Δωρεάν στην πόλη την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου – 3 εκδηλώσεις χωρίς είσοδο

Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα του 2024, τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, και η Αθήνα συνεχίζει να προσφέρει δωρεάν εκδηλώσεις που μπορούμε να απολαύσουμε χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψουμε χρήματα.

Προτείνουμε ενδιαφέρουσες δωρεάν βόλτες για την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου σε ποικίλες εκδηλώσεις, συναντήσεις και εικαστικά δρώμενα, που πραγματοποιούνται στην πόλη από πολιτιστικούς οργανισμούς, γνωστές γκαλερί και φορείς.

Ιδού μερικές ευκαιρίες να ψυχαγωγηθείς σήμερα με δωρεάν είσοδο.

“1967 -1974 Κουλτούρες σε αντιπαράθεση. Ζωή – Τέχνη – Προπαγάνδα” – Δωρεάν στο Μέγαρο Εϋνάρδου

Στην έκθεση στο Μέγαρο Εϋνάρδου (Αγίου Κωνσταντίνου 20, Αθήνα) παρουσιάζονται τεκμήρια και έργα τέχνης που απόκεινται στις πλούσιες συλλογές του ΜΙΕΤ, των Γενικών Αρχείων του Κράτους και του Αρχείου της ΕΡΤ, τα οποία αποτυπώνουν γλαφυρά όχι τόσο την ιστορία της περιόδου όσο την ιδεολογική περιπέτεια της νεοελληνικής κοινωνίας τα ταραγμένα εκείνα χρόνια, με απώτερο στόχο τη βαθύτερη κατανόηση, την αυτογνωσία της δικής μας, μεταπολιτευτικής κοινωνίας.

Η δικτατορία 1967–1974 επέφερε βαθύτατες αλλαγές στον ιστό της χώρας, ανατρέποντας και τελικά αναδιαμορφώνοντας και ανανεώνοντας τα έως τότε πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα. Υπήρξε όμως και μια περίοδος με βαθύτατο αντίκτυπο στο ιδεολογικό υπόβαθρο και το πολιτιστικό παράδειγμα της ελληνικής κοινωνίας.

”Μνημονεύοντας Εκείνους…” – Δωρεάν εκδήλωση στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και το δράμα των αγνοουμένων, συνεχίζεται. Μια ανείπωτη τραγωδία, ένα χρονίζον ανθρωπιστικό ζήτημα που το ακολουθούν χιλιάδες δραματικές ιστορίες.

Επώδυνες αναμνήσεις και ένας αριθμός, 1.619, ο οποίος εξελίχθηκε σε σύμβολο. Για την Κύπρο και την Ελλάδα παραμένει μια ανοιχτή πληγή. Για τους συγγενείς, που όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψαν ποτέ να αναζητούν την τύχη των δικών τους ανθρώπων στον ψυχρό κατάλογο των αγνοουμένων της Κύπρου, έγινε μια οδυνηρή πραγματικότητα.

Ωστόσο, εξακολουθούν να πορεύονται με την ελπίδα και τις προσδοκίες για τη πολυπόθητη στιγμή της λύτρωσης. Και μέχρι τότε δεν σταματούν να τους μνημονεύουν…

Το Γραφείο της Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Παγκύπρια Οργάνωση Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων και η Πανελλήνια Επιτροπή Γονέων και Συγγενών Αδήλωτων Αιχμαλώτων και Αγνοουμένων Κυπριακής Τραγωδίας διοργανώνουν την Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής με τίτλο: “Μνημονεύοντας Εκείνους…” που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024 στην Αίθουσα Θεάτρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στις 19:30 με την αρωγή της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα, του Κέντρου Πολιτισμού “Σπίτι της Κύπρου” και του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

Η Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής τελεί υπό την αιγίδα: της Α.Ε. της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και της Α.Ε. του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη.

Κατά τη διάρκεια της Εκδήλωσης καταξιωμένοι Έλληνες και Κύπριοι καλλιτέχνες θα ερμηνεύσουν τραγούδια σχετικά με την Κύπρο ανάμεσά τους και πολλά σε στίχους του ποιητή Πόλυ Κυριάκου από την ολοκληρωμένη δουλειά που κυκλοφόρησε το 2024 με τίτλο “Κύπρος νυν και αεί” σε παραγωγή του Γιώργου Νταλάρα.

Τραγούδια θα ερμηνεύσουν οι: Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Παντελής Θαλασσινός, Δώρος Δημοσθένους, Γιάννης Διονυσίου, Μαριάννα Ζάχου. Διεύθυνση ορχήστρας: Νεοκλής Νεοφυτίδης. Παράλληλα θα υπάρξουν απαγγελίες από τον ποιητή και στιχουργό, Πόλυ Κυριάκου και την ηθοποιό Αιμιλία Υψηλάντη. Χρονικό για τους Αγνοούμενους θα αναγνώσει ο δημοσιογράφος Γιώργος Λιάνης.

