Μητσοτάκης-Σαμαράς: Εμπόριο πατριωτισμού χτες και σήμερα…

Ας αρχίσουμε με ένα πρόσφατο γεγονός, που τείνει να γίνει ιστορικό. Σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια (2019) η κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας υπό τον Ζόραν Ζάεφ είχε καταφέρει να περάσει από τη Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Και απέμενε να τα καταφέρει και η ελληνική κυβέρνηση υπό τις απειλές του «μακεδονομάχου» (προσοχή, με μικρό το «μ») Πάνου Καμμένου. Τον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας, δυστυχώς, ανέχτηκε έως το τέλος, αντί να τον έχει εξωπετάξει, ώστε να μετριάσει το στίγμα της συνεργασίας μαζί του.

Γιατί υπενθυμίζουμε αυτό το γεγονός, αφού σχεδόν έχει ξεχαστεί; Ευτυχώς, η κυβέρνηση Τσίπρα τα κατάφερε, το «μακεδονικό» λύθηκε και η επόμενη κυβέρνηση (Μητσοτάκη) απαλλάχτηκε από ένα αγκάθι στη εξωτερική πολιτική.

Ακριβώς γι’ αυτό το υπενθυμίζουμε. Διότι στην τότε έξαρση του «πατριωτισμού» πρωτοστατούσε η αντιπολιτευόμενη ΝΔ. Πιο προσεκτικός ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλούσε απλώς για «επιζήμια» συμφωνία, αλλά άφηνε κάποιους ξεσαλωμένους δικούς του να κραυγάζουν για «μειοδοσία» και «προδοσία», γεγονός που ωθούσε τους πιο έξαλλους να επιτίθενται σε σπίτια βορειοελλαδιτών βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Θυμάμαι ακόμη ένα προεκλογικό γεύμα, που είχε παραθέσει ο εν αναμονή πρωθυπουργός τότε Κυριάκος Μητσοτάκης σε δημοσιογράφους. Μέσα στην ευφορία που επικρατούσε, ένας-δυό του θέσαμε το εύλογο ερώτημα: «Μα γιατί αντιδράτε έτσι και δεν αφήνετε τον Τσίπρα να περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών, αφού εσείς θα παραλάβετε λυμένο το πρόβλημα;». Η «επίσημη» απάντηση ήταν ότι η ΝΔ «φέρεται υπεύθυνα» και θα καταψηφίσει μια «επιζήμια» συμφωνία. Όμως, η αμηχανία ήταν φανερή. Και όλοι καταλάβαμε ότι το «όχι» ήταν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Η ΝΔ χρειαζόταν την αυτοδυναμία και την ψήφο των «μακεδονομάχων»(με μικρό το «μ»). Κατά τα άλλα, η Συμφωνία πέτυχε όσα και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις επιδίωκαν και το είχε ομολογήσει η Ντόρα Μπακογιάννη, που είπε άλλη μια αλήθεια.

Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σήμερα; Θα φανεί αμέσως. Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατηγορείται από τα δεξιά της ότι ετοιμάζεται να «ξεπουλήσει» το Κυπριακό και το Αιγαίο στην Τουρκία! Ακριβώς έτσι. Μια εφημερίδα έγραψε στον πρώτο τίτλο της ότι ο υπουργός Εξωτερικών ετοιμάζεται να διαπράξει… «προδοσία»!

Υπάρχουν και χειρότερα. Τη ρητορεία αυτή υιοθετεί απολύτως- χωρίς να λέει τη λέξη «προδοσία»-όχι όποιος κι όποιος, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς. Ο οποίος είπε ορισμένα εξωφρενικά- για πρώην πρωθυπουργό- σε ομιλία του στην Κύπρο.

«Ακούγεται», είπε ο Σαμαράς, ότι «μαγειρεύονται άδικες και καταστροφικές λύσεις» για το Κυπριακό και το Αιγαίο.

