Η κανονικοποίηση της ακροδεξιάς: Δώστε καταστολή στις μάζες

Το τι μπορεί να σημαίνει η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη στην καθημερινότητά μας, στην απτή πραγματικότητα που βιώνουμε στις πόλεις και τα χωριά, το έδειξαν οι δύο τελευταίες ημέρες.

Αρκούσε η προσπάθεια σχολιασμού του ζητήματος της έξαρσης της βίας των ανηλίκων από επίσημα και μη χείλη. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, αντί συγκεκριμένων πρωτοβουλίων, μάς αφηγήθηκε (από τον τηλεοπτικό αέρα) ιστορίες των παιδικών του χρόνων όταν τόσο ο δάσκαλος όσο και ο πατέρας του του της “έβρεχαν”. Φάνηκε να αποδέχεται τη βία ως παιδαγωγική μέθοδο ο Υπουργός αλλά για να είμαστε απολύτως δίκαιοι δεν το παραδέχθηκε δημόσια.

Σ’ άλλο τηλεοπτικό πάνελ βουλεύτρια του κυβερνώντος κόμματος πρότεινε ως δημιουργική διέξοδο για τους νέους, τα κατηχητικά. “Κάποτε” μας πληροφόρησε “πήγαιναν και ένα κατηχητικό τα παιδιά”. Σιγοντάρησε και ο συνάδελφος δημοσιογράφος συμπληρώνοντας “και μία εκκλησία την Κυριακή”.

Δεν συνιστούν έκπληξη τα παραπάνω. Ούτε βέβαια μας εξέπληξε ότι επικεφαλής κοινοβουλευτικού κόμματος κάλεσε, μέσω διαδικτύου τους γονείς, να απαλλάξουν τα παιδιά από το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής και να απαιτήσουν την καθιέρωση της οικογενειακής αγωγής. Αυτο, δα, ήταν απολύτως αναμενόμενο.

Εχουμε να κάνουμε με μία συντηρητική αντεπίθεση σε όλα τα επίπεδα και παράλληλα με μία κανονικοποίηση ακροδεξιών επιχειρημάτων και λόγου που πριν από 20 χρόνια θα φάνταζε αδιανόητη ακόμα και για τη συντηρητική ελληνική κοινωνία. Ο αναχρονισμός και ο σκοταδισμός σε όλο τους το θλιβερό μεγαλείο.

Οι πάσης φύσεως πολιτευτές φυσικά προσπαθούν να ταϊσουν το κοινό που τους ψηφίζει. Διακρίνουν παράλληλα ότι ο άνεμος αυτήν την ώρα στην κοινωνία δίνει έξτρα ώθηση στα πανιά της ακροδεξιάς με συνέπεια άλλοτε περιθωριακές απόψεις να διατυπώνονται πλέον με απόλυτη σοβαρότητα, ίσως και με μία εσάνζ ψευεδοεπιστημονικότητας.

Η κυβέρνηση, “κεντρώα” κατά τα άλλα, χαϊδεύει, με τον τρόπο της, τα ταπεινότερα των ενστίκτων. Πως θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της νεανικής παραβατικότητας; Μα με αύξηση της καταστολής. Πιο μεγάλες ποινές για παρανομούντες εφήβους (πραγματικά έξοχη ιδέα να στέλνεις στη φυλακή ανήλικους), πιο μεγάλες ποινές και για τους γονείς. Μάς λέει δηλαδή η κυβέρνηση ότι θα λειτουργήσει ως κίνητρο για τους γονείς η αυστηροποίηση του πλαισίου για να προσέξουν περισσότερο τα παιδιά τους.

Οι εν γένει κοινωνικές συνθήκες αγνοούνται εντελώς. Οταν η μητέρα εργάζεται ως ταμίας στο σούπερ μάρκετ και σχολά στις 9 το βράδυ, όταν ο πατέρας αναγκάζεται το βράδυ να δουλεύει ταξί γιατί τα χρήματα από την πρωινή δουλειά δεν επαρκούν, όταν οι βασικές ανάγκες γίνονται ολοένα και πιο “ακριβές” απαιτώντας περισσότερη δουλειά, το κυβερνητικό μοντέλο μάς δείχνει και πάλι με το δάχτυλο και με θράσος μάς λέει ότι μόνο εμείς φταίμε. Οι πολιτικές δεν παίζουν κανένα ρόλο, δεν επηρεάζουν, δεν αγγίζουν τους πολίτες. Απλά υπάρχουν.

Και αυτή η κυνικότητα μετατρέπεται άμεσα σε κοινωνικό αυτοματισμό. Και οι οπτικές της περαιτέρω αυστηροποίησης του πλαισίου, των μεγαλύτερων ποινών, των ακόμη περισσότερων αποβολών (ήδη το Υπουργείο Παιδείας πανηγύρισε ότι ξεπέρασαν τις 800 για το ζήτημα της χρήσης των κινητών στο σχολείο) κερδίζουν έδαφος. Οπως τελικά και της καταστολής. Και μόνο αυτής.

Είναι πολύ βολικό, όπως αντιλαμβάνεστε, για την εκάστοτε εξουσία να φορτώνει τις ευθύνες στους πολίτες. Δεν στοιχίζει παρά ελάχιστα. Περισσότερο μακρόπνοοες πολιτικές, μακροπρόθεσμα πλάνα που απαιτούν σχεδιασμό και πόρους, η πρόληψη με λίγα λόγια στοιχίζει πολλά. Και κυρίως: δεν πουλάει, γιατί δεν φέρνει άμεσα αποτελέσματα ούτε απασχολεί συνήθως τα media.

Τι θα πουλήσουμε, άρα, στο οργισμένο εκλογικό κοινό μας που φαίνεται να πείθεται ότι η βία, σε τελική ανάλυση, είναι η απάντηση στη βία; Αρωμα νόμου 4000. Επιστροφή στις βασικές αξίες και στις αραχνιασμένες παραδόσεις που πια είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς γιατί η ακροδεξιά καλπάζει. Και κανονικοποιεί, εκτός των άλλων, και την ανοχή των μαζών, στις “δυναμικές” λύσεις. Θυμηθείτε πότε άλλοτε στην Ευρώπη και σε ποιες χώρες οι μάζες ανέχθηκαν και στήριξαν τις “δυναμικές” λύσεις γιατί έτσι νόμισαν ότι θα λύσουν τα μεγάλα προβλήματά τους…