Ο MICHEL TOLMER ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ

“Το άκρατο πάθος για το κρασί μπορεί να οδηγήσει σε ορισμένες καταχρήσεις. Αλλά στην περίπτωση των Mimi, Fifi και Glouglou, δεν είναι τόσο ότι πίνουν πολύ, όσο ότι πίνουν συνέχεια. Η γευσιγνωσία κρασιού είναι το μόνο που σκέφτονται, το ονειρεύονται τη νύχτα, είναι ένα πάθος που υπερισχύει των πάντων. Να δοκιμάζουν κρασιά, να τα συγκρίνουν, να βάζουν λέξεις σε φευγαλέες και άπιαστες αισθήσεις και πάνω απ’ όλα το Άγιο Δισκοπότηρο: να αναγνωρίζουν στα τυφλά ένα κρασί, την ονομασία, την εσοδεία, τον οινοποιό και, αν είναι δυνατόν, το μικρό όνομα της κουνιάδας τους.

Δυστυχώς, η άσκηση αυτή είναι γεμάτη απογοητεύσεις. Οι Mimi, Fifi και Glouglou θα επιδείξουν άγνοια, αλαζονεία, κακοπιστία και θα αποτύχουν, αλλά τίποτα δεν θα τους αποθαρρύνει ποτέ, γιατί το να ανοίγεις ένα μπουκάλι και να αναρωτιέσαι τι εκπλήξεις σου επιφυλάσσει είναι μια από τις πιο εκλεκτές απολαύσεις της ζωής”.

Το κρασί βρίσκεται στο επίκεντρο των ιστοριών που δημιουργεί ο Michel Tolmer για τους τρεις φανταστικούς ήρωες των κόμικ. Είναι οι ίδιοι που πρωταγωνιστούν συχνά και στις αφίσες που σχεδιάζει, οι οποίες βρίσκουν τη θέση τους στα γαλλικά μπιστρό και wine bar, επιβεβαιώνοντας πως ο κόσμος του κρασιού – και κυρίως αυτός που ενστερνίζεται το κίνημα των φυσικών κρασιών- έχει γίνει πολύ διασκεδαστικός.

Τα έργα του Michel Tolmer είναι αρκετά δημοφιλή στους οινικούς κύκλους, η τέχνη του άλλωστε δεν περιορίζεται μόνο στο χαρτί ενός βιβλίου ή μιας αφίσας αλλά φτάνει και στις ετικέτες για τις φιάλες. Μου έκαναν εντύπωση οι χαρακτήρες του όταν είδα τις αφίσες του να κοσμούν τους τοίχους στο l’un de sens, ένα wine bar στην Colmar, γιατί αποτυπώνουν με χιουμοριστικό τρόπο πολλά από όσα συμβαίνουν σε τραπέζια οινογνωσίας και φαγητού.

Στο πορτφόλιο του υπάρχει ωστόσο μία αφίσα με τίτλο Kalamata Jane, που θα έκανε ίσως λίγο μεγαλύτερη εντύπωση σε όποιον έχει μία σχέση με την Ελλάδα. Η συγκεκριμένη δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Ράλλη και την εταιρεία Profil Grec, που εισάγει στη Γαλλία εξαιρετικά ελληνικά προϊόντα, πολλά εκ των οποίων προορίζονται για τα εστιατόρια.

Ο Michel Tolmer γεννήθηκε στο Παρίσι το 1960, μεγάλωσε μέσα σε βιβλία και εικόνες και πιστώνει την αγάπη του για την κλασική μουσική στη μητέρα του. Είναι γραφίστας, εικονογράφος, ζωγράφος και καλλιτέχνης κόμικς, με το κρασί να αποτελεί σχεδόν πάντα το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται. “Με διεγείρει οτιδήποτε οπτικό, αλλά μου αρέσει επίσης να δουλεύω με λέξεις». Θέλοντας να γνωρίσω λίγο καλύτερα τον illustrator πίσω από τα κρασιά, του έκανα μερικές ακόμα ερωτήσεις.

Πώς μπήκε το κρασί στη ζωή και τη δουλειά σου;
Σπούδαζα στη σχολή Καλών Τεχνών και θυμάμαι ότι έπινα κακό κρασί για να γιορτάσω διάφορες περιστάσεις, αλλά αν κάποιος έφερνε ένα καλύτερο μπουκάλι, το πρόσεχα. Συνειδητοποίησα γρήγορα ότι το κρασί ήταν μια πηγή άπειρων αισθητηριακών συναισθημάτων. Έτσι παθιάστηκα με αυτό και γνώρισα εμπόρους κρασιού, εστιάτορες και οινοποιούς.

Υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι το κίνημα των φυσικών κρασιών, έκανε το κρασί πιο χαλαρό και διασκεδαστικό για όλους. Το πιστεύεις; Νιώθω ότι το ενστερνίζεσαι με τη δουλειά σου.
Είχα την τύχη να ζήσει από κοντά μία ενδιαφέρουσα περίοδο.

Οι αντιδράσεις που προέκυπταν ως προς το τυποποιημένο κρασί, έφεραν νέες πρακτικές, πιο κοντά στη φύση, και αυτές με τη σειρά τους απαιτούσαν ένα λιγότερο παραδοσιακό οπτικό μήνυμα.

Πού αναζητάς έμπνευση;
Στο ίδιο το κρασί φυσικά. Και στο σύμπαν του, που γρήγορα μου φάνηκε ότι είναι γεμάτο μαγεία. Οι άνθρωποι, οι χειρονομίες, τα τοπία, οι απεριόριστες γεύσεις -το κρασί διεγείρει πραγματικά τη φαντασία μου.

Επιλέγουμε ένα κρασί από την ετικέτα και όχι τόσο για το κρασί καθαυτό;
Απαντώ κάνοντας μια σύγκριση με τα βιβλία. Δεν ξέρεις τίποτα μέχρι να το διαβάσεις ή να το δοκιμάσεις. Ένα όμορφο εξώφυλλο δεν είναι το παν, μια όμορφη ετικέτα δεν είναι το παν, αλλά ας μην ντύνουμε τα καλύτερα βιβλία ή τις καλύτερες φιάλες με άσχημα γραφικά.

Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να βρούμε μικρά κομμάτια τέχνης παντού, σωστά; Ακόμα και σε ένα μπουκάλι;
Ακόμη μια σύγκριση! Όπως και με τη μουσική που θεωρείται πηγή συναισθημάτων και είναι καλύτερη όταν την μοιραζόμαστε με άλλους. Έτσι λειτουργεί και το κρασί.

Πώς θα περιέγραφες τη γαστρονομική σκηνή του Παρισιού τώρα;
Η γαστρονομική σκηνή μιας μητρόπολης όπως το Παρίσι είναι πολύ πλούσια και ετερόκλητη για να την προσδιορίσουμε. Πριν 30 χρόνια ήταν περισσότερο προσβάσιμη στην πλειοψηφία του κόσμου καθώς υπήρχαν μικρά και καλά μπιστρό με λογική κοστολόγηση. Σήμερα στο Παρίσι, ένα ωραίο γεύμα με καλό κρασί απαιτεί ένα υψηλό budget.