Κύριε αλγόριθμε, μια αύξηση μισθού παρακαλώ…

Κάθε τρεις και λίγο ο πρωθυπουργός και υπουργοί του ανακοινώνουν αύξηση του κατώτατου και του μέσου μισθού στα 950 και στα 1500 ευρώ. Για την ακρίβεια προαναγγέλλουν ότι αυτό θα συμβεί το 2027. Είμαστε ακόμη στο 2024…

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του επαναλαμβάνουν ότι είναι η δική τους κυβέρνηση που αύξησε τον κατώτατο μισθό από 650 ευρώ το 2019 στα 830 σήμερα.

Τι δεν λένε; Δύο πράγματα. Πρώτον, «κρύβουν» ότι μέχρι το 2019 η χώρα ήταν σε Μνημόνια. Και σε αυτά οδήγησαν ή τα εφάρμοσαν δύο κυβερνήσεις του δικού τους κόμματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή της περιόδου 2007-2009 έφερε τη χρεοκοπία. Και η κυβέρνηση Σαμαρά 2012-2014 εφάρμοσε το δεύτερο Μνημόνιο. Ειδικά αυτό αποκλείεται να έχει ξεχάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού ήταν μέλος εκείνης της κυβέρνησης.

Μετά το 2019 και εκτός Μνημονίων πια, οι δικές του κυβερνήσεις αύξησαν όντως τον κατώτατο μισθό τρεις φορές. Κάποια αύξηση δόθηκε και στους μεγαλύτερους μισθούς.

Γιατί, όμως, υπάρχει μεγάλη γκρίνια ότι «δεν βγαίνει ο μήνας»; Και γιατί τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι η δεύτερη χειρότερη στην Ευρώπη μετά την Βουλγαρία;

Η απάντηση είναι απλή και προφανής. Διότι οι σημερινοί μισθοί στην Ελλάδα είναι αδύνατο να ανταποκριθούν στην αλματώδη αύξηση του κόστους ζωής. Γι’ αυτό και οι άνθρωποι σήμερα, με αυξημένους μισθούς, αισθάνονται ότι ζουν χειρότερα από χτες με χαμηλότερους.

Τα δύο τελευταία χρόνια της πληθωριστικής κρίσης η μισθωτή εργασία είναι αυτή που υπέστη τη μεγαλύτερη υποβάθμιση. Διότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς αμοιβές, αφού οι συλλογικές διαπραγματεύσεις έχουν καταργηθεί. Και υπάρχουν επιχειρηματικοί τομείς των οποίων τα κέρδη έχουν εκτοξευθεί. Ο «πληθωρισμός της απληστίας» κάνει συνεχή πάρτι και βγάζει τη γλώσσα στον πρωθυπουργό που λέει ότι «δεν θα τον ανεχθεί». Τον ανέχθηκε και ήρθε το 28% των ευρωεκλογών.

Αντί, λοιπόν, να επαίρονται για τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό μέχρι το 2027 και να αναγγέλλουν ότι από το 2028 θα γίνεται με έναν αλγόριθμο, ας επαναφέρουν αυτό που γινόταν πριν από την κρίση: εργαζόμενοι και εργοδότες να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να συναποφασίζουν για την αυξήσεις στους μισθούς. Τι είδους φιλελεύθερη είναι μια κυβέρνηση που το απαγορεύει; Αν η οικονομία πάει τόσο καλά όσο μας λένε οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός, ας αφήσουν στην άκρη τους μαθηματικούς τύπους και ας επαναφέρουν τη συλλογική διαπραγμάτευση έστω στους τομείς εκείνους που τα κέρδη των επιχειρήσεων έχουν εκτοξευθεί.

Η μισθωτή εργασία είναι η πιο αδικημένη και υποβαθμισμένη. Υπερφορολογείται, αφού δεν μπορεί να φοροδιαφύγει. Είναι η χαμηλότερη στην Ευρώπη και οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν βελτίωση. Η κυβέρνηση επινοεί αλγορίθμους για να ελέγχει εκείνη τις αυξήσεις που θα δοθούν και «προστατεύει» τα θηριώδη κέρδη που αποκομίζουν πολλοί επιχειρηματικοί τομείς.

Οι «προτροπές» του πρωθυπουργού προς τους εργοδότες «να δώσουν καλύτερους μισθούς» είναι λόγια του αέρα, αφού δεν επιτρέπει στους εργαζομένους να τους διεκδικήσουν. Και οι αυξήσεις που η ίδια δίνει δεν πρόκειται να τους βγάλουν από τις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη όσο αφορά την αγοραστική τους δύναμη.

Αν δεν αλλάξουν αυτά, οι υποσχέσεις για το 2027 και το 2028 θα θυμίζουν τη λαϊκή ρήση «ζήσε μαύρε μου να φας το Μάη τριφύλλι» …