Λάικ – ντισλάικ: Από τον μοναδικό Δημήτρη Ήμελλο έως τα χείλη της Μπόμπα

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Aυτή τη βδομάδα σχολιάζουμε από τον μοναδικό Δημήτρη Ήμελλο έως τα χείλη της Μπόμπα

ΛΑΪΚ

Ο μοναδικός Δημήτρης Ήμελλος, Μαύρα Περιστέρια και Μάθημα Ελληνικών στα λάικ της Γεωργίας Οικονόμου

Τι συγκινητική στιγμή όταν οι στενοί φίλοι και συνεργάτες του Δημήτρη Ήμελλου, Στάθης Λιβαθινός, Θοδωρής Αμπατζής, Άρης Τρουπάκης και Νίκος Κορδώνης, σήκωσαν στους ώμους τους το φέρετρό του, οδηγώντας τον στην τελευταία του κατοικία. Οι συνοδοιπόροι του στην ίδρυση της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου τον αποχαιρέτησαν με μια κίνηση γεμάτη αγάπη, σεβασμό και βαθιά συγκίνηση, τιμώντας τη φιλία και την καλλιτεχνική τους πορεία.

Δεν μπορώ να μη σχολιάσω πως η τηλεόραση έκανε ένα τεράστιο καλό: σύστησε στο ευρύ κοινό τον Δημήτρη Ήμελλο, έναν από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς της γενιάς του. Μέσα από σειρές όπως ο Σασμός, ανέδειξε την εντυπωσιακή του ικανότητα να ενσαρκώνει πολύπλοκους χαρακτήρες με αλήθεια και βάθος, την πειθαρχία, την αυθεντικότητα και το ταλέντο του.

Η νέα σειρά του Netflix, Black Doves, εντυπωσιάζει με τις εξαιρετικές ερμηνείες της Κίρα Νάιτλι και του Μπεν Γουίσοου, οι οποίες ζωντανεύουν μια συναρπαστική ιστορία κατασκοπείας. Το σφιχτό σενάριο και ο καλοδουλεμένος ρυθμός κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον, ενώ η νουάρ ατμόσφαιρα προσδίδει μοναδική γοητεία σε αυτό το γεμάτο ανατροπές θρίλερ.

Τι ωραίο βιβλίο το  “Μάθημα Ελληνικών” της φετινής νικήτριας του Νόμπελ Λογοτεχνίας, της Νοτιοκορεάτισσας Χαν Γκανγκ. Ένα λυρικό ταξίδι αυτογνωσίας και αναζήτησης νοήματος που συνδυάζει τη γλώσσα με τη μνήμη και την απώλεια. Μέσα από τα μαθήματα αρχαίας ελληνικής γλώσσας, η συγγραφέας εξερευνά τις βαθιές συνδέσεις ανάμεσα στις λέξεις και τα συναισθήματα, ενώ αναδεικνύει τη θεραπευτική δύναμη της επικοινωνίας και της ανθρώπινης επαφής.

Το Σώμα, Puressence στο Floyd και Nosferatu στα λάικ της Χριστίνας Τσατσαράγκου

Δώδεκα γυναίκες ηθοποιοί σε μια καταπληκτική παράσταση για όλα όσα περνάει το έρμο το γυναικείο σώμα, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Στο Σώμα σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου στο Κτήριο Τσίλλερ – Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, ακούσαμε αληθινότατες ιστορίες, είδαμε τον εαυτό μας και γιορτάσαμε το σώμα και την αυτοδιάθεσή του.

Νοσταλγικά περάσαμε στους Puressence στο Floyd, το οποίο γέμισε από φανς της μπάντας. Δεν καταλάβαμε πότε ξεκίνησε και πότε τελείωσε η συναυλία, και μάλλον είναι η τελευταία μας για αυτή τη χρονιά. Για το 2025, ετοιμάσου, όλες οι συναυλίες εδώ…

Περιμένω ανυπόμονα τον Nosferatu του Robert Eggers. Bill Skarsgård, Nicholas Hoult, Lily-Rose Depp και Willem Dafoe, γκόθικ ατμόσφαιρα και ένα τρέιλερ μούρλια. Η μεταμόρφωση του “αγαλματένιου” Skarsgard σε Κόμη Orlok, τρόμαξε, λέει, ακόμα και τους συμπρωταγωνιστές του…. και καλά Χριστούγεννα με αγάπη πάνω απ’ όλα!

