ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ 80.000 ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΚΕΝΕΝΤΙ
Αποχαρακτηρίστηκαν 80.000 σελίδες με στοιχεία για τη δολοφονία του JF Κένεντι, που ήταν απόρρητες από το 1963 έως σήμερα. Τι αποκαλύπτουν.
Ο JF Kένεντι δολοφονήθηκε στις 22 Νοεμβρίου του 1963. Έκτοτε έχουν δημοσιευθεί πολλά στοιχεία των ερευνών (η Αμερικανικά Εθνικά Αρχεία είχε αποχαρακτηρίσει περισσότερες από 6.000.000 σελίδες, φωτογραφίες και οπτικοακουστικό υλικό) και ακόμα περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας.
Σε ό,τι αφορά τους φακέλους της CIA, πολλοί φάκελοι παρέμεναν απόρρητοι. Σήμερα μπορούμε να διαβάσουμε όλη την υπόθεση, με την κυβέρνηση Ντόναλντ Τραμπ να δημοσιεύει το πλήρες περιεχόμενο 2.200 φακέλων με κοντά στις 80.000 σελίδες προηγουμένως διαβαθμισμένων αρχείων (βλ. έγγραφα είχαν τις γνωστές μαύρες χοντρές γραμμές που βλέπουμε στις ταινίες).
Eίναι η πρώτη φορά που αυτά τα έγγραφα -μέρος της Συλλογής των Εθνικών Αρχείων για τη Δολοφονία του Προέδρου JF Κένεντι- αποκαλύπτονται πλήρως χωρίς αναδιατυπώσεις και αποσπασματικές πληροφορίες.
Αυτή η εξέλιξη είναι προϊόν της υπογραφής που έβαλε ο Τραμπ στις 20 Ιανουαρίου στο διάταγμα 14176, που έδινε εντολή για πλήρη διαφάνεια και άρα αποδέσμευση κυβερνητικών εγγράφων που σχετίζονται με τις δολοφονίες του JF Κένεντι, του αδελφού του και υποψηφίου για την προεδρία, Γερουσιαστή Ρόμπερτ Κένεντι και του συμβόλου των πολιτικών δικαιωμάτων, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ είχε εξηγήσει πως «η μέγιστη διαφάνεια είναι δέσμευση για την ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης του αμερικανικού λαού στην Κοινότητα των Πληροφοριών και τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες».
Έτσι, μετά τις 80.000 σελίδες για τον JF Κένεντι (συν φωτογραφίες και ηχητικά ντοκουμέντα, κυρίως από το ‘60) θα ακολουθήσουν οι 2.500 για τον Ρόμπερτ Κένεντι και οι 1.050 για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Ας δούμε όμως, τι υπάρχει στην πρώτη αποκάλυψη.
«Ανοιχτή η συζήτηση για παραλείψεις ή συγκαλύψεις»
Οι ιστορικοί και οι ερευνητές ενημέρωσαν ότι θα χρειαστούν χρόνο για να αξιολογήσουν την “πλημμύρα” των αρχείων, ώστε να καταλάβουν αν υπάρχουν στοιχεία για τη δολοφονία του JF Κένεντι που δεν έχουν ξαναδεί το φως της δημοσιότητας, μήπως και ξεκαθαριστεί ποιος ήταν πίσω από τη δολοφονία.
Η μέχρι τώρα επιθεώρηση των τελευταίων εγγράφων διαψεύδουν την όποια σχέση της Σοβιετικής Ένωσης με τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ, βετεράνο ναυτικού, αυτοαποκαλούμενο Μαρξιστή και αποστάτη από την ΕΣΣΔ. Αναδεικνύονται και κραυγαλέες ασυνεννοησίες μεταξύ των αμερικανικών υπηρεσιών.
Το The Print επισήμανε ότι «τα ψηφιακά έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των αρχείων PDF προηγουμένως απόρρητων σημειωμάτων, προσφέρουν ένα παράθυρο στο κλίμα φόβου την εποχή που περιέβαλλε τις ΗΠΑ. Οι σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση λίγο μετά την κουβανική κρίση των πυραύλων του 1962 παραλίγο να οδηγήσουν σε πυρηνικό πόλεμο».