Είσοδος ΔΩΡΕΑΝ. Για κρατήσεις θέσεων μπείτε στο www.mcf.gr

“The Self Behind the Window” – Δωρεάν στο Κέντρο Ιλεάνα Τούντα 

Στο βιβλίο του Αμερικανού ψυχολόγου Robert Romanyshyn “Technology as Symptom and Dream”,ο Δημήτρης Πολυχρονιάδης βρίσκει την αποτύπωση των προσωπικών του προβληματισμών σε ό,τι αφορά τη σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία, μιας σχέσης που δίχως άλλο μας απασχολεί όλους στο κομβικό σημείο που βρίσκεται σήμερα. Χωρίς κανείς από τους δύο να δαιμονοποιεί τις τεχνολογικές ανακαλύψεις –που σύμφωνα με τον Romanyshyn είναι ταυτόχρονα σύμπτωμα και όνειρο, σύμπτωμα των ασυνείδητων επιθυμιών και φόβων μας και συγχρόνως το όνειρο ενός καλύτερου κόσμου, μέσα στον οποίο οι βαθύτερες επιθυμίες μας μπορούν να εκπληρωθούν– αναρωτιούνται για το αν εντέλει η αποστασιοποιημένη ματιά του σύγχρονου ανθρώπου τον καθιστά κυρίως έναν παρατηρητή που έχει εγκαταλείψει τη βιωματική του σχέση με τον κόσμο.

Το “παράθυρο” πίσω από το οποίο βρίσκεται απομονωμένος ο εκάστοτε παρατηρητής λειτουργεί ως μια μεταφορά για την οργανωμένη όραση που εφηύρε ο ίδιος ο άνθρωπος και μέσω αυτής κατέκτησε μια σειρά τεχνικών και επιστημονικών επιτευγμάτων, με σκοπό να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και όλα όσα τον περιβάλλουν. Με εκκίνηση την γραμμική προοπτική, που μελέτησε τον κόσμο βάσει της απόστασης από τον θεατή, δόθηκε η έμφαση σε αυτήν ακριβώς τη θέαση και όχι στο βίωμα. Το “παράθυρο”, λοιπόν, είναι το πλαίσιο ενός εξαιρετικά οργανωμένου, ορθολογικού κόσμου, τον οποίο ορίζουν ασφυκτικές δομές, διανοητικές ή πραγματικές, και τον καθιστούν τελικά ένα θέαμα προς μέτρηση, χαρτογράφηση, κωδικοποίηση και κατανάλωση.

Σε συνέχεια των παραπάνω μπορούμε να κατανοήσουμε και τους τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους έχτισε ο Πολυχρονιάδης το σώμα της εικαστικής δουλειάς που παρουσιάζει στην ατομική του έκθεση με τίτλο The Self Behind the Window. Τα έργα του αποτελούνται από τρία νοηματικά στοιχεία που σηματοδοτούνται με τρία διαφορετικά μέσα και, όπως αναφέρει ο ίδιος, παρουσιάζονται σαν επαναλαμβανόμενες ασκήσεις που δοκιμάζουν τα όρια και τις εντάσεις ανάμεσά τους. Το “φόντο” πάνω στο οποίο παρουσιάζονται όλα είναι φωτογραφίες από το ψηφιακό αρχείο της NASA και συγκεκριμένα από επανδρωμένες αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Γη και τη Σελήνη, που όμως στο απαίδευτο μάτι μοιάζουν ακατανόητες ή κατεστραμμένες. Οι φωτογραφίες αυτές αποτελούν τον προορισμό, δηλαδή τον κόσμο στην ολότητά του.

Το δεύτερο στοιχείο αποτελεί ένα τρισδιάστατα εκτυπωμένο χωροδικτύωμα, δηλαδή ένας δομικός φορέας των σύγχρονων υπερ-κατασκευών που, συμβολίζοντας το όχημα της παρατήρησης, κατακερματίζει για τον θεατή τις εικόνες του διαστήματος. Το τρίτο στοιχείο είναι ο εαυτός-πλοηγός. Είναι και το μοναδικό βιωματικό στοιχείο των έργων, καθώς αποτελείται από στίχους μουσικών κομματιών που φέρουν για τον καλλιτέχνη μια συναισθηματική φόρτιση αντίστοιχη των προβληματισμών του, μια φόρτιση γεμάτη αμφιβολία και ανασφάλεια.