Τι φοβάται ο Μητσοτάκης; Το είπε η Ντόρα…

Έχουν κάποιο λόγο να φοβούνται κάτι – και τι; – ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ; Θεωρητικά και εκ πρώτης όψεως όχι. Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ καίγεται από τη λαίλαπα Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται ακόμη σε μεγάλη απόσταση, δεν προκύπτει υπολογίσιμος αντίπαλος στην αντιπολίτευση.

Αυτή είναι η πρώτη και αισιόδοξη ανάγνωση για τον πρωθυπουργό και το κόμμα του. Υπάρχουν και άλλες δύο, που μπορούν να θεωρηθούν από απλός μπελάς έως επικίνδυνη εξέλιξη.

Πρώτον, έστω και χωρίς αντίπαλο το κυβερνών κόμμα είδε – όχι σε δημοσκοπήσεις, αλλά σε εκλογές – το ποσοστό του να κατρακυλά. Το 28% των πρόσφατων ευρωεκλογών είναι καμπανάκι κινδύνου. Το γεγονός ότι ουδείς περίμενε τέτοιο αποτέλεσμα-όλοι προεξοφλούσαν ένα ποσοστό περί το 33% των ευρωεκλογών του 2019- δείχνει ότι η περίοδος της απόλυτης κυριαρχίας, της άνεσης και της ανεμελιάς για τον κ. Μητσοτάκη και τους συν αυτώ έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Αυτό σημαίνει ότι αποκλείεται η ΝΔ να επανακτήσει έστω ένα μέρος της κυριαρχίας της; Όχι, στην πολιτική τίποτα δεν αποκλείεται. Όμως, οι ενδείξεις δεν συνηγορούν υπέρ αυτής της εκδοχής. Έτσι, ως πιθανότερη εξέλιξη προβάλλει η παγίωση των ποσοστών της ΝΔ περί 30% και, πάντως, μακριά από αυτό που χρειάζεται για να έχει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές (άνω του 37%). Το πεδίο του 40% φαντάζει πια ανέφικτο.

Με αυτό το άγχος θα πορεύεται στο εξής ο πρωθυπουργός. Και, εφόσον το φαινόμενο της αδύναμης αντιπολίτευσης θα εξακολουθεί να υπάρχει, η ΝΔ θα κερδίσει ξανά τις εκλογές, αλλά θα έχει, ταυτόχρονα, υποστεί και την πρώτη ήττα της μετά το θριαμβευτικά 2019 και 2023. Χωρίς αυτοδυναμία πλέον ο κ. Μητσοτάκης θα είναι ένας αδύναμος πρωθυπουργός, αφού θα υποχρεωθεί να αναζητήσει συνεταίρο για να κυβερνήσει.

Δεύτερον, υπάρχει και το ενδεχόμενο – δεν είναι το πιθανότερο, αλλά υπάρχει – ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ να υποστούν ανέλπιστη ήττα στις επόμενες εκλογές, αν οι εξελίξεις στην αντιπολίτευση είναι διαφορετικές από αυτές που περιμένουν, δηλαδή αν εκλεγούν, πρωτίστως στο ΠΑΣΟΚ αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ, αρχηγοί που δεν τους βολεύουν. Σε πρόσφατη συνέντευξή της Ντόρα Μπακογιάννη είπε ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει ένας υποψήφιος που, αν εκλεγεί, «ο Μητσοτάκης θα κάνει πάρτι». Δεν διευκρίνισε ποιον εννοεί. Αλλά εξ αντιδιαστολής προκύπτει ότι, αν έναν τον θεωρούν εύκολο αντίπαλο, υπάρχουν και άλλοι που δεν (θα) είναι. Και, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να γίνουν και επικίνδυνοι.

Η ΝΔ και φιλικοί της δημοσιογράφοι στρέφουν τα πυρά τους προς συγκεκριμένο υποψήφιο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Αυτό δείχνει φόβο. Αλλά δεν είναι αυτό το πρωτεύον. Η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης θα βρεθούν σε δύσκολη θέση, αν:

• Στο ΠΑΣΟΚ αποφασίσουν να αλλάξουν αυτό που συμβαίνει έως τώρα. Με πρώτο βήμα την αλλαγή αρχηγού. Και με δεύτερο, το άνοιγμα του κόμματος προς τον ευρύτερο χώρο, αυτόν που αποτέλεσε τον τροφοδότη του πάλαι ποτέ ισχυρού και πλειοψηφικού ΠΑΣΟΚ. Αν βρεθεί ο αρχηγός που θα τα καταφέρει, τότε όλα μπορεί να αλλάξουν.
• Στον ΣΥΡΙΖΑ απαλλαγούν από τον ολετήρα Κασσελάκη. Και εκλέξουν αρχηγό πρόσωπο που θα θέλει και θα μπορεί να έρθει σε συνεννόηση με το ΠΑΣΟΚ υπό τη νέα ηγεσία του.
  Όσοι λένε ότι αποκλείεται η συνεργασία συγγενών κομμάτων, όπως είναι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, είτε επιθυμούν τη διαιώνιση της διακυβέρνησης της ΝΔ, άρα δεν έχουν σχέση με τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, είτε είναι πολιτικά και ιστορικά αγράμματοι. Την προηγούμενη δεκαετία συγκυβέρνησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, οι δύο βασικοί αντίπαλοι- ενίοτε με θανάσιμη αντιπαλότητα- της Μεταπολίτευσης. Ποιος το περίμενε αυτό; Και το γεγονός ότι τη συγκυβέρνηση αυτήν την πλήρωσε εκλογικά μόνο το ΠΑΣΟΚ κάτι δείχνει.

Εν κατακλείδι: ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ φοβούνται μήπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτήσουν αρχηγούς που θα βλέπουν και έξω από τα μικρομάγαζά τους. Γιατί τότε μπορεί να καταφέρουν να φτιάξουν ένα μεγάλο μαγαζί, το οποίο θα αλλάξει τους σημερινούς συσχετισμούς. Σήμερα φαίνεται δύσκολο, γιατί κυριαρχούν ακόμη στερεότυπα και αντιπαλότητες του πρόσφατου παρελθόντος. Όσοι μείνουν σε αυτά απλώς θα διευκολύνουν τη συντήρηση της σημερινής κατάστασης, την οποία-υποτίθεται ότι- θέλουν να αλλάξουν. Χωρίς αλλαγή αυτού που φταίει, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Όπως το έχει πει ο Μπρεχτ: «Όταν δεν αρέσει μια παράσταση, δεν αλλάζεις το κοινό, αλλάζεις την παράσταση»…