Στη Νέα Ζηλανδία οι πρωθυπουργοί ζητάνε συγγνώμη από τα θύματα κακοποίησης 

Σε μία ιστορικής σημασίας κίνηση προχώρησε ο πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Κρίστοφερ Λούξον, καθώς ενώπιον του κοινοβουλίου ζήτησε “συγγνώμη” από τα θύματα και τις οικογένειες εκατοντάδων χιλιάδων νέων και ευάλωτων ενηλίκων που υπέστησαν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση σε ιδρύματα τα τελευταία 70 χρόνια.

Η “συγγνώμη” ακολούθησε την έκθεση μιας δημόσιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο, σύμφωνα με την οποία περίπου 200.000 παιδιά και ευάλωτοι ενήλικες που βρίσκονταν υπό κρατική και θρησκευτική περίθαλψη και επίβλεψη βίωσαν κάποια μορφή κακοποίησης από το 1950 έως το 2019.

“Ήταν φρικτό. Ήταν σπαρακτικό. Ήταν λάθος. Και δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί“, δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, ενώ περίπου 200 άτομα που έχουν κακοποιηθεί και οι οικογένειές τους, παρακολουθούσαν από τα θεωρεία του κοινοβουλίου στο Ουέλινγκτον.

Σήμερα ζητώ συγγνώμη εκ μέρους της κυβέρνησης από όλους όσοι υπέστησαν κακοποίηση, βλάβη και παραμέληση κατά τη διάρκεια της φροντίδας. Ζητώ αυτή τη συγγνώμη από όλους τους επιζώντες εκ μέρους της δικής μου και των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ο Λούξον δήλωσε ότι στις 12 Νοεμβρίου του επόμενου έτους θα πραγματοποιηθεί Εθνική Ημέρα Μνήμης και θα αρχίσουν οι εργασίες για την αφαίρεση μνημείων όπως ονόματα δρόμων, δημόσιες εγκαταστάσεις και άλλες δημόσιες τιμές που έχουν αποδοθεί σε άτομα τα οποία αποδείχθηκε ότι ήταν δράστες κακοποίησης. Αντ’ αυτού, η χώρα θα τιμήσει τα θύματα, πολλά από τα οποία θάφτηκαν σε ασύλητους τάφους σε ψυχιατρικές και άλλες τοποθεσίες που αποτελούσαν χώρους περίθαλψης στη Νέα Ζηλανδία.

Ένα νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων για τη βελτίωση της ασφάλειας στην κρατική περίθαλψη θα έχει την πρώτη του ανάγνωση στο κοινοβούλιο την Τρίτη.

Η Βασιλική Εξεταστική Επιτροπή της Νέας Ζηλανδίας ολοκλήρωσε την πιο μακρά και πολύπλοκη έρευνα που έχει διεξαχθεί ποτέ στη χώρα. Στην έρευνα, που διήρκεσε χρόνια, κατέθεσαν πάνω από 2.300 επιζώντες κακοποίησης σε μια χώρα με πληθυσμό 5,3 εκατομμυρίων.

Η έκθεση αποκαλύπτει μια σειρά από φρικιαστικές κακοποιήσεις σε κρατικές και θρησκευτικές δομές, συμπεριλαμβανομένων βιασμών, αναγκαστικών στειρώσεων και χρήσης ηλεκτροσόκ, με κορύφωση αυτών των πρακτικών τη δεκαετία του 1970. Ειδικότερα, τα μέλη της αυτόχθονης κοινότητας Μαορί αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ευάλωτα, όπως επίσης και άτομα με ψυχικές ή σωματικές αναπηρίες.

Το τελικό πόρισμα της Επιτροπής περιλαμβάνει 138 συστάσεις, μεταξύ των οποίων δημόσιες “συγγνώμες” από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας, καθώς και από τον Πάπα και τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ, οι οποίοι έχουν ήδη καταδικάσει τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

Η έκθεση ζητά επίσης νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως την υποχρεωτική αναφορά ύποπτων περιστατικών κακοποίησης, ακόμα και όταν αυτά αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια εξομολόγησης. Εκτιμάται ότι το μέσο κόστος ζωής για έναν επιζώντα κακοποίησης ανέρχεται σε περίπου 857.000 δολάρια Νέας Ζηλανδίας (περίπου 511.115 δολάρια ΗΠΑ) ανά άτομο, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2020, χωρίς όμως να προτείνεται σαφώς κάποιο συγκεκριμένο ποσό αποζημίωσης για τα θύματα.