ΠΑΣΟΚ: Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Αν η κυβέρνηση δεν κατέγραφε απώλειες στις δημοσκοπήσεις, θα ήταν σαν να βγαίνεις τώρα έξω και να έχει καύσωνα. Οι μετρήσεις περιγράφουν με ακρίβεια την πολιτική συνθήκη. Τα ποσοστά της κυβέρνησης υποχωρούν, ωστόσο η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης παραμένουν οι ισχυρότερες παρουσίες στο πολιτικό σκηνικό. Είναι, βλέπετε, η απουσία εναλλακτικής λύσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μας τελείωσε, τουλάχιστον προς το παρόν. Για αυτό και η πιο εντυπωσιακή μέτρηση είναι εκείνη που αφορά το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε; Πώς γίνεται να υποχωρεί η κυβέρνηση και να μην καρπώνεται οφέλη η αξιωματική αντιπολίτευση;

Είναι απλό. Όταν μιμείσαι τη ρητορική του αντισυστημικού μετώπου για τα Τέμπη και όταν δηλώνεις ότι θα κυβερνήσεις με δαύτους, είναι λογικό ο κεντρώος ψηφοφόρος να φύγει τρέχοντας. Αν δεν πάει στον Μητσοτάκη, θα πάει σπίτι του. Βέβαια υπάρχει και η υπέρ του αντιθέτου ανάλυση.

Αρκετοί, εντός του ΠΑΣΟΚ, εκτιμούν ότι το κόμμα δεν ανέβασε όσο έπρεπε τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση με αποτέλεσμα να φεύγουν ψηφοφόροι προς τη Ζωή.

Όμως και στις δύο περιπτώσεις, τίθεται θέμα ετεροπροσδιορισμού. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα αποτελεί είτε κεντρώα εναλλακτική της ΝΔ, είτε κάτι κοντά σε αυτό που ήταν κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα είναι η Ζωή και ο Βελόπουλος. Έτσι όμως δεν μπορεί να πάει μακριά. Θα είναι δεύτερη λύση, όχι πρώτη.

Και κάπως έτσι, το ΠΑΣΟΚ είναι μπροστά στην εστία, έρχεται η μπάλα στα πόδια του, αλλά τη στέλνει στα μνήματα -όπως έλεγαν παλαιά. Υιοθετεί ένα ύφος που ταιριάζει καλύτερα σε άλλους, παλινωδεί ως προς το θέμα των κυβερνητικών συνεργασιών και εσχάτως μας μπερδεύει, δεν μας ξεκαθαρίζει αν ανήκει στο χώρο του προοδευτικού κέντρου ή της ευκαιριακής αρπαχτής.

Κάποια στιγμή θα έρθει και η δημοσκόπηση με τον Βελόπουλο να προσπερνάει από δεξιά και τη Ζωή να βγάζει αριστερό φλας. Και τι θα κάνουν στο ΠΑΣΟΚ; Απολύτως τίποτα. Η λαϊκή εντολή προς τον πρόεδρο είναι, άλλωστε, νωπή. Το πολύ να σκεφτούν τι θα συνέβαινε αν είχαν εκλέξει τη Διαμαντοπούλου ή τον Γερουλάνο. Α, ήταν και και ο Δoύκας, αλλά, εντάξει, ελάτε τώρα…