Η προπονήτρια με τις γόβες κι ο μισογυνισμός στην πλάγια γραμμή

Η ανάληψη καθηκόντων από τη Σελέν Ερντέμ, την Τουρκάλα προπονήτρια της ομάδας γυναικών μπάσκετ του ΠΑΣ Γιάννινα, ανέδειξε για ακόμη μια φορά το βαθύ πρόβλημα της ανισότητας στην αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών στον αθλητισμό– και όχι μόνο.

Αντί η συζήτηση να επικεντρωθεί στην εμπειρία, τη στρατηγική και την ικανότητά της να καθοδηγήσει την ομάδα της, το ενδιαφέρον πολλών περιορίστηκε στο ντύσιμό της και στις ψηλοτάκουνες γόβες της.

Αυτή η εμμονή με την εμφάνιση των γυναικών σε επαγγελματικούς χώρους –και ειδικά στον αθλητισμό– είναι σεξιστική και εμετική. Αν ήταν άνδρας προπονητής, κανείς δεν θα έγραφε για το αν φορούσε κουστούμι ή σκαρπίνια, ούτε θα αναλωνόταν σε σχόλια για την εμφάνισή του. Ολόκληρη η προσέγγιση θυμίζει ότι, ακόμη και σήμερα, η κοινωνία έχει την τάση να αντιμετωπίζει τις γυναίκες με γνώμονα την εξωτερική τους εμφάνιση, παραβλέποντας τα ουσιαστικά τους προσόντα. Πόσο θλιβερό είναι να αξιολογούμε ανθρώπους που παλεύουν σε υψηλό επίπεδο, όχι με βάση το έργο τους αλλά με βάση στερεότυπα που δεν έχουμε ξεπεράσει…

Στα social media, τα σχόλια κάτω από τις δημοσιεύσεις για την Ερντέμ περιλαμβάνουν υποτιμητικές φράσεις, ειρωνείες και χλευασμό, που αποδεικνύουν πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο μισογυνισμός. Αντί να επικροτήσουμε το γεγονός ότι μια γυναίκα από μια άλλη χώρα κατάφερε να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο σε ελληνική ομάδα, επιλέγουμε να την υποτιμήσουμε με σχόλια που προδίδουν μικρότητα και στερεοτυπική σκέψη. Αυτές οι αντιδράσεις δεν περιορίζονται στην Ερντέμ –αποτελούν μέρος ενός μεγαλύτερου προβλήματος που αντιμετωπίζουν όλες οι γυναίκες που τολμούν να ξεχωρίσουν σε χώρους που θεωρούνται «ανδροκρατούμενοι».

Ο σεξισμός στον αθλητισμό παραμένει ένα από τα πιο ανησυχητικά και επίμονα προβλήματα, παρόλο που η κοινωνία προοδεύει σε πολλά άλλα μέτωπα. Η ανισότητα στις ευκαιρίες, η υποεκπροσώπηση των γυναικών σε ηγετικές θέσεις, καθώς και η διαφορετική αντιμετώπιση των επιτυχιών ανδρών και γυναικών αθλητών, είναι μια άσχημη πραγματικότητα στον χώρο αυτό. Οι γυναίκες συχνά πρέπει να αποδεικνύουν την αξία τους περισσότερο από τους άνδρες, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν στερεότυπα για την εμφάνισή τους, τον χαρακτήρα τους ή τις ικανότητές τους. Ο αθλητισμός θα έπρεπε να είναι χώρος ίσων ευκαιριών και σεβασμού για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, και όχι πεδίο για την αναπαραγωγή των κοινωνικών ανισοτήτων.

Πότε θα αντιμετωπίσουμε όλους τους επαγγελματίες με ίσα μέτρα και σταθμά; Ο δρόμος για την ισότητα παραμένει μακρύς και δυστυχώς γεμάτος τέτοιες νοοτροπίες που μας κρατούν πίσω. Ώρα να αλλάξουμε. Αν θέλουμε ο αθλητισμός να είναι χώρος προόδου, έμπνευσης και δικαιοσύνης, οφείλουμε να αφήσουμε πίσω αυτές τις αναχρονιστικές αντιλήψεις.

Η Ερντέμ, όπως κάθε επαγγελματίας, δικαιούται να αξιολογείται για το έργο της και μόνο. Τα παπούτσια που φορά δεν έχουν καμία σημασία όταν βρίσκεται στο γήπεδο και καθοδηγεί την ομάδα της. Η συζήτηση θα έπρεπε να αφορά τη δυναμική που φέρνει στον πάγκο, τις προπονητικές της τακτικές και την ικανότητά της να εμπνεύσει τις παίκτριές της. Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε αυτές τις μικροπρεπείς και γεμάτες προκαταλήψεις αντιδράσεις και να προχωρήσουμε σε έναν πιο ώριμο και ισότιμο τρόπο σκέψης. Γιατί η αλήθεια είναι απλή: στον αθλητισμό, όπως και σε κάθε επαγγελματικό χώρο, το μόνο που έχει σημασία είναι η δουλειά. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά θόρυβος.