Προσοχή, ένας πρώην πρωθυπουργός:

• Στηρίζει όλη την καταγγελτική επιχειρηματολογία του σε ένα «ακούγεται». Δεν παρουσιάζει κάποιο στοιχείο, ένα απλό τεκμήριο, ότι επίκεινται «καταστροφικές λύσεις». Απλώς «ακούγεται».
• Δεν κάνει, πριν μιλήσει, το αυτονόητο. Να πάει μια μέρα στο υπουργείο Εξωτρικών και να ρωτήσει τον υπουργό: «Γιώργο (Γεραπετρίτη), διαβάζω ότι ετοιμάζεσαι να διαπράξεις προδοσία. Για πες μου τι θα ξεπουλήσεις;». Κι αν δεν ήθελε να πέσει σε επίπεδο υπουργού, θα μπορούσε ο ανησυχών Αντώνης να πάει στο Μαξίμου και να ρωτήσει τον πρωθυπουργό: «Κυριάκο, σκέφτομαι να πάω στην Κύπρο και να μιλήσω. Για πες μου πού βρίσκεται το Κυπριακό και τι θα κάμεις με το Αιγαίο; Να ξέρω πριν σε καταγγείλω για μειοδοσία»!
• Όχι μόνο δεν κάνει αυτά τα αυτονόητα, αλλά πάει στην Κύπρο και λέει αυτά πού είπε. Όμως, οι επικείμενες συνομιλίες για το Κυπριακό γίνονται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Και τις θέλει πρώτα η Κύπρος, το δήλωσε ανοιχτά ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Σύμφωνα με τη λογική Σαμαρά, δεν πρέπει να γίνει τίποτα, τα πράγματα να μείνουν ως έχουν, όπως γίνεται εδώ και 50 χρόνια και ξέρουμε ποιος κερδίζει: μόνο η Τουρκία, αφού η κατοχή έχει παγιωθεί.
• Δεν θέλει (ο Σαμαράς) ούτε τα «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο, αφού (εκείνος εικάζει ότι) «θα φέρουν τεράστιες φουρτούνες». Μάλιστα. Σύμφωνα με τη λογική Σαμαρά, τα ήρεμα νερά που επικρατούν εδώ και δύο χρόνια στο Αιγαίο, πρέπει να τα…φουρτουνιάσουμε εμείς. Για να ξαναρχίσουν οι αερομαχίες πάνω από τα νησιά και να μαζεύονται πολεμικά πλοία στα όρια της ΑΟΖ. Δεν (του) αρέσει η ηρεμία στο όνομα κάποιας απροσδιόριστης «τεράστιας φουρτούνας», που ΘΑ έλθει.

Φυσικά, ο Μητσοτάκης έγινε μπαρούτι με όλα αυτά, αλλά δεν έχει και πολλά περιθώρια να απαντήσει ευθέως στον προκάτοχό του. Περιορίστηκε μόνο να υπενθυμίσει ότι και ο Σαμαράς συναντιόταν με τον Ερντογάν και ότι επί δικής του πρωθυπουργίας γίνονταν διερευνητικές συνομιλίες. Κανονικά, θα έπρεπε να του θέσει ένα απλό ερώτημα: «Δηλαδή, Αντώνη, αν ο Χριστοδουλίδης της Κύπρου συναντηθεί με τον Τουρκοκύπριο Τατάρ και εγώ με τον Ερντογάν και συμφωνήσουμε να προχωρήσουν οι συνομιλίες μέχρι να δούμε αν μπορούν να καταλήξουν κάπου, θα διαπράξουμε προδοσία;».

Αλλά στην πολιτική δεν γίνεται έτσι. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι, αν τολμήσει να κάνει ένα βήμα παραπέρα στο Κυπριακό και στις σχέσεις με την Τουρκία, θα τον περιλάβουν οι «πατριώτες» του κόμματός του και όχι μόνον ο αρχιπατριώτης Σαμαράς.

Όμως, αν δοθεί η ευκαιρία και δεν το κάνει, απλώς θα επιβεβαιώσει την πασίγνωστη ρήση του Άγγλου συγγραφέα Σάμιουελ Τζόνσον: «Ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων (ή καιροσκόπων)». Διαλέγουμε και παίρνουμε.

Ειδικά για τον σημερινό πρωθυπουργό-και για να το συνδέσουμε με τη στάση του το 2019 στην Συμφωνία των Πρεσπών- ισχύει η πολύ διδακτική ελληνική παροιμία: «Όποιος κατουράει στη θάλασσα, το βρίσκει στο αλάτι»…