Η δική σας “κορυφή” ποια είναι;

Στο έργο «Στην κορυφή του κόσμου, εκεί να με πας» η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα Ειρήνη Φαναριώτη σκιαγραφεί με τρυφερότητα, προσοχή και θάρρος πέντε γυναικείους χαρακτήρες με τα μυστικά τους, που προσπαθούν να επιβιώσουν όσο καλύτερα μπορούν, μέσα σε έναν κόσμο σκληρό, ανταγωνιστικό και απειλητικό. Το έργο μιλά για όλες τις σύγχρονες γυναίκες, που προσπαθούν να αποδεχθούν τους εαυτούς και τις αλήθειες τους για να προχωρήσουν μπροστά μέσα σε ένα περιβάλλον που τις ανταγωνίζεται εκ προοιμίου.

Ποια είναι η δική σου «κορυφή» σε αυτόν τον κόσμο; Πόσο κοντά πιστεύεις πως μπορείς να φθάσεις; Και εάν δεν φθάσεις ποτέ σε αυτή την κορυφή…;

Στέφη Πουλοπούλου: Η «κορυφή» της παράστασής μας είναι ένας συμβολικός τόπος υλοποίησης των ονείρων και αποκατάστασης των εσωτερικευμένων αδικιών. Για μένα είναι το να καταφέρω να γεράσω, έχοντας απολαύσει μια πλήρη ζωή! Με έμπνευση, συντροφιά και ομορφιά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Χαρά Κυριαζή: Δεν θέλω να βάζω βαρύγδουπους στόχους, βάζω πράγματα που με καλύπτουν και συνήθως είναι πολύ προσωπικά για μένα και τους ανθρώπους μου. Πολλές φορές δε, βάζω απόλυτα εγωιστικούς στόχους εκτός και αν αυτό μπορεί να σημαίνει ακριβώς το ανάποδο αλλά δεν το ξέρω. Προσπαθώ πάρα πολύ μέχρι να τα φτάσω και δύσκολα παρατάω κάτι εκτός και αν ανακαλύψω στη πορεία ότι δεν με γεμίζει πια και ότι έχει αλλάξει κάτι μέσα μου, οπότε πλέον δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλω. Σίγουρα η απόρριψη με ρίχνει αλλά δεν το αφήνω να με καταβάλει γιατί η σημαντικότητα σε αυτά που έχω να κάνω είναι μεγαλύτερη μέσα μου από μια, δυο, πέντε απορρίψεις.
Αγγελική Πασπαλιάρη: Η δική μου προσωπική κορυφή είναι η πληρότητα, η ευτυχία και η επιτυχία, κορυφή μάλλον πολύ κοινότοπη. Βέβαια θεωρώ ότι δεν έχει απολύτως καμία σημασία η δική μου κορυφή και επιπλέον τη θεωρώ απολύτως αδύνατη προς επίτευξη αν δε λυθούν πρωτίστως βασικά ζητήματα του συλλογικού μας βίου. Δεν μπορείς να νιώθεις πλήρης όταν γύρω σου καταστρέφεται ο κόσμος, συντελούνται γενοκτονίες με τις ευλογίες της Δύσης, όταν δεν μπορείς να νιώσεις ασφαλής στη χώρα σου, όταν η πολιτεία αντιμετωπίζει το επάγγελμα μου ως περιττό, όταν αντιμετωπιζόμαστε όλοι μας ως παιδιά ενός Κατώτερου Θεού. Απλώς δεν μπορείς. Και το 2025 θεωρώ ότι βρισκόμαστε αδιανόητα μακριά από την κορυφή.

Βίνα Σέργη: Η δική μου κορυφή από μικρό παιδί ήταν να γυρίσω όλο τον κόσμο. Να γνωρίσω κάθε σπιθαμή του και να φύγω χορτάτη από εμπειρίες και γνώσεις. Δεν πρόκειται να γίνει αυτό και το ξέρω πια, εκτός αν δούλευα σε κάποια ταξιδιωτική εκπομπή που και πάλι εκ των πραγμάτων δεν προλαβαίνεις να δεις όλο τον θησαυρό που υπάρχει εκεί έξω. Δεν φτάνει μια ζωή ακόμα και κάθε μέρα να ήσουν στους δρόμους. Ωστόσο υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πέρα από ταξίδια να μάθεις τον κόσμο. Και δεν είναι λίγοι, ούτε αμελητέοι. Οπότε σίγουρα αν δεν φτάσω σε αυτή την κορυφή, θα έχω φτάσει κάπου.

