2310: Μια παράσταση θέατρο-ντοκουμέντο για την Θεσσαλονίκη σήμερα

Η Parallaxi γιορτάζει φέτος τα 35 της χρόνια με μια σειρά από δράσεις που ξεκίνησαν στην αρχή της χρονιάς και θα κορυφωθούν στο τέλος της. Θέλοντας να συνεχίσουμε την παρέμβαση μας στο γίγνεσθαι της πόλης με δράσεις που μας ακολουθούν από την πρώτη μέρα της πορείας μας, με τις μεταμεσονύκτιες προβολές του Έσπερου, που ξεκίνησαν το Δεκέμβριο του 1989 μέχρι το Θεσσαλονίκη Αλλιώς, εδώ και τρεισήμισι δεκαετίες, παρουσιάζουμε στα φετινά Δημήτρια μια παράσταση θέατρο-ντοκουμέντο, το 2310, με τριπλή στόχευση.

Ο πρώτος της ρόλος είναι να μιλήσει ανοιχτά για την πορεία της πόλης τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, όλα όσα βιώσαμε και μας έκαναν περήφανους αλλά και όλα εκείνα που οδήγησαν τη Θεσσαλονίκη σε μια περίοδο μεγάλης εγκατάλειψης και παρακμής που ευθύνεται για τη σημερινή της εικόνα, μια εικόνα απογοήτευσης και ματαίωσης που κατατρέχει τους κατοίκους της.

Ο δεύτερος ρόλος της παράστασης είναι να τιμήσει την πιο ζωντανή και πάλλουσα μουσική σκηνή της πόλης σήμερα. Τη σκηνή των ράπερ της που αποτελούν μια ζωογόνα δύναμη και φωνή της Θεσσαλονίκης και εκφράζουν με μαχητικό τρόπο τα συναισθήματα των κατοίκων της.

Ο τρίτος ρόλος της παράστασης είναι να συστήσει στο κοινό της πόλης για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες έναν εμβληματικό χώρο που παραμένει έρημος και σε παρακμή: το συγκρότημα κτιρίων του Πιέτρο Αριγκόνι, το Ντεπώ, το παλιό αμαξοστάσιο των τραμ στη Βασιλίσσης Όλγας. Έναν χώρο που ανοίγει πρώτη φορά για τις ανάγκες της παράστασης και θα πυροδοτήσει εκ μέρους μας ένα δημόσιο διάλογο για το μέλλον του, προς όφελος της πόλης.

Λίγα λόγια για την παράσταση

Βρισκόμαστε μια ώρα πριν από ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που θα αλλάξει την πορεία της Θεσσαλονίκης. Στο δρόμο για την αντίστροφη μέτρηση, μια γνωστή ραδιοφωνική εκπομπή της Θεσσαλονίκης, μεταδίδεται εκτάκτως μιά ώρα πριν τα μεσάνυχτα και φιλοξενεί την πιο ζωντανή και δημιουργική σκηνή της πόλης σήμερα, τη σκηνή της ραπ. Ταυτόχρονα με ένα σύντομο ιστορικό flashback στην καθοδική πορεία της πόλης τα τελευταία 30 χρόνια, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με γεγονότα και στιγμές που εξηγούν επαρκώς το συλλογικό μας τραύμα. Συνομιλώντας με τους εκπροσώπους της ραπ σκηνής ξετυλίγεται το σήμερα εξηγώντας μέσα από τη δική τους ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας τη δυστοπική συνθήκη μιας πόλης που είχε τα εχέγγυα να απογειωθεί όμως… Η polaroid μιας στιγμής μέσα από εξομολογήσεις, κουβέντα και παραδοχές. Με χιούμορ και σκληρές αλήθειες.

Στο ιστορικό συγκρότημα διατηρητέων κτιρίων του Ντεπώ, πρώην αμαξοστάσιο των τραμ της πόλης που ξηλώθηκαν, ένα αξιοζήλευτο αρχιτεκτονικό σύνολο του Πιέτρο Αριγκόνι, που ανοίγει για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες για το κοινό, για τι ανάγκες της παράστασης. Ένα φυσικό σκηνικό που γίνεται ιδανικός τόπος αφήγησης του σήμερα της Θεσσαλονίκης. Η εκπομπή τελειώνει ακριβώς τα μεσάνυχτα, την ώρα που η πόλη…

Οι συντελεστές

2310 Κείμενα: Γιώργος Τούλας-Χάρης Πεχλιβανίδης
Σκηνοθεσία: Χάρης Πεχλιβανίδης
Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου-Μαρία Λαζαρίδου
Video: Γιάννης Γκούτμαν
Βοηθός σκηνοθέτη: Αλεξία Παραμύθα
DJ: Dj Squeezy Anks

Στην παράσταση συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά): 12ος Πίθηκος, Dof twogee, Vlospa, Sadam, Λεξ, Μικρός Κλέφτης, Χάρης Πεχλιβανίδης, Γιώργος Τούλας. *τα κείμενα των «καλεσμένων» είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς με τους καλλιτέχνες.

