Μήνυσε κινηματογράφο γιατί πρόβαλε μεγάλες διαφημίσεις πριν την ταινία

Δικαστήριο διέταξε την καταβολή αποζημίωσης σε 30χρονο από την Μπανγκαλόρ στην Ινδία, αναφέροντας ότι «στη νέα εποχή, ο χρόνος θεωρείται χρήμα και ο χρόνος του καθενός είναι πολύτιμος».

Για μερικούς, οι διαφημίσεις που προβάλλονται πριν την έναρξη μιας ταινίας είναι ο εφιάλτης της κινηματογραφικής εμπειρίας· για άλλους, είναι απλώς μια ευκαιρία να περιμένουν στην ουρά για ποπ-κορν.

Ωστόσο, για έναν άνδρα στην Ινδία, η ατελείωτη παράσταση διαφημίσεων αποδείχθηκε τόσο εκνευριστική, που αποφάσισε να προσφύγει στα δικαστήρια και κέρδισε.

Ο Abhishek MR, 30χρονος από την πόλη Μπανγκαλόρ, είχε κλείσει εισιτήριο με φίλους για να παρακολουθήσουν την πολεμική δραματική ταινία “Sam Bahadur” τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους.

Όμως, παρά το γεγονός ότι η προγραμματισμένη ώρα της ταινίας ήταν 16:05, έπρεπε να παρακολουθήσει 25 λεπτά διαφημίσεων για επερχόμενες ταινίες και εμπορικά προϊόντα όπως είδη σπιτιού, κινητά τηλέφωνα και αυτοκίνητα πριν ξεκινήσει η ταινία.

Μετά την ταινία, που είχε προγραμματίσει να επιστρέψει αμέσως στη δουλειά, ο Abhishek MR ένιωσε ότι αυτή η καθυστέρηση του κόστισε πολύτιμο χρόνο και κατέθεσε αγωγή κατά της PVR Inox, της μεγαλύτερης κινηματογραφικής αλυσίδας στην Ινδία, υποστηρίζοντας ότι: «Ο ενάγων δεν μπόρεσε να παραστεί σε άλλες προγραμματισμένες δραστηριότητες και ραντεβού της ημέρας και υπέστη ζημίες που δεν μπορούν να εκτιμηθούν σε χρηματικό ποσό ως αποζημίωση».

Η αγωγή κατηγορούσε επίσης τις κινηματογραφικές αλυσίδες για το γεγονός ότι δίνουν προτεραιότητα στα έσοδα από διαφημίσεις, παραβλέποντας τους πελάτες τους και αναγκάζοντάς τους να παρακολουθήσουν διαφημίσεις παρά τη θέλησή τους.

Το δικαστήριο καταναλωτών, σε απόφαση του Φεβρουαρίου, ήταν εξαιρετικά υποστηρικτικό προς την υπόθεση του Abhishek MR και διέταξε τον κινηματογράφο να του καταβάλει 50.000 INR (450 λίρες) για τo «χάσιμο» του χρόνου του και 5.000 INR (45 λίρες) για την ψυχική ταλαιπωρία, καθώς και να καλύψει τα νομικά του έξοδα.

«Στη νέα εποχή, ο χρόνος θεωρείται χρήμα, ο χρόνος του καθενός είναι πολύτιμος», ανέφερε η απόφαση του δικαστηρίου. «Τα 25-30 λεπτά είναι σημαντικός χρόνος για να καθίσει κάποιος αδρανής στην αίθουσα και να παρακολουθήσει περιττές διαφημίσεις. Άτομα με σφιχτά προγράμματα δεν έχουν χρόνο να σπαταλήσουν».

Ο κινηματογράφος υπερασπίστηκε τον εαυτό του, ισχυριζόμενος ότι είναι νομικά υποχρεωμένος να προβάλει διαφημίσεις δημοσίου συμφέροντος. Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι οι περισσότερες από τις διαφημίσεις που προβλήθηκαν πριν την ταινία ήταν εμπορικές.

Ο κινηματογράφος θεωρείται ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέσα διαφήμισης στην Ινδία, με το μερίδιο της διαφημιστικής αγοράς να αυξάνεται. Σε αντίθεση με τους δυτικούς κινηματογράφους, στην Ινδία οι διαφημίσεις προβάλλονται τόσο πριν από την ταινία όσο και κατά τη διάρκεια ενός 15λεπτου διαφημιστικού διαλείμματος στη μέση της ταινίας.