Οι Ακροδεξιοί κάνουν μούτρα (όταν τους λέμε Ακροδεξιούς)

Το Σημείο για τη Μελέτη και την Αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς, σε συνεργασία με το NEWS 24/7, παρουσιάζει τα… σουξέ του αντιδραστικού λόγου: Ένα από αυτά αφορούν την Ακροδεξιά.

«Έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που όποιος γράφει με το δεξί χέρι, να τον βαφτίζουμε Ακροδεξιό. Ο όρος χρησιμοποιείται καταχρηστικά.» (Αφροδίτη Λατινοπούλου, ΣΚΑΪ 3.7.2024)

«Βασικά το θέμα είναι ποιος ορίζει. Αν αυτός που ορίζει ανήκει στην Αριστερά κανένα πρόβλημα. Είναι γνωστό παλαιόθεν ότι πας μη Αριστερός είναι Ακροδεξιός […] Αυτούς τους χαρακτηρισμούς, που τους πιστεύουν μόνον οι ίδιοι, τους έχει διαψεύσει πολλάκις η ίδια η πραγματικότητα.» (Σάκης Μουμτζής, liberal.gr 4.6.2024)

«“Ακροδεξιός”, “ρατσιστής”, “φασίστας”. Πολύ θα ήθελα να ακούσω έναν ορισμό αυτών των λέξεων. Ειλικρινά το λέω.» (Τάκης Θεοδωρόπουλος, Καθημερινή 14.10.2024)

Fake

Μέχρι τώρα ακούγαμε πως «ό,τι δηλώσεις, είσαι». Στην περίπτωση της Ακροδεξιάς, όσο περισσότερο ανεβαίνουν τα ποσοστά της, τόσο περισσότερο παλεύει να βγάλει από πάνω της τη ρετσινιά. Να μας πείσει πως… ό,τι δεν δηλώσεις, δεν είσαι. Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, έχουμε ακούσει:

• Τη Χρυσή Αυγή και τον Ηλία Κασιδιάρη να απορρίπτουν τον ναζισμό (!) δηλώνοντας «εθνικιστές». Ή να παρουσιάζουν τη σβάστικα ως αρχαιοελληνικό σύμβολο και τον φασιστικό χαιρετισμό ως αρχαιοελληνική παράδοση. Δεν το κάνουν, φυσικά, γιατί περιμένουν να τους πιστέψουν οι αντιφασίστες. Το κάνουν για να κλείσουν πονηρά το μάτι στους φίλους, τύπου: «δείτε τι τολμάμε να κάνουμε και μετά τους βγάζουμε τρελούς».
• Τον Κυριάκο Βελόπουλο να απειλεί με εξώδικα όσους τον κατατάσσουν στην Ακροδεξιά: «Η Ελληνική Λύση είναι ένα εθνικό, κοινωνικό, πατριωτικό, λαϊκό κόμμα. Εγώ ξέρω τι είμαστε εμείς και το αποδείξαμε». Δεν το κάνει γιατί προσβάλλεται, το κάνει για να εκφοβίσει και να αναγκάσει σε αυτολογοκρισία όσους του κάνουν κριτική. Η τακτική δεν είναι πρωτότυπη. Την ακολούθησαν συστηματικά οι Λεπέν στη Γαλλία, κάνοντας μηνύσεις και πηγαίνοντας στα δικαστήρια τους επικριτές τους. Την μιμήθηκε στην Ελλάδα ο επικεφαλής του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης. Αλλά όσοι ναζιστές ή άλλοι Ακροδεξιοί πήγαν στα δικαστήρια για να λογοκρίνουν, απλώς ηττήθηκαν.
• Την Αφροδίτη Λατινοπούλου να αρνείται την ακροδεξιά ταυτότητα, «κατηγορώντας» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ (του Βορίδη, του Γεωργιάδη κ.λπ.) ως …Κεντροαριστερά. Δεν το λέει επειδή το πιστεύει, το λέει για να συνδεθεί με τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του συντηρητικού χώρου, που δυσφορούν επειδή στην κυβέρνηση και στο επιτελείο του πρωθυπουργού βρίσκει κανείς και πρώην Κεντροαριστερούς

