Το νέο τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα είναι γροθιά στο στομάχι- Ακούστε το

Ο Γιάννης Αγγελάκας επιστρέφει με ένα ολοκαίνουριο και άκρως συμβολικό τραγούδι αυτές τις ημέρες που η Ελλάδα θρηνεί και θυμάται τις ψυχές που τόσο άδικα χάθηκαν στα Τέμπη πριν δύο χρόνια. Τίτλος του νέου τραγουδιού “Το Μέλλον“, και ήδη κυκλοφόρησε στα ψηφιακά καταστήματα και είναι ήδη διαθέσιμο σε Spotify, Apple Music και Deezer.

Στο βίντεο κλιπ, του τραγουδιού βλέπουμε τις αθώες φάτσες μικρών παιδιών, ενώ οι στίχοι του αποκαλύπτουν μια διαφορετική πραγματικότητα, γεμάτη φόβο, απογοήτευση και κοινωνική αδικία. Η φωνή μιας παιδικής χορωδίας ανοίγει το τραγούδι, δίνοντας μία αίσθηση ελπίδας, που ωστόσο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την σκοτεινή πραγματικότητα.

Οι στίχοι του τραγουδιού του Αγγελάκα

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Κανένας δεν το σκιάζει
Νάτο! Έρχεται περήφανο
Ζεστό σαν το αγιάζι

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν δεκαπέντε ήλιοι
Όμως φοβάμαι μη τυχόν
Και μου το φαν’ οι σκύλοι

Γεννήθηκα στην έρημο
Πηγαίνω κι όπου βγάλει
Κι οι γύπες από πάνω μου
Κάνουν χαρά μεγάλη

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη

Το μέλλον έφτασε είναι εδώ
Σα να ‘ταν από πάντα
Μες σε δωμάτιο παιδικό
Κι ας κλείνω τα τριάντα
Με τους δικούς μου ακόμα ζω
Μ’ έχουνε ξεγραμμένο
Στάχτη πετάν στα μάτια μου
Το στόμα μου ραμμένο

“Μη ψάχνεις πια αλλού
Εδώ είναι το ταξίδι”
Ακούω στο ραδιόφωνο
Και νιώθω σα σκουπίδι
Και λέω να πάω να κοιταχτώ
Μπας κι έχω προβοσκίδα
Που θέλω να εξαφανιστώ
Να βρω άλλη πατρίδα

Αριστεροί και δεξιοί
Κεντρώοι και ακραίοι
Απ’ την βουλή με χαιρετάν
Ανέμελοι κι ωραίοι
Και λένε πως με νοιάζονται
Πως είναι δημοκράτες
Μα εμένα όλοι μου φαίνονται
Κρυφοαριστοκράτες

Σαν σκλάβο με παρηγορούν
Σαν βλάκα μου μιλάνε
Και μοναχά τη ψήφο μου
Ν’ αρπάξουνε κοιτάνε
Το αίμα μου ρουφήξανε
Για να ‘χουν να γλεντάνε
Σε κάδο μ’ απορρίματα
στημένο με πετάνε

Λυπάμαι τα παιδάκια μου
Τη νιότη τους χαράμι
Που θα πετάξουνε κι αυτά
Μες στης μαφίας τη φωτιά
Όνειρα ανεκπλήρωτα
Αργοπεθαίνουν στον βοριά

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη

Οι στίχοι αυτοί είναι γροθιά στο στομάχι. Ο Γιάννης Αγγελάκας για άλλη μια φορά δε μασά τα λόγια του. Δεν φοβάται να θίξει την αδικία, την απογοήτευση και την αίσθηση του εγκλωβισμού που βιώνουμε καθημερινά.  Όπως λέει, το μέλλον «είναι ολόλαμπρο», αλλά ταυτόχρονα «φοβάμαι μη τυχόν και μου το φάν’ οι σκύλοι».

Η τραγωδία στα Τέμπη, με τις πολιτικές ευθύνες που ακόμα αναζητούν το φως, φέρνει στην επιφάνεια τις αντιφάσεις της κοινωνίας και της πολιτικής σκηνής, με τους «κρυφοαριστοκράτες» να κυβερνούν και να εξυπηρετούν συμφέροντα που παραγκωνίζουν την ανθρώπινη ζωή και ασφάλεια.