Δωρεάν στην πόλη την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου – 3 εκδηλώσεις χωρίς είσοδο

Τελευταία μέρα του Οκτώβρη με τη φθινοπωρινή Αθήνα να συνεχίζει να προσφέρει καθημερινά δωρεάν εκδηλώσεις τις οποίες μπορούμε να απολαύσουμε χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψουμε χρήματα.

Προτείνουμε ενδιαφέρουσες δωρεάν βόλτες για την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου σε ποικίλες εκδηλώσεις, συναντήσεις και εικαστικά δρώμενα, που πραγματοποιούνται στην πόλη από πολιτιστικούς οργανισμούς, γνωστές γκαλερί και φορείς.

Ιδού μερικές ευκαιρίες να ψυχαγωγηθείς σήμερα με δωρεάν είσοδο.

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση γιορτάζει το Halloween με δωρεάν προβολή της ταινίας “Young Frankenstein”

Την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου, και ώρα 19:15 η ΕΑΕ γιορτάζει το Halloween με την προβολή της κλασικής παρωδίας τρόμου “Young Frankenstein” (1974). Το HAU Movie Club της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης σε συνεργασία με τη Mooviereel, εγκαινιάζει τη σεζόν με την ανεπανάληπτη παρωδία του Mel Brooks και πρωταγωνιστές τους Gene Wilder, Mel Brooks, Peter Boyle και Teri Garr.

 

Οι Mel Brooks και Gene Wilder υπογράφουν το σενάριο αντλώντας έμπνευση από το κλασικό γοτθικό διήγημα τρόμου “Φρανκενστάιν” της Mary Shelley, καθώς και από τις τρεις πρώτες ταινίες “Φρανκενστάιν” της Universal Pictures, δημιουργώντας έτσι μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών.

Στην πλοκή του έργου ο εγγονός του διαβόητου επιστήμονα Δρ. Φρανκενστάιν, που πασχίζει να αποδείξει ότι ο παππούς του δεν ήταν τόσο τρελός όσο πιστεύει ο κόσμος, προσκαλείται στην Τρανσυλβανία, όπου ανακαλύπτει τη διαδικασία που ανασταίνει ένα νεκρό σώμα. Και αυτό οδηγεί σε τραγελαφικά αποτελέσματα.

Η ταινία προτάθηκε για 2 Όσκαρ: Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερου Ήχου. H ταινία προβάλλεται με ελληνικούς υπότιτλους. Πέμπτη, 31 Οκτωβρίου, στις 19:15, στο Θέατρο Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, Μασσαλίας 22, Αθήνα. Είσοδος ελεύθερη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

“Το κάλλος. Η απώλεια. (Λεπτομέρειες)” – Στη Roma Gallery με δωρεάν είσοδο

Η Roma Gallery παρουσιάζει έκθεση ζωγραφικής με έργα του Γιάννη Τσαρούχη και του Τάσου Βρεττού με τίτλο “Το κάλλος. Η απώλεια. (Λεπτομέρειες)”

Ασφαλώς λεπτομέρειες. Επειδή κανείς δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται να μιλήσει για το κάλλος ολιστικά, με αξιωματικό τρόπο. Παρά μόνο με υπαινιγμούς. Ή, σπαράγματα. Δηλαδή μισόλογα. Αντίθετα με την απώλεια. Που τα λόγια περισσεύουν. Ή, μάλλον που οι πάντες έχουν βιώσει τόσο βαθιά, ώστε δεν χρειάζονται καν λόγια. Ίσως ένας στεναγμός μόνο. Αρκεί μόνο τόσο. Από την άλλη το κάλλος είναι πάντα κάτι που σχετίζεται με το παρελθόν. Και γι’ αυτό η σχέση μας με αυτό εξαντλείται όχι τόσο στη βίωση – αυτή αξίζει μόνο στους μυημένους – αλλά μάλλον στην εξιδανίκευση. Στη νοσταλγία. Αυτό αντέχουμε οι άνθρωποι. Για να ακολουθήσει το πένθος της απώλειας.

Για όσα καταστρέψαμε με την φονική αθωότητα των νηπίων. Μια κατάσταση που οι πάντες έχουμε βιώσει. Σ’ αυτή την πόλη, σ’ αυτή τη χώρα. Αμνήμονες της ιστορίας μας, αγνώμονες της παράδοσης μας της ίδιας. Μικροί καταστρέφαμε τα παιχνίδια μας για να μάθουμε. Ενήλικες καταστρέφουμε, από απόγνωση, όσα μας ξεπερνούν. Χωρίς να μαθαίνουμε τίποτα. Για να ξεχάσουμε, να διαγράψουμε όσα ξέραμε. Η απώλεια σαν λησμοσύνη και το φαρμάκι σαν φάρμακο. Λαιστρυγόνες που δεν θυμούνται. Όχι μόνο εμείς αλλά και οι επερχόμενοι. Έτσι ώστε το κάλλος να καταστεί αντί μαρτυρίας μαρτύριο κι αντί ηδονής οδύνη.

Γνωστά πράγματα τοις πάσι. Όπως ο τρόπος που εξοστρακίσαμε την παράδοση του κλασικού που την έτρεφαν στα χώματα μας οι χιλιετίες. Επειδή ο νεοκλασικισμός στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ρομαντική ονείρωξη όπως συνέβαινε στην υπόλοιπη Ευρώπη, ένα greek revival, ένας neoclassicism – δηλαδή το φάντασμα του κλασικού και η ελεγεία της απώλειας του – αλλά κάτι το γηγενές που ανασταινόταν με τον πιο φυσικό τρόπο. Σαν το κουκούτσι της ελιάς που βρίσκει τρόπους αν και χθόνιο, να βγει πάλι στο φως. Αυτό το φως που ανασταίνει, βλέπει στις προσόψεις των νεοκλασικών του Τσίλερ ο Τσαρούχης.

Ο νεοκλασικισμός στην υπόλοιπη Ευρώπη, εκεί γύρω στα 1800, υπήρξε μία ακόμα εκδοχή του εκρηκτικού κινήματος που λέγεται ρομαντισμός, ή αν προτιμάτε, ήταν η πειθαρχημένη, η ορθολογική διαχείριση του ρομαντικού πάθους. Κοινή αναφορά και των δύο, δηλαδή του ρομαντισμού και του του κλασικισμού, του alter ego του, υπήρξε η νοσταλγία του παρελθόντος. Μόνο που οι ρομαντικοί νοσταλγούσαν τον Μεσαίωνα και οι κλασικιστές την αρχαιότητα. […]

Επιμέλεια έκθεσης: Μάνος Στεφανίδης

Εικαστική βόλτα στα έργα 4 γυναικών – Στο T.A.F. με δωρεάν είσοδο

Το T.A.F./ the art foundation παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο ‘’What We Carry Through the Night’’. Αυτή η ελληνοαυστριακή συνεργασία παρουσιάζει διαφορετικές ερμηνείες των ονείρων μέσα από την οπτική γωνία τεσσάρων γυναικών καλλιτεχνών.

Κάθε καλλιτέχνιδα προσφέρει μια ξεχωριστή οπτική, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα όπως ζωγραφική, σχέδιο, φωτογραφία και εγκατάσταση για να εμβαθύνει στο αινιγματικό κόσμο των ονείρων και του υποσυνείδητου.

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ περιέγραψε τα όνειρα ως τη “βασιλική οδό” προς το ασυνείδητο, ένα μέρος όπου καταπιεσμένες σκέψεις και άλυτες εντάσεις βγαίνουν στην επιφάνεια με μεταμφιεσμένη μορφή. Το όνειρο γίνεται η σκηνή του διαλόγου της επιθυμίας και του φόβου, δημιουργώντας αφηγήσεις που ξεφεύγουν από τη συμβατική λογική, όπου συνυπάρχουν ασυμβίβαστα αντικείμενα και ο γραμμικός χρόνος καταρρέει. Μέσω της αφαίρεσης και της παραμόρφωσης, οι καλλιτέχνες αποκαλύπτουν όχι μόνο το προσωπικό υποσυνείδητο περιεχόμενο, αλλά και καθολικά αρχέτυπα, ευθυγραμμιζόμενα με την έννοια του Καρλ Γιουνγκ για το συλλογικό ασυνείδητο.

Η φωτογραφική σειρά διπλών εκθέσεων της Ντόρις Φάτσεκας απεικονίζει τις πολυεπίπεδες συνθέσεις καταστάσεων της καθημερινής ζωής, τοποθετώντας τους χαρακτήρες της σε σουρεαλιστικά περιβάλλοντα, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο ένα νέο νόημα σε μια πραγματικότητα.

Η Zoe Guglielmi με επιρροές από την κροατική καταγωγή της και την παραμονή της στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, κατασκευάζει πολυεπίπεδα κολλάζ με ονειρικές ακολουθίες στους πίνακες της.

Η Νίκη Στάθη μέσα από το σχέδιο, τη ζωγραφική και τα παράδοξα αντικείμενα, θέλει να δώσει αφορμή στο θεατή να ταξιδέψει στα όνειρα και τους εφιάλτες.

Η Elisabeth Wedenig δημιουργεί σκόπιμα ασαφείς απεικονίσεις, θολώνοντας την πραγματικότητα και τη φαντασία με αποτέλεσμα μια καθηλωτική ονειρική ατμόσφαιρα.

Μία μοναδική ηχητική εγκατάσταση πραγματικών ονείρων θα γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των καλλιτεχνίδων και του κοινού.

Εγκαίνια: Πέμπτη 31 Οκτωβρίου |19:00.