Νέες ταινίες: “Μονομάχος ΙΙ” και χρυσός Αλμοδόβαρ μάχονται στην δικιά τους αρένα

Με άγριες ορέξεις το κοινό συνέρρευσε στον ακραίου gore “Terrifier 3”, μια ταινία που δεν είναι σπουδαία, αλλά όπως γράφαμε και την προηγούμενη εβδομάδα πετυχαίνει πολύ αποτελεσματικά αυτό που θέλει να δώσει στο κοινό της. Το ανεξάρτητο φιλμ τρόμου, που είναι το πρώτο του franchise που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, άνοιξε με 22.000 εισιτήρια(!) και το μόνο άλλο που έχουμε να σχολιάσουμε είναι πως ελπίζουμε να έχουν αγοραστεί κι οι δύο πρώτες ταινίες για μελλοντική χρήση.

Στη δεύτερη θέση το τρομερά διασκεδαστικό “Κονκλάβιο” άνοιξε με 13.500 εισιτήρια από 68 αίθουσες, άλλη μια σερί πρεστίζ ταινίες των τελευταίων εβδομάδων που ανοίγει συμπαθητικά αλλά σε πάρα πολύ μεγάλο κύκλωμα αιθουσών. Μιλώντας για το οποίο, το “Anora” έφτασε τα 34.000 εισιτήρια και μάλλον εκεί γύρω φρενάρει πια. Πολύ καλή επίδοση για τα δεδομένα του φιλμ και για τον Σον Μπέικερ (μόλις μία ταινία του οποίου είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, με πολύ λιγότερα εισιτήρια), αλλά έχουμε δει Φοίνικες να κινούνται πολύ καλύτερα.

Το “Substance” πάντως ξεπέρασε τα 37.000 εισιτήρια και με το hype να μην ξεφουσκώνει, έχει ακόμα καύσιμο μέσα του. Αντιθέτως, το “Red One” ούτε σε χριστουγεννιάτικο θαύμα δεν έχει να ελπίζει καθώς προσγειώθηκε με κρότο σε ούτε καν πενταψήφιες εισπράξεις, παίζοντας μάλιστα σε 50 οθόνες. Οι ταινίες που μοιάζουν σα να ξεπήδησαν μέσα από το Netflix δεν έχουν πια τύχη στο σινεμά, τα έχουμε πει αυτά.

Αυτή την εβδομάδα στην αρένα ρίχνονται δύο από τους πιο δυνατούς τίτλους της περιόδου, το ιστορικό έπος “Μονομάχος ΙΙ” και το Χρυσό Λιοντάρι της Βενετίας, “Το Διπλανό Δωμάτιο” του Πέδρο Αλμοδόβαρ, ταινίες από τις οποίες η αγορά περιμένει ανάσα.

Οι ταινίες της εβδομάδας

Μονομάχος ΙΙ

(“Gladiator II”, Ρίντλεϊ Σκοτ, 2ω30λ)

***½

Χρόνια αφότου έγινε μάρτυρας του θανάτου του θρυλικού πια μονομάχου Μάξιμου στην αρένα απέναντι στον αυτοκράτορα Κόμοδο, ο Λεύκιος (Πολ Μέσκαλ) αναγκάζεται να εισέλθει κι εκείνος στο Κολοσσαίο, αφού η πατρίδα του κατακτήθηκε από τους τυραννικούς αυτοκράτορες που πλέον ηγούνται της Ρώμης. Γεμάτος οργή και με το μέλλον της αυτοκρατορίας να διακυβεύεται, ο Λεύκιος πρέπει να ανατρέξει στο παρελθόν του για να βρει τη δύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τον λαό της Ρώμης.

24 χρόνια μετά το πολυβραβευμένο ορίτζιναλ μπλοκμπάστερ (Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας), ο Ρίντλεϊ Σκοτ επιστρέφει με ένα σίκουελ που αποτελεί και χαλαρό ριμέικ κατά κάποιο τρόπο. Εντυπωσιακή δράση σε ένα φιλμ που ξέρει πολύ καλά πώς να διασκεδάσει ακόμα και μέσα από την οργή που βιώνει ο κεντρικός ήρωάς του. Να ένα σίκουελ που μπορεί να ενσαρκώνει δηλαδή τόσο τον μονομανή θυμό του ήρωα του Πολ Μέσκαλ για το καταπιεστικό σύστημα της Ρώμης, όσο και το οριακό σαιξπηρικό camp του Ντενζέλ Ουάσινγκτον σε έναν απολαυστικά αβανταδόρικο β’ ρόλο.

