ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΟΥ 2024
Η χρονιά τελειώνει και διαλέγουμε τις καλύτερες σειρές που είδαμε φέτος, από το Shogun μέχρι το Mr. and Mrs. Smith.
Ενδιαφέρουσα χρονιά η φετινή, με ένα συνδυασμό επιτυχιών από διάφορες προσεγγίσεις της τηλεοπτικής φόρμας. Δίχως να υπάρχει, μετά από καιρό, κάποια σειρά-φαινόμενο του ΗΒΟ σαν το Game of Thrones ή το Succession, η συζήτηση διαμοιράστηκε σε επίδοξους διαδόχους – κάποιους στιλιστικά (Dune: Prophecy, όχι καλό), κάποιους όχι απαραίτητα (Shogun, η πιο εντυπωσιακή παραγωγή της χρονιάς αναμφίβολα).
Ταυτόχρονα είχαμε κάποιες από τις τάσεις των τελευταίων χρόνων να συνεχίζονται με τρόπο απρόσμενα αποτελεσματικό. Το brand extension (αλλά στην πολύ καλή εκδοχή του) που είδαμε με το Andor συνέβη και φέτος με το Penguin, είχαμε ευφάνταστα ριμέικ με κάποια αληθινά ενδιαφέρουσα νέα προσέγγιση στο αρχικό υλικό (Mr. and Mrs. Smith) ή απλώς εκτέλεσαν (χεχ) μια συνταγή με απόλυτη επιτυχία (Day of the Jackal).
Απολαύσαμε την σκηνοθετική βιρτουοζιτέ μεγάλων δημιουργών σε εντυπωσιακά, ίσως και διχαστικά, πρότζεκτ της μίας σεζόν (The Sympathizer, Disclaimer), αλλά δεν έλειψαν κι οι σειρές που έδιναν αληθινή σημασία στην έννοια του επεισοδίου (Elsbeth, Σωτέ) συνδυάζοντας το old school με μια φρέσκια προσέγγιση. Ίσως για αυτό όμως μέσα σε μια γενικά δυνατή τηλεοπτική σεζόν, αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο, είναι εκείνο που δεν μοιάζει με τίποτα από όλα τα παραπάνω – που δεν μοιάζει με τίποτα, γενικώς.
12. Disclaimer
Βραβευμένη δημοσιογράφος και δημιουργός ερευνητικών ντοκιμαντέρ μια μέρα ανακαλύπτει πως είναι χαρακτήρας σε ένα βιβλίο, το οποίο στις σελίδες του αποκαλύπτει το πιο ένοχο μυστικό της ζωής της. Ο Αλφόνσο Κουαρόν αναπτύσσει την ιστορία μέσα από μια σπειροειδή αφήγηση που συντηρεί την ίδια στιγμή μια ιστορία σε τρεις χρόνους και επίπεδα, εξερευνώντας έτσι ζητήματα αφήγησης και αλήθειας: Τι είναι οι ιστορίες που λέμε στους εαυτούς μας, ποιος ο ρόλος τους, ποια η ανάγκη μας.
Ο Κουαρόν μετατρέπει τον θεατή σε συνένοχη προτού μιλήσει ευθέως, χρησιμοποιώντας μέσα αφηγηματικά (η δομή της ιστορίας) αλλά και καθαρά στιλιστικά, όπως η χρήση δύο διευθυντών φωτογραφίας με πολύ συγκεκριμένο λόγο. Είναι, σε στιγμές, σαν τον ίδιο πίνακα να τον έχουν ζωγραφίσει δύο διαφορετικοί ζωγράφοι, έχοντας διαφορετικές πληροφορίες για το τι ακριβώς συμβαίνει έξω από το κάδρο του. Όχι χωρίς τα προβλήματά της, αλλά πάντως μια συναρπαστική σειρά, σχεδόν αποκλειστικά χάρη στο πώς ο Κουαρόν την ανυψώνει από ένα τυπικό πρεστίζ μελό σε κάτι πιο εξεζητημένο. (Apple TV+)
11. Σωτέ
Εξαιρετικά φτιαγμένο μαγειρικό σατιρικό δράμα, έξυπνο, αστείο, αιχμηρό, με καλό καστ, με αφήγηση που σε κρατάει, ωραίες ιδέες και με τα δύο καλύτερα επεισόδια φυλαγμένα για το τέλος. Και επεισόδια αληθινά, τηλεοπτικά, ατόφια. Με το ύφος του και το φόκους του το καθένα, να τραβάνε αλλού την οπτική, να τη σπάνε και να την ξαναφτιάχνουν. Και με ωραίο τέλος για την ιστορία. Η ελληνική έκπληξη της σεζόν, με φοβερή Δάφνη Λαμπρόγιαννη στον κεντρικό ρόλο, εμπνέεται από εξεζητημένη μαγειρική και λαϊκή τηλεόραση για να σερβίρει μια άψογη συνταγή. Θέλουμε κι άλλο. (ΑΝΤ1+, πρεμιέρα τέλη του ’23 αλλά τα περισσότερα επεισόδια παίχτηκαν μες στο ’24.)
10. Shogun
Το «πανέμορφα φορέματα» σόου της σεζόν. Κάνει κοιλιές αλλά είναι όμορφο, εξαιρετικά παιγμένο, και απλωμένο με σιγουριά και υπομονή. Ή πώς ένα καλτ σόου των ‘80s βρίσκει νέα ζωή ως ένα κοινωνικά ευσυνείδητο κομμάτι μοντέρνου entertainment. Σαρώνοντας στην πορεία κάθε τελετή βραβείων που το στέφει ως το πιο πολυβραβευμένο σόου της χρονιάς. (Disney+)
9. The Penguin
Στο spin-off του κινηματογραφικού The Batman του Ματ Ριβς, ο Κόλιν Φάρελ ντύνεται ξανά κάτω από τόνους μακιγιάζ για να υποδυθεί με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα των Όσβαλντ Κόμπλποτ σε μια σκοτεινή ιστορία μαφιόζικης ανόδου και πτώσης – μόνο που εδώ η πτώση είναι λίγη ακόμα άνοδος, αλλά με τι τίμημα; Δυνατό από την αρχή ως homage στο κλασικό crime drama, με ακόμα πιο δυνατή κορύφωση, και με μια Cristin Milioti να κλέβει τελικά τις εντυπώσεις υποδυόμενη έναν περίπλοκο, αλλά τελικά άφοβα σκοτεινό χαρακτήρα. (Vodafone TV)
8. Elsbeth
To φοβερό συγγραφικό δίδυμο του ζεύγους Ρόμπερτ και Μισέλ Κινγκ συνεχίζουν για άλλη μια χρονιά να σώζουν την τηλεόραση παραδίδοντας χορταστική, κλασική τηλεοπτική δομή. Στο Elsbeth στήνουν ένα μοντέρνο Columbo (στη μόδα εσχάτως, με το Poker Face επίσης να ετοιμάζει κι αυτό 2η σεζόν) με την Κάρι Πρέστον ως δικηγόρο που έχει λύσει τα εγκλήματα στο μυαλό της με το καλημέρα και αυτό που μένει είναι απλώς να παγιδεύσει τους δολοφόνους. Λιγοστές πλοκές διατρέχουν τη σεζόν αλλά η γοητεία της σειράς είναι το πόσο εντυπωσιακά και με πόση συνέπεια υπηρετεί την πλήρως ξεχασμένη πια τέχνη του τηλεοπτικού procedural. Η Elsbeth (και το Elsbeth) δεν αστοχεί ποτέ. (Cosmote TV)
