Στην Κυψέλη κάνεις ό,τι γουστάρεις

Εντάξει, τα πεζοδρόμια της Αθήνας δεν είναι ό,τι καλύτερο για να κυκλοφορήσει κανείς. Στην πραγματικότητα, είναι ό,τι χειρότερο. Σκαλοπάτια, δέντρα, κολωνάκια, σκάματα, παρκαρισμένα αυτοκίνητα, απουσία ράμπας, απουσία πλάτους.

Η κατάσταση σε όλο το κέντρο της πρωτεύουσας είναι άκρως ανυπόφορη για τους πεζούς και καμία δημοτική αρχή δεν έχει κάνει τίποτα για το αλλάξει αυτό. Για να είμαστε δίκαιοι, εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι η διοίκηση Μπακογιάννη διεύρυνε τα πλατύτερα πεζοδρόμια του κέντρου. Αυτά της Πανεπιστημίου, τα μόνα ίσως που δεν χρειάζονταν διαπλάτυνση. Προχωράμε.

Περνάμε στην Κυψέλη, στο 6ο διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων, μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Ελλάδας, της Ευρώπης ενδεχομένως.

Εκεί, στην περίκλειστη, λόγω των εργασιών του μετρό, πλατεία Κανάρη και τα πέριξ της, αντιλαμβάνεται κανείς περισσότερο από οπουδήποτε αλλού πως η ύπαρξη -και η χρήση- πεζοδρομίων ίσως και να είναι μία άχρηστη πολυτέλεια, μία επιθυμία που έχει τις ρίζες της στα βάθη των παιδικών μας χρόνων, όταν τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα και οι δρόμοι ελεύθεροι για παιχνίδι.

Αυτή την ψευδαίσθηση της αναγκαιότητας των πεζοδρομίων φροντίζουν να καθιστούν σαφή καθημερινά, επίσημοι – και μη- αρμόδιοι, καθώς είναι υποχρέωση όλων μας η γείωση των παράλογων απαιτήσεων των πολιτών.

Ας ξεκινήσουμε από την πλατεία Κανάρη. Εκεί όπου τα έργα του μετρό έχουν αποκλείσει το πεζοδρόμιο στην πάνω μεριά της πλατείας, γιατί παντού στον κόσμο όταν γίνονται έργα δεν υποχρεούται κανείς να αποκαταστήσει την κυκλοφορία των πεζών. Η εικόνα, λοιπόν, είναι αυτή σε ένα σημείο της πλατείας.

Στην πάνω πλευρά, εκεί που διασταυρώνεται η Κυψέλης με την Βελβεντού και κινούμαστε προς την Κύπρου έχει παραχωρηθεί αυτός ο χώρος για την διέλευση των πεζών:

Και επειδή είναι υπέραρκετος, στον βαθμό της υπερβολής, γιατί ποιος πιστεύει ότι χρειάζεται να περπατάνε οι πεζοί, κάποιοι συμπολίτες μας φροντίζουν -ως οφείλουν- να διακόπτουν το (μη) πεζοδρόμιο για να παρκάρουν.

Και αυτό από την μία πλευρά του περάσματος διέλευσης – ή όπως αλλιώς θέλετε να το χαρακτηρίσετε- γιατί από την άλλη, οδηγεί είτε ξανά σε παρκαρισμένα οχήματα, είτε σε μία τριγωνική νησίδα χωρίς ράμπα, με την διάβαση που ξεκινά από αυτήν να καταλήγει – μαντέψτε- σε παρκαρισμένα οχήματα.

Και να φύγουμε από την πλατεία της Κυψέλης. Να πάμε λίγο πιο εκεί, στην οδό Κασταλίας, όπου συνεργείο την προηγούμενη εβδομάδα προχώρησε στο κλάδεμα των δέντρων. Δεν θα σχολιάσουμε τον τρόπο με τον οποίο κλαδεύονται τα δέντρα γιατί δεν είμαστε γεωπόνοι, πιθανώς ούτε και αυτοί που τα κλαδεύουν.

Τα κλαδιά όμως παραμένουν επί του οδοστρώματος, καταλαμβάνοντας θέσεις πάρκινγκ, χωρίς να δημιουργείται – φυσικά- κάποιο πρόβλημα γιατί η Κυψέλη δεν αντιμετωπίζει προβλήματα με το πάρκινγκ.

Επίσης δεν έχει δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα όταν τα κλαδιά κλείνουν το πεζοδρόμιο γιατί όπως είπαμε και τα πεζοδρόμια δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη χρησιμότητα, έτσι κι αλλιώς και με καροτσάκι να είσαι, λίγο μετά θα πέσεις σε κολώνα.

Γενικά για να κλείσουμε θα πούμε ότι είναι ωραία να κυκλοφορείς στην Κυψέλη. Είναι ακόμη καλύτερο όταν είσαι εργολάβος ή επικεφαλής κάποιου τεχνικού συνεργείου, ώστε να μην χρειάζεται ούτε τα κλαδιά να μαζεύεις αφού τα κόψεις, ούτε τις τρύπες που έχεις σκάψει να καλύπτεις, όπως αυτή πχ στη γωνία Ρίου και Καυκάσου που είναι ανοιχτή από τα μέσα του Νοεμβρίου.

Στην Κυψέλη -πιθανόν και σε άλλα μέρη της Αθήνας- μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις. Αρκεί να μην θες να κυκλοφορήσεις πεζός. 

*Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν την Δευτέρα 13/1/25