Δωρεάν αυτό το Σαββατοκύριακο: 8 προτάσεις χωρίς είσοδο 7-9/2

Δεύτερος μήνας του 2025 και συνεχίζουμε να σας προτείνουμε ενδιαφέρουσες δωρεάν βόλτες, για την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου και το διήμερο 8 και 9 Φεβρουαρίου στην Αθήνα. 

Ποικίλες εκδηλώσεις, συναντήσεις και εικαστικά δρώμενα, πραγματοποιούνται στην πόλη από πολιτιστικούς οργανισμούς, γνωστές γκαλερί και φορείς.

Διάβασε μερικές ιδέες για το τι μπορείς να κάνεις το πρώτο σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου χωρίς πορτοφόλι.

Πάρις Κούτσικος – LETTERDOM: Έκθεση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα

Ο Πάρις Κούτσικος, συνθέτοντας την εικαστική ενότητα “Letterdom”, συνομιλεί με τον Λεττρισμό (Lettrisme), το πρωτοποριακό κίνημα που ίδρυσε ο Ιζιντόρ Ιζού (Isidore Isou, 1925–2007), καθώς και με παλαιότερες τεχνικές της γραμματογραφίας, όπως τα Carmina Figurata και τα καλλιγράμματα. Εξερευνά στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα την αξία του μεμονωμένου γράμματος, επιχειρώντας μια ανανέωση της αντίληψης του Ιζού ότι το γράμμα είναι πρόσφορο για πολλούς συνδυασμούς, όταν φορτίζεται με αρχέγονες σημασίες και μνήμες.

Κατασκευάζοντας ένα νέο αλφάβητο, ο καλλιτέχνης εισάγει μια νέα προσέγγιση της γλώσσας. Κάθε ένα από τα 26 γράμματα, ζωγραφισμένα με μολύβι, συντίθεται από ετερόκλητα υλικά και απροσδόκητα στοιχεία. Ο Πάρις αποδομεί και αναδομεί κάθε γράμμα, προσφέροντας πολλαπλές αναγνώσεις ιστοριών και αφηγήσεων. Τα γράμματα παράγουν ήχους στο μυαλό του θεατή, ωθώντας τον σε συνειρμικούς συνδυασμούς. Από μία άποψη, η εικαστική ενότητα “Letterdom” αποτελεί μια ποιητική σύνοψη της ιστορίας της τέχνης από τον Μεσαίωνα έως σήμερα.

Ανδρέας Βεντούρης – “Η ανάσα του κενού” στην Genesis Gallery

Η Genesis Gallery παρουσιάζει στον νέο της χώρο στην οδό Ιπποκράτους 121 την έκθεση του Ανδρέα Βεντούρη με τίτλο “Η ανάσα του κενού”.

Εικόνες εγκατάλειψης αποτελούν το σύνολο της ζωγραφικής του Ανδρέα Βεντούρη. Πρόκειται κατά κύριο λόγο για τα εσωτερικά βιοτεχνικών και βιομηχανικών παμπάλαιων κτηρίων, σε κατάσταση ερήμωσης, όχι όμως ερειπωμένα. Ορθώνονται άλλοτε με κόπο και άλλοτε με ευκολία, αλλά σχεδόν πάντα ακέραια. Το εσωτερικό τους φωτίζεται κυρίως από συστοιχίες παραθύρων, αλλά και από μεγάλα απομονωμένα παράθυρα, σύμφωνα με τα απεικονιστικά λεγόμενα του ζωγράφου μας.

Οι χώροι είναι τελείως κενοί, από ανθρώπους και πράγματα, ενώ σε ελάχιστες περιπτώσεις “δεσπόζουν” στους στενόμακρους διαδρόμους κάποια παιδικά παιχνίδια, όπως ένα αρκουδάκι και παιδικά ποδήλατα που ενισχύουν την αίσθηση της εγκατάλειψης. Άλλωστε αυτού του είδους οι χώροι ήταν πάντα ελκυστικοί για τα παιδιά, μακριά από γονεϊκούς περιορισμούς, ευτυχισμένα στη μοναχικότητά τους.

