Στέφανος Παραστατίδης κατά κυβέρνησης: “Ουδείς αναντικατάστατος”

Όσα συνέβησαν την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, σχολιάζει σε ανάρτησή του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Στέφανος Παραστατίδης.

Η ανάρτηση του Στέφανου Παραστατίδη

* Ουδείς αναντικατάστατος

Κυριακή πρωί. Σε καφέ με φίλους στο Κιλκίς, ενημέρωσα για τα όσα συνέβησαν στη συζήτηση στη βουλή για την πρόταση δυσπιστίας, κατέθεσα σκέψεις και άκουσα τις απόψεις τους. Παραθέτω ενδεικτικά:

1) Κόπηκαν 84 βουλευτές:

Δηλώθηκαν 203 βουλευτές για να μιλήσουν. Τα κατάφεραν μόλις 119. Δεν γνωρίζω αν έχει ξανασυμβεί σε πρόταση δυσπιστίας να μιλάει περίπου ο ένας στους δύο δηλωθέντες βουλευτές. Κυρίαρχο το ζήτημα της δημοκρατίας εντός της βουλής. Μάλιστα, ο τελευταίος ομιλητής την ημέρα Πέμπτη μίλησε στις 04:30 τα χαράματα!
Ακούω συνάδελφους βουλευτές να ασκούν κριτική στους νέους αλλά και στους πολίτες για μειωμένη συμμετοχή, αποχή, ακραίες επιλογές. Αν όμως κοιταχτούμε στον καθρέφτη, θα δούμε ότι η δημοκρατία λιγοστεύει πρώτα εδώ μέσα, στη βουλή.
Άδεια έδρανα σχεδόν σε όλους τους ομιλητές.
Μη τήρηση της ισηγορίας καθώς οι πρόεδροι των κομμάτων μιλούν χωρίς περιορισμό, οι υπουργοί με την ανοχή του προεδρείου, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι σε μία συνεχή διαπραγμάτευση και για τους υπόλοιπους βουλευτές τηρείται αυστηρά ο κανονισμός του χρόνου.
Τέλος, λείπει η πολιτική όσμωση.
Δεν ακούμε τους άλλους.
Έχουμε τσιμεντοποιήσει τις θέσεις μας, τις κοινοβουλευτικές μας ομάδες, το κοινοβούλιο.
Ερχόμαστε απλώς να χειροκροτήσουμε τους δικούς μας.
Έχουμε σηκώσει τείχη και λειτουργούμε λες και είμαστε σε στρατόπεδα.
Και η κοινωνία ανάβει φλας και προσπερνά την στασιμότητα, την αβελτηρία.

2) Ομιλία Σαμαρά:

Ίσως η πιο παρεμβατική και βαθιά πολιτική ομιλία της βουλής. Τεκμηρίωσε στο πεδίο των ιδεών πως είναι ό,τι δεν είμαστε εμείς οι προοδευτικοί. Πέραν της κριτικής που άσκησε στην κυβέρνηση για τα Τέμπη και την επισήμανση της ανυπαρξίας της στην εξωτερική πολιτική, οριοθέτησε με σαφήνεια και καθαρότητα την ατζέντα Τραμπ, επιχειρηματολόγησε ότι αυτή αφορά την πλειοψηφία της κοινωνίας σήμερα και χαρακτήρισε ως μεταλλαγμένη τη σημερινή ΝΔ. Υπήρξαν ελάχιστα χειροκροτήματα εντός της ΝΔ αλλά πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που συμφώνησαν σιωπηλά, ,καθώς η ατζέντα Τραμπ δεν βρίσκεται μόνο στο κόμμα των Βελόπουλου/Λατινοπούλου αλλά και σε σημαντικό ποσοστό εντός της ΝΔ. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι δύσκολα η ΝΔ δεν θα οδηγηθεί σε διαίρεση στο μέλλον.

3) «Άντε κάνε κάνα παιδί»:

Πολλές από τις τοποθετήσεις των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων έναντι της απολύτως καταδικαστέας δήλωσης του βουλευτή Δράμας της ΝΔ κ. Κυριαζίδη προς την κ. Κωνσταντοπούλου αποδεικνύουν ότι η πατριαρχική αντίληψη παραμένει ισχυρά παρούσα και εντός της βουλής και οι μάχες που καλούμαστε να δώσουμε όλοι (και όχι μόνο οι γυναίκες) είναι σημαντικές και απαραίτητες όσο ποτέ. Ιδίως μάλιστα σε μία εποχή ραγδαίας συντηρητικοποίησης -οσονούπω έρχεται και η συζήτηση για τις αμβλώσεις στην Ελλάδα.

4) Έλα, πάρε-πάρε:

Η πρόσκληση του κ. Μητσοτάκη προς το ΠΑΣΟΚ για τη Συνταγματική αναθεώρηση, στην οποία, εν είδει παζαριού, είπε να βάλουμε εμείς δύο προτάσεις που αφορούν τη βελτίωση ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και αυτός άλλες δύο (αξιολόγηση, άρθρο 16) και να τις προσυμφωνήσουμε, ήταν μία τραγική πολιτική στιγμή του κ. Μητσοτάκη. Δεν έχω ακούσει ξανά τέτοια μετατροπή της πολιτικής σε ωμό παζάρι από τα χείλη Έλληνα πρωθυπουργού τα τελευταία χρόνια. Προφανώς και η ενίσχυση της Δικαιοσύνης αφορά τους Έλληνες πολίτες και δεν συνιστά αντικείμενο κοινοβουλευτικής διαπραγμάτευσης. Το γεγονός ότι προσπεράστηκε σχεδόν χωρίς σχολιασμό στη δημόσια συζήτηση η τραγική τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη αποδεικνύει και το βαθμό οπισθοχώρησης της πραγματικής Πολιτικής.

Το δε γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ έχει θέσει τρία σημεία αλλαγών στη δικαιοσύνη και αυτά προτείνει χωρίς κραυγές, παραμένει μία βαθιά πολιτική στάση και συμπεριφορά.

5)Σχεδιάζοντας το χάος:

Ο κ. Μητσοτάκης δεν επιλέγει μόνο τους ψηφοφόρους που επιδιώκει να φέρει κοντά του. Αλλά προσπαθεί να ορίσει ο ίδιος και τον αντίπαλο, δηλαδή να απομακρύνει στοχευμένα αυτούς που αντιδρούν εναντίον του. Έτσι, παρακολουθούμε εδώ και ένα μήνα τα κορυφαία του στελέχη να επιλέγουν μία γραμμή για να δημιουργήσουν τους νέους μπαμπούλες και να δώσουν σάρκα και οστά στο πολυπόθητο δίλημμα που επιθυμεί ο ΠΘ «Μητσοτάκης ή χάος». Το συμπέρασμα αυτής της στρατηγικής είναι ότι κάποιους δεν τους ενδιαφέρει διόλου η χώρα, σε περίπτωση που αυτή δεν θα τους περιλαμβάνει σε θέσεις ευθύνης. Θεωρούν εαυτούς αναντικατάστατους.

Ουδείς αναντικατάστατος.