No Fake

Μένοντας στις διαφορές μεταξύ των κομμάτων της Ακροδεξιάς –άρα και στις διαφορές των ορισμών–, οι Ακροδεξιοί κάνουν σαν να μην υπάρχουν ομοιότητες. Στη λογική τους, αφού υπάρχουν πολλοί ορισμοί της Ακροδεξιάς, τότε δεν υπάρχει κανένας. Λες και για να θεωρείσαι Ακροδεξιός, πρέπει να έχεις σβάστικα στο κούτελο ή να περπατάς με το βάδισμα της χήνας.

Στην πραγματικότητα, εδώ και δεκαετίες οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι τα κόμματα της Ακροδεξιάς έχουν ως κοινά στοιχεία τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, την αντίθεση στη δημοκρατία και την απαίτηση για «ισχυρό» (αυταρχικό) κράτος. Όσα περισσότερα στοιχεία συγκεντρώνει ένα κόμμα, τόσο πιο έγκυρη είναι η κατάταξή του στην Ακροδεξιά.

Γιατί τόσο fake;

Εδώ και δεκαετίες, κόμματα και πολιτευτές της Ακροδεξιάς βάζουν το ίδιο στοίχημα: να αντιμετωπίζονται ως «κανονικοί», να πάψουν να συνδέονται με τους φασισμούς και τις δικτατορίες του 20ού αιώνα και να σπάσουν την απομόνωση που τους επέβαλλαν οι άλλες δυνάμεις – την τακτική που είναι διεθνώς γνωστή ως «υγειονομική ζώνη».

Στην προσπάθειά τους αυτή, τα τελευταία χρόνια βρίσκουν συμμάχους κόμματα και διανοούμενους που θεωρούν την Ακροδεξιά αναγκαίο κακό, αν όχι σύμμαχο, απέναντι στην Αριστερά. Κάπως έτσι, για παράδειγμα, η Τζόρτζια Μελόνι που συμμετείχε στη νεολαία του φιλομουσολινικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (MSI) βαφτίστηκε μετά τη νίκη της το 2022 «σκληρή Δεξιά».

Όχι τυχαία, όλο και πιο συχνά το παιχνίδι πάει έτσι: «μας λέτε Ακροδεξιούς όχι γιατί είμαστε Ακροδεξιοί, αλλά γιατί εσείς είστε Ακροαριστεροί». Το θέμα, δηλαδή, δεν είναι τι κάνουν οι Ακροδεξιοί, αλλά τι είναι αυτός που λέει ότι το κάνουν. Είναι η τακτική «πετάμε την μπάλα στην εξέδρα» και δεν μιλάμε για τα σοβαρά ζητήματα (τις επικίνδυνες ιδέες ή πρακτικές της Ακροδεξιάς), αλλά για τα γύρω γύρω.

Τι κάνουμε λοιπόν;

Δυστυχώς γι’ αυτούς, η εκλογή Τραμπ δείχνει ότι η ειδική αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς είναι αναγκαία όσο δεν ήταν ποτέ μετά το 1945. Όταν έχουμε απέναντί μας Ακροδεξιούς, δεν χρειάζεται να μασάμε τα λόγια μας. Είναι Ακροδεξιοί και με τη βούλα, και μπορούμε να το λέμε και να το ξαναλέμε (και μάλιστα με δικαστική απόφαση, όπως στην περίπτωση του Μπγιορν Χέκε). Γιατί είναι επικίνδυνοι, όπως κι αν θέλουν να λέγονται, και πρέπει να απομονωθούν κοινωνικά και πολιτικά.