Γύρω τους, γεγονότα που θυμίζουν –αλλά και προκύπτουν από– την πρώτη ταινία επαναλαμβάνονται όπως ακριβώς κι η Ιστορία. Πιο κυνικά, πιο σκοτεινά, πιο σκληρά, με λιγότερες ψευδαισθήσεις επικών μεγαλείων. Το φινάλε προδίδει κάπως την ταινία, αλλά στο σύνολό του, το φιλμ παραδίδει κάτι προσωπικό και οργισμένο, χωρίς να ξεχνά να μας διασκεδάζει. Μονομάχος, όνομα και πράγμα.

Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της ταινίας “Μονομάχος ΙΙ”.

Το Διπλανό Δωμάτιο

(“The Room Next Door”, Πέδρο Αλμοδόβαρ, 1ω47λ)

****

Αγγλόφωνο μεγάλου μήκους ντεμπούτο για τον μεγάλο auteur, το οποίο του απέφερε και το πρώτο του κορυφαίο βραβείο μεγάλου ευρωπαϊκού φεστιβάλ: Η ταινία κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι της φετινής Βενετίας. Ακολουθεί την Ίνγκριντ (Τζούλιαν Μουρ), μια συγγραφέα που μαθαίνει πως η παλιά της φίλη, Μάρθα (Τίλντα Σουίντον) βρίσκεται στο νοσοκομείο. Εκεί η Μάρθα, αντιμέτωπη με έναν βέβαιο θάνατο, της αποκαλύπτει πως σκοπεύει να δώσει τέλος στη ζωή της, και της ζητά να τη συνοδεύσει σε αυτό το τελευταίο ταξίδι.

Ο Αλμοδόβαρ αφήνει τις ηθοποιούς του να χαθούν στο βλέμμα της κάμερας έχοντας ως φόντο πανέμορφες χρωματικές παλέτες, ενώ οι ευάεροι χώροι είναι τελικά γεμάτοι λεπτομέρειες και αναφορές και αντικείμενα μιας ζωής. Μαζί εισάγει κι εμάς μέσα σε αυτή την ασφαλή φούσκα όπου –για αυτή τη φαινομενικά ακίνητη, αέναη στιγμή στο χρόνο– μια γυναίκα έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής και του θανάτου της. Δε μας αφήνει να είμαστε θεατές, μας κάνει κι εμάς όπως την Ίνγκριντ: μάρτυρες.

Μέσα σε επίπεδα αδιεξόδων (κοινωνικών ή προσωπικών, όπως η κεντρική ιστορία της ταινίας), και κάτω από ένα διαρκές πέπλο θανάτου, ο Αλμοδόβαρ βρίσκει όμως ακόμα ομορφιά στην ίδια τη Στιγμή και αξία στον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να τη ζούμε. Δίχως διδακτισμό, κούφιες εξάρσεις και ευκολίες, ο Αλμοδόβαρ χαρίζει μια ολόκληρη ταινία του –και την οπτική του, τα χρώματά του, τις ηθοποιούς του– ολοκληρωτικά σε μια ιδέα. Όχι τόσο ελπίδας, όσο προσωπικής επιμονής. Ή όπως λέει κι η Ίνγκριντ, «υπάρχουν πολλοί τρόποι να ζεις μέσα σε μια τραγωδία».

Διαβάστε εδώ την αναλυτική κριτική της ταινίας “Το Διπλανό Δωμάτιο”.

Ακόμα κυκλοφορούν

Με Αξιοπρέπεια: Μετά το θάνατο της γυναίκας του, ηλικιωμένος άντρας έρχεται στην πόλη μένοντας με τον γιο του και τη νύφη του. Τη μέρα των γενεθλίων του όμως, ο γιος του καλεί τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για να ανακοινώσει πως αδυνατεί πλέον να τον φροντίζει. Μυστικά και λάθη του παρελθόντος τότε θα βγουν στην επιφάνεια, οδηγώντας στην ανάπτυξη μιας οικογενειακής τραγωδίας. Ελληνική ταινία με συμμετοχή στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Το Γόνατο της Αχέντ: Ένας ισραηλινός filmmaker αντιμετωπίζει τον θάνατο της μητέρας του αλλά και τον θάνατο της ελευθερίας τριγύρω του. Ειδικό βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ Καννών του 2021(!).

Τότο 2: Η Σχολική Εκδρομή: Ο Τοτός και η τρελοπαρέα του πάνε σχολική εκδρομή στην εξοχή με σκοπό να μάθουν περισσότερα για την οικολογία, αλλά η περιπέτεια τους περιμένει. Συνέχεια της παιδικής περιπέτειας.

Βραδύποδες στην Κουζίνα: Παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων.