ΕΞΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΚΑΤΩ ΕΣΟΔΑ ΚΑΙ ΕΞΟΔΑ: “ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΜΗΝΑΣ”

Η οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας είναι το αγαπημένο θέμα των ειδήσεων, αλλά για τους περισσότερους εργαζόμενους, η πραγματικότητα απέχει κατά πολύ από τις ωραιοποιημένες εικόνες.

Τα στοιχεία, για άλλη μια φορά, αποκαλύπτουν την αλήθεια: τα έξοδα αυξάνονται με ρυθμούς που οι μισθοί αδυνατούν να ακολουθήσουν, και η πίεση γίνεται ασφυκτική.

Ο μισθός που καταβάλλεται για τη σκληρή εργασία, συνήθως δεν επαρκεί για να καλύψει τα απαραίτητα. Ενοίκια στον Θεό, λογαριασμοί, σούπερ μάρκετ, μεταφορικά, και αν περισσέψει κάτι, ίσως και λίγη διασκέδαση…

Όλα γίνονται πιο ακριβά, πιο δύσκολα, πιο μακρινά. Και εργαζόμενοι αναρωτιούνται όχι πώς θα προοδεύσουν, αλλά πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν.

ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ Ο ΜΕΣΟΣ ΕΤΗΣΙΟΣ ΜΙΣΘΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τρίτη από το τέλος βρίσκεται η Ελλάδα ανάμεσα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον ετήσιο μισθό πλήρους απασχόλησης για το 2023, σύμφωνα με τα στατιστικά που ανακοίνωσε η Eurostat στις αρχές Νοεμβρίου.

Όπως αποτυπώνεται από τα στατιστικά, ακολουθεί η Βουλγαρία και η Ουγγαρία, που βρίσκονται στις δύο τελευταίες θέσεις.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο μέσος ετήσιος μισθός προσαρμοσμένος για πλήρη απασχόληση το περασμένο έτος κυμάνθηκε στα 37.900 ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 6,5% από τα 35.600 του 2022.

Στην πρώτη θέση βρίσκεται το Λουξεμβούργο με 81.100 ευρώ και ακολουθούν η Δανία με 67.600 και η Ιρλανδία 58.700.

Ο μέσος ετήσιος μισθός της Ελλάδας διαμορφώνεται στα 17.000 ευρώ και κατατάσσει την χώρα μας τρίτη από το τέλος.

Το πιο χαμηλό ετήσιο εισόδημα καταγράφεται στη Βουλγαρία με 13.500 ευρώ και ακολουθεί η Ουγγαρία με 16.900.

Η εικόνα είναι απλή και σκληρή: αν δεν μπορείς να εξοικονομήσεις ούτε για τα πιο βασικά, πώς να σχεδιάσεις το μέλλον, πώς να ονειρευτείς; Παρά την αδιάκοπη προσπάθεια να τα βγάλουν πέρα, οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να περιορίσουν τα πάντα: τις προσωπικές τους ανάγκες, τις κοινωνικές τους επαφές, τον ελεύθερο χρόνο τους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις ολοένα αυξανόμενες υποχρεώσεις.

Στην πραγματικότητα, το ποσό που μένει στο τέλος του μήνα, αν και θετικό σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι συχνά τόσο μικρό που δεν αρκεί για να καλύψει απρόβλεπτα έξοδα ή να αποταμιευτεί για το μέλλον. Αυτή είναι η καθημερινότητα των εργαζομένων στην Ελλάδα και το “πώς τα βγάζεις πέρα” έχει εξελιχθεί σε μια μόνιμη ανησυχία. Αλλά, ποιος ακούει;

Έξι άτομα ηλικίας 24-38 ετών, που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα, μιλούν στο NEWS 24/7, κάνοντας τον απολογισμό του μήνα τους, βάζοντας κάτω τα έσοδα και τα έξοδα. Μπορούν πραγματικά να τα βγάλουν πέρα ή κάθε μήνα βρίσκονται να παλεύουν για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες; Ποιες είναι οι θυσίες που κάνουν και πόσο δύσκολο είναι για αυτούς να κάνουν πλάνα για το μέλλον τους;

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΤΟ… ΘΡΙΛΕΡ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ

Μαργαρίτα, 27 ετών – Ιδιωτική υπάλληλος

• Μισθός: 1.075 ευρώ
• Ενοίκιο: 400 ευρώ
• Λογαριασμοί: 120 ευρώ
• Σούπερ μάρκετ: 60 ευρώ (το φαγητό είναι άλλο ποσό γιατί δεν μαγειρεύω οπότε +150 ευρώ για φαγητό)
• Μεταφορικά: 60 ευρώ (βενζίνη)
• Έξοδα για διασκέδαση: 350 ευρώ
• Σύνολο εξόδων: 1.140 ευρώ
• Υπόλοιπο: -65 ευρώ

Η Μαργαρίτα σχολιάζει: “Όπως βλέπεις αν θέλω όντως να διασκεδάσω, μπαίνω μέσα οικονομικά! Οπότε κάτι κόβω από φαγητό και από διασκέδαση για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στη σκληρή πραγματικότητα αυτής της χώρας. Και φυσικά δεν υπάρχει υπόλοιπο στο ταμείο στο τέλος του μήνα… Επίσης, κάτι πολύ θλιβερό, αλλά πραγματικό, είναι το γεγονός ότι συνεχώς εύχομαι να μην αρρωστήσω για να μην χρειαστεί να πληρώσω φάρμακα και γιατρούς, γιατί μπορεί να μην έχω τα χρήματα για να το κάνω…”

Δημήτρης, 32 ετών – Υπάλληλος εστίασης

• Μισθός: 880 ευρώ
• Ενοίκιο: 330 ευρώ
• Λογαριασμοί: 100-150 ευρώ
• Σούπερ μάρκετ: 150 ευρώ
• Μεταφορικά: 70-100 ευρώ
• Έξοδα για διασκέδαση: 70-100 ευρώ
• Σύνολο εξόδων: 720-830 ευρώ
• Υπόλοιπο: 50-160 ευρώ

Ο Δημήτρης εξηγεί: “Η δουλειά μου στον τομέα της εστίασης, δεν είναι ιδιαίτερα καλά αμειβόμενη, όμως προσπαθώ να κρατάω τα έξοδά μου χαμηλά για να μπορώ να επιβιώσω. Παρόλο που το ενοίκιο μου είναι σχετικά προσιτό σε σχέση με αυτά που βλέπω στην Αθήνα (και φρίττω), το κόστος των λογαριασμών, του σούπερ μάρκετ και των μεταφορικών επηρεάζει σημαντικά τη ζωή μου. Όσον αφορά τα έξοδα για διασκέδαση, τα θεωρώ απαραίτητα για την ψυχολογία μου, αφού η δουλειά μου μπορεί να είναι πολύ κουραστική και απαιτητική. Ωστόσο, αυτή η ζωή με περιορίζει οικονομικά, καθώς το υπόλοιπο του μήνα είναι πάντα αβέβαιο και ποτέ δεν γνωρίζω αν θα καταφέρω να καλύψω τις αναγκαίες υποχρεώσεις χωρίς να μπλέξω με χρέη. Αν και το υπόλοιπο είναι συνήθως θετικό, η πίεση παραμένει, και δεν μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου όπως θα ήθελα. Σκέφτομαι συνεχώς να φύγω στο εξωτερικό, να φτιάξω ένα πλάνο, αλλά δεν είναι εύκολο κι αυτό.”

