Λάικ – ντισλάικ: Από Μικρούτσικο και Ντέιβιντ Λιντς μέχρι τα σενάρια για Σαντορίνη

Πολλές οι εμπειρίες που βιώσαμε και που αφορούν τον πολιτισμό την εβδομάδα που μας πέρασε. Σε αυτήν την στήλη, θα προσπαθήσουμε να καταγράφουμε σε τακτική βάση τι μας άρεσε και τι δε μας άρεσε, τα λάικ και τα ντισλάικ, τι μας έκανε εντύπωση και τι μας ξάφνιασε. Όχι, τόσο σε επίπεδο κριτικής, όσο σε επίπεδο ελεύθερου συνειρμού.

Από τα μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα μέχρι τα μικρότερα, αλλά και τα σχεδόν αόρατα, αυτά που υπάρχουν παντού μέσα στη ζωή μας. Όσα παρατηρούμε στις βόλτες μας στην πόλη και στα θεάματα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα και που συνήθως τα συζητάμε μόνο μεταξύ μας.

Αυτή την εβδομάδα σχολιάζουμε στα λάικ τα τραγούδια του Μικρούτσικου και τα απανωτά αφιερώματα στον Ντέιβιντ Λιντς και συζητάμε για τους σεισμούς στη Σαντορίνη που έχουν κάνει όλους όσοι έχουν απομείνει στο νησί να φοβούνται κάθε δευτερόλεπτο.

ΛΑΪΚ

Πεπρωμένο, MERDE και μπόλικη φιλοσοφία στην κορυφή του Κόσμου στα λάικ για τη Γεωργία Οικονόμου

Η Δύναμη του Πεπρωμένου στην Εθνική Λυρική Σκηνή ήταν μια καθηλωτική εμπειρία. Ο τενόρος Μαρσέλο Πουέντε στον ρόλο του Αλβάρο ήταν εκπληκτικός, αποδίδοντας με απόλυτη εκφραστικότητα τον βασανισμένο ήρωα του Βέρντι. Η φωνή του, γεμάτη δύναμη και ευαισθησία, ανέδειξε κάθε στιγμή του ρόλου, από την απόγνωση έως την κορύφωση του δράματος. Αξέχαστη θα μείνει η σκηνή του ντουέτου του με τον Δημήτρη Πλατανιά στην τρίτη πράξη, στο στρατόπεδο. Δύο σπουδαίες φωνές, δύο ερμηνευτές που έδωσαν όλη τους την ψυχή στη σκηνή, δημιουργώντας μια στιγμή γεμάτη ένταση, πάθος και μεγαλείο.

Απολαυστικό το MERDE! που σκηνοθετεί ο Γιώργος Κουτλής και πρωταγωνιστεί η ομάδα των “Παικτών” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ο Γιάννης Νιάρρος βρίσκεται σε μεγάλα κέφια στον ρόλο του σούπερ κουλτουριάρη σκηνοθέτη που θέλει να ανεβάσει συρραφή τραγωδιών σε θέατρο εμπορικό και έγραψε μέσα μας η ατάκα του “Ένας για όλους και όλοι με Γ@μησ@τε”.

“Στην κορυφή του κόσμου, εκεί να με πας!” λέει η Ειρήνη Φαναριώτη στο νέο της έργο που γράφει και σκηνοθετεί στο θέατρο Αργώ και δεν μπορώ να μη σχολιάσω το αστείρευτο κέφι των 5 πρωταγωνιστριών της παράστασης που με προεξάρχουσα τη Στέφη Πουλοπούλου τραγουδούν Δέσποινα Βανδή καθισμένες όλες σε έναν καναπέ.

Αν είστε και εσείς της…φιλοσοφικής και νοσταλγείτε τα φοιτητικά σας χρόνια, κάντε μία βόλτα από το φουαγιέ του θεάτρου Τζένη Καρέζη, όπου ο Καθηγητής Φιλοσοφίας Θεοδόσης Πελεγρίνης δίνει σάρκα και οστά στον Ζαν Πωλ Σαρτρ στην παράσταση «Οι Τυχαίοι Έρωτες του Ζαν Πωλ Σαρτρ». Το πνεύμα του κορυφαίου υπαρξιστή φιλοσόφου “λάμπει” μέσα από μια ιστορία γεμάτη φαντασία, χιούμορ και υπαρξιακούς στοχασμούς.

