Πώς έμαθε να μιλάει ελληνικά το Ατίθασο Ρομπότ;

«Πώς παίζεις ένα ρομπότ;», αναρωτιέται η Τζίνη Παπαδοπούλου, που ανέλαβε τον ρόλο της κεντρικής ηρωίδας Ρόζι στο πανέμορφο και συγκινητικό νέο φιλμ κινουμένων σχεδίων της Dreamworks, Το Ατίθασο Ρομπότ.

Και ναι, η Ρόζι είναι το ρομπότ του τίτλου.

Μια γλυκιά, μοναχική φιγούρα σε έναν κόσμο που δεν είναι ο δικός της, όπου προσπαθεί να βρει τη θέση της – και να εκπληρώσει την αποστολή για την οποία έχει προγραμματιστεί. Θα προσπαθήσει να επιστρέψει σπίτι, όμως όταν ξαφνικά βρεθεί χωρίς να το καταλάβει στη θέση της μάνας ενός ορφανού χηνόπουλου, η Ρόζι θα πρέπει να μάθει πώς να ξεπερνά τα όρια του προγραμματισμού της. Και να μπορέσει να γίνει κάτι για το οποίο ποτέ δεν προοριζόταν.

Αυτό όμως δεν είναι και το να είμαστε άνθρωποι;

Η ταινία έρχεται από το μυαλό και το ταλέντο του σκηνοθέτης Κρις Σάντερς, που μας έχει φέρει πολλά ακόμα λατρεμένα φιλμ κινουμένων σχεδίων, από το “Λίλο και Στιτς” μέχρι το “How to Train Your Dragon”. Είναι φτιαγμένη με ένα εντυπωσιακά όμορφο, χειροποίητο στυλ σε συνδυασμό με το πιο σύγχρονο computer animation, με αποτέλεσμα κάτι μοναδικό.

Και με μια ιστορία τόσο βαθιά συναισθηματική και ανθρώπινη, εκτός από το οπτικό στυλ αυτό που παίζει τεράστιο ρόλο είναι φυσικά η φωνητική απόδοση των –τόσο διαφορετικών μεταξύ τους– χαρακτήρων.

Το Ατίθασο Ρομπότ μιλάει ελληνικά

Το καστ των ηθοποιών που ανέλαβε να αποδώσει στα ελληνικά τις φωνές των κεντρικών χαρακτήρων της ταινίας, μιλάει στο News24/7 για όσα σήμαινε για αυτούς η εμπειρία – και το πώς προσέγγισαν αυτή την αποστολή, σαν άλλες Ρόζι.

Τζίνη Παπαδοπούλου – Ρόζι

Πώς παίζεις ένα ρομπότ; Πώς αγαπάς ένα ρομπότ και γιατί; Αυτή η ταινία είναι εδώ για να μας δείξει μια εκδοχή της πραγματικότητας όχι δυστοπική.

Η Ροζ είναι ένα ρομπότ που από λάθος βρίσκεται αλλού από εκεί που περίμενε και καλείται να επιβιώσει μέσα σε συνθήκες που της είναι παντελώς άγνωστες. Ένα ρομπότ μέσα στην άγρια φύση. Η Ροζ είναι ένα αισιόδοξο και δοτικό ρομπότ οπότε προσπαθεί να βοηθήσει και να ενταχθεί. Οι ανατροπές είναι πολύ μεγάλες.

Για τους νεαρούς μας φίλους, υπάρχουν στοιχεία τρυφερότητας –θα παρακολουθήσουν την ιστορία από τη μεριά του «παιδιού», του Λαμπερού– σε ότι αφορά όμως τους ενήλικες είναι μια υπενθύμιση του τι πραγματικά στη ζωή μας έχει σημασία και αξία.

Ήταν ένας πολύ δύσκολος ρόλος. Είχε μια κλιμακωτή μεταστροφή από κάτι ουδέτερο σε κάτι πολύ διαφορετικό και συναισθηματικό. Αυτό ήθελε μια φωνητική και ψυχική μετατόπιση. Ακόμα και στη μεταγλώττιση, οι ηθοποιοί με την ψυχή μας παίζουμε.

