ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΣΤΟ VOX – ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΑΓΓΙΞΕ Η ΝΕΑ ΤΗΣ “ΦΩΤΙΑ”

Η πιο ώριμη, ολοκληρωμένη και καθηλωτική Νατάσσα Μποφίλιου που έχουμε δει μέχρι σήμερα δηλώνει “παρούσα” στη σκηνή του VOX με το «Κάτι Καίγεται 2 – Ο Μεγάλος Κύκλος», συνεχίζοντας τον περσινό της θρίαμβο.

Η νέα μουσική παράσταση της Μποφίλιου, σε συνεργασία με τους σταθερούς συνοδοιπόρους της, Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμο Ευαγγελάτο, δεν είναι απλώς μια συνέχεια, αλλά μια πλήρης μετουσίωση του καλλιτεχνικού της οράματος.

Πιο ανοιχτή, πιο άμεση, με μια βαθύτερη σύνδεση με το κοινό, η Μποφίλιου φέρνει στη σκηνή τη φωτιά που γεννήθηκε «μέσα στο απόλυτο σκοτάδι» και την έχει πλέον κάνει δική της. Οι ερμηνείες της είναι δυνατές και συγκινητικές, διαμορφώνοντας μια εμπειρία που ξεπερνά το συναυλιακό πλαίσιο και γίνεται ένας διάλογος γεμάτος πάθος, ευαισθησία και αναγέννηση.

Η «Νέα Φωτιά» που κουβαλά πάνω της μετατρέπεται σε φλόγα που μας αγγίζει όλους, επιβεβαιώνοντας πως η είναι μία μοναδική καλλιτέχνιδα που εξελίσσεται διαρκώς.

“Καλώς ορίσατε στο καταφύγιό μας”

Στο VOX, η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη από την προσμονή. Δεν πέφτει κυριολεκτικά καρφίτσα, ενώ στον εξώστη, ακόμα πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα, κορίτσια που λατρεύουν τη Νατάσσα Μποφίλιου ακουμπούν στο κάγκελο, έτοιμες να τραγουδήσουν κάθε στίχο μαζί της. Η λατρεία τους είναι σχεδόν τελετουργική—κάποιες κρατούν ήδη στα χέρια τη βεντάλια που θα υψώσουν με πάθος όταν έρθει η στιγμή του «Θες δε θες».

Η Μποφίλιου και οι μουσικοί της, μαζί με τον Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο, εμφανίζονται σε ένα σκηνικό ανοικτόχρωμο, απόλυτο κοντράστ με την κατακόκκινη περσινή “φλεγόμενη” ατμόσφαιρα. Η Νατάσσα βγαίνει στη σκηνή, με ένα φόρεμα που της επιτρέπει τινάζοντας τις άκρες του να δίνει την απόλυτη θεατρικότητα στη σκηνική της παρουσία.

Τα μάτια της πλανιούνται πάνω στο κοινό, γεμάτα λαχτάρα και ένταση. Κάθε τραγούδι είναι μια νέα αποκάλυψη, ένα καινούριο «layer» που αφαιρείται, ώστε να φτάσουμε πιο μέσα, στην ουσία. Πάνω από τη σκηνή η κυκλική οθόνη του VOX μοιάζει με ολόγιομο φεγγάρι μπροστά από το οποίο φωτίζεται η φιγούρα της Νατάσσας. Εύθραυστη και δυνατή μαζί.

“Καλωσήρθατε στο καταφύγιό μας” μας λέει χαμογελώντας και αυτόματα μπαίνουμε στον “ασφαλή χώρο” της τριάδας: Μποφίλιου, Καραμουρατίδης, Ευαγγελάτος, που θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας “περπατήσουν” στο μανιφέστο τους για τη ζωή.

Η αρχή με τη φράση “Υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν μέχρι θανάτου” από το τραγούδι “Στην Επόμενη ζωή” δίνει το τέμπο της βραδιάς στους φανς του εξώστη, που κρέμονται από τα χείλη της Νατάσσας τραγουδώντας δυνατά τα πάντα.

“Πάμε Ξανά”, λοιπόν, και “Με τσιγάρα βαριά” καταλαβαίνουμε αμέσως τη διαφορά στις ενορχηστρώσεις και το ύφος της παράστασης. Η σκηνή είναι νοηματικά χωρισμένη τα δύο. Στην ορχηστρική πλευρά με τα βιολιά και το τσέλο και στην ροκ πλευρά με τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα κρουστά. Αυτά τα δύο σύμπαντα “συνομιλούν” όλο το βράδυ, ενώ η Νατάσσα μας επιφυλάσσει εκπλήξεις.

Σαν κύμα της θάλασσας τα βιολιά λικνίζονται όταν η Νατάσσα τραγουδάει “Αυτό που έρχεται αλλάζει πίστα” στο “Κάτι καίγεται” το οποίο ακούγεται και λίγο σαν… αυτοβιογραφικό σχόλιο, καθώς και η ίδια διαρκώς στην καλλιτεχνική της διαδρομή, αλλάζει πίστα.

Δύο ήταν τα ξένα ποπ τραγούδια της βραδιάς. “Flowers” από τη Μάιλι Σάιρους και “Set Fire to the Rain” από την αγαπημένη της ερμηνεύτρια Adele – την οποία η Μποφίλιου είχε δει live με βιολιά, και ήταν μια έντονη ανάμνηση που χαράχτηκε στο μυαλό της.

