Αντωνοπούλου - Πασχαλίδης τραγουδούν για ένα "Φιλί στο Πάρκο"

Η σπουδαία ερμηνεύτρια Ρίτα Αντωνοπούλου και ο αγαπημένος τραγουδοποιός Μίλτος Πασχαλίδης ενώνουν τις φωνές τους στο τραγούδι “Φιλί στο Πάρκο”.

NEWSROOM
17 Ιανουαρίου 2025 16:48

Η Ρίτα και ο Μίλτος μάς παρουσιάζουν το νέο τους τραγούδι, ένα τρυφερό ντουέτο σε στίχους και μουσική του Σταύρου Σιόλα που σκοπό έχει να κεντήσει όλες τις στιγμές που μένουν αιώνια μέσα μας.

Ένα single για εκείνο το φιλί που πάντα θα θυμόμαστε ή εκείνο που ελπίζουμε να έρθει. Μία μουσική σύμπραξη για την αγάπη, στην πιο τρυφερή της μορφή, από δύο κορυφαίους καλλιτέχνες. Ένα τραγούδι που σε όλους ανακαλεί την πιο γλυκιά και ξεχωριστή μας ανάμνηση.

Ρίτα Αντωνοπούλου και Μίλτος Πασχαλίδης – “Φιλί στο Πάρκο”

Το Φιλί στο Πάρκο είναι το τρίτο single από τον επερχόμενο δίσκο της Ρίτας Αντωνοπούλου, ο οποίος θα περιλαμβάνει 8 τραγούδια. Έχουν ήδη κυκλοφορήσει το “Ρώτησαν Κάποτε ένα αστέρι” και το “Έχω μια Θάλασσα Αγάπη” σε στίχους της ίδιας και σε μουσική του Σταύρου Σιόλα.

Η Ρίτα ανέφερε για το τραγούδι: “Το Φιλί στο Πάρκο ήταν από τα πρώτα τραγούδια που διαλέξαμε με τον Σταύρο όταν ακούγαμε το υλικό ώστε να αποφασίσουμε τι θα μπει στο δίσκο. Η ιδέα να γίνει ντουέτο ήταν δική του και ο Μίλτος ήταν έκπληξη! Είναι από αυτά τα τραγούδια που νιώθεις ότι τα ξέρεις ήδη, που σου προκαλούν μια ζεστασιά και σε κάνουν να χαμογελάς. Όταν το τραγουδάω χαμογελάω συνέχεια…κι όταν άκουσα τη φωνή του Μίλτου στη μελωδία ένιωσα ότι έχουμε κάνει κάτι πολύ ξεχωριστό. Πιστεύω ότι όποιος το ακούσει θα το αγαπήσει…είναι η μοίρα του.“

Στίχοι “Φιλί στο πάρκο”

(Εμπνευσμένο από το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ «ο κήπος»)

Χιλιάδες χρόνια, χρόνια και χρόνια
κι όμως δε φτάνουν ανείπωτα χρόνια
δε φτάνουν για να μοιραστώ
το αιώνιο εκείνο λεπτό
που με φίλησες, με φίλησες

Χιλιάδες μάτια, μάτια και μάτια
κι όμως δε φτάνουν ατέλειωτα μάτια
να κλέψουν το φως να σβηστεί
η αιώνια εκείνη στιγμή
που σε φίλησα, σε φίλησα

Μονάχα η αγάπη γυμνή
στο φως του χειμώνα
τρυπάει σα βελόνα

Στο χρόνο κεντάει μια στιγμή
που μένει αιώνα
σε ‘κείνο το στόμα
σε ‘κείνο το πάρκο, ένα πρωί του χειμώνα

Χιλιάδες φώτα, φώτα και φώτα
κι όμως δε φτάνουν αμέτρητα φώτα
να λάμψει ολόκληρη η γη
σαν τ’ άπιαστο εκείνο πρωί
που σε φίλησα, σε φίλησα