Τα 5+1 καλύτερα τραγούδια της Marianne Faithfull

Γεννημένη το 1946 στο Λονδίνο η Marianne Faithfull, βρέθηκε από μικρή μέσα στην τέχνη και τη λογοτεχνία. Η γνωριμία της με τον Mick Jagger και τους Rolling Stones την έβαλε απότομα στο προσκήνιο, ενώ η ίδια απέδειξε ότι δεν ήταν απλώς μια μούσα, αλλά μια καλλιτέχνις με προσωπικό ύφος και καλλιτεχνική διορατικότητα.

Η πορεία της ήταν γεμάτη μεγάλες επιτυχίες, εξαρτήσεις, προσωπικές μάχες και καλλιτεχνικές αναγεννήσεις. Από την εύθραυστη έφηβη του “As Tears Go By”, στη βαριά, τραχιά φωνή της “Broken English”, μέχρι τις ερμηνείες της πάνω σε έργα των Kurt Weill, Tom Waits και Lord Byron, η Faithfull επέστρεφε πάντα πιο δυνατή και πιο αυθεντική.

Η δύναμη της τέχνης της δεν βρισκόταν μόνο στη μουσικότητά της, αλλά στο πάθος και τη γνώση που κουβαλούσε κάθε της ερμηνεία. Η Marianne Faithfull, που έφυγε από τη ζωή στα 78 της χρόνια, άφησε πίσω της έναν μουσικό θησαυρό γεμάτο ιστορίες.

Ακολουθούν 6 από τα πιο σημαντικά τραγούδια της καριέρας της.

 “As Tears Go By” (1964)

Το “As Tears Go By” ήταν το πρώτο single της Marianne Faithfull και ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια της δεκαετίας του ’60. Γράφτηκε από τους Mick Jagger, Keith Richards και τον μάνατζέρ τους Andrew Loog Oldham και κυκλοφόρησε το 1964, όταν η Faithfull ήταν μόλις 17 ετών.

Αρχικά, το τραγούδι είχε προοριστεί για άλλο καλλιτέχνη, αλλά τελικά δόθηκε στη Faithfull, η οποία το ερμήνευσε με μια εύθραυστη, σχεδόν αγγελική φωνή, μετατρέποντάς το σε μία από τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της εποχής του Swinging London. Οι στίχοι του μιλούν για την απομόνωση και τη μελαγχολία της νεότητας, καθώς η πρωταγωνίστρια παρακολουθεί τη ζωή να κυλά μπροστά της, αδυνατώντας να τη φτάσει.

Το τραγούδι γνώρισε νέα διάσταση όταν η Faithfull το επανηχογράφησε το 1987, στο άλμπουμ Strange Weather. Εκεί, με μια βαριά, κουρασμένη από τη ζωή φωνή, έδωσε μια ερμηνεία γεμάτη εμπειρία, μετατρέποντας το τραγούδι από μια νεανική μπαλάντα σε μια ώριμη, σχεδόν σπαρακτική εξομολόγηση.

“Broken English” (1979)

Η μεγάλη καλλιτεχνική της αναγέννηση ήρθε με το Broken English, όπου η Marianne Faithfull δεν έχει πια καμία σχέση με την εύθραυστη φιγούρα της νεανικής της καριέρας. Με ηλεκτρονικά στοιχεία και ωμή ένταση ηχογράφησε έναν ύμνο επιβίωσης και αγανάκτησης.

Αμέτρητα αντιπολεμικά τραγούδια έχουν γραφτεί, πολλά από αυτά βαθιά συναισθηματικά, όμως ελάχιστα έχουν την απόλυτη ψυχρότητα και σκληρή αποστασιοποίηση του Broken English. Το κοφτό, απόλυτο ύφος της δεν αφήνει περιθώρια για εξιδανίκευση ή ελπίδα.
Ένας σκοτεινός, υπόγειος ύμνος που δεν κηρύττει ούτε προτρέπει, αλλά υπενθυμίζει μια σκληρή αλήθεια: “προτού κοιτάξεις τα αστέρια, πρέπει πρώτα να αποδεχτείς ότι βρίσκεσαι στη λάσπη”.

“Ballad of the Soldier’s Wife” (1985)

Αν υπήρχε μια φωνή που μπορούσε να αποδώσει την ειρωνεία, τη σκοτεινή θεατρικότητα και την ωμή αλήθεια των τραγουδιών του Kurt Weill, αυτή ήταν η Marianne Faithfull. Στη συλλογή Lost in the Stars: The Music of Kurt Weill, σε επιμέλεια του Hal Wilner, η Faithfull, μαζί με τον Chris Spedding στην κιθάρα, δίνει μια κοφτερή, δηκτική ερμηνεία στη “Ballad of the Soldier’s Wife”.

Το τραγούδι περιγράφει την ιστορία μιας γυναίκας που λαμβάνει δώρα από τον σύζυγό της, καθώς εκείνος πολεμά: κοσμήματα, γούνες, παπούτσια… και στο τέλος, το πέπλο της χήρας. Είναι μια τραγωδία ειπωμένη με σαρκασμό, όπου ο πραγματικός πόνος θάβεται κάτω από τα πολυτελή αντικείμενα που λειτουργούν ως υπενθύμιση μιας χαμένης ζωής.

Η ερμηνεία της Faithfull είναι αποστασιοποιημένη, σχεδόν σαν να αφηγείται μια ιστορία που έχει συμβεί αμέτρητες φορές στην ανθρώπινη ιστορία.

 “Strange Weather” (1987)

Το “Strange Weather”, που έδωσε τον τίτλο στο άλμπουμ της Marianne Faithfull το 1987, δεν είναι απλώς ένα τραγούδι. Γραμμένο από τον Tom Waits και την Kathleen Brennan, το κομμάτι είναι μια σκοτεινή, στοιχειωμένη μπαλάντα, που μοιάζει να ανήκει σε έναν κόσμο όπου η ελπίδα έχει ξεθωριάσει. Η Faithfull δεν προσπαθεί να συγκινήσει με υπερβολική συναισθηματικότητα. αντίθετα, τραγουδά με την αποστασιοποίηση κάποιου που έχει δει τα πάντα και απλώς περιγράφει τα απομεινάρια της καταιγίδας.

Δεν είναι τυχαία ένα από τα καλύτερα τραγούδια της. Η βραχνή φωνή της Faithfull συνδυάζεται με dark jazz και cabaret ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ένα κομμάτι απόκοσμα όμορφο.

“She” (1995)

Το “She” είναι ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά και υποβλητικά τραγούδια της Marianne Faithfull,  στο άλμπουμ A Secret Life. Το κομμάτι δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τον θρυλικό συνθέτη Angelo Badalamenti, γνωστό για τη δουλειά του στις ταινίες του David Lynch, και φέρει τη χαρακτηριστική του κινηματογραφική, ατμοσφαιρική αισθητική.

Η Faithfull, με τη βραχνή, σχεδόν εξομολογητική φωνή της, ερμηνεύει το “She” σαν μια σκοτεινή μπαλάντα γεμάτη μυστήριο και ένταση. Η ορχηστρική επένδυση του Badalamenti, γεμάτη υπόγεια ένταση και δραματικότητα, συνοδεύει τη φωνή της, δημιουργώντας ένα κομμάτι που μοιάζει να ανήκει σε κάποιο φιλμ νουάρ ή σε έναν κόσμο γεμάτο αδιέξοδα και ματαιότητα.

“Alabama Song” (1998)

Η Marianne Faithfull είχε ήδη αποδείξει ότι η μουσική του Kurt Weill της ταίριαζε απόλυτα, όταν συμμετείχε στη συλλογή Lost in the Stars: The Music of Kurt Weill το 1985. Η ερμηνεία της ήταν τόσο εντυπωσιακή, που το 1998 ανέβασε ζωντανά την όπερα του Weill “The Seven Deadly Sins” στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Άννας στο Μπρούκλιν.

Το “Alabama Song“, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του Weill (με στίχους του Bertolt Brecht), είχε ήδη γίνει διάσημο από τις διασκευές των Doors και του David Bowie. Όμως, η Faithfull προσφέρει μια πολύ πιο ωμή και απόλυτα πειστική εκδοχή.