“Μικρόκοσμος”, γλύπτης Θόδωρος και ένα μαθητικό “αντίο” στον Άγγελο για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Μια συναισθηματικά φορτισμένη και ανεπανάληπτη βραδιά ζήσαμε στο κατάμεστο ΣΕΦ, στη συναυλία-αφιέρωμα του ΚΚΕ για τα 5 χρόνια από τον θάνατο του Θάνου Μικρούτσικου οι: Ρίτα Αντωνοπούλου, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Γιάννης Κότσιρας, Γιώργος Μεράντζας, Νατάσσα Μποφίλιου, Μαρία Παπαγεωργίου και Μίλτος Πασχαλίδης τραγούδησαν όλα τα γνωστά και αγαπημένα του Θάνου, φέρνοντας πάλι στο προσκήνιο τις διαχρονικές ιδέες που τον δονούσαν – την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την αλήθεια. Η Ρίτα Αντωνοπούλου τραγούδησε για άλλη μία φορά τον ανατριχιαστικό “Μικρόκοσμο”.

Το δικό τους ξεχωριστό «αντίο» στον 3χρονο Άγγελο που βασανίστηκε στα χέρια των ανθρώπων που τον έφεραν στη ζωή  έστειλαν μαθητές γυμνασίου και λυκείου στις Αρχάνες (όπως μετέδωσε το cretapost.gr) τίμησαν το 3χρονο αγοράκι υψώνοντας ένα πανό στο οποίο αναγραφόταν η έκφραση «Ψυχοθεραπεύσου πριν γίνεις “γονιός” μπας και ο πλανήτης αλλάξει» – στίχος από το τραγούδι του ραπ συγκροτήματος Λόγος Τιμής. Παράλληλα, με τα σώματά τους στο έδαφος σχημάτισαν το όνομα «Άγγελος».

Πορτοκάλογλου με βιολιά και ηπειρώτικα στο Μέγαρο Μουσικής και για άλλη μία φορά ενισχύθηκε η πεποίθησή μας πως ένας δημιουργός που αναζητά συνεχώς την εξέλιξη, μπορεί να βλέπει τα τραγούδια του με νέες, ανατρεπτικές προοπτικές.

Στην ξενάγηση του ΕΜΣΤ για το έργο του γλύπτη Θόδωρου, ξαναθυμηθήκαμε πτυχές από τη βαθιά και προφητική σκέψη του, το χιούμορ του, τις σημαντικότερες στιγμές του έργου του αλλά και την συνολική πορεία ενός σύγχρονου δημιουργού, που με τα λόγια και τις πράξεις του άφησε το στίγμα του στη γλυπτική στην Ελλάδα. Το βίντεο στους Δίδυμους Πύργους είναι η επιτομή του καλτ, με την καλή την έννοια.

 

Alpha Males, αφιερώματα στον Λιντς και Masterchef για την Παναγιώτα Κλεάνθους

Κυκλοφόρησε η τρίτη σεζόν του “Alpha Males” στο Netflix, της ισπανικής κωμικής σειράς που ακολουθεί μια παρέα τεσσάρων ανδρών, οι οποίοι προσπαθούν να εξαλείψουν τα πατριαρχικά κατάλοιπά τους και να σταματήσουν να είναι μισογύνηδες. Αν θέλετε κάτι χαλαρό και feelgood, αλλά σύγχρονο, που να «συνομιλεί» με την εποχή μας, κάτι που να έχει γέλιο και ταυτόχρονα να προβληματίζει όσο-όσο χωρίς διδακτισμούς, δείτε όλη τη σειρά και η ώρα σας θα περάσει ευχάριστα.

Bonus: Αν σας αρέσει, δοκιμάστε και τη γαλλική έκδοση της σειράς, που κινείται στο ίδιο μοτίβο, με παρόμοιους χαρακτήρες, και μικρο-αλλαγές στις περιπέτειές τους. Θα τη βρείτε με τον τίτλο “Super Males” στο Netflix.

Τι ωραία που γίνονται μεγάλα αφιερώματα για τον Ντέιβιντ Λιντς! Μετά από τον τριήμερο μαραθώνιο στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, έρχεται το “David Lynch – The Complete Filmography” από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, κατά τη διάρκεια του οποίου θα προβληθεί το σύνολο της φιλμογραφίας αγαπημένου σκηνοθέτη θα προβληθεί μέσα σε μια περίοδο 10 ημερών, από τις 14 έως και τις 24 Φεβρουαρίου. (Να γίνονται πιο συχνά και ιδανικά πριν έχουμε απώλειες).

Το “Masterchef” φέτος, μπορώ να πω πως το βρήκα αρκετά ελκυστικό μέχρι στιγμής, σε σχέση με το περσινό που ήταν άκρως βαρετό. Τώρα πια που συνηθίσαμε τις μπριγάδες, έχουμε μπει στο κλίμα. Οι παίκτες έχουν, όντως, κάτι να δείξουν με τις μαγειρικές τους ιδέες, οι τρεις σεφ-παρουσιαστές είναι ευχάριστοι και οι δοκιμασίες είναι ενδιαφέρουσες. Τα νούμερα τηλεθέασης, πάντως, δείχνουν πως ξεκίνησε δυναμικά, αφού είναι πρώτο τις καθημερινές.

Λιντς για 18 ώρες, Chappell Roan και νέα “Buffy”, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Πέρασα 18 σερί ώρες στο -1 της Στέγης την περασμένη Κυριακή παρακολουθώντας ολόκληρη την 3η σεζόν του “Twin Peaks: The Return”. Δε θα υπήρχαν και πολλές ευκαιρίες να δω το σημαντικότερο έργο της 25ετίας σε εκτός home cinema συνθήκες. Όλο το στήσιμο πάντως ήταν όμορφο, με τις κόκκινες κουρτίνες παντού στους χώρους της Στέγης, εικόνες, βίντεο και φωτισμό να παραπέμπουν στους κόσμους του Ντέιβιντ Λιντς. Εξαιρετική δουλειά για όλη τη διοργάνωση του τριημένου, μαζί με το Cinobo.

Δυο μέρες πριν πήγα στα Village για να δω το “Μπλε Βελούδο” – αν μη τι άλλο το να βλέπεις και μόνο μια τέτοια ταινία στα Village είναι ιστορική στιγμή, κι ας είχε λίγο κόσμο. Σταθερά στα λάικ η η φροντίδα των Epic Nights να δίνουν συλλεκτικό εισιτήριο στο κοινό, εννοείται πως τα φυλάω όλα. Το έχω ξαναπεί: Για το κοινό που θέλει να πηγαίνει σε προβολές ταινιών που έχει ξαναδεί, ρετροσπεκτίβες κλπ, τα mementos παίζουν μεγάλο ρόλο. Κρίμα να πηγαίνεις σε προβολές (γενικότερα, πόσο μάλλον ρεπερτορίου) και το εισιτήριο να είναι απλώς μια απόδειξη σα να πήρες δυο γάλατα και μια κοκακόλα!

Εξαιρετική όπως πάντοτε σε κάθε δημόσια τοποθετησή της η Chappell Roan, που χρησιμοποίησε το βήμα της από τη σκηνή των Γκράμι –όταν κέρδισε το βραβείο Best New Artist– για να μιλήσει για τις υποχρεώσεις των δισκογραφικών απέναντι στους καλλιτέχνες-εργαζομένους τους και για την ανάγκη ασφάλειας υγείας. Σε μια χώρα θυμίζω που δημόσια υγεία έτσι κι αλλιώς δεν υφίσταται. Για μια ακόμα φορά, η Chappell Roan είναι η καλλιτέχνης με τα σταθερά ουσιαστικότερα politics, ένας αληθινός θησαυρός.

Αντί για λάικ μπορώ να δώσω ένα ΟΣΚΑΡ στη Σαμπρίνα Κάρπεντερ; Στο περφόρμανς της στα Γκράμι έκανε αναφορά σε παλιότερη εμφάνιση της Γκόλντι Χων με αφοπλιστικά γοητευτικό τρόπο. Ότι η Κάρπεντερ είναι ηθοποιός το ξέρουμε πια, ποιος σκηνοθέτης θα της δώσει ρόλο τώρα είναι το θέμα.

Νέα σειρά “Buffy” ετοιμάζεται από τη Disney και δίνω ένα πολύ-πολύ αμφίβολο και προσωρινό λάικ, μόνο και μόνο για το random του δημιουργικού πράγματος: Στη σκηνοθεσία θα είναι η βραβευμένη με Όσκαρ σκηνοθέτης Κλόι Τζάο του “Nomadland”(!) η οποία apparently ήταν πάντα τεράστια φαν της σειράς (είμαστε παντού) και έπεισε και την πρωταγωνίστρια Σάρα Μισέλ Γκέλαρ να επιστρέψει. Οι αναβιώσεις σπάνια πετυχαίνουν οπότε δε θα κρατήσω και μεγάλο καλάθι, αλλά ένα κάποιο ιντριγκάρισμα το νιώθω, μην πω και ψέματα.

ΝΤΙΣΛΑΙΚ

Ηφαίστεια, σεισμοί και ώρες στη σκηνή για τη Γεωργία Οικονόμου

Στη Σαντορίνη, η αγωνία γίνεται κύμα: «Θα εκραγεί το ηφαίστειο; Να φύγουμε από τις Κυκλάδες; Πόσο μεγάλο θα είναι το τσουνάμι;» Ερωτήσεις που εκτοξεύονται σαν λάβα και φουντώνουν τον πανικό, την ίδια στιγμή που η επιστήμη ψάχνει να βάλει μια σταθερή γέφυρα στη θάλασσα της αβεβαιότητας. Η φύση δεν έχει πρόθεση. Δεν ξυπνάει για να μας εκδικηθεί ούτε υπολογίζει τις συνέπειες. Κάνει απλώς αυτό που κάνει εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Και ο άνθρωπος, με όλη του τη γνώση, με όλη του την τεχνολογία, καταλήγει στο ίδιο αρχέγονο ερώτημα: Να μείνουμε ή να φύγουμε;

Μπορεί η απάντηση να μην είναι εύκολη, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως δεν θα τη βρούμε ούτε στην υστερία ούτε στην παραίτηση. Η πραγματική επιβίωση δεν βρίσκεται στη φυγή, αλλά στη γνώση. Στο να μάθουμε να ζούμε με τη γη που κατοικούμε, να διαβάζουμε τα σημάδια της, να ακούμε τους ειδικούς και όχι τις φήμες. Γιατί αν κάτι έχει αποδείξει η ιστορία, είναι πως εκείνοι που αφήνουν τον φόβο να τους κυβερνήσει, χάνουν πριν ακόμα δοθεί η μάχη.

«Έχε το νου σου στο παιδί», τραγουδούσε ο Σιδηρόπουλος, αλλά πόσοι ακούν; Ο Άγγελος, ένα τρίχρονο παιδί βασανίστηκε μέχρι θανάτου από εκείνους που έπρεπε να το προστατεύουν. Η κοινωνία σοκάρεται, αλλά πόσο πραγματικά αντιδρά; Πόσες ακόμα αθώες ζωές θα χαθούν στη σιωπή; Η κακοποίηση παιδιών δεν είναι «τραγωδία» – είναι έγκλημα που απαιτεί άμεση δικαιοσύνη και μηδενική ανοχή.

Δεν είναι θέμα διάρκειας, είναι θέμα ουσίας. Οι μακροσκελείς παραστάσεις δεν είναι πρόβλημα από μόνες τους, αλλά όταν βυθίζονται στη φλυαρία, χάνεται ο πυρήνας τους. Ένας σύμβουλος δραματουργίας θα μπορούσε να φιλτράρει το περιττό, να απομακρύνει τη φαμφαρολογία και να διατηρεί την ένταση ζωντανή. Το θέατρο δεν χρειάζεται περισσότερες ώρες, χρειάζεται περισσότερη αλήθεια.

Ντισλάικ μέχρι να σβήσει ο ήλιος στο σκάψιμο σε μνημεία φυσικού κάλλους για τη Χριστίνα Τσατσαράγκου

Έχεις πάει στο Σαρακήνικο; Αν ναι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην βγήκες από τα ρούχα σου βλέποντας τις αεροφωτογραφίες από την καταστασκευή τεράστιας ξενοδοχειακής μονάδας πάνω σε αυτό το μοναδικό φυσικό μνημείο. Πάνε καλά; Έσκαψαν το βράχο στο Σαρακήνικο; Η διαδικασία είναι σύννομη (λένε), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ηθική. Πάει, έχουμε τρελαθεί τελείως!

Ο Κάνιε τα έχει κάνει ρόιδο. Μια δίνει εντολές στη σύζυγο να γδυθεί, μια λέει ότι δεν είπε τίποτα το έκανε μόνη της. Μια λέει ότι τη θαυμάζει που είναι τόσο έξυπνη, μια λέει ότι ο ίδιος είναι ο master mind πίσω από τις εμφανίσεις τους. Τώρα μας είπε ότι δεν είναι διπολικός όπως είχαν πει οι γιατροί, αλλά πάσχει από αυτισμό. Ας μείνουμε στο γεγονός ότι δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε σε έναν κόσμο που οι καλλιτέχνιδες θα πρέπει να διαγωνίζονται και για το πόσο γυμνές θα είναι οι εμφανίσεις τους στα Grammy.

West-Censori, η “ευαίσθητη” Καινούργιου και cow print για την Παναγιώτα Κλεάνθους

Η κυριολεκτικά γυμνή εμφάνιση της Bianca Censori στα Grammys 2025 σόκαρε τους πάντες, αλλά αυτό που ήταν περισσότερα σοκαριστικό ήταν η συμπεριφορά του Kanye West, που την περιέφερε στο Κόκκινο Χαλί σαν τρόπαιο. Την ίδια στιγμή, «φουντώνουν» οι φήμες που θέλουν την Bianca να είναι θύμα και «όμηρος» του συζύγου της, ο οποίος φέρεται να της επιβάλλει τι να φορέσει στις δημόσιες εξόδους τους, προκειμένου να προκαλεί κάθε φορά ντόρο και να ασχολούνται τα ΜΜΕ και τα social media μαζί τους.

Η Κατερίνα Καινούργιου παρουσίασε στην εκπομπή της τις προάλλες ένα μοναστήρι στην Ήπειρο που «γιατρεύει» την ομοφυλοφιλία. Εν έτει 2025! Το συγκεκριμένο θέμα «έπαιξε» στη “Super Katerina” με στόχο η παρουσιάστρια και το πάνελ της – και καλά – να καταδικάσουν αυτές τις πρακτικές. Αν θες να το καταδικάσεις, δεν το δείχνεις καν! Δεν είναι η πρώτη φορά που η εν λόγω θέλει και προσπαθεί να την περνάνε για κοινωνική ευαίσθητη. Δεν το ‘χεις! Η θεματολογία σου αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο, sorry! (Φαίνεται πάντως, πως κατάλαβαν (για άλλη μια φορά) το λάθος τους, γιατί βίντεο από το απόσπασμα δεν μπορείς να βρεις πουθενά).

Κάπου διάβασα πως μετά το λεοπάρ, που έχει κατακλύσει εδώ και μήνες τα καταστήματα ρούχων και τα social media των influencers, αλλά και τους δρόμους, έρχεται το cow print στη μόδα. Τουλάχιστον όταν κυκλοφορούσαμε ωσάν τίγρεις και λεοπαρδάλεις, είχαμε ένα sexiness, τώρα που θα κυκλοφορούμε σαν αγελάδες;

“Emilia Perez” και τα ρατσιστικά τουήτς της Κάρλα Σοφία Γκασκόν, για τον Θοδωρή Δημητρόπουλο

