Michael Rubin στο NEWS 24/7: Η τελευταία ευκαιρία απέναντι στον Ερντογάν

Την ανάγκη τόσο ο τουρκικός λαός όσο και οι Κεμαλιστές να συνεχίσουν με μεγαλύτερη ένταση τις κινητοποιήσεις, οι οποίες μπαίνουν στην 8η ημέρα, διατρανώνει μέσω του NEWS 24/7 ο Michael Rubin, διευθυντής ανάλυσης πολιτικής στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute. Ιδίως, από τη στιγμή που είναι ξεκάθαρο ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι διατεθειμένος να φυλακίσει όποιον τον αμφισβητεί πολιτικά, όπως ο Εκρέμ Ιμάμογλου.

Ο κ. Rubin εκτιμά πως, πλέον, δεν θα υπάρξουν ουσιαστικές εκλογές στην Τουρκία, με τη στάση της κοινής γνώμης να είναι καθοριστική για την επόμενη ημέρα στη χώρα. «Αν επιτρέψουν στον Ερντογάν να φυλακίσει τον Ιμάμογλου χωρίς συνέπειες, τότε δεν υπάρχει πλέον καμία διαφορά μεταξύ Τουρκίας και Βενεζουέλας». Ομοίως, προ των ευθυνών της θέτει και την αντιπολίτευση, την οποία καλεί να δράσει δυναμικά. «Διαφορετικά, θα πρέπει να αποσυρθούν ησύχως και να αναγνωρίσουν ότι η δειλία τους είναι εξίσου υπεύθυνη για την κατάρρευση του οράματος του Ατατούρκ όσο και η απάτη του Ερντογάν».

Ταυτόχρονα, αναφέρεται στη διεθνή διάσταση της κίνησης του Ερντογάν για τη σύλληψη του Ιμάμογλου, διαμηνύοντας πως εναπόκειται στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα αραβικά κράτη του Κόλπου να επιβάλουν κυρώσεις στην Τουρκία «ώστε να συνειδητοποιήσει (σ.σ. ο Ερντογάν) ότι η ρητορική δεν είναι κενή περιεχομένου». Μάλιστα, όπως λέει, το μήνυμα των χιλιάδων διαδηλωτών αυτή τη φορά έχει αποδέκτη και τη διεθνή κοινότητα.

Τέλος, εστιάζει στο μεγάλο στοίχημα μπροστά στο οποίο βρίσκεται ο Τούρκος πρόεδρος, αλλά συνάμα αποτελεί -κατά τον ίδιο- και τεράστιο ρίσκο σε περίπτωση δεν κάνει ένα βήμα πίσω από τις αυταρχικές μεθόδους που εφαρμόζει.

Ξεκινώντας από τις τελευταίες χρονικά εξελίξεις και τις εκλογές στο CHP. Τι συμπεράσματα βγάζετε από το γεγονός πως προσήλθαν στις κάλπες εκατομμύρια Τούρκοι πολίτες, μέλη και μη του CHP, μετατρέποντας τις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη υποψηφίου για την προεδρία σε ψήφο εμπιστοσύνης προς τον Εκρέμ Ιμάμογλου;

Η ερώτηση απαντάει από μόνη της. Πρώτον, ο Ιμάμογλου έχει νομιμοποίηση. Έχει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων του. Θυμηθείτε, η συμμετοχή σε διαδηλώσεις δεν σηματοδοτεί απλώς υποστήριξη· συνεπάγεται πραγματικό ρίσκο, δεδομένου ότι ο Ερντογάν είναι πολύ πιθανό να φυλακίσει όσους τον αμφισβητούν.

Η σύλληψη του Ιμάμογλου αντικατοπτρίζει τον φόβο του Ερντογάν. Όσο κι αν επηρεάζει το σύστημα, όσο κι αν ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης, ο τουρκικός λαός τον βλέπει ως αυτόν που πραγματικά είναι: ένας διεφθαρμένος αυταρχικός ηγέτης χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση.

Οι διαδηλωτές απευθύνονται επίσης προς τη διεθνή κοινότητα. Ο Ερντογάν πιστεύει ότι μπορεί απλώς να τους εξαντλήσει, όπως έκανε με τις διαδηλώσεις του Γκεζί και μετά τη σύλληψη ηγετών του HDP, όπως ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς. Εναπόκειται στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα αραβικά κράτη του Κόλπου να πουν «όχι» στον Ερντογάν και να επιβάλουν κυρώσεις, ώστε να συνειδητοποιήσει ότι η ρητορική δεν είναι κενή περιεχομένου.

Για να αναφερθούμε στον διεθνή παράγοντα, σημαντικό ρόλο για τη σύλληψη του Ιμάμογλου έχει παίξει, μεταξύ άλλων, το γεγονός πως το κλίμα έχει μετατοπιστεί περαιτέρω υπέρ του Ερντογάν. Ο Ντόναλντ Τραμπ σπάνια έχει αντιταχθεί σε τέτοιες ενέργειες ή έχει καταδικάσει την καταπίεση των πολιτικών δικαιωμάτων σε άλλες χώρες, ενώ η ΕΕ φαίνεται επίσης πρόθυμη να κρατήσει την Τουρκία στο πλευρό της. Την ίδια ώρα, τόσο οι Άραβες όσο και οι Κούρδοι πρέπει να βρίσκονται σε διάλογο με την Άγκυρα.

Συμφωνώ ότι ο Ερντογάν κατέληξε στην εν λόγω απόφαση, ειδικά μετά την τηλεφωνική συνομιλία του με τον Τραμπ. Είναι πραγματικά μια τραγωδία. Αυτό που ο Ερντογάν δεν αντιλαμβάνεται, όμως, είναι ότι θα αποτύχει λόγω της έλλειψης νομιμότητας του οράματός του.

Στις τελευταίες κυρίως αναρτήσεις του, ο Εκρέμ Ιμάμογλου επιχειρεί να μετατρέψει τις διαδηλώσεις υπέρ του σε αγώνα του τουρκικού λαού για τα δικαιώματά του. Εκτιμάτε πως μπορεί να διατηρηθεί η δυναμική των διαδηλώσεων για μεγάλο διάστημα;

Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Ο Ερντογάν ποντάρει στο ότι τόσο η αντιπολίτευση όσο και ο κόσμος δεν θα έχουν την απαιτούμενη διάθεση για να διατηρήσουν στην ίδια ένταση τις διαδηλώσεις. Το γεγονός ότι διέταξε τη σύλληψη του Ιμάμογλου μετά την τηλεφωνική του συνομιλία με τον Τραμπ πιθανότατα αντανακλά, επίσης, την πεποίθησή του ότι ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται για τις εσωτερικές υποθέσεις της Τουρκίας.

Ταυτόχρονα, όμως, η τουρκική κοινή γνώμη πιθανότατα συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι η τελευταία της ευκαιρία. Αν επιτρέψουν στον Ερντογάν να φυλακίσει τον Ιμάμογλου χωρίς συνέπειες, τότε δεν υπάρχει πλέον καμία διαφορά μεταξύ Τουρκίας και Βενεζουέλας.

Αυτό είναι, επομένως, το σημείο-κλειδί στο οποίο ποντάρει ο Ερντογάν στον δρόμο προς τις εκλογές. 

Ναι, αλλά ας μην ξεχνάμε επίσης ότι ο Ερντογάν είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι δεν θα είναι υποψήφιος μετά το 2028, και τόσοι πολλοί αφελείς διπλωμάτες και αναλυτές think tank τον πίστεψαν.

Αν μου πουν ψέματα μία φορά, δεν θα ξεχάσω ποτέ την ανειλικρίνεια. Όταν Τούρκοι αξιωματούχοι λένε ψέματα στους Ευρωπαίους ομολόγους τους διαρκώς, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι λένε στον εαυτό τους: «Ε, την επόμενη φορά θα είναι ειλικρινείς».

Κάποιοι εκτιμούν πως οι Κεμαλιστές θα κρατήσουν ψηλά το θέμα στην ατζέντα για αρκετό καιρό, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να προχωρήσουν, διότι το διακύβευμα δεν είναι το μέλλον του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης, αλλά η ανατροπή του Ερντογάν. Συμμερίζεστε μια τέτοια άποψη;

Πραγματικά, πιστεύω ότι αυτή είναι η τελευταία τους ευκαιρία. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Ερντογάν θα φυλακίσει όποιον τον αμφισβητεί πολιτικά. Ο Ιμάμογλου ήταν τόσο «καθαρός» όσο μπορεί να είναι ένας Τούρκος πολιτικός. Υπάρχει διπλή ειρωνεία στο γεγονός ότι ο Ερντογάν τον συνέλαβε για διαφθορά και ταυτόχρονα επιδιώκει να τον αποκλείσει από την προεδρία ακυρώνοντας το πτυχίο του.

Πρώτον, το να κατηγορεί ο Ερντογάν κάποιον για διαφθορά είναι σαν να προσπαθεί η μαφία να αποκλείσει την αστυνομία κατηγορώντας την για εκβιασμό. Δεύτερον, ο ίδιος ο Ερντογάν δεν αποφοίτησε ποτέ από πανεπιστήμιο. Ολόκληρη η θητεία του ήταν παράνομη! Το μόνο πτυχίο που παρουσίασε αφορούσε ένα τμήμα που δεν υπήρχε εκείνη την εποχή. Ο Ερντογάν είναι ένας κακοποιός του δρόμου. Πάντα ήταν ένας κακοποιός του δρόμου. Η μόνη διαφορά μεταξύ του Ερντογάν και των σημερινών κακοποιών του δρόμου είναι ότι ο Ερντογάν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή με ψέματα και να κλέψει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια.

Αλλά, επιστρέφοντας στο ερώτημα: Δεν θα υπάρξουν πλέον ουσιαστικές εκλογές στην Τουρκία. Αν οι Κεμαλιστές θέλουν να δράσουν, θα πρέπει να το κάνουν με το «μαχαίρι στο λαιμό». Διαφορετικά, θα πρέπει να αποσυρθούν ησύχως και να αναγνωρίσουν ότι η δειλία τους είναι εξίσου υπεύθυνη για την κατάρρευση του οράματος του Ατατούρκ όσο και η απάτη του Ερντογάν.

Κλείνοντας, είναι σαφές πως η Τουρκία μπαίνει εκ νέου σε ημέρες σκληρής πόλωσης, στις οποίες είναι μαθημένη καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αλλά και του 21ου αιώνα. Μπορεί ο Ερντογάν, ο οποίος ζει μέσα από τις συγκρούσεις κι έχει μάθει να επιβιώνει από αυτές, να το καταφέρει ακόμη μια φορά;

Ποντάρει ότι μπορεί, αλλά παίρνει ένα τεράστιο ρίσκο. Αν ο Ερντογάν συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο, θα μπορούσε να ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στην Τουρκία.