Ο Έλτον Τζον, ο Φαρέλ Γουίλιαμς, οι Τρεντ Ρέζνορ και Άτικους Ρος και το συγκρότημα Kneecap (τους οποίους θα δούμε στο Rockwave) περιλαμβάνονται στη βραχεία λίστα των υποψηφίων για Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού. Οι Kneecap και για Best International Feature με την ταινία-αφιέρωμα στη δημιουργία της μπάντας, που φαίνεται να είναι μουσικό “διαμαντάκι”.

Η Lady Gaga τραγουδά το κλασικό «Highway to Hell» των AC/DC μαζί με τον “ημίθεο” Μπράιαν Τζόνσον για ένα Carpool Karaoke χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα. H Gaga μάλιστα αποκάλυψε ότι στα 17 έκανε headbanging στο βιντεοκλίπ “Stiff Upper Lip” ως… κομπάρσος.

“Brutalist”, “Kneecap” και συναυλίες και μουσεία στο Άμστερνταμ για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Χάρηκα πολύ που το φοβερό ιρλανδικό “Kneecap” μπήκε στις shortlists δύο οσκαρικών κατηγοριών, με ελπίδες να προταθεί και για τα δύο. Σε μια χρονιά γεμάτη καλά μουσικά biopics (ποιος να μας το έλεγε!) αυτό είναι μακράν το καλύτερο. Μπόνους το ότι η μπάντα έρχεται το καλοκαίρι στην Ελλάδα για να το κάψουμε παρέα, κι επίσης το ότι συνεχίζουν άφοβα να εκφέρουν αιχμηρό πολιτικό λόγο, εναντίον αποικιοκρατικών και γενοκτονικών δυνάμεων. Τους χαίρομαι απίστευτα.

Στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα ο “Σπόρος της Ιερής Συκιάς”, μια καλή, δυνατή ταινία από τον Μοχάμαντ Ρασούλοφ, ο οποίος πήρε ποινή 8ετούς φυλάκισης από το ιρανικό καθεστώς για το έργο του – ευτυχώς δραπέτευσε από τη χώρα, έφτασε στις Κάννες, βραβεύτηκε, το έργο του κυκλοφόρησε και διαδόθηκε ευρύτατα. Οπωσδήποτε ένα από τα καλλιτεχνικά πρόσωπα της χρονιάς, που μάλιστα μας διηγήθηκε την ιστορία του σε πρώτο πρόσωπο στο news24/7.

Ανυπομονώ να κυκλοφορήσει το “Brutalist” στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο για να δείτε ένα σπάνιου βεληνεκούς δείγμα πραγματικά μεγαλειώδους σινεμά. Χτες μίλησα με τον σκηνοθέτη Μπρέιντι Κόρμπετ (φαβορί για το φετινό Όσκαρ Σκηνοθεσίας) ο οποίος εξήγησε πόσο του αρέσει να μελετά την Ιστορία διαβάζοντας λογοτεχνία, και το πώς γράφοντας ιστορίες και χαρακτήρες υπό αυτό το πρίσμα δεν φοβάται ποτέ ότι αυτό που λέει πρόκειται να παλιώσει. Τα πράγματα για τα οποία μιλά το “Brutalist” θα είναι επίκαιρα, μου είπε, «όσα χρόνια κι αν μου πάρει για να την τελειώσω».

Σκέτη απόλαυση το actors on actors του Variety με τον Κόλμαν Ντομίνγκο και τον Κίραν Κάλκιν. Δύο χαρισματικοί, έξυπνοι άνθρωποι που δεν φαίνεται ούτε για λίγο να πιστεύουν την μυθολογία τους ως ηθοποιοί, που μιλούν με γρήγορο, οξυδερκή τρόπο, με χιούμορ, με σημεία αναφοράς στον πραγματικό κόσμο. Το να ακούω συζητήσεις ηθοποιών μεταξύ τους συνήθως με αφήνει αδιάφορο, αυτό το βίντεο είναι η εξαίρεση – σκέτη απόλαυση.

Στο Άμστερνταμ για λίγες μέρες, είδα το “Wicked” σε 4DX (διασκεδαστική εμπειρία! Για την ίδια την ταινία τα έχουμε πει, αν και τη δεύτερη φορά πέρασα καλύτερα, μάλλον επειδή είχα ήδη σαν δεδομένα τα πράγματα που δεν μου άρεσαν), είδα το παραγνωρισμένο αριστούργημα των Γουατσόφσκι “Speed Racer” σε ένα φανταστικό αφιέρωμα της τοπικής Ταινιοθήκης (εμπνευσμένο από το “Megalopolis” του Κόπολα), και απόλαυσα το να περπατώ σε μια πόλη ήρεμη, χωρίς διαρκή ένταση, κι όπου όλα για κάποιο ανοίγουν περίπου την ώρα που θα ξύπναγα αν δεν είχα δουλειά και ξυπνητήρι.

