδώ τώρα, στην αντιπολίτευση, βρίσκεται πλέον όλο το πολιτικό ζουμί. Σε όλη την αντιπολίτευση, από την άκρα δεξιά μέχρι και την κεντροαριστερά και την αριστερά. Διότι από το τι θα γίνει εκεί θα εξαρτηθούν οι εξελίξεις και ποιοι θα μας κυβερνήσουν στην επόμενη φάση.

Σε μια κανονική χώρα, όταν δεν πάει καλά το κόμμα που κυβερνά ενισχύεται το αντίπαλο – μεγάλο – κόμμα. Έτσι συνέβαινε σε όλη τη Μεταπολίτευση, μέχρι και το 2019. Με πρωταγωνιστές τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και, μετά το 2012 και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κανόνας αυτός έχει ανατραπεί. Και παρατηρείται το εξής παράδοξο φαινόμενο. Η ΝΔ υποχωρεί, αλλά οι αντίπαλοί της δεν επωφελούνται. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές η ΝΔ υπέστη απώλειες 13 μονάδων. Αλλά ο μεν ΣΥΡΙΖΑ έπεσε κι αυτός(από το 18% στο 15%), το δε ΠΑΣΟΚ …κατάφερε να βγει ξανά τρίτο με το γλίσχρο 13%. Στον ΣΥΡΙΖΑ είχαμε τη λαίλαπα Κασσελάκη και η πτώση ήταν προβλεπτή, φυσικά για όσους ήθελαν να δουν. Και στο ΠΑΣΟΚ; Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Τώρα και τα δύο κόμματα έχουν μπει στην τελική ευθεία για την εκλογή νέου αρχηγού. Θα δούμε τι θα γίνει. Όμως, αν επαναληφθούν όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, με τα δύο κόμματα να κυνηγάνε την ουρά τους και να τρώνε τις σάρκες του για το ποιο θα καταλάβει τη δεύτερη θέση, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα συνολικά για το πολιτικό σκηνικό.

Υπάρχει μια ευκαιρία για να μη συμβεί αυτό. Να εκλεγούν αρχηγοί όσοι δεν κοιτάζουν τα μικροκομματικά τους και δεν αρκούνται σ’ αυτόν το μίζερο ανταγωνισμό για τη δεύτερη θέση. Αν συμβεί αυτό, υπάρχει ελπίδα η χώρα να αποκτήσει υπολογίσιμη αντιπολίτευση, η οποία στις επόμενες εκλογές θα αμφισβητήσει την πρωτιά της διαρκώς φθειρόμενης ΝΔ . Φυσικά, αυτό προϋποθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ να (ξε)φύγει από την κατάσταση γελοιοποίησης και απαξίωσης της εποχής Κασσελάκη. Και το ΠΑΣΟΚ να βγει από τον μικρομεγαλισμό του: το 13% των ευρωεκλογών ή το σημερινό 15% των δημοσκόπων αποτελεί παρηγοριά στον άρρωστο.

Εκεί κατά τα Χριστούγεννα, όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα έχουν νέους αρχηγούς, θα δούμε αν υπάρχει ελπίδα να γίνει κάτι σοβαρό, αξιόπιστο και με κοινή έκφραση στο χώρο της (εξ αριστερών) αντιπολίτευσης.

Διαφορετικά, δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Τα κενά καλύπτονται και στην πολιτική. Αν δεν υπάρχει ελπίδα από τα αριστερά της ΝΔ, η «λύση» θα έρθει από τα δεξιά της. Αν οι πάλαι ποτέ προοδευτικές δυνάμεις δεν μπορούν, θα μπορέσουν οι πάσης φύσεως ακροδεξιές, ψεκασμένες, θρησκόληπτες και το λοιπό κακό συναπάντημα. Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Μητσοτάκης, που έχει ήδη αποχαιρετήσει την αυτοδυναμία, θα κάνει συγκυβερνήτη του έναν από τους Βελόπουλους(ήδη η συνολική ακροδεξιά αγγίζει το 20%) προς δόξαν της μυωπίας των άλλων, που γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους.

Σύντομα, λοιπόν, θα δούμε αν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα αλλάξουν ρότα και θα πάνε από κοινού να αμφισβητήσουν το κυβερνητικό μονοπώλιο της ΝΔ του Μητσοτάκη ή αν θα κάνουν την ακροδεξιά κυβερνητικό συνεταίρο τους…