Γιάννης Απέργης: “Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το ψυγείο και να μην βλέπεις τίποτα μέσα;”
Διαβάζεται σε 3'
Για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σε μικρότερη ηλικία και τα οικονομικά προβλήματα που είχε η οικογένειά του μίλησε ο Γιάννης Απέργης.
- 24 Οκτωβρίου 2024 18:41
Συγκλονιστικά ήταν όσα εξομολογήθηκε στον καναπέ του “Στούντιο 4” ο Γιάννης Απέργης.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για την πορεία του μέχρι να φτάσει στη δραματική σχολή και να σπουδάσει υποκριτική, μια πορεία που μόνο εύκολη δεν ήταν, λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε με την οικογένειά του.
“Ήμουν 25-26 όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με την υποκριτική. Ήθελα λίγο να ψηθώ, να καταλάβω τι είναι η δραματική σχολή. Έκανα πρώτα κάποια σεμινάρια και κάποια μαθήματα και μέχρι τα 23 μου δεν ήξερα καν τι είναι η τέχνη. Μάλλον είναι αυτό που λένε ‘κι άλλη ζωή να έκανες, πάλι αυτό θα γινόσουν’.
Όλα τα πράγματα με πήγαιναν προς την έκθεση. Ήθελα να ήμουν το κέντρο σε μια παρέα για να τους κάνω να γελάνε. Κι όταν μπήκα σε μια θεατρική ομάδα στο θέατρο “Στοά”, ο άνθρωπος εκεί ήθελε να με πάρει να δουλέψω επαγγελματικά. Μόλις είχα μπει στη σχολή και δεν με πήρε.
Όταν μπήκα στη δραματική σχολή ανακάλυψα ότι υπάρχει ζωή πέρα από αυτό που ξέρω. Εγώ ήξερα μόνο τη δουλειά, να ξυπνάω το πρωί, μια ρουτίνα, έναν σκοταδισμό, να μην προλαβαίνω να πληρώνω, να μην έχω λεφτά. Έτσι ήταν μέχρι το 2008. Το 2009 ξεκίνησα να ακουμπάω την τέχνη με οποιοδήποτε τρόπο”, δήλωσε αρχικά ο Γιάννης Απέργης.
Στη συνέχεια, μίλησε για τις δουλειές που έκανε ενώ ήταν ανήλικος προκειμένου να βοηθήσει την οικογένειά του και τις θυσίες που έκανε.
“Δούλευα από τα 16 μου. Η πρώτη μου δουλειά ήταν αλουμινάς, βοηθός σιδερά. Σταμάτησα τα τελευταία δύο χρόνια το σχολείο, αλλά το συνέχισα μετά γιατί έφαγα κατραπακιά. Όταν όμως ήμουν στον 8ο όροφο μιας οικοδομής, λέω ‘δεν είναι αυτή η ζωή μου, να κουβαλάω σίδερα από κάτω προς τα πάνω’.
Γενικά ψαχνόμουν, ήμουν ανήσυχος και λέω στον πατέρα μου ‘τέλος, θέλω να σπουδάσω’. Σταμάτησα το σχολείο γιατί θεωρούσα ότι είμαστε φτωχοί, υπάρχει μιζέρια, είμαι το μεγάλο παιδί, μου έχουν περάσει κάποια ήθη και κάποιους κανόνες. Η πρώτη μου δουλειά ήταν part time σε ένα ανθοπωλείο ενός φίλου μου, 500 δραχμές μου έδινε και πήγαινα και το έδινα στη μάνα μου.
Ξέρεις τι είναι να ανοίγεις το ψυγείο και να μην βλέπεις τίποτα μέσα; Γι’ αυτό και τώρα μου έχει γίνει έμμονη ιδέα οι γονείς μου να έχουν πάντα πράγματα. Είμαι καλά, έχω την υγεία μου και μπορώ να τους βοηθάω”, κατέληξε ο ηθοποιός.
