Νίκησε τον Δούκα, να νικήσει και τον Μητσοτάκη. Αλλιώς…

Η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη ακύρωσε ντε φάκτο το αίτημα για αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Διότι η εκλογική μάχη έδειξε ότι δεν υπήρχε πρόσωπο με ηγετικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσε να εκφράσει κυριαρχικά αυτό το αίτημα.

Απέναντι στο 30% που είχε ο Ανδρουλάκης στον πρώτο γύρο, το υπόλοιπο 70% διασπάστηκε σε τρεις-τέσσερις υποψηφιότητες. Και εντέλει επικράτησε ο προηγηθείς, αφού ο αντίπαλός του στο δεύτερο γύρο απέτυχε να προσελκύσει το ετερόκλητο κοινό των άλλων υποψηφίων.

Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που πήγε χτες στην κάλπη, είπε δύο πράγματα. Πρώτον, ότι εγκρίνει τη μέχρι τώρα αρχηγική θητεία του κ. Ανδρουλάκη, διότι κανένας(και καμιά)αντίπαλός του δεν τους έπεισε ότι θα είναι καλύτερός του. Και, δεύτερον, ότι προτιμούν τη μέθοδο «τσούκου-τσούκου», που εφάρμοσε ο επανεκλεγείς πρόεδρος. Σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις αύξησε το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, έστω κι αν το μεγαλύτερο που έχει πετύχει (το 13% των ευρωεκλογών) το κρατάει χαμηλά και δεν του επιτρέπει να ελπίζει βάσιμα ότι μπορεί να ξαναγίνει(από μικρομεσαίο) μεγάλο κόμμα με κυβερνητική προοπτική.

Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ προτιμούν τη σταθερότητα, με την προσδοκία σταδιακής ανόδου. Και δεν πιστεύουν στη θεωρία του «άλματος». Όμως, το «άλμα» είναι η μόνη επιδίωξη που μπορεί να έχει ο νέος αρχηγός. Η μέθοδος «τσούκου- τσούκου» δεν του αρκεί πλέον. Διότι, αν το ΠΑΣΟΚ θέλει απλώς να παγιωθεί στη δεύτερη θέση(δημοσκοπικά), δεν θα έχει δύσκολο έργο τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον. Η διαλυτική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ το ευνοεί.

Αυτό που θα παιχθεί από εδώ και πέρα είναι ένα και μοναδικό: αν η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κατακτήσει και τρίτη(συνεχόμενη) κυβερνητική τετραετία ή αν θα βρεθεί αντίπαλος να αμφισβητήσει αυτόν το στόχο.

Αν ο κ. Ανδρουλάκης, μετά τη χτεσινή επανεκλογή του, θέσει ως στόχο αυτόν που έθεσε και στις ευρωεκλογές, δηλαδή τη δεύτερη θέση, έχει την «επιτυχία» εξασφαλισμένη. Αυτό, όμως, σημαίνει ότι αποδέχεται ότι η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης θα συνεχίσουν να κυβερνούν είτε αυτοδύναμοι(πολύ δύσκολο) είτε συνεργαζόμενοι με κάποιο κομμάτι της ακροδεξιάς (ρεαλιστικό).

Αντίθετα, αν ο κ. Ανδρουλάκης θέλει να αφαιρέσει την πρωτιά από τον κ. Μητσοτάκη, δεν μπορεί να αρκεστεί στο «τσούκου-τσούκου». Πρέπει να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ σε κάποιο «άλμα». Και για να το καταφέρει αυτό, πρέπει να διαψεύσει την πεποίθηση που επικρατεί στον κ. Μητσοτάκη και στους συν αυτώ ότι είναι(ο Ανδρουλάκης) «προβλέψιμος» και, επομένως, «εύκολος αντίπαλος». Στις τελευταίες εκλογές η ΝΔ και ο Μητσοτάκης, παρά τη μεγάλη φθορά που είχαν, επικράτησαν άνετα, διότι είχαν αντιπάλους ανίκανους να τους απειλήσουν. Τώρα ο ένας εξ αυτών( Κασσελάκης) πιθανότατα εξέλιπε. Ο άλλος, ο Ανδρουλάκης, είναι ξανά παρών και ενισχυμένος τουλάχιστον στο κόμμα του.

Ο Ανδρουλάκης νίκησε χτες τον Δούκα. Και καλείται τώρα να διαμορφώσει τους όρους, ώστε να νικήσει και τους εκτός ΠΑΣΟΚ αντιπάλους του, δηλαδή τον Μητσοτάκη και τους συν αυτώ. Και για να το πετύχει αυτό, πρέπει πρώτα να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Το έχει πει εδώ και 20 αιώνες ο αρχαίος Πλάτων: «Το νικάν εαυτόν πασών νικών πρώτη και αρίστη. Το δε ηττάσθαι αυτόν υφ’ εαυτού, αίσχιστον και κάκιστον» (η πρώτη και πιο σπουδαία από όλες τις νίκες είναι να νικάς τον εαυτό σου. Αλλά το να νικιέσαι από τον εαυτό σου είναι το χειρότερο)…