Η ταινία θέτει πάρα πολλά ζητήματα – μιλάει για τις σχέσεις, για τα συναισθήματα, για την οικογένεια, για το ποιον μπορεί να θεωρείς δικό σου πλάσμα. Η ταινία με ξάφνιασε. Μέχρι το τέλος της ταινίας είχα διαλυθεί – με τον τρόπο που ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα σε διαλύει και σε αναγεννά. Η ταινία έχει μια κάθαρση. Αφορά το τώρα όσο καμία άλλη.

Για τους ενήλικες, το δόσιμο στις σχέσεις είναι όλο και πιο δύσκολο. Όλο και πιο κοπιώδες, ίσως και ξένο. Ένας ενήλικας που θα δει την ταινία, θα ανακαλύψει αρκετά στοιχεία από τον εαυτό του και την πραγματικότητά του. Στην πορεία, ο τρόπος με τον οποίο αλλάζει η Ρόζι, είναι κάτι βαθιά ανθρώπινο, αναγνωρίσιμο και συγκινητικό. Είμαι σίγουρη ότι οι ενήλικες και οι γονείς θα συνδεθούν με την ταινία. Και ταυτόχρονα είναι μια ταινία με πολύ χιούμορ.

Τίτος Γρηγορόπουλος – Λαμπερός

Ήταν πολύ ωραίος ρόλος αυτός του Λαμπερού. Νομίζει πως είναι και φέρεται σαν ρομπότ γιατί μεγαλώνει δίπλα στη Ρόζι και όταν ανακαλύπτει τη φυλή του, ο τρόπος που αναπτύσσεται η σχέση με τη μαμά του έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Υπάρχει μια σκηνή όπου ο Λαμπερός μαθαίνει περισσότερα για το από πού προέρχεται, το πού ανήκει, τη φυλή του. Είναι μια σκηνή ενηλικίωσης. Αυτή η σκηνή με είχε συγκινήσει ακόμα και στο booth, πράγμα που δεν συμβαίνει συχνά στη μεταγλώττιση.

Θα ήθελα να συγκινηθούν οι θεατές από την ιστορία του Λαμπερού. Να συνδεθούν με το πως δύο πολύ διαφορετικά πλάσματα αγαπιούνται τόσο πολύ. Αυτή η σχέση έχει πολλά πράγματα να πει.

Θυμάμαι μια σκηνή που γράφαμε στο booth, όπου έπινα νερό γιατί σε αυτή τη σκηνή ο Λαμπερός προσπαθεί να μάθει κολύμπι και δυσκολεύεται, προσπαθώντας λοιπόν πίνει νερό και πνίγεται. Είχαμε νερό μέσα στο booth, έπινα, κάπως πνιγόμουν και εγώ μιλώντας – είχαμε γελάσει πολύ σε αυτό.

Βαγγέλης Στρατηγάκος – Φινκ

Στην αρχή, για τον Φινκ, είπα «απαίσιος τύπος». Σταδιακά, ξεδιπλώνονται τόσες πτυχές του που αρχίζεις να τον αγαπάς. Περνάς τα συναισθηματικά του επίπεδα και βλέπεις τον τύπο που αναπτύσσει μέσα του το συναίσθημα της αγάπης και την έννοια της φιλίας.

Τον Φινκ τον αλλάζει η αγάπη. Συνειδητοποιεί ότι οι γύρω του αρχίζουν να τον σέβονται και τους σέβεται και εκείνος. Το θέμα είναι να ανακαλύψεις μέσα σου την αγάπη πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για τους άλλους, αυτό είναι ένα ταξίδι.

Πώς δημιουργήθηκε το εντυπωσιακό στυλ της ταινίας Το Ατίθασο Ρομπότ

Μιλώντας για τον κόσμο του φιλμ, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε από τον ίδιο τον σκηνοθέτη Κρις Σάντερς και τους συνεργάτες τους, πώς σχεδιάστηκαν όλα. Και το πώς οι εκφραστικοί, ολοζώντανοι χαρακτήρες, μπόρεσαν να κινηθούν σε ένα περιβάλλον ζωγραφισμένο στο χέρι, παρότι ψηφιακό.

Εδώ, σε ένα featurette που εξασφάλισε αποκλειστικά το News24/7, ο σκηνοθέτης Κρις Σάντερς μιλά για το πώς δημιούργησε τον πανέμορφο κόσμο: