Λάικ – ντισλάικ: Από τη Φάλαινα του Δαδακαρίδη στην αήθη επίθεση της Βόζεμπεργκ

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας. Σχολιάζουμε από τη θεατρική Φάλαινα του Δαδακαρίδη μέχρι την αήθη επίθεση της Βόζεμπεργκ.

ΛΑΪΚ

Κανόνια, Anora, Παρελάσεις και Οικογένεια Χωραφά στα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Κανόνια και Τρομπέτες ηχούν στο Θέατρο Εμπορικόν. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σκηνοθετεί με κέφι και μπρίο το νέο θεατρικό του Γιάννη Τσίρου όπου “παίζουν μπάλα” το βρώμικο χρήμα, το τραπεζικό σύστημα και ο σύγχρονος εθισμός γύρω από την εξαπάτηση. Η Νεφέλη Μαϊστράλη είναι απολαυστική στον ρόλο της σικάτης τραπεζικού υπαλλήλου και ο Μάνος Καζαμίας για άλλη μια φορά αποδεικνύει πόσο καλός ηθοποιός είναι.

Μου άρεσε πολύ το Anora του Σον Μπέικερ. Μια νεαρή σεξεργάτρια προς στιγμήν ζει το απόλυτο παραμύθι όταν γνωρίζει ένα πλούσιο κακομαθημένο εικοσάχρονο, γόνο ενός Ρώσου ολιγάρχη. Μία ταινία που αγωνιάς διαρκώς για το από πού θα πεταχτεί ο Δράκος και τελικά αυτός βρίσκεται στις ταξικές διαφορές και μόνο. Σκληρός ρεαλισμός πασπαλισμένος με χρυσόσκονη αμερικάνικου ονείρου.

Απολαυστική μέχρι εκεί που δεν πάει η Οικογένεια Χωραφά στο Ertflix. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης και η Μάρω Κοντού στην πιο φρέσκια τους στιγμή μάς χαρίζουν μοναδικές στιγμές και ένας σουρεάλ Διονύσης Παπαγιαννόπουλος συμπληρώνει αυτό το μοναδικό τρίο.

Και μιας και μιλάμε για ταινίες, είδα επιτέλους στο Cinobo τη Φάλαινα του Αρονόφσκι με τον σπαρακτικό Μπρένταν Φρέιζερ την ερμηνεία της καριέρας του. Θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως δεν έχω απορία να δω και την ελληνική θεατρική μεταφορά με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη. 

Δε μου αρέσουν η αλήθεια οι παρελάσεις. Αλλά αυτό το σκυλάκι που κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου στη μέση του δρόμου, ενώ οι μαθητές προσπαθούσαν και να μη χάσουν το βήμα τους και να μην το ενοχλήσουν ήταν πραγματικά μία εικόνα μοναδική.

Λάικ

“Όλοι έχουμε μία φάλαινα στη ζωή μας”! Λάικ στη συνέντευξη του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στο Happy Day για τη Φάλαινα, όπου μάθαμε ότι βλέποντας την ταινία με τον κολλητό του στο σινεμά, του είχε πει ότι θα έπρεπε να ερμηνεύσει τον κεντρικό ρόλο στο θέατρο. Έτσι κάνουν οι φίλοι οι σωστοί… Fast forward παίζει και σκηνοθετεί τη Φάλαινα, φορώντας προσθετικά και θα τον δούμε οπωσδήποτε.

Φιλενάδες είναι και η Πενέλοπε Κρουζ με τη Σάλμα Χάγιεκ και ποζάρουν χέρι χέρι. Μήπως είναι και ένα μηνυματάκι της Σάλμα για την παρεξηγησούλα που έγινε με την Κίντμαν;

Το νέο άλμπουμ ‘Songs Of A Lost World’ των The Cure μας άρεσε, το νέο single της Lady Gaga μας άρεσε, η έγκυος Ζιζέλ με τον εκπαιδευτή ζίου-ζίτσου μας άρεσε (πολύ!)… αλλά οι Scissor Sisters “τα σπάνε”. Μία από τις πιο σπουδαίες dance rock μπάντες της πρώιμης δεκαετίας του ’80, ίσως ετοιμάζονται για κάποιου είδους επιστροφή (από το 2012 έχουμε να τους ακούσουμε). Μέχρι τότε…

Επίσης, μόλις κυκλοφόρησε η νέα διασκευή της Kid Moxie στο αξεπέραστο “Ti Einai Afto Pou To Lene Agapi”, το οποίο μάλιστα έχει επιλεχθεί να ακουστεί στο νέο κύκλο του “Maestro” που υπογράφει ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και θα προβληθεί στο Netflix.

“Substance”, Σαμπρίνα Κάρπεντερ και το φινάλε του “Anora” για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Λάικ για την κυκλοφορία του “Substance” στα σινεμά. Δεν είναι μια ταινία χωρίς προβλήματα, αλλά είναι τέτοια η αφοσίωση στην παράνοια που δημιουργεί, και είναι τέτοια η έξαρση στο τελευταίο ημίωρο που πραγματικά αυτή είναι μια φρικιαστική ιστορία που θα θες να έχεις δει σε αίθουσα, μαζί με πολύ κόσμο.

Αν το τελευταίο ημίωρο του “Substance” είναι η πιο ακραία 3η πράξη του φετινού σινεμά, τότε το καλύτερο φινάλε πρέπει να είναι εκείνο του “Anora” του Σον Μπέικερ. Ο αγαπημένος σκηνοθέτης έχει κάνει και καλύτερες ταινίες, αλλά το φινάλε του “Anora” συναγωνίζεται εκείνο του “Florida Project” για το κορυφαίο όλων. Η ταινία έχει βάλει πλώρη για τα φετινά Όσκαρ, μην πείτε ότι δεν σας το είπαμε.

Άκουσα το ωραιότατο άλμπουμ Short n’ Sweet της Σαμπρίνα Κάρπεντερ – δεν ήξερα ότι έχουν τόσο μεγάλη εμπλοκή η Τζούλια Μάικλς (“Issues”, το φοβερό “Sorry” του Τζάστιν Μπίμπερ) κι ο Τζακ Αντόνοφ (Lorde, Τέιλορ Σουίφτ) οπότε όταν κοίταξα τα συγγραφικά credits του άλμπουμ κάπως τα πάντα έβγαλαν νόημα.

Μπόνους λάικ πόντοι επειδή το ωραιότερο κομμάτι του άλμπουμ, το Taste με το οποίο ανοίγει κιόλας, μου θύμισε έντονα την αίσθηση ενός από τα αγαπημένα μου άλμπουμ της περασμένης δεκαετίας, το Heartthrob των Tegan and Sara. Μες στο μυαλό μου, αυτή είναι μια από τις πιο κολακευτικές συγκρίσεις που μπορώ να σκεφτώ.

Φανταστικό το βιντεοκλίπ του Aquamarine της Άντισον Ρέι, γυρισμένο από τον κορυφαίο αμερικάνο διευθυντή φωτογραφίας αυτή τη στιγμή, τον Σον Πράις Γουίλιαμς (“Good Time”, το επερχόμενο “Harvest” της Αθηνάς Τσαγγάρη). Η εικόνα μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από τα βάθη των πανέμορφα βρώμικων, γεμάτων κόκκο νυχτερινών ‘70s του αμερικάνικου σινεμά, βουτηγμένα μες στην πρόκληση και την επιθυμία. Η Άντισον Ρέι τοποθετεί τον εαυτό της στο ρόλο μιας ‘70s Μούσας και, ειλικρινά, το εγχείρημα λειτουργεί.

Μιλώντας για διευθυντές φωτογραφίας (πήρε απρόσμενη τροπή αυτό το λάικ-ντισλάικ), ας κάνουμε μια υπόκλιση σε έναν από, χωρίς υπερβολή, τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του ‘24, τον ταϊλανδό Σαγιόμπου Μάκντιπρομ ο οποίος έχει γυρίσει φέτος το “Challengers” του Λούκα Γκουαντανίνο (θυμάστε τη σκηνή του αγώνα στο τέλος), το συγκλονιστικής ομορφιάς οδοιπορικό “Grand Tour” του Μιγκέλ Γκόμες (βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες), το απολαυστικό “Trap” του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν (απίστευτη δουλειά στον φωτισμό των σκηνών του λάιβ μέσα στο σκοτάδι του γηπέδου) και το γεμάτο υφές, εξαιρετικά όμορφο “Queer” (πάλι του Γκουαντανίνο).

Απλά αποστομωτικό εύρος και φοβερές δουλειές γενικώς.

ΝΤΙΣΛΑΪΚ

Κινητά, ζέστη αλά αμερικανικός Νότος, Βόζεμπεργκ και τα ηνία του Εθνικού για τη Γεωργία Οικονόμου

Η θεατρική περίοδος ξεκίνησε δυναμικά και τα κινητά των θεατών ακόμη να χαμηλώσουν. Πλέον και οι ηθοποιοί δείχνουν να έχουν συνηθίσει σε αυτή την ανεκδιήγητη πια ασέβεια του κοινού.

Κοντοζυγώνει και η στιγμή που ο Γιάννης Μόσχος θα αποχωρήσει από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου και το ΥΠΠΟ ακόμη τηρεί σιγή ιχθύος για το τι μέλλει γενέσθαι. Άπειρα τα σενάρια και τα κουτσομπολιά που κυκλοφορούν στους δημοσιογραφικούς διαδρόμους, με επικρατέστερο όλων την πανταχού επικρατούσα αδιαφορία.

Είδα τον Γυάλινο Κόσμο στο Θέατρο Τέχνης και τυφλώθηκα και έσκασα από τη ζέστη. Κρίμα γιατί ήταν μία εξαιρετική κατά τα άλλα παράσταση. Ο Ιταλός σκηνοθέτης Antonio Latella ήθελε να δημιουργήσει ατμόσφαιρα αμερικανικού Νότου στη Φρυνίχου και έτσι έδωσε εντολή τα φώτα της Πλατείας να είναι μονίμως ανοιχτα και στο φουλ της έντασής τους. Αυτό έκανε την παράσταση αποπνικτική. Ευτυχώς, μαθαίνω πως η κατάσταση “έστρωσε” και οι φωτισμοί επέστρεψαν σε φυσιολογικά επίπεδα… Οπότε σπεύστε…

Τι να πει κανείς για την αήθη επίθεση της Ελίζας Βόζεμπεργκ που υποστήριξε μεταξύ άλλων για την κα Καρυστιανού πως “καθοδηγείται” από τον ΣΥΡΙΖΑ και πως οι συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη καθυστερούν τη δίκη. Ντρέπεται και η ντροπή.

Αλαζονεία στην εξουσία, τα “κοτόπουλα” του Μπάιντεν και Γκόοορτσος για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Είναι τουλάχιστον λυπηρό να ακούμε τα όσα αλαζονικά διατύπωσε η κ. Βόζεμπεργκ στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ. Η ευθύβολη απάντηση της κ. Καρυστιανού πολύ μας εκφράζει: “Στο τρένο σκοτώθηκαν και άνθρωποι που ανήκαν στην δεξιά  και τραυματίστηκαν επίσης δεξιοί…. σταματήστε την καραμέλα μίσους μεταξύ δεξιών και αριστερών. Το θέμα μας αφορά όλους!”. Την Ελλάδα δεν τη δυσφημίζουν όσοι ψάχνουν με αξιοπρέπεια την αλήθεια.

Κάποιος να σταματήσει τον Μπάιντεν! Ολόκληρος Πρόεδρος των ΗΠΑ να φωτογραφίζεται ενώ δαγκώνει ένα μωρό ντυμένο κοτόπουλο… και δεν δάγκωσε λέει ένα, αλλά διάφορα μωρά κοτόπουλα, υπό τους ήχους του μουσικού θέματος της ταινίας “Τα σαγόνια του καρχαρία”. Δεν πάμε καλά….

Έρχονται οι αμερικανικές εκλογές και τρέμει το φυλλοκάρδι μας για το αποτέλεσμα και το τι μπορεί να σημαίνει μια επανεκλογή Τραμπ για τον δόλιο τον πλανήτη μας. Λυτοί και δεμένοι, σταρς του Χόλιγουντ, διεθνώς αναγνωρισμένοι μουσικοί και προσωπικότητες από όλα τα μονοπάτια της ζωής έχουν βγει να στηρίξουν την Κάμαλα Χάρις. Αλλά οι εκλογές “είναι μουγγές” που έλεγε και ο Σκούταρης (Παπαγιαννόπουλος) για τον Γκόρτσο στην ταινία “Τζένη Τζένη”.

Περαστικά στην πεθερά του Billy Corgan των Smashing Pumpkins, που τραυματίστηκε όταν ένα κόκκινο Mini Cooper κράσαρε πάνω στη βιτρίνα του tea-shop που διατηρεί ο πασίγνωστος μουσικός στο Highland Park, στο Ιλινόις.

Τομ Γιορκ στη Μελβούρνη για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Δεν του άρεσε του Τομ Γιορκ που ένας άντρας φώναξε για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη κατά τη διάρκεια λάιβ του καλλιτέχνη στη Μελβούρνη. Ο Τομ Γιορκ κι οι Radiohead γενικότερα έχουν πολλάκις αντιμετωπίσει σχετικές διαμαρτυρίες – όπως γράφει το Stereogum, «μέλη των Radiohead έχουν ακούσει διαμαρτυρίες στον απόηχο των εγκλημάτων πολέμου του Ισραήλ εναντίον των ανθρώπων της Παλαιστίνης. Αλλά, όπως ακριβώς και η συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή της Παλαιστίνης, έτσι κι αυτές οι κριτικές δεν είναι τίποτα καινούριο».

Στην αναφορά λοιπόν των νεκρών στην Παλαιστίνη, ο Τομ Γιορκ εκνευρίστηκε και έφυγε από τη σκηνή, αφήνοντας το κοινό κρύο. Μια ταπεινή πρόταση, όταν κόσμος διαμαρτύρεται για μια εν εξελίξει γενοκτονία, μην γυρνάτε να φύγετε τσαντισμένοι σα να σας έθιξαν προσωπικά!

Τι έχουν πάθει τώρα ξαφνικά όλοι οι διανομείς με τα επιλεγμένα previews για φεστιβαλικές, arthouse ταινίες; Δε μας έφτανε που βγαίνουν 10-12 ταινίες ανά βδομάδα και οι περισσότερες χάνονται, έχουμε και ξέμπαρκες προβολές ταινιών μερικές εβδομάδες πριν κυκλοφορήσουν, χωρίς context και χωρίς το αναγκαίο hype, να χάνονται ακόμα περισσότερο και να μπερδεύεται και το κοινό. Το “Emilia Perez” του Ζακ Οντιάρ έκανε 7 preview προβολές το τριήμερο που πέρασε και μάζεψε μόλις 400 εισιτήρια! Γιατί;