Ηλέκτρα, 24 ετών – Ιδιωτική υπάλληλος

• Μισθός: 970 ευρώ
• Ενοίκιο: 310 ευρώ
• Λογαριασμοί: 100 ευρώ
• Σούπερ μάρκετ: 100 ευρώ
• Μεταφορικά: 0 ευρώ
• Έξοδα για διασκέδαση: 350 ευρώ
• Έξτρα, ψυχική υγεία: 70 ευρώ
• Επιπλέον ανάγκες που μπορεί να προκύψουν: 40 ευρώ
• Σύνολο εξόδων: 970 ευρώ
• Υπόλοιπο: 0 ευρώ

“Όπως βλέπετε, το υπόλοιπο είναι ένα στρογγυλό μηδενικό. Αυτό τα λέει όλα… Έτσι βγαίνει ο μήνας. Κι αν προκύψει κάποιο αναγκαίο σοβαρό έξοδο, είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθεί!”, σχολιάζει η ίδια.

Στέφανος, 38 ετών – Τεχνικός Υπολογιστών

• Μισθός: 1.200 ευρώ
• Ενοίκιο: 400 ευρώ
• Λογαριασμοί: 120-130 ευρώ
• Σούπερ μάρκετ: 160-200 ευρώ
• Μεταφορικά: 100-130 ευρώ
• Έξοδα για διασκέδαση: 100-120 ευρώ
• Σύνολο εξόδων: 880-980 ευρώ
• Υπόλοιπο: 220-320 ευρώ

Ο Στέφανος εξηγεί: “Ο μισθός είναι κολλημένος εκεί, ενώ οι ανάγκες συνεχώς αυξάνονται. Το ενοίκιό μου που είναι υψηλό. Οι λογαριασμοί σταθερά ψηλά πλέον, τα έξοδα για το σούπερ μάρκετ και τα μεταφορικά, που απαιτούν καθημερινή κάλυψη, μειώνουν το εισόδημά μου αισθητά. Η διασκέδαση είναι κάτι που δεν θέλω να παραλείψω, καθώς μου δίνει την ευκαιρία να ξεφύγω από την ένταση της δουλειάς και της καθημερινότητας. Ωστόσο, το υπόλοιπο του μήνα δεν είναι τόσο μεγάλο και ποτέ δεν έχω το περιθώριο για να κάνω αποταμίευση ή να προγραμματίσω κάτι έκτακτο. Οι αυξανόμενες τιμές με κάνουν να νιώθω ότι η οικονομική πίεση είναι συνεχής, και κάθε μήνα φοβάμαι για το αν θα καταφέρω να καλύψω όλες τις υποχρεώσεις χωρίς να μπλέξω σε χρέη.”

Άννα, 28 ετών – Φιλόλογος σε φροντιστήριο

• Μισθός: 1.100 ευρώ
• Ενοίκιο: 480 ευρώ
• Λογαριασμοί: 120-130 ευρώ
• Σούπερ μάρκετ: 150-200 ευρώ
• Μεταφορικά: 70-90 ευρώ
• Έξοδα για διασκέδαση: 40-60 ευρώ
• Σύνολο εξόδων: 860 – 960 ευρώ
• Υπόλοιπο: 140-240 ευρώ

Η Άννα μού λέει: “Η καθημερινότητά μου είναι πολύ πιεσμένη και κάθε μήνα πρέπει να υπολογίζω ακριβώς πώς θα καλύψω τα έξοδα. Το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στο ενοίκιο, που είναι σχεδόν το μισό του μισθού μου. Η αύξηση των τιμών στο σούπερ μάρκετ με έχει αναγκάσει να περιορίσω τα ψώνια μου, αλλά δεν υπάρχει επιλογή –πρέπει να αγοράσω τα βασικά. Αν και δεν βγαίνω πολύ έξω, τα έξοδα για διασκέδαση είναι απαραίτητα για να αποσυμπιεστώ από την ένταση της δουλειάς. Στην πραγματικότητα, το υπόλοιπο είναι πάντα μηδαμινό και συχνά καταλήγω να μένω με λιγότερα από όσα χρειάζομαι για να αντεπεξέλθω και να είμαι έτοιμη για έκτακτα έξοδα. Στο τέλος του μήνα δεν περισσεύει σχεδόν τίποτα. Το άγχος είναι καθημερινό. Δεν υπάρχει το περιθώριο να αποταμιεύσω ή να καλύψω αναπάντεχες ανάγκες.”

