Η Νέα Δημοκρατία στην Προεδρία

O Κυριάκος Μητσοτάκης είχε στο τραπέζι του τρεις επιλογές για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η πρώτη ήταν η ανανέωση θητείας για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Αυτή η επιλογή θα ήταν συμβατή με το ύφος των πρώτων χρόνων του στην εξουσία. Ουσιαστικά θα πέταγε το γάντι προς τα δεξιά του κόμματος και όσους ξιφουλκούσαν κατά της Προέδρου. Και θα δήλωνε με σαφήνεια ότι δεν υποκύπτει σε πιέσεις και υποδείξεις. Αλλωστε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν υποδειγματική κατά τη διάρκεια της θητείας της. Και αυτό που της προσάπτουν, η στάση της, δηλαδή, στο γάμο ομοφύλων, είναι ουσιαστικά αστείο. Η Πρόεδρος υπερασπίστηκε μία εμβληματική πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και εξέφρασε την ευαρέσκεια της για την ισότητα στο γάμο που φέρνει τη χώρα πιο κοντά στο ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ωστόσο στον απολογισμό της χρονιάς που έφυγε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απέφυγε να υπενθυμίσει στην κοινή γνώμη την υπέρβαση που έγινε με τη ψήφιση του νομοσχεδίου. Λες και ήθελε να το ξεχάσουμε, ντρεπόταν ή μετάνιωσε.

Η δεύτερη επιλογή του πρωθυπουργού ήταν να επιλέξει ένα πρόσωπο από την Κεντροαριστερά, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να προβάλλει ως αυτονόητη και λειτουργική επιλογή. Ο Πρόεδρος θα εξασφάλιζε ευρεία κοινοβουλευτική συναίνεση, ενώ η εκλογή του θα ήταν συμβατή με την παράδοση που θέλει τον αρχηγό του κράτους να μην προέρχεται από την κυβερνώσα παράταξη. Εκτός των άλλων, ο Βενιζέλος θα ήταν ένας πρόεδρος που μπορεί να σταθεί διεθνώς και έχει την πολιτική και θεσμική συγκρότηση να χειριστεί θέματα που απαιτούν λεπτές ισορροπίες. Φοβήθηκαν, λένε στο Μαξίμου, μήπως δημιουργηθεί νέος πόλος εξουσίας με μία τόσο ισχυρή και «μη ελεγχόμενη» προσωπικότητα.

Η τρίτη επιλογή του Μητσοτάκη ήταν και αυτή που έκανε. Επέλεξε τον Κώστα Τασούλα. Ένα πρόσωπο με σαφές δεξιό πρόσημο (είναι άλλωστε «τέκνο» του Ευάγγελου Αβέρωφ), χωρίς έντονες γωνίες, συμπαθές και καθολικά αποδεκτό από την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Είναι ένας άνθρωπος καλλιεργημένος, με αίσθηση του χιούμορ και ήπιους τόνους στην εκφορά πολιτικού λόγου. Και πάνω από όλα, η επιλογή του συμβολίζει την προσχώρηση του Μητσοτάκη σε ένα συμβιβασμό με όσους γκρίνιαζαν για αποκλίσεις από το δεξιό προσανατολισμό της κυβέρνησης. Επίσης η επιλογή Τασούλα επιβεβαιώνει και την ανησυχία του Μητσοτάκη για διαρροές ψηφοφόρων προς τα σχήματα που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ. Σήμερα θύμισε σε όλους ότι το κόμμα του οποίου ηγείται παραμένει πιστό στις καταβολές του. Η μεταπήδηση του Κωνσταντίνου Τασούλα στην Προεδρία λύνει και άλλο ένα πρόβλημα του Μητσοτάκη. Στέλνει τον Nικήτα Κακλαμάνη στην προεδρία της Βουλής και απαλλάσσει το Μαξίμου από ένα πόλο δυσθυμίας που εξέφραζε αυτό που ονομάζουμε «λαϊκή Δεξιά».

Εδώ εγείρεται ένα ερώτημα για τη σχέση του Μητσοτάκη με το κεντρώο ακροατήριο. Θα τραυματιστεί από την επιλογή Τασούλα; Θα δούμε. Αν ο νέος Πρόεδρος αρχίσει τις γονυκλισίες στις εκκλησίες και πατήσει στα χνάρια του Προκόπη Παυλόπουλου, το κεντρώο κοινό μπορεί να δυσφορήσει, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, λίγοι πηγαίνουν στην εθνική κάλπη έχοντας κατά νου το πρόσωπο που βρίσκεται στα ανάκτορα.

Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι αν η πρόταση για Τασούλα θα εξασφαλίσει ευρεία συναίνεση. Δύσκολο. Θα είναι ένας Πρόεδρος που θα εκλεγεί μόνο με τις ψήφους της παράταξης του. Και αυτό μάλλον διευκολύνει το ΠΑΣΟΚ που θέλει να πετάξει από πάνω του τα σενάρια συναινετικής σύγκλισης με τη Νέα Δημοκρατία.

Από το τηλεοπτικό μήνυμα του πρωθυπουργού προέκυψε μία ενδιαφέρουσα είδηση: στην επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση η Νέα Δημοκρατία θα προωθήσει την εξαετή και μοναδική θητεία για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Αλλά μέχρι τότε υπάρχει χρόνος.