7. Day of the Jackal
Εξαιρετικά εκτελεσμένο κατασκοπικό θρίλερ διαδικασίας, με έναν επαγγελματία εκτελεστή (Έντι Ρεντμέιν απολαυστικός στο ρόλο) να αναλαμβάνει μια εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά, όπου οι εχθροί του δεν είναι μόνο αυτοί που φαίνονται. Στο κατόπι του, μια πράκτορας της ΜΙ6 (Λασάνα Λιντς) η οποία νιώθει σα να κυνηγά ένα φάντασμα. Διασκευή του βιβλίου και της πετυχημένης ταινίας του 1973, και το σκηνικό και τα μέσα μπορεί να είναι πιο μοντέρνα, αλλά ο τρόπος που το Τσακάλι στήνει και εκτελεί σχέδια, χαρτογραφεί την περιοχή του και περικυκλώνει τα θύματά του, διαθέτει κάτι το διαχρονικά καθηλωτικό. (Alpha TV, από τις 6 Ιανουαρίου)
Το επεισόδιο
Curb Your Enthusiasm: No Lessons Learned
Στο σπαρταριστό φινάλε της σπουδαίας του κωμωδίας, ο Λάρι Ντέιβιντ επιστρέφει στο ιστορικό, διαβόητο φινάλε του Seinfeld σα να ήταν ρεφρέν, επαναλαμβάνοντας μοτίβα και ιδέες υπό μια γενική «δεν έχω μάθει ποτέ κανένα απολύτως μάθημα στη ζωή μου» ομπρέλα. Ακόμα κι όταν το επεισόδιο πάει την ορίτζιναλ Seinfeld πλοκή ένα βήμα παρακάτω («Αυτό έπρεπε να έχουμε κάνει και τότε; Και δεν το είχα σκεφτεί!», κοροϊδεύει ο Λάρι Ντέιβιντ με τη συνδρομή του γκεστ σταρ Τζέρι Σάινφελντ), το αποτέλεσμα, το mood, ο τόνος, είναι όλα ακριβώς τα ίδια. Όλοι ελεύθεροι, στη φυλακή των δικών μας εμμονών. Ο Λάρι Ντέιβιντ είναι, επιτέλους, ήσυχος.
6. Baby Reindeer
Η πιο πολυσυζητημένη σειρά της χρονιάς, πήρε όλη τη λεπτομέρεια και την ενδοσκόπηση μιας αληθινής ιστορίας – εξομολόγησης και έστησε γύρω από αυτήν μια τολμηρά ειλικρινή αφήγηση με φορμαλιστικό ενδιαφέρον, αποτελεσματική χρήση της τηλεοπτικής δομής και μια ανεξάντλητη αγωνία για το πού θα φτάσουν όλα – και τι θα μάθουμε τελικά από τα όποια βάθη προσεγγίσουμε. Σπάνια έχουμε νιώσει έτσι ξανά βλέποντας μια σειρά. (Netflix)
5. Sugar
Το χορταστικό νεο-νουάρ της σεζόν που, αφού ξεκαθαρίσει πως λειτουργεί με ευκολία ως τέτοιο, τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια των θεατών με ένα από τα πιο μουρλά twists της πρόσφατης τηλεοπτικής ιστορίας αλλάζοντας τα δεδομένα (αλλά ίσως όχι την βαθιά ουσία) του στόρι που παρακολουθούσαμε. Σε κάνει να σκέφτεσαι…. κι αν η ιστορία της προσωπικότητάς μας είναι απλώς η μυθολογία που επιλέγουμε; Κι αν…. όλα τα είδη ήταν ένα; (Apple TV+)
4. Ripley
Ο σπουδαίος σεναριογράφος Στίβεν Ζέιλιαν (The Irishman, The Girl with the Dragon Tattoo) διασκευάζει την γνώριμη ιστορία του ήρωα της Πατρίσια Χάισμιθ επιλέγοντας έναν πανέμορφο ασπρόμαυρο και αργόσυρτο τόνο, μιας σχεδόν ακινησίας που συνειδητά αφαιρεί από τον χαμαιλεόντειο ήρωα/απατεώνα την ηλιόλουστα σέξι χροιά των διασημότερων προηγούμενων κινηματογραφικών μεταφορών. Δίνοντας έτσι πρωταρχικό ρόλο στην διαδικασία, την ψυχολογία και το mood, με συμμάχους έναν σταθερά πολύ καλό Άντριου Σκοτ (Άγνωστοι Μεταξύ Μας) και τον αληθινό MVP, διευθυντή φωτογραφίας Ρόμπερτ Έλσγουιτ του Θα Χυθεί Αίμα. (Netflix)
3. The Sympathizer
Με ευρήματα και οπτικά εργαλεία στην υπηρεσία μιας διαρκώς ανατρεπτικής κατασκοπικής αφήγησης, αυτό που πετυχαίνει Παρκ Τσαν-γουκ είναι να οπτικοποιήσει ένα αίνιγμα πάνω στην οπτική γωνία της Ιστορίας μέσα από μια κατασκοπική ιστορία ανατροπών με άξονα τον απόηχο του πολέμου στο Βιετνάμ. Και στην πάση θυσία αναζήτηση του Κρυμμένου ως μοναδική οδό αυτογνωσίας και εξιλέωσης. Ισορροπώντας περίτεχνα ανάμεσα στο ιστορικό δράμα, το κατασκοπικό θρίλερ, το μελόδραμα και την κωμωδία, δεν αφήνει ποτέ τον θεατή να βολευτεί σε μία κατάσταση, έχοντας στα περιθώρια της αφήγησης έναν απολαυστικό Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ σε ένα τετραπλό ρόλο διαφορετικών μορφών του αμερικάνικου κακού. (Vodafone TV)
2. Mr. & Mrs. Smith
Ντόναλντ Γκλόβερ και Μάγια Έρσκιν (μαζί με μερικούς πολύ καλά τοποθετημένους γκεστ σταρ-έκπληξη) πρωταγωνιστούν σε αυτή την επαναπροσέγγιση του concept της διάσημης ταινίας με την Αντζελίνα Τζολί. Η σειρά έρχεται από μεγάλο μέρος του δημιουργικού τιμ του Atlanta, και φαίνεται. Πίσω από την ιδέα του ζευγαριού κατασκόπων βρίσκεται μια αποστασιοποιημένα όμορφη σειρά, σκληρά ρομαντική, με μια ματιά πάνω σε μια μοντέρνα εργασιακή συνθήκη όπου όλο και περισσότερο δε θες να ξέρεις / δε θες να ανεβαίνεις τα σκαλοπάτια της επαγγελματικής «επιτυχίας». Καταλήγοντας γενικότερα ως μια σειρά αρκετά πιο περίεργη και υπνωτιστική από όσο θα περιμέναμε, και με ένα πολύ δυνατό κλείσιμο. (Amazon Prime Video)
1. Fantasmas
Ο Χούλιο Τόρες (στο ρόλο του Χούλιο Τόρες) ψάχνει όλη τη Νέα Υόρκη για να βρει ένα χρυσό σκουλαρίκι, κι αυτά είναι τα άτομα που συναντά στη διαδρομή του, μέσα από μια ακολουθία παράλογων, ονειρικών επεισοδίων. Με γκεστ σταρ από τον Στιβ Μπουσέμι και την Τίλντα Σουίντον μέχρι την Έμμα Στόουν και την Κιμ Πέτρας. Ο αγνός ονειρικός σουρεαλισμός της ακατηγοριοποίητης σειράς του Χούλιο Τόρες λειτουργεί περίπου σαν εκτεταμένο comedy special αποτελούμενο από σκετσάκια, αλλά αν είχαν όλα τους δραπετεύσει από έναν σχεδόν λιντσεϊκό κόσμο.
Ο Τόρες τοποθετεί τις ιστορίες του μέσα σε έναν κόσμο που ναι μεν δεν υπακούει στους συμβατικούς κανόνες του ρεαλισμού όμως έχει τις ρίζες του αδιαμφισβήτητα στον δικό μας κόσμο, δημιουργώντας κάθε φορά έναν μικρό τυφώνα υπαρξιακής έντασης και ασφυξίας για τον παραλογισμό της σύγχρονης ζωής. Ένα μεγάλο νέο ταλέντο και μια σειρά που δεν μοιάζει με καμία – ούτε καν αυτές από τις οποίες αντλεί έμπνευση. (Vodafone TV)