Μπιμπής- Γκόνη: “Η μνήμη είναι το πιο αφροδισιακό εργαλείο που διαθέτουμε”

Η Μυρτώ Γκόνη και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής συστήνουν στο ελληνικό κοινό τον πολυβραβευμένο συγγραφέα Tristan Bernays, με την παράσταση “Forget me Not”.

Το “Forget me Not” είναι μια συγκινητική ιστορία για την προσπάθεια δύο ερωτευμένων ανθρώπων να παραμείνουν ενωμένοι μέσα στα χρόνια.

Το έργο μεταπηδά χωρίς φραγμούς στις αναμνήσεις, στο χώρο και τον χρόνο. Σε κάθε ανάμνηση οι χαρακτήρες είναι κάπου αλλού, σε διαφορετικό χρόνο και συχνά κάποιοι άλλοι. Σαν δυο ατρόμητοι εξερευνητές ταξιδεύουν σε νέους κόσμους. Σε κόσμους με μια εσωτερική δική τους λογική. Στο μέλλον και το παρελθόν τους. Στη γνωριμία, στη γέννηση του παιδιού τους, στα βαθιά τους γεράματα, στη λήθη του έρωτα τους.

Η Μυρτώ Γκόνη και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, χρόνια φίλοι και συνεργάτες, για πρώτη φορά συνδημιουργούν μια παράσταση αναλαμβάνοντας τη μετάφραση, τη δραματουργική επεξεργασία, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία του έργου.

Με το «Forget me Not» ο βραβευμένος με “Χορν” Κωνσταντίνος Μπιμπής ολοκληρώνει το ιδανικό τρίπτυχο πάνω στα ερωτικά ντουέτα, μετά τις πολύ πετυχημένες και πολυταξιδεμένες παραστάσεις «Ρωμαίος και Ιουλιέτα για 2» και «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια». Γι΄αυτή τη νέα συνεργασία αποκαλύπτει πως “η συνεργασία συτή δεν προέκυψε ακριβώς. Για την ακρίβεια διεκδικήθηκε και από τους δυο μας επίμονα και για χρόνια. Όταν μ’ έναν άνθρωπο έχεις ξαναδουλέψει μαζί αρκετά, όταν μοιράζεσαι κοινές οπτικές για τον κόσμο και το θέατρο και σε συνδέουν χρόνια ουσιαστικής φιλίας, οι δρόμοι σας αργά η γρήγορα ξανασυναντιούνται.
Έτσι έγινε και τώρα σ’ αυτή την πολύ ευτυχή συγκυρία, σ’ ένα πολύ όμορφο έργο και σε συνθήκες απόλυτης δημιουργίας και έμπνευσης”.

Η Μυρτώ Γκόνη αναφέρει τι ήταν αυτό που τη γοήτευσε στο έργο αυτό λέγοντας: “το έργο έχει μια πολύ σύγχρονη δραματουργία γιατί ενώ διηγείται μια καθημερινή ιστορία αγάπης, από αυτές που όλοι μετά τα τριάντα αν είμαστε τυχεροί τη ζούμε ήδη, διαλέγει ένα μάλλον παράδοξο τρόπο να την αφηγηθεί. Κάνει ένα κινηματογραφικό μοντάζ πηγαίνοντας μπρος πίσω στον χρόνο και αλλάζοντας πρόσωπα στον γυναικείο χαρακτήρα. Στη συνέχεια που αποκαλύπτεται δραματουργικά ο λόγος που ο συγγραφέας έκανε αυτές τις επιλογές, είναι ένα πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό έργο.

Forget me Not. Τι συμβολίζει ο τίτλος του που σχετίζεται με την έννοια της λήθης; “Η παράσταση μας όπως και το έργο που διαλέξαμε φυσικά επεξεργάζεται τη λήθη ως ένα από τα κεντρικά του ζητήματα.
Στην εποχή του συνοπτικού, του εφήμερου, του ταχύτατου scroll down, μας αρέσει η ιδέα της μνήμης. Της παύσης. Της ουσιαστικής σύνδεσης. Πώς μένω σε μια σχέση ζωής; Πώς επιμένω σε έναν έρωτα;
Ερωτήματα κατα τη γνώμη μας πολύ επίκαιρα και ενδιαφέροντα” αναφέρει ο Κωνσταντίνος Μπιμπής.

Η Μυρτώ Γκόνη σκιαγραφεί το ζευγάρι αυτό λέγοντας: “Για μένα είναι ένα πολύ σύγχρονο ζευγάρι και αυτός ήταν και ο λόγος που διαλέξαμε εξ’ αρχής αυτό το έργο με τον Κωνσταντίνο. Σύγχρονο όχι με την έννοια του συγχρονισμένου στη εποχή, αλλά του συγχρονισμένου με εμάς. Με τη φάση τη ζωής μας εδώ και τώρα, κάπου γύρω στα 35. Ψάχναμε καιρό για το τι θα ανεβάσουμε και μετά από πολλά διαβάσματα έπεσε αυτό το αριστούργημα του Βernays στα χέρια μας. Βέβαια κάναμε γενναία δραματουργική επεξεργασία για να το φέρουμε ακόμα πιο κοντά σε αυτό που και οι δυο μας τη δεδομένη στιγμή θέλουμε να μοιραστούμε. Και αυτό είναι η αγωνία του πώς παραμένεις στο μαζί όταν η ζωή σκάει με κάθε δυνατό και απρόβλεπτο τρόπο πάνω σου και σε συνθλίβει”.

Υπάρχει παντοτινός έρωτας;

Το “Forget me Not” είναι η ιστορία ενός ζευγαριού απ’ το πρώτο του βλέμμα μέχρι την τελευταία τους ανάσα. Τι πιστεύει το πρωταγωνιστικό δίδυμο για τον παντοτινό έρωτα και την αγάπη;
“Μου αρέσει η ιδέα της παντοτινής αγάπης. Με κάνει να πιστεύω ότι η ζωή μας σ’ αυτό το πέρασμα μας απ’ τον κόσμο, έχει προεκτάσεις μεγαλύτερες από μας τους ίδιους. Μ’ αρέσει να πιστεύω πως η αγάπη είναι μια τέτοια προέκταση. Προς το αιώνιο. Προς το βάθος της ύπαρξης μας. Προς την ουσία απ’ την οποία αποτελούμαστε” αναφέρει ο Κωνσταντίνος Μπιμπής.

Και η Μυρτώ Γκόνη καταλήγει “ο ήρωας του Κωνσταντίνου μέσα στο έργο λέει «Μπορούμε να μείνουμε για πάντα εδώ αρκεί να μην ξεχάσουμε ποτέ αυτή την μέρα.» Νομίζω η μνήμη μπορεί να γίνει δράση και έτσι το παρελθόν να φτάσει στο παρόν και να γίνει μέλλον. Αν όντως ισχύει αυτό, τότε η μνήμη είναι το πιο αφροδισιακό, ρομαντικό, επαναστατικό εργαλείο που διαθέτουμε απέναντι στην απεραντοσύνη του τίποτα που μας απειλεί διαρκώς”.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία – Μετάφραση – Δραματουργία – Ερμηνεία:
Μυρτώ Γκόνη & Κωνσταντίνος Μπιμπής
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Διαμαντή
Πρωτότυπη Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνικό: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Χαρα Τσουβαλα
Βοηθός Σκηνογράφου: Ζενεβίεβ Αθανασοπούλου