Πολύ δυσάρεστο ό,τι γίνεται γύρω από το “Emilia Perez” και τα Όσκαρ αυτή τη στιγμή. Τα άθλια τουήτς της Κάρλα Σοφία Γκασκόν που ήρθαν στο φως έκαναν άπαντες να στραφούν ορμητικά απέναντί της, σε σημείο που άλλα μέλη του καστ της ταινίας κι ο σκηνοθέτης την αποκηρύσσουν και το Netflix αποσύρει κάθε χρηματική στήριξη στο πρόσωπό της – που θα πει ότι αν θα θέλει ας πούμε να πάει στην οσκαρική τελετή (όπου είναι υποψήφια!) θα πρέπει να πάει με δικά της χρήματα, αεροπορικά, ντυσίματα, τα πάντα.

Να ξεκαθαρίσω ότι κι η ίδια η Γκασκόν εξαρχής δυσάρεστη μου φαινόταν ως περσόνα (είχε επιτεθεί ακόμα και σε τρανς κριτικούς που είχαν γράψει αρνητικά σχόλια για την ταινία), και το ίδιο το φιλμ το έχω βρει κακό και μάλλον κρύο αστείο το ότι προτείνεται και κερδίζει τόσα βραβεία. Αλλά υπάρχει κάτι δυσοίωνο σε αυτή την τόσο οργανωμένη, αμεσότατη (μην χάσουμε οσκαρικές ψήφους!) και επιθετική εγκατάλειψη – στις νέες αφίσες που το Netflix βγάζει άρον-άρον για την ταινία απουσιάζει από αυτές πλήρως η Γκασκόν, δηλαδή ο χαρακτήρας του τίτλου της ταινίας. Και ίσως να μην ένιωθα έτσι αν έβλεπα αυτή την ίδια ενέργεια, αυτή την ευκολία αποστασιοποίησης ενός ολόκληρου μηχανισμού, και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που δεν αφορούν μια γυναίκα, λατίνα, τρανς, μη διάσημη ηθοποιό. Αλλά και ισχυρότερους, λευκούς άντρες συναδέλφους της.

Και ταυτόχρονα, για να είμαστε και σαφείς: Ντισλάικ και στην Γκασκόν και στα απαράδεκτα τουήτς της. Όπως πολύ μεστά είπε στο Variety η δημοσιογράφος Σάρα Χάγκι που ανέδειξε το θέμα, όταν το έντυπο την ρώτησε τι θα έλεγε στην ίδια την Γκασκόν, εκείνη απάντησε απλώς: «Τίποτα. Είναι απλά άλλη μια ρατσίστρια.»

Σε πιο ανάλαφρο κλίμα, να ομολογήσω ότι γέλασα που κέρδισε Άλμπουμ της Χρονιάς στα Γκράμι το Cowboy Carter της Μπιγιόνσε. Χρόνια από τώρα θα μιλάμε για το μουσικό καλοκαίρι της τριπλέτας των Charli xcx, Chappell Roan και Σαμπρίνα Κάρπεντερ (που ήταν όλες υποψήφιες με τα breakthrough άλμπουμ τους), κι ενώ κι οι τρεις τους κέρδισαν Γκράμι σε άλλες κατηγορίες, η βράβευσή του Cowboy Carter με το μεγαλύτερο όλων μοιάζει άστοχη.

Σήμα κινδύνου εκπέμπει τέλος το θρυλικό βρετανικό σινεμά Prince Charles. Η αίθουσα-σημείο αναφοράς με το κορυφαίο πρόγραμμα ρεπερτορίου στην Ευρώπη αν όχι στον κόσμο, φανς της οποίας είναι σκηνοθέτες σαν τον Κουέντιν Ταραντίνο και τον Πολ Τόμας Άντερσον, αποκάλυψε πως στη νέα σύμβαση ενοικίου πρόκειται να μπει όρος που θα επιτρέπει στην ιδιοκτήτρια εταιρεία του τετραγώνου να διώξει την αίθουσα εντός 6μήνου αν το επιθυμεί. Τα είδαμε και στο δικό μας το Ιντεάλ, εδώ. Η ανάπτυξη δεν καταλαβαίνει από θεσμούς κι από πολιτιστικά τοπόσημα.