*Η παράσταση, που είναι συμπαραγωγή της parallaxi και των Δημητρίων, ανεβαίνει την Κυριακή 29 και τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου και έχει δημιουργηθεί ειδικά για τα 59α Δημήτρια.

Δημόσια κουβέντα

Μετά το πέρας της δεύτερης παράστασης, τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου η parallaxi ανοίγει για πρώτη φορά μια δημόσια συζήτηση για το μέλλον του Ντεπώ. Στο χώρο της σκηνής θα συνομιλήσουν με το διευθυντή της parallaxi δημοσιογράφο Χάρη Δημαρά η αρχαιολόγος και κάτοικος της περιοχής Τζένη Βελένη, η Μαρία Δούση, καθηγήτρια στην Πολυτεχνική σχολή του ΑΠΘ ειδική στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό, Αποκατάσταση και Επανάχρηση Ιστορικών Κτιρίων και Συνόλων και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης.

Πριν τη δεύτερη παράσταση στις 20:45 θα υπάρξει μικρή ξενάγηση στην ιστορία του Ντεπώ για τους θεατές της από τον ξεναγό Τάσο Παπαδόπουλο.

Τα εισιτήρια από το https://www.more.com/el/city/thessaloniki/

Το Ντεπώ

Στη συμβολή των οδών Βασ. Όλγας και Δελφών, λίγο μετά τη Βίλα Μπιάνκα, ένας ψηλός μαντρότοιχος περιβάλλει το Σταθμό Οχημάτων της Αστυνομίας. Στην πλευρά που βλέπει στη Βασ. Όλγας δυό πολύ όμορφα κτίρια σε εγκατάλειψη, μαρτυρούν την προηγούμενη χρήση του Σταθμού. Σ΄αυτόν άλλωστε οφείλει και το όνομά της η περιοχή: Ντεπώ. Στα γαλλικά η λέξη σημαίνει αποθήκες και εκεί στις αρχές του πρηγούμενου αιώνα ήταν οι εγκαταστάσεις της Εταιρείας Τροχιοδρόμων και Ηλεκτροφωτισμού, κοινώς οι Σταύλοι (αρχικά), οι αποθήκες και τα γραφεία του Τραμ. Τα κτίρια είναι σε σχέδια του αρχιτέκτονα της Συνοικίας των Εξοχών, Πιερό Αριγκόνι (Βίλα Μπιάνκα, Ιπποκράτειο κ.ά.) Το Τραμ εγκαινιάστηκε επίσημα, ως ιππήλατο καταρχάς, το Μάιο του 1893, (ηλεκτροκίνητο σταδιακά από το 1908) στο εξοχικό κέντρο «Κήπος του Αλέξανδρου» (σήμερα εκεί βρίσκεται η εκκλησία της Ανάληψης). Τα κτίρια του Ντεπώ παραχωρήθηκαν λίγο αργότερα στην Αστυνομία και καμιά ενέργεια δεν γίνεται για την αποκατάστασή τους αλλά και του περιβάλλοντα χώρου. Η απόφαση του 1994 που τα χαρακτηρίζει ως διατηρητέα, αναφέρει: «Χαρακτηρίζουμε ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία, τα κτίρια της ” Εταιρείας Τροχιοδρόμων και Ηλεκτροφωτισμού ” στο Ντεπώ Θεσσαλονίκης, ιδιοκτησίας του Δημοσίου, διότι πρόκειται για σημαντικά κτίρια νεώτερης αστικής υποδομής, έργο του αρχιτέκτονα Ρ. Αrigoni, τα οποία αποτελούν ιστορικό σημείο αναφοράς και σημαντική μαρτυρία για την πολεοδομική ανάπτυξη της πόλης της Θεσσαλονίκης προς τα ανατολικά. Επίσης ορίζεται ζώνη προστασίας τα όρια του οικοπέδου (ΑΒΓΔ στο συνημμένο τοπογραφικό διάγραμμα) για την προβολή και ανάδειξη των διατηρητέων κτιρίων”. Η παρακμή αυτής της σπουδαίας αστικής κληρονομιάς ξεκινά το 1952, με την ίδρυση του καταραμένου ΟΑΣΘ, οπότε και ξηλώθηκε αρχικά το 1954 η γραμμή της Β. Όλγας και σταμάτησε το 1957 η λειτουργία του τραμ ως ανταγωνιστικό μέσο. Σήμερα για όποιον μένει στη γειτονιά ή για όποιον διασχίζει τη Β. Όλγας ή τη Σοφούλη η εικόνα είναι μια εικόνα παρακμής. Μια παρακμή που κρατά χρόνια για αυτή την απίστευτη αστική κληρονομιά που ανήκει στο δήμο Θεσσαλονίκης και θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης για όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη.