ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΡΙΞΕΙ ΣΤΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ;

Η κεραμική έχει γίνει η αγαπημένη συνήθεια των millennials τα τελευταία χρόνια και όχι άδικα. Η ενασχόληση με τον πηλό έγινε το αντίδοτο σε μία κοινωνία που είναι μονίμως συνδεδεμένη διαδικτυακά αλλά όχι ουσιαστικά. Η δημιουργικότητα, η συγκέντρωση, η ελευθερία, η αίσθηση του να ανήκεις σε μία ομάδα και η χειρωνακτική εργασία φέρνουν θετικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία.

Φαίνεται όμως ότι η ανάγκη για arts and crafts γίνεται ακόμα πιο επιτακτική για τους ενήλικες οι οποίοι βρίσκουν καταφύγιο στο πλέξιμο, τη ζωγραφική, την κατασκευή κοσμημάτων κ.ο.κ. Τα εικαστικά που κάποτε αποτελούσαν την ώρα του παιδιού στα σχολικά μας χρόνια αναδεικνύονται σε ένα χόμπι που γίνεται διέξοδο από τη δύσκολη καθημερινότητα της ενήλικης ζωής.

Ο Ολυμπιονίκης Tom Daley έγινε viral πλέκοντας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και ξανά σε αυτή του Παρισιού. Μάλιστα ο βρετανός αθλητής αγαπάει τόσο το πλέξιμο, που έχει δημιουργήσει το Made With Love όπου παρουσιάζει τις πλεκτές δημιουργίες του.

Μια έρευνα που παρουσιάστηκε την περασμένη χρονιά, αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι που ασχολούνται με τέχνες και χειροτεχνίες νιώθουν πιο ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.

Η Αναστασία Δασκαλοπούλου, δημιουργός του Α.télio Studio παρατηρεί πως πλέον το κοινό είναι ανοιχτό στα καλλιτεχνικά εργαστήρια, ξέρει τι σημαίνει workshop και υπάρχει πια τόσο η ζήτηση όσο και η προσφορά σε σύγκριση με δέκα χρόνια πριν.

“Με τον εγκλεισμό του covid και όταν τα πάντα ακινητοποιήθηκαν βρέθηκαν πολλοί με απίστευτο χρόνο ξαφνικά διαθέσιμο. Εκεί γεννήθηκε η ανάγκη για δημιουργικότητα, που στην καθημερινότητα δυστυχώς τη βάζουμε στη λίστα με τα πράγματα που ‘δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε’. Υπήρξε ανάγκη για αποφόρτιση, γιατί για πολλούς ήταν στρεσογόνος περίοδος και οι κατασκευές και οι χειροτεχνίες προσφέρουν ακριβώς αυτό. Όλοι φροντίσαμε περισσότερο τα σπίτια μας και τα diy projects ήταν ιδανική λύση σε πολλές περιπτώσεις. Κάποιοι επίσης συνειδητοποίησαν πως έχουμε μόνο το εδώ και το τώρα, η ζωή είναι απρόβλεπτη και έτσι τόλμησαν να ανοίξουν το εργαστήριο τους και να επενδύσουν σε κάτι δικό τους, εξού και τα πολλά καλλιτεχνικά στούντιο που βλέπεις”.

Η κεραμική και το κόσμημα παραμένουν τα εργαστήρια με τη μεγαλύτερη ανταπόκριση. Στο στούντιο της Αναστασίας Δασκαλοπούλου ωστόσο, το tufting έχει μεγάλη δημοτικότητα και “εντυπωσιακά αποτελέσματα”, όπως λέει η ίδια, καθώς όταν ξεκίνησε τα workshops ήταν κάτι σχετικά άγνωστο στο ελληνικό κοινό.

“Τότε υλικά υπήρχαν μόνο στην Αμερική και δεν έβρισκες τίποτα σε social media και YouTube, οπότε καταλαβαίνεις πόσο παραπάνω ακόμα εντυπωσιάζει.

Το μακραμέ επίσης είναι σταθερά στα αγαπημένα μαζί με το βελονάκι, ήταν από τα πρώτα που έκανα, και το ζητούν ακόμα και τώρα”.

Τα μαθήματα παρακολουθούν άτομα ηλικίας από 3 ετών έως 70+ αλλά το πιο συνηθισμένο ηλικιακό γκρουπ είναι 25 με 45 ετών. Βασικό ζητούμενο για την ίδια είναι να βοηθήσει τους συμμετέχοντες να απεγκλωβιστούν από την “ανάγκη” για τελειότητα, ένα συναίσθημα που γνωρίζει πολύ καλά. Όταν έσπασε τα δεσμά για την “επίτευξη της τελειότητας” προέκυψε άλλωστε το A.télio.

