Οι τεμπέληδες του εκλογικού νόμου

Η κουβέντα για αλλαγή του εκλογικού νόμου, είναι μια επαναλαμβανόμενη συζήτηση, που συνήθως έρχεται στην επικαιρότητα, όταν μια κυβέρνηση ανησυχεί για τις επιδόσεις της στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν.

Παρά τις διαψεύσεις, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση, βλέποντας ότι η αυτοδυναμία σε μια επόμενη εκλογική αναμέτρηση, μετατρέπεται σε άπιαστο όνειρο, συζητά τρόπους και παρεμβάσεις για να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το πρώτο κόμμα. Η αλαζονεία της σιγουριάς ότι θα είναι πρώτο κόμμα, δεν είναι της παρούσης.

Ήδη εφαρμόζεται ενισχυμένη αναλογική με κλιμακωτό μπόνους εδρών, ωστόσο οι σεφ των εκλογομαγειρείων ετοιμάζουν συνταγές που περιλαμβάνουν από την άνοδο του ορίου εισόδου για τα μικρότερα κόμματα από το 3% στο 4% ή στο 5% μέχρι το έξτρα μπόνους στο πρώτο κόμμα ανάλογα με τη διαφορά του από το δεύτερο.

Η κυβέρνηση διαψεύδει τις συζητήσεις, αλλά είναι προφανές ότι αυτές γίνονται και υπάρχουν πολιτικά επιχειρήματα για το αν πρέπει ή όχι να γίνει παρέμβαση στον εκλογικό νόμο.

Κάποιοι επιχειρηματολογούν για την ανάγκη σταθερότητας στην εποχή του απολιτίκ και της αποχής και κάποιοι λένε ότι μια παρέμβαση θα έδειχνε την ηττοπάθεια της κυβέρνησης και θα συσπείρωνε τους μικρούς Τραμπ που συνωστίζονται στα δεξιά της.

Υπάρχει όμως και κάτι πιο σημαντικό από τους πολιτικούς τακτικισμούς. Μια παραδοχή και μια παράδοση άνευ όρων.

Η παραδοχή είναι ότι η κυβέρνηση που τα “κάνει όλα καλά, που μακροοικονομικά σκίζει” και που εξελέγη για να μετατρέψει ένα δυσλειτουργικό κράτος σε επιτελικό, απέτυχε στο να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών.

Όταν παραδέχεσαι ότι πρέπει να πειράξεις τον εκλογικό νόμο, ώστε να ενισχύσεις ακόμα περισσότερο την ενισχυμένη αναλογική, τότε ομολογείς ότι η πολιτική σου δεν επιδοκιμάζεται από τους πολλούς.

Η παράδοση άνευ όρων, έρχεται αγκαζέ με την οκνηρία.

Τις ζωές των πολιτών τρώει καθημερινά η ακρίβεια. Την ώρα που υπουργοί που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να παίρνεις το λεωφορείο, να μην έχεις δικό σου σπίτι και να μένεις χωρίς χρήματα στα μέσα του μήνα, πανηγυρίζουν για τη “σταθερότητα”, χιλιάδες ασφυκτιούν.

Ο πολίτης δεν νοιάζεται για την περιγραφή του προβλήματος και την προπαγάνδα περί “εισαγόμενης ακρίβειας”, δεν ζήτησε κάποιον να του εξηγήσει το πρόβλημα, ψήφισε κάποιον να το λύσει.

Η αποτυχία της κυβέρνησης ήταν επιλογή της, καθώς η ανισότητα μπορεί να καταπολεμηθεί με την ενίσχυση της απασχόλησης και των εργαζομένων (όχι με την μείωση της ανεργίας μέσω κακοπληρωμένης εργασίας) και από την κατεύθυνση που θα πάρει η διανομή του πλούτου.

Αντί να εκμεταλλευθεί την ευνοϊκή συγκυρία με τα χρήματα της πανδημίας και του Ταμείου Ανάκαμψης για να ενισχύσει μια δίκαιη ανάπτυξη, επέλεξε τον αυτοθαυμασμό, τις απευθείας αναθέσεις και την ασυδοσία των λίγων που κερδοσκοπούν με κάθε ευκαιρία.

Η δημοσκοπική της φθορά είναι αποτέλεσμα των παραπάνω, χωρίς καν να εξετάσουμε πιο σύνθετα ζητήματα όπως το δημογραφικό, η κλιματική κρίση, οι υποδομές, το κράτος δικαίου.

Το δύσκολο είναι να λύσεις τα προβλήματα ή να παρουσιάσεις μακροπρόθεσμο σχέδιο για την επίλυσή τους και να περιμένεις την αναγνώριση από τον ψηφοφόρο. Το εύκολο είναι να πειράξεις τους κανόνες του παιχνιδιού.

Η τεμπελιά όμως παρατηρείται και στην προσέγγιση αυτών που αρχίζουν και ακούν τις απλοϊκές λύσεις και προτάσεις των μικρών Τραμπ, που πολλαπλασιάζονται στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Και εδώ οκνηρία παρατηρείται και στην κεντροαριστερή και αριστερή αντιπολίτευση.

Πώς θα γίνει η επαναπροσέγγιση αυτών των ψηφοφόρων; Πώς ζουν; Ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους και πώς θα φτάσει σε αυτούς μια πολιτική πρόταση, που θα επισκιάσει μια απλοϊκή τραμπική μπούρδα;

Αντί να μελετηθεί το γιατί όλο και περισσότεροι γοητεύονται από παλαβομάρες, ψεκασμένες θεωρίες και συνθήματα χωρίς λογική, αρχίζουν τα παιχνίδια με τον εκλογικό νόμο, ώστε να εξασφαλίζεται μια “σταθερότητα”, που όταν όμως δεν βελτιώνει τη ζωή των πολλών, μετατρέπεται σε αφόρητη στασιμότητα.

Οι συνταγές των εκλογικών σεφ, δεν θα αποτρέψουν τους πολίτες από το να δοκιμάσουν το δηλητηριασμένο φαγητό της ακροδεξιάς, ειδικά αν είναι πεινασμένοι και εξαντλημένοι από την ακρίβεια.

Το παιχνίδι με τον εκλογικό νόμο, θα καταλήξει για άλλη μια φορά σε βαριά ήττα της πολιτικής.