Κατερίνα Διδασκάλου: Οι σεξεργάτριες απορροφούν βία που θα εισέπρατταν οι υπόλοιπες γυναίκες

Στις σεξεργάτριες ως “αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής μας αλυσίδας” αναφέρθηκε μεταξύ άλλων την Δευτέρα (16/09) η ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου, με αφορμή την θεατρική παράσταση όπου πρωταγωνιστεί “Η πόρνη από πάνω” και παίζεται πλέον για 13η χρονιά.

«Μετά την παράσταση της πόρνης από πάνω μου λένε “μου αλλάξατε τη ζωή”. Είναι συγκλονιστικό.» είπε χαρακτηριστικά η γνωστή ηθοποιός, η οποία βρέθηκε καλεσμένη στην εκπομπή “Πρωίαν σε είδον” της ΕΡΤ.

Για τον ρόλο της στην παράσταση εξήγησε πως κάνει μια κακοποιημένη γυναίκα που της αλλάζει τη ζωή μια πόρνη που μετακομίζει στο από πάνω διαμέρισμα. «Μια περιθωριακή γυναίκα που στην αρχή όταν της μιλά για εκείνη ο διεφθαρμένος δημόσιος λειτουργός, που συμβαίνει να είναι σύζυγός της, ένας αστυνομικός διεφθαρμένος που πουλάει προστασία σε μαγαζιά, και στην από πάνω.» είπε στη συνέχεια.

 

Όπως εξιστορείται, η κακοποιημένη γυναίκα σε κάποιο σημείο του λέει: «Τι μετακόμισε πάνω μας; Πόρνη; Πρέπει να δουλέψει και στο σπίτι της, δεν της φτάνει το μαγαζί;» αλλά στη συνέχεια, «με έναν μαγικό τρόπο» τα πράγματα αλλάζουν.

«Αυτό το έργο όταν το διάβασα τον Αύγουστο του 2011, είπα, κοίτα, μια γυναίκα που περνάει τόσο σκοτάδι καταφέρνει να βγει στο φως» είπε στη συνέχεια.

Ερωτώμενη αν έχει γνωρίσει σεξεργάτριες, είπε πως μιλούσε για κάποιο καιρό με κάποιες από αυτές τις γυναίκες της οποίες είχε καλέσει και στην παράσταση: «Μιλάνε με πάρα πολύ σεβασμό για τη δουλειά τους. Εγώ τις θεωρώ αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής μας αλυσίδας. Κατά καιρούς με έχουν κριτικάρει για αυτή μου την πρόταση, αλλά εγώ το πιστεύω αυτό, δίχως φόβο μήπως δεν είμαι politically correct, ότι απορροφούν πάρα πολύ βία που αλλιώς θα εισέπρατταν οι υπόλοιπες γυναίκες» τόνισε στη συνέχεια και εξήγησε τη θέση της αυτή: «Και φυσικά δεν εννοώ τις κοπέλες που φέρνουν και τους παίρνουν το διαβατήριο, που τις κάνουν σκλάβες, εννοώ τις γυναίκες που το κάνουν από επιλογή».

“Η πόρνη από πάνω” – Υπόθεση παράστασης

Ένας μονόλογος γροθιά στο στομάχι που μας ταξιδεύει για 90 λεπτά από το γέλιο στη συγκίνηση, παραμένοντας κάθε στιγμή στην πραγματικότητα για να οδηγήσει σε ένα τέλος έκπληξη.

Η Ερατώ, με υπομονή και στωικότητα ζει στο περιθώριο, μέχρι την ημέρα που στο από πάνω διαμέρισμα μετακομίζει μια πόρνη! Η “νοικοκυρά από κάτω” αρχίζει τότε να βλέπει τη ζωή της μέσα από άλλο πρίσμα, με τους αναστεναγμούς που ακούει καθημερινά από τον επάνω όροφο να κεντρίζουν αδυσώπητα σαν βουκέντρα τον εσωτερικό της κόσμο και να συνιστούν ουσιαστικά το πρελούδιο της γέννησης του νέου της Εγώ…

Η Κατερίνα Διδασκάλου, αναπολώντας τη ζωή της Ερατούς, πλημμυρίζει κυριολεκτικά τη σκηνή, υποδυόμενη ταυτόχρονα με απίστευτη ευκολία όλους τους χαρακτήρες που έπαιξαν ρόλο στη ζωή της ηρωίδας. Μιλάει για τον έρωτα, την απόρριψη, την προδοσία, τη βαναυσότητα σε βάρος των γυναικών, τους διεφθαρμένους δημόσιους λειτουργούς, την έλλειψη αυτοεκτίμησης.