ΕΙΔΑΜΕ ΤΟ “ΑΚΡΩΤΗΡΙ” – Η ΜΑΡΙΑ ΝΑΥΠΛΙΩΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ

Το “Ακρωτήρι” (The Other Place) του Αμερικανού συγγραφέα Sharr White, ένα ψυχολογικό δράμα που εξετάζει την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στη μνήμη, την πραγματικότητα και την ανθρώπινη συνείδηση επέλεξε να σκηνοθετήσει ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος στο Θέατρο Ιλίσια. Μάλιστα συνεργάζεται για τρίτη φορά με τη Μαρία Ναυπλιώτου μετά το συγκλονιστικό “Masterclass” και το γλυκόπικρο “Φιλουμένα Μαρτουράνο”.

Το έργο είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα έργα της Off Broadway σκηνής, έχει αποσπάσει πολυάριθμες διακρίσεις (1ο βραβείο Θεατρικού Έργου του Blanche and Irving Laurie Foundation’s Theatre Visions Fund Award, υποψήφιο για Outer Critics Circle Awards, Drama League Award και τρία Lucille Lortel Awards) και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Η υπόθεση του έργου

Το «Ακρωτήρι» του Sharr White παρακολουθεί την πορεία της Τζουλιάνας, μιας χαρισματικής και παθιασμένης νευρολόγου, από την κορυφή της επαγγελματικής και προσωπικής της ζωής, στην πτώση και, τελικά, στην αναζήτηση της ελπίδας.

Ο συγγραφέας διερευνά με ευαισθησία τη γκρίζα ζώνη ανάμεσα στη μνήμη και την απώλεια της συνείδησης, εκεί όπου η πραγματικότητα συναντά την ψευδαίσθηση και αναδεικνύει την πάλη της ανθρώπινης ψυχής με την εύθραυστη φύση της μνήμης και της ταυτότητας.

Το στοιχείο του μυστηρίου κλιμακώνεται, τα επεισόδια κατάρρευσης της Τζουλιάνα γίνονται όλο και συχνότερα και παρασύρουν την ίδια και το κοινό σε έναν δαιδαλώδη κόσμο μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης.

Η ιστορία ξετυλίγεται σταδιακά μέσα από διαλόγους που εναλλάσσονται μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος: αλήθειες για την τραγική μοίρα της κόρης της Τζουλιάνα και του συζύγου της έρχονται στο φως, αναδεικνύοντας τις βαθιές ρωγμές της οικογενειακής τους ζωής. Την ίδια στιγμή, η ηρωίδα προετοιμάζεται για τη σκληρότερη μάχη της ζωής της: αυτήν απέναντι στην ίδια την απώλεια και την αναζήτηση νοήματος στα θραύσματα των αναμνήσεών της.

Το «Ακρωτήρι», το παλιό απομονωμένο παραθαλάσσιο σπίτι της οικογένειας, το οποίο έχει πουληθεί εδώ και χρόνια, γίνεται ένας καθοριστικός τόπος μνήμης και αποκαλύψεων. Ταυτόχρονα, αποτελεί έναν ισχυρό συμβολισμό για το προσωπικό καταφύγιο της Τζουλιάνα, είναι ο τόπος που αναζητά παρηγοριά και ελπίδα, ψάχνοντας απεγνωσμένα την κόρη της.

Η σκηνοθετική ματιά του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου και οι ερμηνείες

Με ιδιαίτερη ευαισθησία και λεπτότητα, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος προσεγγίζει την τραγωδία της σταδιακής απώλειας της συνείδησης μέσα από το «Ακρωτήρι» του Sharr White. Η σκηνή του θεάτρου Ιλίσια είναι άδεια, όπως ακριβώς και το μυαλό της ηρωίδας. Εκεί, η Μαρία Ναυπλιώτου δίνει μία καθημερινή μάχη με τον εαυτό της και τους πιο κοντινούς της ανθρώπους, αντιμετωπίζοντας την ψυχική και συναισθηματική αποδιοργάνωση που της επιφέρει η ασθένεια της άνοιας.

Ο Ο. Παπασπηλιόπουλος σκιαγραφεί με τρόπο σπαρακτικό τη δύναμη της Τζουλιάνα να επανεφεύρει τον εαυτό της, να βρει νέες ισορροπίες και να ξανασταθεί στα πόδια της, ακόμα και μετά τη μεγαλύτερη τραγωδία. Μέσα από μια βαθιά ανθρώπινη αφήγηση, το έργο προσφέρει μια ακτίδα ελπίδας, αναδεικνύοντας τη δυνατότητα της αναγέννησης ακόμη και στα πιο σκοτεινά μονοπάτια της ζωής.

Η σκηνοθεσία του διακρίνεται για την απλότητά της, χωρίς ωστόσο να χάνει ούτε στιγμή το βάθος και την ουσία του έργου. Με λιτές, αλλά ουσιαστικές επιλογές, εστιάζει στην εύθραυστη ψυχολογία της Τζουλιάνα, αναδεικνύοντας την εσωτερική της πάλη. Η σκηνοθετική του γραμμή, γεμάτη ακρίβεια και ευαισθησία, οδηγεί τη Μαρία Ναυπλιώτου σε μια από τις κορυφαίες ερμηνείες της καριέρας της.

Η Ναυπλιώτου ενσαρκώνει την Τζουλιάνα με μοναδικό τρόπο, παρουσιάζοντας μια γυναίκα που παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στη μνήμη και την απώλεια. Ο χαρακτήρας της είναι γεμάτος αντιφάσεις: περιγράφει τον σύζυγό της ως άπιστο και χειριστικό, αλλά εκείνος παραμένει στο πλευρό της με φροντίδα και αγάπη. Οι συχνές τηλεφωνικές συνομιλίες με την αποξενωμένη κόρη της είναι εξίσου αντιφατικές, γεμάτες αμφιθυμία και συναισθηματική ένταση. Το χαμένο βλέμμα της, η διάχυτη αίσθηση του κενού που την περιβάλλει, και η απεγνωσμένη της προσπάθεια να διατηρήσει ζωντανό το παρελθόν, συνθέτουν μια καθηλωτική ερμηνεία. Η σωματική της έκφραση και η εναλλαγή συναισθημάτων αποτυπώνουν με ακρίβεια την εσωτερική της θύελλα, κάνοντάς μας μάρτυρες ενός βαθιά ανθρώπινου δράματος.

Δίπλα στη Μαρία Ναυπλιώτου, ο Δημήτρης Αλεξανδρής ενσαρκώνει με συγκλονιστικό τρόπο τον σύζυγό της, ειδικά στη στιγμή που «σπάει» από τον πόνο για την ασθένεια της γυναίκας του. Η Στεφανία Ζώρα λάμπει στον ρόλο της κόρης, αποδίδοντας με ευαισθησία και δυναμισμό τις συναισθηματικές αποχρώσεις του χαρακτήρα της.

Συμπέρασμα

Το “Ακρωτήρι” αποτελεί ένα ψυχολογικό δράμα υψηλής έντασης, που αγγίζει βαθιά την ανθρώπινη ψυχή, εξερευνώντας τις εύθραυστες ισορροπίες μεταξύ μνήμης και αμνησίας, λογικής και συναισθήματος.

Η παράσταση με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί, μας φέρνει αντιμέτωπους με τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης, το βάρος της απώλειας και την ανάγκη να συμφιλιωθούμε με το παρελθόν για να προχωρήσουμε στο μέλλον. Η συγκλονιστική ερμηνεία της Μαρίας Ναυπλιώτου, σε συνδυασμό με τη διακριτική, αλλά ουσιαστική σκηνοθεσία του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου, μετατρέπουν το έργο σε μια εμπειρία που αφήνει ανεξίτηλο αποτύπωμα, καθώς φέρνει στο φως τον αγώνα για ελπίδα και λύτρωση μέσα από τις πιο σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ύπαρξης.