Η χρήση μιας παραδοσιακής προοπτικής στην κτηριακή δόμηση υποβάλλει παντού πορεία προς το βάθος, προς ένα σημείο φυγής, με τρόπο ώστε να προκαλεί μια αίσθηση του ατέρμονος, της ατελείωτης φυγής, τόσο προσφιλή στο μικρό παιδί. Παράλληλα, στο πλαίσιο αυτών των μεγάλων κενών χώρων, ο Ανδρέας ζουμάρει σε περιορισμένων διαστάσεων σκάλες σπάζοντας την επιπεδότητα των τεράστιων χώρων, και προσθέτοντας στο σύνολο μια αίσθηση αμφίδρομης -ανοδικής και καθοδικής πορείας- όπως είναι βέβαια λογικό για μια σκάλα.

Μόνο που με τον δημιουργικό “παραλογισμό” της τέχνης, στη ζωγραφισμένη σκάλα του Ανδρέα πριμοδοτείται, σχεδόν ανεπαίσθητα, η ανοδική της πλευρά και όχι η καθοδική, ενισχύοντας την αίσθηση φυγής που επικρατεί στον γενικό σχεδιασμό των κτηρίων μέσω της κλασικής αναγεννησιακής τρόπον τινά προοπτικής.

Εκατό χρόνια αρχιτεκτονική στην Ελλάδα σε εκατό κτίρια (1924-2024)

Η έκθεση με θέμα “Εκατό χρόνια αρχιτεκτονική στην Ελλάδα σε εκατό κτίρια (1924-2024)” πραγματοποιείται στον Πύργο Βιβλίων, στο ισόγειο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, από την Τετάρτη 5 έως την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2025, κατά τις ώρες 10 π.μ. έως 10 μ.μ.

Η έκθεση, επιμελημένη από τον καθηγητή Παναγιώτη Πάγκαλο, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο – λεύκωμα “Εκατό χρόνια αρχιτεκτονική στην Ελλάδα σε εκατό κτίρια (1924-2024)”, το οποίο εκδόθηκε από το grad review σε επιμέλεια Μανώλη Αναστασάκη. Η διοργάνωση πραγματοποιείται από το Citylab σε συνεργασία με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και το περιοδικό grad review, με την υποστήριξη του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και του Συλλόγου των Αθηναίων. Αποκλειστικός χορηγός της έκδοσης και της έκθεσης είναι ο Όμιλος AVAX και δημιουργικός συνεργάτης του Citylab είναι η εταιρεία Επίκυκλος.

Στην έκθεση παρουσιάζονται τα 100 επιλεγμένα κτίρια του βιβλίου, οργανωμένα σε τέσσερις ενότητες, με βάση την ανάλογη χρονολόγηση της έκδοσης. Επιπλέον, κάθε περίοδος επισκοπείται λεπτομερέστερα με την παρουσίαση της αρχιτεκτονικής παραγωγής στην Ελλάδα μέσα στο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο. Το ηχητικό φόντο στον χώρο της έκθεσης έχει επιμεληθεί ο Κωνσταντίνος Χύτας. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί παρουσιάσεις και εργαστήρια για παιδιά από έμπειρους εμψυχωτές.

Κώστας Σπυρόπουλος – “Το Ταξίδι”

Το Σπίτι της Κύπρου, με τη στήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, παρουσιάζει το βιβλίο “Η Περιπέτεια της Τέχνης” και εγκαινιάζει την εικαστική έκθεση “Το Ταξίδι” του Κώστα Σπυρόπουλου.

Όπως σημειώνει ο Κώστας Σπυρόπουλος: “Το ταξίδι έχει μια μοναδικότητα. Μια μοναδικότητα που δίνει σε κάθε πράγμα γοητεία και φέρνει σε κοινή θέα τα θαύματα που βρίσκονται στις κρύπτες του κόσμου, στις έλικες του εγκεφάλου, στους κόλπους της φύσης, στα μυστικά κελάρια του Θεού. Στο ταξίδι νιώθουμε ότι υπακούμε στην ακατανίκητη δύναμη που μας κάνει να ξεφεύγουμε από τον εαυτό μας και να μεταμορφωνόμαστε σε κάτι άλλο πλασμένο από έρωτα και όνειρα όπως συμβαίνει όταν δημιουργούμε ένα νέο έργο τέχνης. Γιατί κατά την δημιουργία ο καλλιτέχνης βρίσκεται έξω από τον εαυτό του και μέσα στο έργο και τα οράματά του. Το ταξίδι είναι ένα σύνολο οραμάτων ένα σύνολο ανεξήγητων ακόμη παραστάσεων. Το ταξίδι είναι ότι είναι η δημιουργία για τον καλλιτέχνη.”

