Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι δεν ήταν οι μόνοι Ευρωπαίοι που έκαναν χρήση ουσιών

Τρεις Πολωνοί ερευνητές (ένας αρχαιολόγος και δυο βιολόγοι) δημοσίευσαν μελέτη στο περιοδικό De Gruyter που αμφισβητεί τη θεωρία ότι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι και οι Σουμέριοι (Κίνα) έκαναν χρήση ουσιών, πέραν του αλκοόλ.

Προηγούμενες εργασίες έχουν αποκαλύψει πως κατά τα αρχαία χρόνια οι κάτοικοι της Μεσογείου χρησιμοποιούσαν 12 διαφορετικούς τρόπους για να «αλλάζουν» την πραγματικότητα που ζούσαν. Δυο ήταν οι κυρίαρχοι: το όπιο και η κάνναβη.

Στη λίστα υπήρχαν επίσης,

*η ερυσίβη (μύκητας που είναι κοινός στη σίκαλη και προκαλεί παραισθήσεις -έως και θάνατο),
*ο μπλε λωτός (έχει ψυχοδραστικό αλκαλοειδές το οποίο προσφέρει ήπια ευφορία και ηρεμία, μαζί με αυξημένη λίμπιντο).
*το ’τρελό μέλι’ (αυτό από τα άνθη ροδόδεντρου περιέχει νευροτοξίνες που προκαλούν αλλοιωμένη συνείδηση, παραλήρημα και ναυτία).
*το υοσκύαμο/γερούλι (ο καπνός του φυτού ή η κατάποση προκαλούσε συμπτώματα όμοια της μέθης),
*το salama porgy/ονειρόψαρο (είδος τσιπούρας που δημιουργεί έντονες παραισθήσεις).

Δεν υπήρχε όμως, κάποια ένδειξη πως γινόταν χρήση ανάλογων ουσιών από ‘βάρβαρους’ (όρος των Ελλήνων για τους ξένους), μέχρι τη μελέτη των Πολωνών επιστημόνων που προτείνουν πως και οι Γερμανοί της Βόρειας Ευρώπης χρησιμοποιούσαν διεγερτικά πριν τις μάχες.

Αναζήτησαν έμμεσες ενδείξεις σε 241 μικρά τεχνουργήματα σε σχήμα κουταλιού με λαβές από 40 έως 70 χιλιοστά, μικρά μπολ και επίπεδους δίσκους από 10 έως 20 χιλιοστά, που βρέθηκαν σε ζώνες πολεμιστών σε 116 αρχαιολογικούς χώρους της ρωμαϊκής περιόδου (περίπου έβδομος αιώνας έως 5ος αιώνας π.Χ.) στη βόρεια Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της σύγχρονης Γερμανίας, Σκανδιναβίας και Πολωνίας.

Όπως σημείωσαν οι ερευνητές «οι πολεμιστές θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει τα κουτάλια για να μετρήσουν τη σωστή δόση που θα τους έδινε τα επιθυμητά αποτελέσματα και θα μείωνε την πιθανότητα υπερβολικής δόσης» διεγερτικών που προμηθεύονταν τοπικά ή μέσω εμπορίου, κατά τη ρωμαϊκή εποχή, τα οποία μπορούσαν να λάβουν σε υγρή μορφή ή ως σκόνη πριν τη μάχη και σε ιατρικούς ή/και τελετουργικούς σκοπούς.

«Η χρήση διεγερτικών διέγερσης μπορεί να ήταν πολύ μεγαλύτερη από ό,τι είχε υποτεθεί», τόνισαν οι συγγραφείς της δημοσίευσης, οι οποίοι πρότειναν και ότι οι βορειοευρωπαίοι πρέπει να είχαν σημαντικές γνώσεις και οργανωτικές ικανότητες για να εξασφαλίσουν και να διανείμουν τους απαραίτητους τύπους και ποσότητες ουσιών.

Επιπλέον, η ζήτηση για διεγερτικά θα μπορούσε να τονώσει τις οικονομίες εν καιρώ πολέμου.