Εκεί πέρασα υπέροχα στο λάιβ των Vampire Weekend, το τελευταίο της περιοδείας τους. Η μπάντα δεν βρίσκεται στο απόγειο του hype της αλλά είναι ωραίο όταν ένα συγκρότημα που έχεις συνδέσει με τόσα χρόνια της ενήλικης ζωής σου συνεχίζει να δίνει όμορφη μουσική. Highlight πάντως της συναυλίας ήταν ένα τμήμα του encore, όπου έπαιζαν τραγούδια-παραγγελιές που έπαιρναν από το κοινό επί τόπου – σε εμάς έπαιξαν από Μικρό Τυμπανιστή μέχρι Ντέιβιντ Μπόουι, κι από Μπρους Σπρίνγκστιν μέχρι Άνταμ Σάντλερ(!).

Ήταν φανταστική εμπειρία και το Μουσείο Βαν Γκογκ, ως μια συμπυκνωμένη παρουσίαση στο έργο και τη ζωή του καλλιτέχνη, μέσα από πίνακες και αλληλογραφία του. Είναι τρομερά συγκινητική η συνειδητοποίηση του πόσα έκανε (και πόσα έζησε, και πόσα ένιωσε) μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι αυτό που έβλεπα μπροστά μου ήταν ένας πίνακας τον οποίο άφησε ανολοκλήρωτο λίγο πριν αυτο-πυροβοληθεί. Δε θα το ξεχάσω ποτέ.

ΝΤΙΣΛΑΪΚ

Οι Ντε Γκρες και σοκολάτα από το Ντουμπάι για τη Γεωργία Οικονόμου

Οι Γλύξμπουργκ ζητούν ιθαγένεια με το επώνυμο “Ντε Γκρες”. Τυχαίο το όνομα; Δε νομίζω. Κανονικό; Ούτε αυτό το νομίζω. Περισσότερο παραπέμπει σε τίτλο ευγενείας, παρά σε “κανονικό” επώνυμο. Γιατί κανονικό επώνυμο είναι το Παπαδόπουλος, το Δημητρόπουλος, το Οικονόμου. Σίγουρα δεν είναι το Ντε Γκρες. Βέβαια η κυβέρνηση το θεώρησε ασήμαντο. Μάλλον δεν έπιασε το υπονοούμενο. Ή μας θεωρεί θεόχαζους. Και τυφλούς. Γιατί το ματάκι της το κλείνει στη Βασιλεία μία χαρά…

Ξενιτεύτηκε ο γιος μου και πήγε με την παρέα του προς αναζήτηση της σοκολάτας Ντουμπάι. Δεν είχα ιδέα τι είναι αυτή η σοκολάτα. Γρήγορα έμαθα πως είναι προέρχεται το Ντουμπάι και πρόκειται για μια απλή τυπική σοκολάτα η οποία διαφοροποιείται λόγω της ιδιαίτερης γέμισής της, μέσα στην οποία υπάρχει κρέμα φιστικιού και τραγανό φύλλο κανταϊφιού. Στην Ελλάδα, έχει ήδη γίνει δημοφιλής μέσω των social media και έχει ξετρελαθεί όλη η πιτσιρικαρία. Γίνεται τέτοιος χαμός που την έχω σιχαθεί πριν τη δοκιμάσω.

 

Πεζοπορία στο μετρό, τα χείλη της Μπόμπα και 35.000 δολάρια για να δεις αν η Γη είναι στρογγυλή για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Με όλο το σεβασμό στους νόμους και στη δικαιοσύνη, όλοι συζητάμε ότι ο σύζυγος της Ζιζέλ Πελικό, για την υπόθεση μαζικών βιασμών της από το 2011-2020, αντί για 20 χρόνια φυλάκιση θα έπρεπε να καταδικαστεί ισόβια, να μην ξαναδεί το φως.

Και εμείς οι Αθηναίοι θέλουμε να πάμε για πεζοπορία με αυτόν τον χαριτωμένο φακό στο μέτωπο στις σήραγγες στο μετρό Θεσσαλονίκης… γιατί με το χιούμορ ίσως να φοβόμαστε λιγότερο. Το περασμένο Σάββατο λόγω διακοπής ρεύματος οι επιβάτες – σύμφωνα με μαρτυρίες και βίντεο – χρειάστηκε να κινηθούν μέσα στη σήραγγα με τα πόδια, ενώ εξήλθαν από καταπακτές στην οδό Εγνατία. Αν ήσουν μέσα στο συρμό δεν θα σου είχε κοπεί η χολή;

Η Μπόμπα είναι/ήταν στην εξωτική Βολιβία. Ξυπνάει ένα πρωί και τι να δει; Τα χείλη της έχουν έχουν γίνει “μπόμπα” σαν να τα τσίμπησαν βολιβιανά μελισσάκια… not interesting. Όταν η άχρηστη είδηση της ημέρας γίνεται viral. Μήπως μας τρολάρει;

Τον λένε Jeran Campanella και πίστευε ότι η Γη είναι επίπεδη. Την πάτησε όμως, γιατί… δεν είναι! Ένας συνωμοσιολόγος υποστηρικτής της θεωρίας της επίπεδης Γης έφτασε μέχρι την Ανταρκτική και αναφώνησε… mea culpa… Ο Campanella, διευθύνει τη δημοφιλή ιστοσελίδα για την επίπεδη Γη «Jeransim», και ταξίδεψε στην Ανταρκτική, στο πλαίσιο ενός ταξιδιού που ονομάστηκε «Το τελικό πείραμα». Eίδε από πρώτο χέρι ότι ο ήλιος δεν δύει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο νότιο ημισφαίριο, καταρρίπτοντας μια από τις πιο διάσημες θεωρίες συνωμοσίας όλων. Ότι δηλαδή σε μια επίπεδη Γη ο ήλιος ανατέλλει και δύει κανονικά παντού στον πλανήτη. Το ταξίδι του κόστισε 35.000 δολάρια!

Οι Φωτήλες της Ινδίας και οι Τζέιμς Μποντ φήμες για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Το μόνο πράγμα σχετικά με το Άμστερνταμ που δε μπορεί να επεξεργαστεί ο ωμός βαλκάνιος εγκέφαλός μου είναι το πώς δεν σκοτώνονται απλά οι πάντες κάθε μέρα περπατώντας σε δρόμους που μοιάζουν ταυτόχρονα να χρησιμοποιούνται από πεζούς, αμάξια, ποδήλατα και τραμ που φαίνονται να έρχονται ταυτόχρονα από όλες τις κατευθύνσεις. Είναι εντυπωσιακό! Δεν έχω ιδέα πώς συμβαίνει! Δεν ξέρω γιατί το βάζω στα ντισλάικ! Αφού εγώ –όπως είπε κι η Τέιλορ Σουίφτ– είμαι το πρόβλημα.

Μέγα σκάνδαλο στην διεθνή κινηματογραφική κοινότητα έχει εξελιχθεί πλέον η απουσία του “Όλα Όσα Φανταζόμαστε Ως Φως” από την κατηγορία του Διεθνούς Όσκαρ, από τη στιγμή που η Ινδία δεν επέλεξε να το στείλει, ως χώρα. (Η ταινία που έστειλε αντ’αυτής η Ινδία, αποκλείστηκε από την shortlist των 15 ταινιών.) Μετά τη διεθνή κατακραυγή μάλιστα, τα μέλη της α λα Φωτήλα επιτροπής της Ινδίας υπερασπίστηκαν την επιλογή τους, λέγοντας πως «είναι τεχνικά πολύ φτωχό» το αριστούργημα της Παγιάλ Καπάντια. Ε ρε ξήλωμα που πρέπει να πέσει.

Πολύ κρίμα που η Ακαδημία αγνόησε πλήρως και το “I Saw the TV Glow”, μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Όχι ότι περίμενα και πολλά δυστυχώς, αλλά το ότι η κομματάρα Starburned and Unkissed της Κάρολαϊν Πόλατσεκ δεν μπήκε καν στην shortlist, ε, είναι άμπαλο τελείως.

Διαβάζω φήμες ότι ενδέχεται επόμενος Μποντ να γίνει ο Τζος Ο’Κόνορ και πραγματικά είναι ο ορισμός του «δε θά’θελα». Τόσο ενδιαφέρων ηθοποιός (φέτος με “Αντίπαλους” και “Χίμαιρα” έχει κλείσει διπλή θέση στο τοπ-10 της χρονιάς μου, κανείς άλλος) που πραγματικά ελπίζω να μην πάει και κάνει καμιά τρέλα και χάσουμε τα υπέροχα που κάνει για να παίζει Μποντ κάθε 2 χρόνια. Από την άλλη θα μου πείτε, για τον Ντάνιελ Κρεγκ δεν πήγε καθόλου άσχημα το πλάνο – εντάξει, δε θα μας βγαίνει κάθε φορά.