Μαρίνα, 35 ετών – Νοσηλεύτρια σε ιδιωτική κλινική

• Μισθός: 1.100 ευρώ
• Ενοίκιο: 450 ευρώ
• Λογαριασμοί: 130-140 ευρώ
• Σούπερ μάρκετ: 180-220 ευρώ
• Μεταφορικά: 60-80 ευρώ
• Έξοδα για διασκέδαση: 70-90 ευρώ
• Σύνολο εξόδων: 890-1.040 ευρώ
• Υπόλοιπο: 60-210 ευρώ

Η Μαρίνα αναφέρει: “Η δουλειά μου στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης είναι αρκετά δύσκολη, αλλά το εισόδημά μου δεν επαρκεί για τις ανάγκες που έχω, αλλά και για την πλάτη που βάζω. Το ενοίκιο είναι πολύ υψηλό σε σχέση με τον μισθό μου, οι τιμές στο σούπερ μάρκετ; Άστο… Ακόμα και αν προσπαθώ να περιορίσω τα έξοδα, πάλι στο τέλος του μήνα μένω με τόσα λίγα χρήματα, που δεν μπορώ να τα κάνω και τίποτα σπουδαίο. Πώς να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο; Πώς να κάνεις ένα πλάνο, ένα σχέδιο για κάτι καλύτερο; Όσο και αν προσπαθώ να οργανώσω το budget μου, πάντα υπάρχει αυτή η αίσθηση πίεσης και αβεβαιότητας για το παρόν, αλλά και για το μέλλον.”

Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δεν ζητούν πολυτέλειες. Απαιτούν τα βασικά: έναν αξιοπρεπή μισθό, σταθερή εργασία και τη δυνατότητα να ζουν χωρίς το διαρκές άγχος της καθημερινής επιβίωσης. Αντιθέτως, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα σύστημα γεμάτο εμπόδια, ανασφάλεια και φοβερή πίεση. Όσοι παραμένουν στη χώρα αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο που τους στερεί κάθε προοπτική και όραμα για το μέλλον. Πώς να φτιάξουν οικογένεια, να δημιουργήσουν ή να εξελιχθούν, όταν η καθημερινότητα μοιάζει με αδιάκοπη μάχη για τα στοιχειώδη;

Η ψυχολογική επιβάρυνση σε αυτό το πλαίσιο είναι τεράστια. Οι εργαζόμενοι βιώνουν ένα διαρκές άγχος, βυθισμένοι στην απογοήτευση. Η κρατική αδιαφορία στερεί ακόμη και το δικαίωμα στη διασκέδαση και την ξεκούραση. Εκδρομές, διακοπές, ηρεμία, χαλάρωση -όλα αυτά έχουν μετατραπεί σε απλησίαστες πολυτέλειες για πολλούς ανθρώπους. Πώς να χαλαρώσει, να διασκεδάσει και να “ξεφύγει” κανείς όταν δεν γνωρίζει αν θα μπορέσει να πληρώσει τον επόμενο λογαριασμό ρεύματος ή το ενοίκιό του;

Η αίσθηση εγκατάλειψης γίνεται όλο και πιο έντονη, καθώς η στήριξη από το κράτος μοιάζει ανύπαρκτη. Παρά τις συνεχείς υποσχέσεις των πολιτικών για αλλαγές στις ζωές μας, στην πραγματικότητα γινόμαστε μάρτυρες μιας αυξανόμενης αδιαφορίας, που οδηγεί σε φτώχεια και απελπισία. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά είναι φυσιολογικά, αλλά αυτή η προσπάθεια είναι τουλάχιστον θλιβερή. Χιλιάδες άνθρωποι που δεν βρίσκουν διέξοδο στις πολιτικές που εφαρμόζονται, ενώ την ίδια ώρα οι κυβερνώντες είναι προσηλωμένοι στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ελίτ, αφήνοντας τη χώρα να “αιμορραγεί”.