Ο καλλιτέχνης ανήκει στην ομάδα εκείνη των δημιουργών που θέλουν και μπορούν να βλέπουν τον κόσμο όπως δεν έχουν διδαχθεί να τον βλέπουν, που είναι ανατρεπτικοί, πρωτόπειροι εραστές του ονείρου. Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ταυτότητας φύλου, ηλικίας και φιλοσοφικής θεώρησης, γιατί σ’ αυτόν τον εικαστικό αγώνα μπορεί να υπάρξει όφελος ακόμα και από την ήττα. “Γιατί κάνουμε τέχνη για να μην πεθάνουμε από την καθημερινότητα”, όπως πιστεύει ο ίδιος.

Science Reactors στο Θέατρο Arroyo

Οι Science Reactors, μετά τις επετειακές παραστάσεις του 2024, συνεχίζουν την προσφορά τους στον χώρο της επικοινωνίας της επιστήμης. Το όνομά τους δηλώνει τον στόχο τους: να αντιδρούν δυναμικά και ανατρεπτικά σε συμβατικούς τρόπους διάχυσης της επιστήμης, συμβάλλοντας στην εξωστρέφεια των επιστημόνων και παρουσιάζοντας επιστημονικά θέματα με τρόπο κατανοητό και γλαφυρό.

Στη νέα τους πορεία, στοχεύουν να προσελκύσουν νέα πρόσωπα και να δημιουργήσουν συνεργασίες για να ενισχύσουν τη σχέση τέχνης και επιστήμης. Στην παράσταση της 8/2 στο Θέατρο Arroyo θα συμμετάσχουν (αλφαβητικά) οι: Κωνσταντίνος Αντωναρόπουλος (και ως παρουσιαστής), Στέφανος Γιαγτζόγλου, Γιώργος Γαλανόπουλος, Μάκης Ζωϊδάκης, Παναγιώτα Ντι Κοστάντζο, Νάντια Μουτσουρούφη και Αλέξανδρος Σουρτζής.

John Vlahakis – “Διαρκής Πόλη – Enduring City”

Η Blank Wall Gallery παρουσιάζει τη δουλειά του John Vlahakis με τίτλο “Διαρκής Πόλη – Enduring City (2024)”. Αυτή η έκθεση αποτελεί ένα οπτικό ταξίδι στους δρόμους της Αθήνας, μέσα από τον φακό του φωτογράφου John Vlahakis. Καρπός τετραετούς αφοσίωσης, παρουσιάζει ένα ασπρόμαυρο κοινωνικό ντοκουμέντο, αποκαλύπτοντας τη συνύπαρξη της αρχαίας ιστορίας και της σύγχρονης ζωής της πόλης.

Η φωτογραφική προσέγγιση του Vlahakis εστιάζει στην ουσία της αστικής ζωής, καταγράφοντας στιγμές έντασης, ακατέργαστης ενέργειας και τη διαρκή αλληλεπίδραση ανθρώπων και περιβάλλοντος. Εμπνευσμένος από φωτογράφους όπως οι Constantine Manos, Robert Frank και Daido Moriyama, ο Vlahakis αποτυπώνει το δράμα και τον ρυθμό της καθημερινότητας. Μέσα από τον φακό του, η Αθήνα αναδεικνύεται ως μια πόλη ταυτόχρονα διαχρονική και σύγχρονη—μια πόλη που τιμά το παρελθόν της ενώ αγκαλιάζει το παρόν.

“Η φωτογραφία δρόμου είναι η τέχνη της αποτύπωσης της ανεπεξέργαστης ανθρώπινης εμπειρίας”, λέει ο Vlahakis. “Η ενέργεια των δρόμων, η κινηματογραφική ένταση στις φευγαλέες στιγμές, οι σιωπηλές ιστορίες που κρύβονται στην καθημερινότητα, αυτά είναι τα στοιχεία που καθοδηγούν τη δουλειά μου“.