“Σε όλα τα workshops του a.télio, ακόμα και όταν δεν είναι στο πλαίσιο του art therapy, με κάποιον τρόπο θέλω να βοηθήσω τον άνθρωπο που έχω εκεί μαζί μου. Οπότε όταν βλέπω αυτά τα ‘φρένα’ που προκύπτουν από κοινωνικές προσδοκίες, ανούσια ‘πρέπει’, αυστηρή αυτοκριτική που όμως δε μας ανήκει -μας τη φόρεσαν, από φόβο απόρριψης ή απογοήτευσης, τότε προσπαθώ να βοηθήσω. Δουλεύει πάντα, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο, πάντως σε ένα κλίμα αγάπης όλο και κάτι καταφέρνουμε τελικά.

Είναι απίστευτο τι φορτίο κουβαλάει ο άνθρωπος να είναι τέλειος, όπως ένα μηχάνημα, όταν στην πραγματικότητα οι ατέλειες κάνουν το δημιούργημά σου μοναδικό, με το δικό σου προσωπικό στίγμα. Δημιουργώντας ελεύθερα βρίσκεις τον εαυτό σου τελικά, τον γνωρίζεις μέσα από αυτό που έφτιαξες. Αν όλοι πιάσουμε κάτι και το κάνουμε ‘τέλειο’, τότε λυπάμαι αλλά θα πρέπει και να αποδεχτούμε ότι είμαστε όλοι ίδιοι και βαρετοί”.

Σε κάθε σου βόλτα στο Conseederate θα δεις και κάτι διαφορετικό, αφού η δημιουργός του και εικαστική ψυχοθεραπεύτρια, Αναστασία Βούτσα, θέλησε να στήσει έναν χώρο ανοιχτό προς όλους, απελευθερωμένο από κοινωνικές προκαταλήψεις και στερεότυπα, που να αντανακλά την προσωπικότητά της. Εδώ, εκτός από τα φυτευόμενα είδη γραφικής ύλης που μπορείς να προμηθευτείς (κάρτες, τετράδια και coloring books για ενήλικες τα οποία μπορείς να φυτέψεις και να αναγεννηθούν) πέφτεις πάντα πάνω σε ένα ενδιαφέρον εργαστήριο – από κατασκευή κοσμημάτων μέχρι βελονάκι.

“Αλλάζει συνέχεια αυτός ο χώρος. Με κάνει να γελάω” λέει η ίδια, παρατηρώντας πώς ο κόσμος που έρχεται έχει ανάγκη την κοινωνικοποίηση, που μπορεί να οδηγήσει σε γνωριμίες είτε φιλικές είτε ερωτικές.

“Ξέρεις, όσο μεγαλώνεις είναι ακόμη πιο ουσιαστικές οι νέες σχέσεις που επιλέγεις να έχεις στη ζωή σου και σέβομαι πολύ τους ανθρώπους που έρχονται, θέλω να υπάρχει ακριβώς αυτή η διάθεση μέσα στο χώρο που ανταμώνουμε. Για σχέσεις δεν έχω μάθει να προέκυψαν, έρχονται ήδη ζευγάρια έως τώρα, οπότε ας κάνουμε και μία ανοιχτή πρόσκληση στα αγόρια (που έρχονται λιγότερο) γιατί ειλικρινά, σας υπόσχομαι, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να γνωριστείτε με όμορφα πλάσματα στο a.télio”, προσθέτει η Αναστασία Δασκαλοπούλου.

Στο Kypseli Printing Studio, η Eleanor Lines δέχεται άτομα κάθε ηλικίας, από 20 έως 60 ετών. Η δημιουργός του καλλιτεχνικού στούντιο μεταξοτυπίας παρατηρεί ότι τα εργαστήρια φέρνουν τους ανθρώπους σε επαφή μεταξύ τους ­· κάποιοι επισκέπτονται προσωρινά την Αθήνα και τους δίνεται η ευκαιρία να κάνουν φίλους κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους ενώ όσοι κατοικούν στην πόλη, δημιουργούν σταθερές σχέσεις και φιλίες.

“Νομίζω ότι οι άνθρωποι περνούν πολύ χρόνο δουλεύοντας στο laptop τους από το σπίτι και χάνουν τη σύνδεση με τους ανθρώπους. Σε πολλούς λείπει να φτιάχνουν κάτι με τα χέρια τους, καθώς όλα είναι τόσο ψηφιακά στις μέρες μας. Οι τέχνες και οι χειροτεχνίες είναι πολύ θεραπευτικές και ένας πολύ καλός τρόπος να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι, εισάγοντας νέες δεξιότητες και δημιουργική σκέψη”, καταλήγει.

Σε αντίθεση με τα εικαστικά στο σχολείο, τα καλλιτεχνικά εργαστήρια της ενήλικης ζωής περιλαμβάνουν κρασί και μουσική ενώ – το πιο σημαντικό – όταν ολοκληρώνονται κανείς δεν ανησυχεί για τους βαθμούς και την αξιολόγηση. Περνάς απλώς καλά.