Έλενα Χρηστίδη: Η κορυφή μου είναι οι άνθρωποί μου. Ο ποιοτικός χρόνος και οι σχέσεις μαζί τους, η κατάκτηση όλο και μεγαλύτερου βάθους στην κάθε σχέση, η πλήρης εμπιστοσύνη, η στήριξη. Ακόμα και με λάθη ή αποτυχίες στην πορεία. Το να περάσει η ζωή μου και να γεράσω έχοντας «δεθεί» βαθιά με τους ανθρώπους μου, έχοντας προσπαθήσει και βοηθήσει όσο περισσότερο μπορούσα. Πλέον, κι έπειτα από πολύ προσωπική δουλειά, πιστεύω πως μπορώ να τη φτάσω αυτήν την κορυφή. Αν δεν φτάσω ποτέ; Δεν είναι ένας στόχος συμβιβάσιμος για μένα, θα συνέχιζα να παλεύω μέχρι τελευταία στιγμή για να τα καταφέρω, και να βελτιώνω το πώς είμαι ως συνάνθρωπος και το πώς ιεραρχώ τα πράγματα στην ζωή μου προκειμένου να συμβεί. Θα συνέχιζα να το προσπαθώ ακόμα και στο νεκροκρέβατο μου.

«Μ’ αρέσει στον άνδρα» και «ΔΕΝ μου αρέσει στη γυναίκα»

Στέφη Πουλοπούλου: Τα χαρακτηριστικά που μ’ αρέσουν ή δεν μου αρέσουν σε κάποιο άτομο και με κάνουν είτε να επιδιώξω τη σύνδεση είτε, από την άλλη, ακόμα και να αλλάζω πεζοδρόμιο, δεν έχουν να κάνουν με το φύλο του άλλου. Εκτιμώ βαθύτατα κι αποζητώ την καλοσύνη και το χιούμορ, ενώ με δυσκολεύει πολύ η φασαρία που κάνει η ρηχότητα, και η ευθυνοφοβία.

Χαρά Κυριαζή: Δεν θέλω να διαχωρίζω τους ανθρώπους βάση ταυτότητας φύλου, βέβαια μπορώ να αντιληφθώ πως αυτό μπορεί να λειτουργεί ακόμα κοινωνικά στη φάση που βρισκόμαστε δυστυχώς. Προσωπικά σε έναν άνθρωπο μ’ αρέσει η ειλικρινής αντιμετώπιση, η αντίληψη και το αίσθημα της συλλογικότητας. Αντιθέτως, κάτι που σίγουρα δεν με τραβάει σε ένα άτομο είναι το να μην έχει αναπτύξει προσωπικό τρόπο σκέψης, και κάτι ακόμα που θεωρώ οριακά επικίνδυνο στη κοινωνία που ζούμε, δεν μπορώ τη βλακεία, το γεγονός ότι άτομα ακόμα φοράνε παρωπίδες (όσο ελιτίστικο μπορεί να ακουστεί αυτό). Πολλές φορές δυσκολεύομαι να χωνέψω ότι δεν υπάρχει ακόμα η αλληλεγγύη και η κατανόηση που θα έπρεπε μεταξύ μας, καθώς οι 9 στις/στους 10 (αν όχι 10/10) έχουμε κοινές προβληματικές αναφορές από βιώματα.

Αγγελική Πασπαλιάρη: Δεν υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό που να μου αρέσει μόνο στο ένα φύλο και να με απωθεί στο άλλο. Επομένως, μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι ευγενείς, ειλικρινείς και τολμηροί. Με γοητεύουν οι επίμονοι άνθρωποι και οι ονειροπόλοι. Δεν μου αρέσουν οι συναισθηματικά τεμπέληδες και οι ψεύτες. Και σιχαίνομαι τους φασίστες.

Βίνα Σέργη: Δεν ξέρω αν μπορώ να σκεφτώ μόνο αντρικά ή μόνο γυναικεία χαρακτηριστικά. Δεν θέλω κιόλας, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Πολύ συχνά στην καθημερινότητα μου, πιάνω τον εαυτό μου να κάνει λάθη λέγοντας πως κάτι είναι κυρίως γυναικείο ή κυρίως ανδρικό. Όλοι έχουμε τα πάντα. Οπότε θεωρώ πως δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τα φύλα, γιατί από εκεί ξεκινάνε πολλές παρανοήσεις. Πρέπει να αλλάξει αυτή η αντίληψη ότι είμαστε διαφορετικά όντα, για να μπορούμε να διεκδικούμε ισότητα.

Έλενα Χρηστιδη: Δεν μπορώ να απαντήσω αυτήν την ερώτηση με βάση το φύλο. Νιώθω πως μια τέτοια διατύπωση κάνει τους ανθρώπους να λειτουργούν με στερεότυπα και να υποθέτουν ότι «έτσι είναι όλοι οι άνδρες, έτσι όλες οι γυναίκες». Φέρνει παρεξηγήσιμα δίπολα.
Στους ανθρώπους γενικότερα, δεν μου αρέσει όταν επιβάλλουν τη δύναμη τους. Όταν εξουσιάζουν τα άτομα πάνω στα οποία έχουν ισχύ. Κι όταν αρνούνται πεισματικά να ακούσουν και να δουν πέρα από το προσωπικό τους συμφέρον και το τι θα εξυπηρετήσει καλύτερα εκείνους και την μικρο-ομάδα τους.