Η έκθεση επιδιώκει να καθοδηγήσει τους θεατές στον ρυθμό της Αθήνας, να ανακαλύψουν την ομορφιά μέσα στο χάος της και να αναλογιστούν τη διαχρονική ουσία της ζωής στις πόλεις. Πρόκειται για μια συλλογή εικόνων που αποτίει φόρο τιμής σε μία από τις σημαντικότερες πόλεις του κόσμου.

”Το γιαπωνέζικο χαϊκού…Πόση απλή ομορφιά…” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Τα “10 Χαϊκού” αποτελούν μία ενότητα 10 ψηφιδωτών έργων διαστάσεων 27Χ27 εκ. το κάθε ένα, αποτέλεσμα δημιουργικής σύνθεσης, η οποία παρουσιάστηκε στην ατομική έκθεση της δημιουργού το καλοκαίρι 2024, στην Αίθουσα Τέχνης “Θεόδωρος Στάμος” στην πόλη της Λευκάδας.

Η στενή σχέση της δημιουργού με την ιαπωνική κουλτούρα και τέχνη αποτέλεσε την αφορμή για τη “σύλληψη” των έργων αυτών, καθώς επίσης και η κοινή πατρίδα με τον Λευκάδιο Χέρν, τον εθνικό λογοτέχνη της Ιαπωνίας. Κάθε έργο συνοδεύεται από ένα χαϊκού, όχι πάντα στην αυστηρή του μορφή, και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ερμηνείας της ψηφιδωτής σύνθεσης.

Από τεχνικής πλευράς, τα έργα είναι κατασκευασμένα από γυαλιά οπαλίνας, σμάλτα, ψηφίδες από χρυσό και ασήμι, ενώ κυρίαρχη θέση κατέχει ο κεντρικός ημιπολύτιμος λίθος ή το ακατέργαστο πέτρωμα.

Μιχάλης Μανουσάκης: “Τέχνη Νοημοσύνη. Αναδρομή σαν μισή ανάσα”

Ο Μιχάλης Μανουσάκης παρουσιάζει την έκθεση “Τέχνη Νοημοσύνη. Αναδρομή σαν μισή ανάσα“, μια πολυδιάστατη αναδρομή στη μακρόχρονη πορεία του στην τέχνη, που οργανώνεται υπό την αιγίδα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, του Υπουργείου Πολιτισμού και του ΟΠΑΝΔΑ.

Η έκθεση συγκεντρώνει περίπου 200 έργα που εκφράζουν τις προσωπικές του αγωνίες, συγκινήσεις και αναζητήσεις και καλύπτουν την περίοδο 1969-2024: έργα παλιά και νέα – κάποια από τα όποια παρουσιάζονται για πρώτη φορά-, ζωγραφικά έργα, γλυπτά, εγκαταστάσεις, βίντεο, παιχνίδια και έργα φίλων. Στην αίθουσα “Νίκος Κεσσανλής” της ΑΣΚΤ, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τις σκέψεις του μέσα από ένα ταξίδι αφηγήσεων, χρωμάτων, ρυθμών και εικόνων που αντηχούν τον βαθύτερο ψυχισμό του.

Με θεματική που αναδεικνύει τις διαχρονικές αξίες της επιστροφής στις ρίζες, της αναγέννησης και της καθημερινής ελπίδας, ο Μανουσάκης συνθέτει μια οπτική και συναισθηματική εμπειρία. Το έργο του αποτελεί μια κατάθεση μνήμης και προσωπικών στιγμών, ένα οδοιπορικό ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.

Η έκθεση σηματοδοτεί έναν ακόμη σταθμό στην πολυετή του πορεία, καθώς ο Μιχάλης Μανουσάκης αποχαιρετά την ΑΣΚΤ, όπου υπηρέτησε ως μόνιμος καθηγητής από το 1987 έως το 2020. Μέσα από την έκθεση αυτή ο Μανουσάκης υποκλίνεται στις αγάπες και στα πάθη του, θεωρώντας ότι τίποτα δεν του ανήκει απ’ όλα αυτά και ότι όλα είναι αφορμές για μία ακόμα ευκαιρία σιωπηλής συναλλαγής απόψεων για το χρόνο που πέρασε, για αυτό που ζούμε και για αυτά που έχουμε ακόμα να κάνουμε, τα οποία είναι πάρα πολλά.