Προφανώς και επιστρατεύσαμε εξελιγμένο chatbot (για την ακρίβεια, το Grok του Ίλον Μασκ) που “διάβασε” τα έγγραφα και ό,τι δημοσίευσαν για αυτά τα αμερικανικά media και ενημέρωσε ότι «παρέχουν μια πιο πλούσια και πιο λεπτομερή εικόνα του πώς κινήθηκαν οι μυστικές υπηρεσίες, γύρω από τη δολοφονία, την επιτήρηση της υπηρεσίας, τις χαμένες ευκαιρίες και τις όποιες συνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα.
Ενισχύουν σε μεγάλο βαθμό το συμπέρασμα της Επιτροπής Γουόρεν πως ο δολοφόνος, Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ ενήργησε μόνος του στη δολοφονία του JF Κένεντι, στις 22/11 του 1963 στο Ντάλας του Τέξας και αφήνουν χώρο για συζήτηση σχετικά με το τι μπορεί να είχε παραβλεφθεί ή συγκαλυφθεί».
(Η Επιτροπή Γουόρεν δημιουργήθηκε μετά τον πυροβολισμό του Κένεντι, από το διάδοχό του Λίντον Τζόνσον για να διερευνήσει τη δολοφονία. Διαπίστωσε πως ο Όσβαλντ έδρασε μόνος του).
Μεταξύ όσων ξεχώρισε το μηχάνημα είναι η «λεπτομερής αναφορά στην εκτεταμένη παρακολούθηση του Όσβαλντ από την CIA πριν τη δολοφονία, με το αρχείο 201 να αφορά την παρακολούθηση δραστηριοτήτων του σε ταξίδι στην πόλη του Μεξικού, τον Σεπτέμβριο του 1963, όπου -όπως αναφέρεται- επικοινώνησε με τις σοβιετικές και κουβανικές πρεσβείες.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν οριστικά στοιχεία για άμεση εμπλοκή της CIA ή μια ευρύτερη συνωμοσία».
Γίνεται σαφές πως η CIA είχε περισσότερες πληροφορίες και γνώσεις για τον Όσβαλντ από αυτές που μοιράστηκε με το FBI.
«Ένα σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος είναι η αποκάλυψη ότι η CIA δεν μοιράστηκε επαρκώς αυτές τις πληροφορίες με το FBI, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με το εάν αυτό οφειλόταν σε γραφειοκρατική ανικανότητα ή εσκεμμένη παράλειψη».
Δεν έχει προκύψει οριστική απόδειξη επ’ αυτού».
Eπιβεβαιώνονται μεγάλα επιχειρησιακά κενά
Υπάρχουν στοιχεία από τις υποκλοπές και τα αρχεία που αφορούν τον Τζακ Ρούμπι, τον δολοφόνο του Όσβαλντ -τον σκότωσε δυο μέρες τη δολοφονία του Κένεντι. Σύμφωνα με το Grok «υποδηλώνουν δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα και υποδεικνύουν πιθανώς κίνητρα της μαφίας, αν και δεν επιβεβαιώνεται άμεση σύνδεση με την ίδια τη δολοφονία.
Μια απροσδόκητη λεπτομέρεια που αποκαλύπτεται είναι το τηλεφώνημα που είχε υποκλέψει η CIA και στο οποίο ο Ρούμπι έλεγε πως θα σκοτώσει τον Όσβαλντ, πριν καν αυτός δολοφονήσει τον Κένεντι.
Αυτό δεν ήταν ευρέως γνωστό και προσθέτει ένα στρώμα ίντριγκας σχετικά με τον ρόλο της Ρούμπι, αν και δεν αποδεικνύεται συνωμοσία.
Ο αποχαρακτηρισμός αρχείου υπογραμμίζει τον ανεπαρξή σχεδιασμό της Μυστικής Υπηρεσίας του Ντάλας και της αποτυχίας της CIA να ειδοποιήσει το FBI για τις δραστηριότητες του Όσβαλντ -συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας να αποστατήσει από τη Σοβιετική Ένωση (1962) και των μετέπειτα επαφών με κομμουνιστές-, χωρίς όμως, οι πράξεις του να χαρακτηριστούν ως άμεσα απειλητικές.
Αυτά τα γραφειοκρατικά λάθη άναψαν την σπίθα για τις εικασίες που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια».
«Ο Όσβαλντ ήταν κακός σκοπευτής»
Στην USA Today διαβάσαμε ότι «σε έγγραφο με ημερομηνία 20/11/1991 δίνει πληροφορίες για τον Όσβαλντ, τα χρόνια του στη Σοβιετική Ένωση, την θυελλώδη σχέση με τη Σοβιετική σύζυγο του και το πόσο κακός ήταν στην σκοποβολή».
Το έγγραφο αναφέρει ότι ένας αξιωματούχος της KGB, ονόματι Νικόνοφ. εξέτασε αρχεία από τη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, για να διαπιστώσει εάν ο Όσβαλντ ήταν πράκτορας της KGB.
Το Reuters ανέφερε ότι το έγγραφο ανέφερε μια αναφορά από Αμερικανό καθηγητή (ονόματι E.B. Ο Σμιθ), ο οποίος είχε μιλήσει στη Μόσχα για τον Όσβαλντ με τον αξιωματούχο της KGB, «Σλάβα» Νικόνοφ.
Ο τελευταίος εξέτασε πέντε μεγάλους φακέλους για τον δολοφόνο, ώστε να διαπιστώσει εάν ήταν πράκτορας της KGB, με το έγγραφο να αναφέρει ότι «ο Νικόνοφ είναι πλέον βέβαιος ότι ο Όσβαλντ δεν ήταν ποτέ πράκτορας που ελέγχεται από την KGB. Αμφιβάλει πως ο καθένας θα μπορούσε να ελέγξει τον Όσβαλντ, ενώ σημείωσε πως η KGB παρακολουθούσε στενά και συνεχώς, όσο ήταν στην ΕΣΣΔ».
Αρχεία της KGB επιβεβαιώνουν πως ήταν κακός σκοπευτής, όπως αποδείχθηκε «όταν τον βάλαμε να κάνει το σχετικό τεστ στη Σοβιετική Ένωση».
Άλλο έγγραφο που έχει τον τίτλο «μυστικό» είναι δαχτυλογραφημένες σημειώσεις συνέντευξης που πήρε ερευνητής της Επιτροπής Γουόρεν το 1964 στον Λι Γουίγκρεν, υπάλληλο της CIA, σχετικά με ασυνέπειες στο υλικό που παρείχε στην επιτροπή το State Department και η CIA σχετικά με γάμους μεταξύ Σοβιετικών γυναικών και Αμερικανών ανδρών.
Οι συγκεκριμένες αποκαλύψεις εμβαθύνουν το πλαίσιο όσων έκανε, αλλά και όσων δεν έκανε η CIA, αλλά δεν έρχονται σε ουσιαστική αντίθεση με τις επίσημες κατηγορίες.
Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ CIA ΜΕ ΤΗ ΜΑΦΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΣΤΡΟ
Ερευνητές του AP News και του NPR πρότειναν πως ενώ τα έγγραφα που είδαν το φως συμπληρώνουν κενά δύσκολα θα αναδιαμορφώσουν δραματικά όσα είναι γνωστά για τη δολοφονία του JF Κένεντι.
Επιβεβαιώνουν ωστόσο, άλλες συνωμοσίες, όπως αυτή της CIA και της Μαφίας για τη δολοφονία του Φιντέλ Κάστρο, εν αγνοία της Επιτροπής Γουόρεν.
Έγγραφο του Ιανουαρίου του 1962 αποκαλύπτει λεπτομέρειες ενός άκρως απόρρητου έργου που ονομάζεται «Operation Mongoose» και «Cuban Project». Ήταν εκστρατεία μυστικών επιχειρήσεων και δολιοφθορών κατά της Κούβας υπό την ηγεσία της CIA, που εξουσιοδοτήθηκε από τον Κένεντι το 1961, με στόχο την εξάλειψη του καθεστώτος Κάστρο.
Άλλα έγγραφα του Υπουργείου Άμυνας (του 1963) ήταν σχετικά με τον Ψυχρό Πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και την εμπλοκή των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική, προσπαθούν να σταματήσουν την υποστήριξη του Κουβανού ηγέτη Φιντέλ Κάστρο στις κομμουνιστικές δυνάμεις σε άλλες χώρες.
Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ο Κάστρο δεν θα έφτανε στο σημείο να προκαλέσει πόλεμο με τις ΗΠΑ ή κλιμάκωση των σχέσεων «στο βαθμό που θα έθετε σε σοβαρό και άμεσο κίνδυνο το καθεστώς Κάστρο. Φαίνεται πιο πιθανό να εντείνει την υποστήριξή του στις ανατρεπτικές δυνάμεις στη Λατινική Αμερική.
