Εσείς που χειροκροτείτε τους τραμπουκισμούς Τραμπ…

Όπως φαίνεται, στο δράμα της Ουκρανίας ο Τραμπ είναι και αυτός «με τον άνθρωπο». Και οι θέσεις που εκφράζει δημιουργούν ένα σουρεαλιστικό πεδίο συνάντησης με απόψεις που ανθούν στο χώρο της ελληνικής Αριστεράς και της Ακροδεξιάς.

Πιστεύει ότι για τον πόλεμο ευθύνονται οι Ουκρανοί ή, τέλος πάντων, δεν φταίνε οι Ρώσοι. Το ακούς και εδώ αυτό. Θεωρεί τον Ζελένσκι δικτάτορα, κοκάκια, κλόουν των Ευρωπαίων. Ακριβώς όπως τα λέει η Ζαχάροβα από τα Κρεμλίνο και αναπαράγεται στα ελληνόφωνα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Από το στόμα του δεν θα βγει ούτε μια άσχημη λέξη για τον Πούτιν. Σαν να κάνεις κουβεντούλα με τον Κουτσούμπα ή τον Βελόπουλο.

Και τέλος πάντων, θεωρεί ότι οι Ευρωπαίοι είναι γελοίοι που τζογάρουν με τη ρωσική αρκούδα, αντί να της παραχωρήσουν, χωρίς αντιρρήσεις, το ουκρανικό φιλέτο που προσπαθεί να καταβροχθίσει. Επίσης ο Τραμπ δεν αγαπάει το ΝΑΤΟ. Ο δε Μασκ το σιχαίνεται και προτείνει την αποχώρηση των ΗΠΑ. Αν τους μεταφέρεις το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», μπορεί να το τυπώσουν σε καπέλα.

Δεν έχω αποφασίσει αν οι υποστηρικτικές, προς τον Τραμπ, αναρτήσεις που βλέπω στην κοινωνική δικτύωση είναι για γέλια ή για κλάματα. Αν τις δεις από μία κάποια απόσταση, είναι για γέλια. Όταν όμως σκεφτείς ότι ζεις στην ίδια χώρα με αυτούς τους ανθρώπους, τότε θέλεις να ξεσπάσεις σε λυγμούς. Και εντάξει, οι δασύτριχες αναρτήσεις εξοργισμένων τύπων που εκφράζουν αγάπη για τους Παλαιστινίους και μίσος για τους Ουκρανούς είναι κάτι που αντέχεται.

Τώρα ακούμε τα ίδια και εντός Κοινοβουλίου. Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς, αλλά το να πανηγυρίζεις για τη χυδαία συμπεριφορά των Τραμπ-Βανς προς τον Ζελένσκι, ίσως είναι το έσχατο σημείο ηθικής κατάπτωσης -πιο κάτω δεν έχει. Όμως τι είναι χειρότερο; Η άγνοια ή η ανηθικότητα; Εν προκειμένω η άγνοια. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο μομφές για να ρίξεις στην πλάτη της κυβέρνησης.

Όμως στην περίπτωση της Ουκρανίας ακολούθησε τη σωστή οδό. Τώρα αρκετοί κουνάνε το δάχτυλο, λέγοντας ότι η ελληνική στάση απεδείχθη λανθασμένη, λόγω Τραμπ.

«Δεν έπρεπε να επιδεινώσουμε τη σχέση μας με τη Ρωσία, ας κρατούσαμε μία σχετικά ουδέτερη στάση, όπως η Τουρκία». Κοινώς να γυρίσουμε την πλάτη στην Ευρώπη και να κάνουμε γλυκά μάτια προς τη Ρωσία. Προς μία χώρα που παραβίασε σύνορα κάνοντας εισβολή στους γείτονες της.

Να αγνοήσουμε, δηλαδή, την πρόσκληση της Ευρώπης, από την οποία προσδοκούμε συμπαράσταση αν η Τουρκία επιχειρήσει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα ή στην Κύπρο.

«Είμαστε προβλέψιμοι» που λένε και στον ΣΥΡΙΖΑ. Λες και μιλάμε για μπάλα. Αστειότητες. Και όσοι τώρα κάνουν γούστο τους τραμπουκισμούς του Τραμπ προς τον Ζελένσκι, ας φανταστούν ότι μεθαύριο στη θέση του Ουκρανού μπορεί να κάθεται ο πρόεδρος της Κύπρου, ακούγοντας τον Αμερικανό να του λέει ότι θα φυτέψει resorts στην Αμμόχωστο.