Η “βροχή” της Adele έφερε την πρώτη έκπληξη της βραδιάς. “Το δικό μου ταξίδι άρχισε πριν από 21 χρόνια και εκτός από το Set Fire to the Rain που ήθελα πάντα να πω, ήθελα να σας παίξω εγώ στο πιάνο την Ασπιρίνη όπως την έπαιξα για πρώτη φορά, στο ισόγειο στο φοιτητικό μας σπίτι στην αδερφή μου και στις φίλες μου”. Η “Ασπιρίνη” στο πιάνο ήταν μια μαγική στιγμή της βραδιάς και για άλλον ένα λόγο.

Στην οθόνη προβλήθηκαν παλιές ασπρόμαυρες και σέπια οικογενειακές φωτογραφίες της Νατάσσας με φίλους, συναδέλφους και με Καραμουρατίδη – Ευαγγελάτο. Όλη της η διαδρομή σε ένα τραγούδι!

Μποφίλιου στο Μπάλωμα – “Για κανέναν δε διπλώνομαι”

Ακούγοντας τη ροκ ενέργεια του “Λύκου”, το “Κοίτα εδώ”, “Το Μέτρημα”, το “Εκατοστό” ξαναθυμόμαστε πώς είναι οι στίχοι να έχουν ουσιαστικό μήνυμα και να δένουν τόσο αρμονικά με τη μουσική, σε μία εποχή που τα εύκολα τσιτάτα στα τραγούδια είναι σχεδόν ο κανόνας.

Το “Μπάλωμα” ένα από τα αγαπημένα μας ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος της βραδιάς, που σίγουρα δεν ήταν νοηματικά χωρισμένη ή χρονολογικά, αλλά περισσότερο συναισθηματικά. Η φράση “Για Κανέναν δεν διπλώνομαι” θα μπορούσε άνετα να είναι το μότο της βραδιάς, μαζί με τη λέξη Δικαιοσύνη την οποία φώναξε η Νατάσσα σε ένα σημείο συναισθηματικής έκρηξης, θυμίζοντας μας τα Τέμπη.

Στο δεύτερο μέρος, πλέον η Νατάσσα έχει συντονιστεί απόλυτα με τις δονήσεις της αίθουσας και η ερμηνεία της στον “Άνθρωπο του κόσμου” μας κάνει όλους να μουρμουρίζουμε μαζί με τα βιολιά και “φόντο” την καταπληκτική ενορχήστρωση.

Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς έρχεται με την ανέλπιστη ερμηνεία της στο τραγούδι “Χελιδόνι στο κλουβί”, σε ποίηση Νίκου Γκάτσου και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Ενώ από τα κατάβαθα της σκέψης μετά τη φράση του Γκάτσου “ίδια η μοίρα που με φέρνει ίδια η μοίρα που με παίρνει”  μας έβγαλε η “Συναυλία” της Χάρις Αλεξίου στην οποία τραγουδήσαμε όλοι με νόημα “Μας φάγαν όλα μας τα χρήματα – Αλλά μας έμεινε η ροκιά” σε ένα ροκ παραλήρημα.

Η Νατάσσα είναι ασταμάτητη. Χορεύει με την ίδια φυσικότητα που ερμηνεύει, περνάει από ροκ και ποπ μελωδίες σε πιο ρομαντικά μονοπάτια, με κάθε κίνηση και κάθε λέξη να συνδέεται με την καρδιά της.

Δικό μας αγαπημένο ήταν o ουμανιστικός ύμνος “Gracias a la vida”, της Χιλιανής τραγουδοποιού Violeta Parra, από τους πρωτοπόρους του μουσικού-πολιτικού κινήματος “Nueva Canción Chilena”. Η Νατάσσα το τραγούδησε με την καρδιά και τα χέρια ανοικτά. [Και για να μην τα πούμε και όλα, στην οθόνη έκανε τη δική του βιντεοσκοπημένη “παρέμβαση” και ο Νίκος Καραθάνος].

Στο φινάλε, η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει, “και τα χρόνια περνάνε” και η αίθουσα όλη το έχει νιώσει αυτό, οπότε όλοι όρθιοι στο “Εν λευκώ” και στις “Μέρες του φωτός” γιορτάζουμε την πολύτιμη στιγμή του παρόντος. Το να βρισκόμαστε όλοι εδώ την ίδια στιγμή… Το ανκόρ δεν το περιμέναμε, αλλά γράφτηκε φωνάζοντας τη φράση κλειδί – που γίνεται στις μέρες μας όλο και πιο επίκαιρη και πιεστική: “Για κανέναν δε διπλώνομαι”.

Στο διά ταύτα… η σχέση της Μποφίλιου με το κοινό είναι φανερό ότι έχει πάει ένα βήμα πιο μπροστά. Στις πιο δυνατές στιγμές, το κοινό αναστενάζει με τη φωνή της, σιγοτραγουδά με τα βιολιά και βυθίζεται στη δυναμική ερμηνεία της. Στο “Κάτι καίγεται 2” κάνει μια ανάδρομή στα 21 χρόνια καριέρας, εστιάζοντας στις συναισθηματικές αποχρώσεις όλης της πορείας της. Στο VOX χόρεψε σαν νεραΐδα, σαν ροκσταρ, σαν ποπ είδωλο – και αν δεν θέλουμε να της βάλουμε καμιά ετικέτα – σαν ο εαυτός της στην καλύτερή του στιγμή.

Info: «Κάτι Καίγεται 2 – Ο Μεγάλος Κύκλος»
VOX – Κρατήσεις more.com
Τηλ. κρατήσεων: 210 3475900